Аляксандар Казімер Сапега: розьніца паміж вэрсіямі
Новая старонка: '''Алякса{{падстаноўка:націск}}ндар Казіме{{падстаноўка:націск}}р Сапе{{падстаноўка:націск}}га'... |
афармленьне |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Алякса́ндар Казіме́р Сапе́га''' ([[13 траўня]] [[1624]], [[Мацееў]], [[Валынь]] |
'''Алякса́ндар Казіме́р Сапе́га''' ([[13 траўня]] [[1624]], [[Мацееў]], [[Валынь]] — [[22 траўня]] [[1671]], [[Вільня]]) — рымска-каталіцкі й дзяржаўны дзеяч [[ВКЛ]]. З роду [[Сапегі|Сапегаў]], сын [[Фрыдэрык Сапега|Фрыдэрыка]], брат [[Ян Фрыдэрык Сапега|Яна Фрыдэрыка]], [[Тамаш Казімер Сапега|Тамаша Казімера]] й [[Крыштоп Францішак Сапега|Крыштопа Францішка]]. |
||
Навучаўся ў [[езуіты|езуіцкім]] калегіюме ў [[Люблін]]е, [[Віленская езуіцкая акадэмія|Віленскай езуіцкай акадэміі]], [[Калегіюм Навадворскага|Калегіюме Навадворскага]] ў [[Кракаў|Кракаве]], ад [[1638]] у [[Ягелонскі ўнівэрсытэт|Кракаўскай Акадэміі]]. Як каралеўскі сакратар ад [[1647]] працягнуў навучаньне ў галіне кананічнага права ў [[Падуя|Падуі]] ([[1647]]), [[Балёньня|Балёньні]] ([[1648]]), [[Рым]]е ([[1649]]) і [[Парыж]]ы. |
Навучаўся ў [[езуіты|езуіцкім]] калегіюме ў [[Люблін]]е, [[Віленская езуіцкая акадэмія|Віленскай езуіцкай акадэміі]], [[Калегіюм Навадворскага|Калегіюме Навадворскага]] ў [[Кракаў|Кракаве]], ад [[1638]] у [[Ягелонскі ўнівэрсытэт|Кракаўскай Акадэміі]]. Як каралеўскі сакратар ад [[1647]] працягнуў навучаньне ў галіне кананічнага права ў [[Падуя|Падуі]] ([[1647]]), [[Балёньня|Балёньні]] ([[1648]]), [[Рым]]е ([[1649]]) і [[Парыж]]ы. |
||
Канонік віленскі ад [[1649]]. [[14 траўня]] [[1650]] стаў прэпазытам віленскага капітулу. [[17 ліпеня]] таго ж году атрымаў капланскія пасьвячэньні. У [[кастрычнік]]у [[1650]] увайшоў у біскупскі суд. Ад [[1651]] канонік [[Варшава|варшаўскі]]. У [[1655]] стаў біскупам-суфраганам віленскім. Рэфэрэндар духоўны ВКЛ у [[1657]] |
Канонік віленскі ад [[1649]]. [[14 траўня]] [[1650]] стаў прэпазытам віленскага капітулу. [[17 ліпеня]] таго ж году атрымаў капланскія пасьвячэньні. У [[кастрычнік]]у [[1650]] увайшоў у біскупскі суд. Ад [[1651]] канонік [[Варшава|варшаўскі]]. У [[1655]] стаў біскупам-суфраганам віленскім. Рэфэрэндар духоўны ВКЛ у [[1657]]—[[1659]]. [[Жамойцкая дыяцэзія|Біскуп жамойцкі]] ад [[4 красавіка]] [[1659]]. |
||
Улетку [[1659]] як каралеўскі пасланец улагодзіў жаўнерскі бунт у літоўскім войску. На сойме [[1662]] увайшоў у склад вайскова-скарбовае камісіі, тады ж спрабаваў прымірыць гетманаў [[Павал Сапега|Паўлу Сапегу]] й [[Вінцэні Гасеўскі|Вінцэнта Гасеўскага]]. У [[1666]] узначаліў пасьля сьмерці брата драгунскую харугву ў літоўскім войску. |
