Францішкане: розьніца паміж вэрсіямі
д робат дадаў: io:Franciskano |
артаграфія |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[ |
[[Файл:Weissmann_Ljubljana2.jpg|міні|Кляштар францішканцаў у [[Любляна|Любляне]]]] |
||
'''Францішкане''' |
'''Францішкане''' — манахі [[каталіцтва|каталіцкага]] жабрацкага ордэна (не маглі мець уласнасьці, сталага жыльля, павінны былі жыць жабрацтвам), створанага ў [[Італія|Італіі]] ў [[1209]] і названага імем заснавальніка [[Францішак з Асізі|Францішка Азіскага]] (1182—1226). Францішканцы былі вандроўнымі манахамі, паходзілі зь беднага насельніцтва і прапаведвалі [[аскетызм]]. Актыўна процістаялі [[Рэфармацыя|рэфармацыйнаму руху]], удзельнічалі ў [[інквізыцыя|інквізыцыі]], вялі шырокую місыянэрскую дзейнасьць, выкладалі ў школах і на катэдрах унівэрсытэтаў. Каля [[1237]] зьявіліся ў [[Польшча|Польшчы]], адкуль пазьней як місыянэры праніклі на [[Беларусь]]. У час княжаньня [[Гедымін]]а ([[1316]]—[[1341]]) францішканцы пабудавалі свае касьцёлы ў [[Наваградак|Наваградку]] і [[Вільня|Вільні]]. Шырокую дзейнасьць на Беларусі вялі ў XVII ст. Кляштары францішканцаў існавалі ў Вільні, Гальшанах, Горадні, Дзісьне, Драгічыне, Ашмянах, Івянцы, Лукомлі, Менску, Наваградку, Паставах, Пінску, Полацку, Празароках, Оршы, Сяньне і інш. Касьцёлы і кляштары францішканцаў — выдатныя помнікі архітэктуры. Пасьля інкарпарацыі Беларусі да Расеі ўплыў францішканцаў пачаў слабець, у сярэдзіне ХІХ ст. іх кляштары зачынены. Цяпер ордэн дзейнічае ў многіх краінах сьвету, у тым ліку і на Беларусі, налічвае каля 50 тыс. членаў. |
||
== Вонкавыя спасылкі == |
|||
== Спасылкі == |
|||
{{commons|Category:Franciscans|выгляд=міні}} |
{{commons|Category:Franciscans|выгляд=міні}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Катэгорыя:Каталіцкія манаскія супольнасьці]] |
[[Катэгорыя:Каталіцкія манаскія супольнасьці]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[be:Францысканцы]] |
[[be:Францысканцы]] |
Вэрсія ад 12:03, 30 чэрвеня 2009
Францішкане — манахі каталіцкага жабрацкага ордэна (не маглі мець уласнасьці, сталага жыльля, павінны былі жыць жабрацтвам), створанага ў Італіі ў 1209 і названага імем заснавальніка Францішка Азіскага (1182—1226). Францішканцы былі вандроўнымі манахамі, паходзілі зь беднага насельніцтва і прапаведвалі аскетызм. Актыўна процістаялі рэфармацыйнаму руху, удзельнічалі ў інквізыцыі, вялі шырокую місыянэрскую дзейнасьць, выкладалі ў школах і на катэдрах унівэрсытэтаў. Каля 1237 зьявіліся ў Польшчы, адкуль пазьней як місыянэры праніклі на Беларусь. У час княжаньня Гедыміна (1316—1341) францішканцы пабудавалі свае касьцёлы ў Наваградку і Вільні. Шырокую дзейнасьць на Беларусі вялі ў XVII ст. Кляштары францішканцаў існавалі ў Вільні, Гальшанах, Горадні, Дзісьне, Драгічыне, Ашмянах, Івянцы, Лукомлі, Менску, Наваградку, Паставах, Пінску, Полацку, Празароках, Оршы, Сяньне і інш. Касьцёлы і кляштары францішканцаў — выдатныя помнікі архітэктуры. Пасьля інкарпарацыі Беларусі да Расеі ўплыў францішканцаў пачаў слабець, у сярэдзіне ХІХ ст. іх кляштары зачынены. Цяпер ордэн дзейнічае ў многіх краінах сьвету, у тым ліку і на Беларусі, налічвае каля 50 тыс. членаў.
Вонкавыя спасылкі
Францішкане — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў