Вацлаў Аношка: розьніца паміж вэрсіямі
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) |
д артаграфія, дапаўненьне |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Выява:Anoska.jpg|міні|200пкс|Вацлаў Аношка]] |
[[Выява:Anoska.jpg|міні|200пкс|Вацлаў Аношка]] |
||
'''Вацлаў Аношка''' ([[1899]], [[Магілёўшчына]] – [[18 лютага]] [[1966]], [[Рабэрцін]], [[Польшча]]) – беларускі |
'''Вацлаў Аношка''' ([[1899]], [[Магілёўшчына]] – [[18 лютага]] [[1966]], [[Рабэрцін]], [[Польшча]]) – беларускі каталіцкі сьвятар візантыйскага абраду. |
||
Вучыўся ў Менскай духоўнай каталіцкай семінарыі |
Вучыўся ў Менскай духоўнай каталіцкай семінарыі пасьля эвакуацыі яе ў Кельцы. |
||
Высьвячаны [[1 лістапада]] [[1924]]. Напачату працаваў вікарыем ў рыма-каталіцкай парафіі ў [[Ляхавічы|Ляхавічах]] [[Баранавіцкі павет|Баранавіцкага павету]]. Зацікавіўся справай адраджэньня Уніі і прыняў усходні абрад. |
|||
З [[1926]] году служыў |
З [[1926]] году служыў парахам вуніяцкай парафіі ў мясцовасьці ў [[Альпень|Альпені]] каля [[Давыд-Гарадок|Давыд-Гарадка]], куды шматразова прыяджаў дапамагаць і прапаведаваць ягоны - сябар беларускі каталіцкі сьвятар [[Пётар Татарыновіч]]. З [[1935]] да [[1944]] году служыў у каталіцкай парафіі славяна-візантыйскага абраду ў [[Далятычы|Далятычах]] на Наваградчыне. |
||
Зьвяртаўся да вернікаў на беларускай мове. |
Зьвяртаўся да вернікаў на беларускай мове. Зьяўляўся сябрам Рады Беларускага Экзархата. Прыхільнік [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя|Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. |
||
Па вайне зьехаў у Польшчу. |
Па вайне зьехаў у Польшчу. |
||
Пахаваны на могілках каля Рабэрціну. |
Пахаваны на могілках каля Рабэрціну пад Варшавай. |
||
== Вонкавыя спасылкі == |
== Вонкавыя спасылкі == |
Вэрсія ад 18:37, 9 верасьня 2009
Вацлаў Аношка (1899, Магілёўшчына – 18 лютага 1966, Рабэрцін, Польшча) – беларускі каталіцкі сьвятар візантыйскага абраду.
Вучыўся ў Менскай духоўнай каталіцкай семінарыі пасьля эвакуацыі яе ў Кельцы.
Высьвячаны 1 лістапада 1924. Напачату працаваў вікарыем ў рыма-каталіцкай парафіі ў Ляхавічах Баранавіцкага павету. Зацікавіўся справай адраджэньня Уніі і прыняў усходні абрад.
З 1926 году служыў парахам вуніяцкай парафіі ў мясцовасьці ў Альпені каля Давыд-Гарадка, куды шматразова прыяджаў дапамагаць і прапаведаваць ягоны - сябар беларускі каталіцкі сьвятар Пётар Татарыновіч. З 1935 да 1944 году служыў у каталіцкай парафіі славяна-візантыйскага абраду ў Далятычах на Наваградчыне.
Зьвяртаўся да вернікаў на беларускай мове. Зьяўляўся сябрам Рады Беларускага Экзархата. Прыхільнік Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі.
Па вайне зьехаў у Польшчу.
Пахаваны на могілках каля Рабэрціну пад Варшавай.