Улетку [[1659]] як каралеўскі пасланец улагодзіў жаўнерскі бунт у літоўскім войску. На сойме [[1662]] увайшоў у склад вайскова-скарбовае камісіі, тады ж спрабаваў прымірыць гетманаў [[Павал Сапега|Паўлу Сапегу]] й [[Вінцэні Гасеўскі|Вінцэнта Гасеўскага]]. У [[1666]] узначаліў пасьля сьмерці брата драгунскую харугву ў літоўскім войску. |
||
Радок 9: | Радок 9: | ||
У [[жнівень|жніўні]] [[1668]] стаў [[Віленская дыяцэзія|біскупам віленскім]]. [[12 красавіка]] [[1671]] перанёс [[Абраз Маці Божай Вастрабрамскай]] у новую капліцу, дзе ён знаходзіцца да сёньня. Пахаваны ў [[Катэдральны касьцёл сьвятых Станіслава і Ўладзіслава (Вільня)|касьцёле сьвятога Станіслава]] ў [[Вільня|Вільні]]. |
У [[жнівень|жніўні]] [[1668]] стаў [[Віленская дыяцэзія|біскупам віленскім]]. [[12 красавіка]] [[1671]] перанёс [[Абраз Маці Божай Вастрабрамскай]] у новую капліцу, дзе ён знаходзіцца да сёньня. Пахаваны ў [[Катэдральны касьцёл сьвятых Станіслава і Ўладзіслава (Вільня)|касьцёле сьвятога Станіслава]] ў [[Вільня|Вільні]]. |
||
== Літаратура == |
|||
{{Крыніца ВКЛ|[[Анатоль Грыцкевіч]]}} |
{{Крыніца ВКЛ|[[Анатоль Грыцкевіч]]}} |
||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Сапега, Аляксандар Казімер}} |
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Сапега, Аляксандар Казімер}} |
||
[[Катэгорыя:Сапегі|Аляксандар Казімер]] |
[[Катэгорыя:Сапегі|Аляксандар Казімер]] |
Вэрсія ад 02:17, 19 красавіка 2009
Алякса́ндар Казіме́р Сапе́га (13 траўня 1624, Мацееў, Валынь — 22 траўня 1671, Вільня) — рымска-каталіцкі й дзяржаўны дзеяч ВКЛ. З роду Сапегаў, сын Фрыдэрыка, брат Яна Фрыдэрыка, Тамаша Казімера й Крыштопа Францішка.
Навучаўся ў езуіцкім калегіюме ў Любліне, Віленскай езуіцкай акадэміі, Калегіюме Навадворскага ў Кракаве, ад 1638 у Кракаўскай Акадэміі. Як каралеўскі сакратар ад 1647 працягнуў навучаньне ў галіне кананічнага права ў Падуі (1647), Балёньні (1648), Рыме (1649) і Парыжы.
Канонік віленскі ад 1649. 14 траўня 1650 стаў прэпазытам віленскага капітулу. 17 ліпеня таго ж году атрымаў капланскія пасьвячэньні. У кастрычніку 1650 увайшоў у біскупскі суд. Ад 1651 канонік варшаўскі. У 1655 стаў біскупам-суфраганам віленскім. Рэфэрэндар духоўны ВКЛ у 1657—1659. Біскуп жамойцкі ад 4 красавіка 1659.
Улетку 1659 як каралеўскі пасланец улагодзіў жаўнерскі бунт у літоўскім войску. На сойме 1662 увайшоў у склад вайскова-скарбовае камісіі, тады ж спрабаваў прымірыць гетманаў Паўлу Сапегу й Вінцэнта Гасеўскага. У 1666 узначаліў пасьля сьмерці брата драгунскую харугву ў літоўскім войску.
У жніўні 1668 стаў біскупам віленскім. 12 красавіка 1671 перанёс Абраз Маці Божай Вастрабрамскай у новую капліцу, дзе ён знаходзіцца да сёньня. Пахаваны ў касьцёле сьвятога Станіслава ў Вільні.
Літаратура
- Крыніца: Анатоль Грыцкевіч, «Вялікае Княства Літоўскае»