Аляксандар Казімер Сапега: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Karybut (гутаркі | унёсак)
Новая старонка: '''Алякса{{падстаноўка:націск}}ндар Казіме{{падстаноўка:націск}}р Сапе{{падстаноўка:націск}}га'...
 
афармленьне
Радок 1: Радок 1:
'''Алякса́ндар Казіме́р Сапе́га''' ([[13 траўня]] [[1624]], [[Мацееў]], [[Валынь]]-[[22 траўня]] [[1671]], [[Вільня]]) - рымска-каталіцкі й дзяржаўны дзеяч [[ВКЛ]]. З роду [[Сапегі|Сапегаў]], сын [[Фрыдэрык Сапега|Фрыдэрыка]], брат [[Ян Фрыдэрык Сапега|Яна Фрыдэрыка]], [[Тамаш Казімер Сапега|Тамаша Казімера]] й [[Крыштоп Францішак Сапега|Крыштопа Францішка]].
'''Алякса́ндар Казіме́р Сапе́га''' ([[13 траўня]] [[1624]], [[Мацееў]], [[Валынь]][[22 траўня]] [[1671]], [[Вільня]]) рымска-каталіцкі й дзяржаўны дзеяч [[ВКЛ]]. З роду [[Сапегі|Сапегаў]], сын [[Фрыдэрык Сапега|Фрыдэрыка]], брат [[Ян Фрыдэрык Сапега|Яна Фрыдэрыка]], [[Тамаш Казімер Сапега|Тамаша Казімера]] й [[Крыштоп Францішак Сапега|Крыштопа Францішка]].


Навучаўся ў [[езуіты|езуіцкім]] калегіюме ў [[Люблін]]е, [[Віленская езуіцкая акадэмія|Віленскай езуіцкай акадэміі]], [[Калегіюм Навадворскага|Калегіюме Навадворскага]] ў [[Кракаў|Кракаве]], ад [[1638]] у [[Ягелонскі ўнівэрсытэт|Кракаўскай Акадэміі]]. Як каралеўскі сакратар ад [[1647]] працягнуў навучаньне ў галіне кананічнага права ў [[Падуя|Падуі]] ([[1647]]), [[Балёньня|Балёньні]] ([[1648]]), [[Рым]]е ([[1649]]) і [[Парыж]]ы.
Навучаўся ў [[езуіты|езуіцкім]] калегіюме ў [[Люблін]]е, [[Віленская езуіцкая акадэмія|Віленскай езуіцкай акадэміі]], [[Калегіюм Навадворскага|Калегіюме Навадворскага]] ў [[Кракаў|Кракаве]], ад [[1638]] у [[Ягелонскі ўнівэрсытэт|Кракаўскай Акадэміі]]. Як каралеўскі сакратар ад [[1647]] працягнуў навучаньне ў галіне кананічнага права ў [[Падуя|Падуі]] ([[1647]]), [[Балёньня|Балёньні]] ([[1648]]), [[Рым]]е ([[1649]]) і [[Парыж]]ы.


Канонік віленскі ад [[1649]]. [[14 траўня]] [[1650]] стаў прэпазытам віленскага капітулу. [[17 ліпеня]] таго ж году атрымаў капланскія пасьвячэньні. У [[кастрычнік]]у [[1650]] увайшоў у біскупскі суд. Ад [[1651]] канонік [[Варшава|варшаўскі]]. У [[1655]] стаў біскупам-суфраганам віленскім. Рэфэрэндар духоўны ВКЛ у [[1657]]-[[1659]]. [[Жамойцкая дыяцэзія|Біскуп жамойцкі]] ад [[4 красавіка]] [[1659]].
Канонік віленскі ад [[1649]]. [[14 траўня]] [[1650]] стаў прэпазытам віленскага капітулу. [[17 ліпеня]] таго ж году атрымаў капланскія пасьвячэньні. У [[кастрычнік]]у [[1650]] увайшоў у біскупскі суд. Ад [[1651]] канонік [[Варшава|варшаўскі]]. У [[1655]] стаў біскупам-суфраганам віленскім. Рэфэрэндар духоўны ВКЛ у [[1657]][[1659]]. [[Жамойцкая дыяцэзія|Біскуп жамойцкі]] ад [[4 красавіка]] [[1659]].


