Аляксандар Казімер Сапега

Алякса́ндар Казіме́р Сапе́га (13 траўня 1624, Мацееў, Валынь — 22 траўня 1671, Вільня) — рымска-каталіцкі й дзяржаўны дзеяч ВКЛ. З роду Сапегаў, сын Фрыдэрыка, брат Яна Фрыдэрыка, Тамаша Казімера й Крыштопа Францішка.

Навучаўся ў езуіцкім калегіюме ў Любліне, Віленскай езуіцкай акадэміі, Калегіюме Навадворскага ў Кракаве, ад 1638 у Кракаўскай Акадэміі. Як каралеўскі сакратар ад 1647 працягнуў навучаньне ў галіне кананічнага права ў Падуі (1647), Балёньні (1648), Рыме (1649) і Парыжы.

Канонік віленскі ад 1649. 14 траўня 1650 стаў прэпазытам віленскага капітулу. 17 ліпеня таго ж году атрымаў капланскія пасьвячэньні. У кастрычніку 1650 увайшоў у біскупскі суд. Ад 1651 канонік варшаўскі. У 1655 стаў біскупам-суфраганам віленскім. Рэфэрэндар духоўны ВКЛ у 1657—1659. Біскуп жамойцкі ад 4 красавіка 1659.

Улетку 1659 як каралеўскі пасланец улагодзіў жаўнерскі бунт у літоўскім войску. На сойме 1662 увайшоў у склад вайскова-скарбовае камісіі, тады ж спрабаваў прымірыць гетманаў Паўлу Сапегу й Вінцэнта Гасеўскага. У 1666 узначаліў пасьля сьмерці брата драгунскую харугву ў літоўскім войску.

У жніўні 1668 стаў біскупам віленскім. 12 красавіка 1671 перанёс Абраз Маці Божай Вастрабрамскай у новую капліцу, дзе ён знаходзіцца да сёньня. Пахаваны ў касьцёле сьвятога Станіслава ў Вільні.

Літаратура

Крыніца: Анатоль Грыцкевіч, «Вялікае Княства Літоўскае»