Анатоль Грыцкевіч: розьніца паміж вэрсіямі
д стыль |
|||
Радок 3: | Радок 3: | ||
У [[1950]] скончыў [[Менскі мэдычны інстытуг]]. У [[1955]] - [[Менскі пэдагагічны інстытут замежных моваў]], у [[1958]] [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт]]. 3 [[1959]] працаваў у інстытуце гісторыі АН Беларусі, з [[1975]] згадчык катэдры ў Менскім інстытуце культуры, дырэктар [[Беларускі інстытут Цэнтральнай і Усходняй Эўропы|Беларускага інстытуту Цэнтральнай і Усходняй Эўропы]] (1996). |
У [[1950]] скончыў [[Менскі мэдычны інстытуг]]. У [[1955]] - [[Менскі пэдагагічны інстытут замежных моваў]], у [[1958]] [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт]]. 3 [[1959]] працаваў у інстытуце гісторыі АН Беларусі, з [[1975]] згадчык катэдры ў Менскім інстытуце культуры, дырэктар [[Беларускі інстытут Цэнтральнай і Усходняй Эўропы|Беларускага інстытуту Цэнтральнай і Усходняй Эўропы]] (1996). |
||
Дасьледуе гісторыю [[Беларусь|Беларусі]] пэрыяду фэадалізму, прыватнаўласьніцкія [[места|месты]], гістарыяграфію. Аўтар публікацыяў па |
Дасьледуе гісторыю [[Беларусь|Беларусі]] пэрыяду фэадалізму, прыватнаўласьніцкія [[места|месты]], гістарыяграфію. Аўтар публікацыяў па гісторыі шляхецкага саслоўя, генэалёгіі [[шляхта|шляхты]] і выбранцаў. Вывучае рэлігійныя праблемы ў [[ВКЛ|Вялікім Княстве Літоўскім]], становішча праваслаўнай царквы, вуніяцтва. |
||
==Крыніца== |
==Крыніца== |
Вэрсія ад 03:56, 23 студзеня 2009
Анато́ль Пятро́віч Грыцке́віч (31 студзеня 1929, Менск) — беларускі гісторык. Чалец-карэспандэнт Міжнароднай акадэміі навук Эўразіі (1996), доктар гістарычных навук (1986), прафэсар (1987).
У 1950 скончыў Менскі мэдычны інстытуг. У 1955 - Менскі пэдагагічны інстытут замежных моваў, у 1958 Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт. 3 1959 працаваў у інстытуце гісторыі АН Беларусі, з 1975 згадчык катэдры ў Менскім інстытуце культуры, дырэктар Беларускага інстытуту Цэнтральнай і Усходняй Эўропы (1996).
Дасьледуе гісторыю Беларусі пэрыяду фэадалізму, прыватнаўласьніцкія месты, гістарыяграфію. Аўтар публікацыяў па гісторыі шляхецкага саслоўя, генэалёгіі шляхты і выбранцаў. Вывучае рэлігійныя праблемы ў Вялікім Княстве Літоўскім, становішча праваслаўнай царквы, вуніяцтва.
Крыніца
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, П15 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.