Маньерызм: розьніца паміж вэрсіямі
з ру вікі |
д дадатак |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Image:El_Greco_View_of_Toledo.jpg|thumb|Эль Грэка — Відовішча Таледа]] |
[[Image:El_Greco_View_of_Toledo.jpg|thumb|250px|Эль Грэка — Відовішча Таледа]] |
||
'''Маньеры́зм''' (ад італьянскага ''maniera'', ''манэра'') — заходнеэўрапейскі літаратурна-мастацкі стыль [[16 стагодзьдзе|XVI]] — першае трэці [[17 стагодзьдзе|XVII стст]]. Яму ўласьціва ўтрата [[Рэнесанс|рэнесансавае]] гармоніі паміж цялесным і духоўным, [[Прырода|прыродай]] і [[Чалавек|чалавекам]]. Некаторыя дасьледчыкі (асабліва літаратуразнаўцы) ня схільныя лічыць маньерызм самастойным стылем і разглядаюць у ім ранейшую фазу [[барока]]. Існуе і пашыранае тлумачэньне паняцьця «маньерызм», як выражэньне фарматворчага, «прэтэнцыёзнага» пачатку ў мастацтве на розных стадыях культурнага разьвіцьця — ад антычнасьці да сучаснасьці. |
'''Маньеры́зм''' (ад італьянскага ''maniera'', ''манэра'') — заходнеэўрапейскі літаратурна-мастацкі стыль [[16 стагодзьдзе|XVI]] — першае трэці [[17 стагодзьдзе|XVII стст]]. Яму ўласьціва ўтрата [[Рэнесанс|рэнесансавае]] гармоніі паміж цялесным і духоўным, [[Прырода|прыродай]] і [[Чалавек|чалавекам]]. Некаторыя дасьледчыкі (асабліва літаратуразнаўцы) ня схільныя лічыць маньерызм самастойным стылем і разглядаюць у ім ранейшую фазу [[барока]]. Існуе і пашыранае тлумачэньне паняцьця «маньерызм», як выражэньне фарматворчага, «прэтэнцыёзнага» пачатку ў мастацтве на розных стадыях культурнага разьвіцьця — ад антычнасьці да сучаснасьці. |
||
== Агульная характарыстыка стыля == |
|||
Маньерызм зьявіўся ў [[Італія|Італіі]], дзе важнейшымі цэнтрамі разьвіцьця стылю сталі [[Флярэнцыя]], [[Мантуя]], [[Рым]], а затым атрымаў распаўсюджваньне ў [[Францыя|Францыі]] ды іншых эўрапейскіх краінах. |
|||
Стыль быў збольшага спараджоны крызіснай зьявай у грамадзка-палітычным асяродзьдзі, уласьцівым для позьнягя [[Адраджэньне|Адраджэньня]] зь яго сацыяльнай, маральнай і рэлігіёзнай няўстойлівасьцю; часам пачатковую фазу маньерызма зьвязваюць з [[Разрабаваньне Рыму (1527)|разрабаваньнем Рыму]] ў [[1527|1527 годзе]]. Самаё ж галоўнае, маньерызм у кідкай форме адлюстраваў істотную, падобную на выбух трансфармацыю [[мастацтва]] і [[Літаратура|літаратуры]] ад [[сярэднявечча]] да [[Новы час|Новага часу]]. |
|||
[[Катэгорыя:Мастацкія кірункі]] |
[[Катэгорыя:Мастацкія кірункі]] |
||
[[Катэгорыя:Маньерызм]] |
[[Катэгорыя:Маньерызм]] |
Вэрсія ад 12:19, 2 студзеня 2010
Маньеры́зм (ад італьянскага maniera, манэра) — заходнеэўрапейскі літаратурна-мастацкі стыль XVI — першае трэці XVII стст. Яму ўласьціва ўтрата рэнесансавае гармоніі паміж цялесным і духоўным, прыродай і чалавекам. Некаторыя дасьледчыкі (асабліва літаратуразнаўцы) ня схільныя лічыць маньерызм самастойным стылем і разглядаюць у ім ранейшую фазу барока. Існуе і пашыранае тлумачэньне паняцьця «маньерызм», як выражэньне фарматворчага, «прэтэнцыёзнага» пачатку ў мастацтве на розных стадыях культурнага разьвіцьця — ад антычнасьці да сучаснасьці.
Агульная характарыстыка стыля
Маньерызм зьявіўся ў Італіі, дзе важнейшымі цэнтрамі разьвіцьця стылю сталі Флярэнцыя, Мантуя, Рым, а затым атрымаў распаўсюджваньне ў Францыі ды іншых эўрапейскіх краінах.
Стыль быў збольшага спараджоны крызіснай зьявай у грамадзка-палітычным асяродзьдзі, уласьцівым для позьнягя Адраджэньня зь яго сацыяльнай, маральнай і рэлігіёзнай няўстойлівасьцю; часам пачатковую фазу маньерызма зьвязваюць з разрабаваньнем Рыму ў 1527 годзе. Самаё ж галоўнае, маньерызм у кідкай форме адлюстраваў істотную, падобную на выбух трансфармацыю мастацтва і літаратуры ад сярэднявечча да Новага часу.