Улетку [[1659]] як каралеўскі пасланец улагодзіў жаўнерскі бунт у літоўскім войску. На сойме [[1662]] увайшоў у склад вайскова-скарбовае камісіі, тады ж спрабаваў прымірыць гетманаў [[Павал Сапега|Паўлу Сапегу]] й [[Вінцэні Гасеўскі|Вінцэнта Гасеўскага]]. У [[1666]] узначаліў пасьля сьмерці брата драгунскую харугву ў літоўскім войску.
Улетку [[1659]] як каралеўскі пасланец улагодзіў жаўнерскі бунт у літоўскім войску. На сойме [[1662]] увайшоў у склад вайскова-скарбовае камісіі, тады ж спрабаваў прымірыць гетманаў [[Павал Сапега|Паўлу Сапегу]] й [[Вінцэні Гасеўскі|Вінцэнта Гасеўскага]]. У [[1666]] узначаліў пасьля сьмерці брата драгунскую харугву ў літоўскім войску.
Радок 9: Радок 9:
У [[жнівень|жніўні]] [[1668]] стаў [[Віленская дыяцэзія|біскупам віленскім]]. [[12 красавіка]] [[1671]] перанёс [[Абраз Маці Божай Вастрабрамскай]] у новую капліцу, дзе ён знаходзіцца да сёньня. Пахаваны ў [[Катэдральны касьцёл сьвятых Станіслава і Ўладзіслава (Вільня)|касьцёле сьвятога Станіслава]] ў [[Вільня|Вільні]].
У [[жнівень|жніўні]] [[1668]] стаў [[Віленская дыяцэзія|біскупам віленскім]]. [[12 красавіка]] [[1671]] перанёс [[Абраз Маці Божай Вастрабрамскай]] у новую капліцу, дзе ён знаходзіцца да сёньня. Пахаваны ў [[Катэдральны касьцёл сьвятых Станіслава і Ўладзіслава (Вільня)|касьцёле сьвятога Станіслава]] ў [[Вільня|Вільні]].


== Літаратура ==
{{Крыніца ВКЛ|[[Анатоль Грыцкевіч]]}}
{{Крыніца ВКЛ|[[Анатоль Грыцкевіч]]}}

{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Сапега, Аляксандар Казімер}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Сапега, Аляксандар Казімер}}
[[Катэгорыя:Сапегі|Аляксандар Казімер]]
[[Катэгорыя:Сапегі|Аляксандар Казімер]]

Вэрсія ад 02:17, 19 красавіка 2009

Алякса́ндар Казіме́р Сапе́га (13 траўня 1624, Мацееў, Валынь22 траўня 1671, Вільня) — рымска-каталіцкі й дзяржаўны дзеяч ВКЛ. З роду Сапегаў, сын Фрыдэрыка, брат Яна Фрыдэрыка, Тамаша Казімера й Крыштопа Францішка.

Навучаўся ў езуіцкім калегіюме ў Любліне, Віленскай езуіцкай акадэміі, Калегіюме Навадворскага ў Кракаве, ад 1638 у Кракаўскай Акадэміі. Як каралеўскі сакратар ад 1647 працягнуў навучаньне ў галіне кананічнага права ў Падуі (1647), Балёньні (1648), Рыме (1649) і Парыжы.

Канонік віленскі ад 1649. 14 траўня 1650 стаў прэпазытам віленскага капітулу. 17 ліпеня таго ж году атрымаў капланскія пасьвячэньні. У кастрычніку 1650 увайшоў у біскупскі суд. Ад 1651 канонік варшаўскі. У 1655 стаў біскупам-суфраганам віленскім. Рэфэрэндар духоўны ВКЛ у 16571659. Біскуп жамойцкі ад 4 красавіка 1659.

Улетку 1659 як каралеўскі пасланец улагодзіў жаўнерскі бунт у літоўскім войску. На сойме 1662 увайшоў у склад вайскова-скарбовае камісіі, тады ж спрабаваў прымірыць гетманаў Паўлу Сапегу й Вінцэнта Гасеўскага. У 1666 узначаліў пасьля сьмерці брата драгунскую харугву ў літоўскім войску.

У жніўні 1668 стаў біскупам віленскім. 12 красавіка 1671 перанёс Абраз Маці Божай Вастрабрамскай у новую капліцу, дзе ён знаходзіцца да сёньня. Пахаваны ў касьцёле сьвятога Станіслава ў Вільні.

Літаратура

Крыніца: Анатоль Грыцкевіч, «Вялікае Княства Літоўскае»