Альбін Стаповіч: розьніца паміж вэрсіямі
Warszawiak (гутаркі | унёсак) катэгорыя |
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) Няма апісаньня зьменаў |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Стаповіч Альбін''' (пс. ''Уладзімір Загорскі'') ([[18 сакавіка]] [[1894]], в.[[Барані]], [[Сьвянцянскі павет]], [[Віленская губэрня]] – [[18 сьнежня]] [[1934]]) – беларускі грамадзка-палітычны і [[каталіцтва|каталіцкі]] музчыны, сьвецкі дзеяч. Брат [[Казімер Сваяк|Казімера Сваяка]]. |
|||
'''Стаповіч Альбін''' ([[1894]] – [[1934]]) – беларускі грамадзка-палітычны і [[каталіцтва|каталіцкі]] сьвецкі дзеяч. Брат [[Казімер Сваяк|Казімера Сваяка]]. Нарадзіўся ў вёсцы [[Барані]] [[Сьвянцянскі павет|Сьвянцянскага павету]] [[Віленская губэрня|Віленскае губэрні]] (цяпер [[Астравецкі раён]] [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенскае вобласьці]]). Актыўны сябра [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя|Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. Кіраваў віленскай суполкай партыі, уваходзіў у яе адміністрацыйна-кіраўнічыя органы. У [[1928]] – [[1930]] гг. пасол [[сойм]]у, сябра [[Беларускі пасольскі клюб|Беларускага пасольскага клюбу]]. Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна [[Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры|Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры]] «[[Дзе чутны мовы нашай гукі]]». |
|||
Нарадзіўся ў вёсцы [[Барані]] [[Сьвянцянскі павет|Сьвянцянскага павету]] [[Віленская губэрня|Віленскае губэрні]] (цяпер [[Астравецкі раён]] [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенскае вобласьці]]). |
|||
Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], [[Казанскі унівэрсытэт|Казанскім ўнівэрсытэце]]. Кіраваў касьцёльным хорам у [[Казань|Казані]] ([[1913]]-[[1921]]). Пасьля вярнуўся ў Вільню. |
|||
Навучаўся ў [[Віленскі Унівэрсытэт|Віленскім Унівэрсытэце]]. У [[1922]] кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназыі]]. У [[1923]] годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю [[Студэнцеі саюз|Студэнцкага Саюзу]]. |
|||
Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку. |
|||
У [[1926]] – сакратар Віленскага кола [[БІГіК|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]]. У [[1930]]-[[1934]] – намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім. |
|||
Актыўны сябра [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя|Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. У [[1926]] - сакратар, [[1927]]-[[1930]] віцэ-старшыня. |
|||
З траўня [[1926]] кіраўнік [[Беларуская друкарня імя Францішка Скарыны|Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны]]. Удзельнік з’езду [[Сялянскі Саюз|Сялянскага Саюз]]у [[24 сакавіка]] [[1926]]. Нейкі час ([[1927]]-[[1928]]) рэдактар “[[Беларуская крыніца|Беларускай крыніцы]]”. |
|||
У [[1928]]-[[1930]] пасол Сойму (абраны ад [[Блёк нацыянальных меншасьцяў|Блёку нацыянальных меншасьцяў]]), сябра [[Беларускі пасольскі клюбБеларускага Пасольскага клюбу]]. У [[1930]] намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту. |
|||
У [[1930]] спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў. |
|||
Кіраваў беларускім хорам пры касьцёле сьв. Мікалая ў Вільні. |
|||
Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна [[БІГіК|Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры]] «[[Дзе чутны мовы нашай гукі]]». |
|||
Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях “Наш шлях”, “Крыніца”, “Родныя гоні”, “Нёман”, “Новы шлях”, “Шлях моладзі”, “Самапомач” У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў. |
|||
== Творы == |
|||
* Дзе чутны мовы нашай гукі, Вільня, 1926 |
|||
* Biełarusy i dziaržaŭnaja niezałežnaść, Вільня, 1929, выд. “Беларукай Крыніцы”, друк. Францыска Скарыны, 16ст., 1000 ас. |
|||
* сьпеўнік Za Baćkaŭščynu, Вільня, 1935, выданьне БІГіК, 1000 асобнікаў. |
|||
== Крыніцы == |
|||
* Энцыкляпэдыя Гісторыі Беларусі, 6т.1к., 2001 |
|||
* Глагоўская А. “Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы”// Спадчына 1994, №6 |
|||
* Юры Туронак “Мадрная гісторыя Беларусі”, Вільня, 2006 |
|||
* Малгажата Мароз “KRYNICA” Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”, Беласток, 2001 |
|||
{{Накід:Палітык}} |
|||
[[Катэгорыя:Беларускія літаратары|Стаповіч, Альбін]] |
[[Катэгорыя:Беларускія літаратары|Стаповіч, Альбін]] |
||
Вэрсія ад 15:33, 24 лютага 2009
Стаповіч Альбін (пс. Уладзімір Загорскі) (18 сакавіка 1894, в.Барані, Сьвянцянскі павет, Віленская губэрня – 18 сьнежня 1934) – беларускі грамадзка-палітычны і каталіцкі музчыны, сьвецкі дзеяч. Брат Казімера Сваяка.
Нарадзіўся ў вёсцы Барані Сьвянцянскага павету Віленскае губэрні (цяпер Астравецкі раён Гарадзенскае вобласьці).
Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў Вільні, Казанскім ўнівэрсытэце. Кіраваў касьцёльным хорам у Казані (1913-1921). Пасьля вярнуўся ў Вільню.
Навучаўся ў Віленскім Унівэрсытэце. У 1922 кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў Віленскай беларускай гімназыі. У 1923 годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю Студэнцкага Саюзу.
Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку.
У 1926 – сакратар Віленскага кола Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры. У 1930-1934 – намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім.
Актыўны сябра Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі. У 1926 - сакратар, 1927-1930 віцэ-старшыня.
З траўня 1926 кіраўнік Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны. Удзельнік з’езду Сялянскага Саюзу 24 сакавіка 1926. Нейкі час (1927-1928) рэдактар “Беларускай крыніцы”.
У 1928-1930 пасол Сойму (абраны ад Блёку нацыянальных меншасьцяў), сябра Беларускі пасольскі клюбБеларускага Пасольскага клюбу. У 1930 намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту.
У 1930 спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў.
Кіраваў беларускім хорам пры касьцёле сьв. Мікалая ў Вільні.
Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі». Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях “Наш шлях”, “Крыніца”, “Родныя гоні”, “Нёман”, “Новы шлях”, “Шлях моладзі”, “Самапомач” У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў.
Творы
- Дзе чутны мовы нашай гукі, Вільня, 1926
- Biełarusy i dziaržaŭnaja niezałežnaść, Вільня, 1929, выд. “Беларукай Крыніцы”, друк. Францыска Скарыны, 16ст., 1000 ас.
- сьпеўнік Za Baćkaŭščynu, Вільня, 1935, выданьне БІГіК, 1000 асобнікаў.
Крыніцы
- Энцыкляпэдыя Гісторыі Беларусі, 6т.1к., 2001
- Глагоўская А. “Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы”// Спадчына 1994, №6
- Юры Туронак “Мадрная гісторыя Беларусі”, Вільня, 2006
- Малгажата Мароз “KRYNICA” Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”, Беласток, 2001