Янка Геніюш: розьніца паміж вэрсіямі
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) Няма апісаньня зьменаў |
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) Няма апісаньня зьменаў |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
⚫ | |||
{{Накід}} |
|||
⚫ | |||
Пасьля школы паехаў у [[Прага|Прагу]]. Паступіў у [[Карлаўскі Ўнівэрсытэт]], пасьля яго заканчэньня атрымаў мэдыцынскую адукацыю докатара-вэнэроляга. |
Пасьля школы паехаў у [[Прага|Прагу]]. Паступіў у [[Карлаўскі Ўнівэрсытэт]], пасьля яго заканчэньня атрымаў мэдыцынскую адукацыю докатара-вэнэроляга. |
||
Радок 8: | Радок 7: | ||
Сябраваў з многімі беларускімі дзеячамі, што жылі ў Празе, у тым ліку і кіраўніцтвам [[БНР]]. Актыўны сябра Праскага камітэта Беларускай народнай самапомачы. |
Сябраваў з многімі беларускімі дзеячамі, што жылі ў Празе, у тым ліку і кіраўніцтвам [[БНР]]. Актыўны сябра Праскага камітэта Беларускай народнай самапомачы. |
||
Пад час нямецкай акупацыі, на беларускім сходзе адмовіўся падпісаць тэлеграму да Адольфа Гітлера. Аднак Ермачэнка падрабіў пад капірку подпісы ўдзельнікаў сходу і даслаў тую тэлеграму. Пасьля яна трапіла ў Маскву і на падставе яе спадара Генюіш судзілі. |
Пад час нямецкай акупацыі, на беларускім сходзе адмовіўся падпісаць тэлеграму да [[Адольф Гітлер|Адольфа Гітлера]]. Аднак Ермачэнка падрабіў пад капірку подпісы ўдзельнікаў сходу і даслаў тую тэлеграму. Пасьля яна трапіла ў [[Масква|Маскву]] і на падставе яе спадара Генюіш судзілі. |
||
У [[1943]] годзе Янка Геніюш трапляе ў Беларусь у [[Слонім]]. Працуе тамака гебіткамісаратрцам (кіраўнік райздрава). Пасьля канфлікту са слонімскі гебіткамісарам Эрэнам (Сп. Янка запытаўся ў таго, хто на гэтай зямлі гаспадар), Геніюшу давялося пераехаць у [[Баранавічы]]. Ад большыхз наступстваў яго выратавала "слава" падпісанта тэлеграмы да Гітлера. |
|||
У [[1948]] годзе Янка геніюш разам з жонкай Ларысай, былі арыштаваныя і вывезены ў [[СССР]]. Тамака яны незаконна былі пазбаўлены чэхаславацкага грамадзянства і асуджаныя [[Вярхоўны суд БССР|Вярхоўным судом БССР]] на 25 год. Частку тэрміну адбыў на [[Варкута|Варкеце]]. Пасьля сьмерці Сталіна пераведзены ў Мардовію. |
|||
Сям'я Геніюшаў была датэрмінова вызвалена ў [[1956]] годзе. Аднак ім не дазволілі вярнуцца ў Чэхаславакію. Ларыса Геніюш не прыняла савецкага грамадзянства да канца жыцьця. Мела пашпарт СССР са штампам "неграмадзянін СССР". Геніюшы пасяліліся ў [[Зэльва|Зельве]] ў хаце бацькі Янкі па вуліцы Савецкай, 7а. |
|||
Сам Янка Геніюш ўладкаваўся працаваць ў мясцоцы шпіталь і паліклініку. У яго кабінэце вісеў партрэт [[Францыск Скарына|Францішска Скарыны]]. Добра разьбіраўся ў нэўралёгіі, сэксалёгіі, вэнарычных хваробах. Працаваў хірургам і тэрапеўтам. |
|||
У госьці да Геніюшаў часта прыяджалі госьці, былыя палітзьняволеныя і літаратары. [[Мікола Канаш]], [[Пятро Рашэтнік]], [[Уладзімір Караткевіч]], [[Алег Лойка]], [[Данута Бічэль]], [[Юрка Голуб]], [[Алесь Траяноўскі]] і штат іншых. |
|||
На пахаваньне Янкі Геніюша з'ехалася шмат народу. [[Андрэй Вайтовіч]] са [[Слонім]]а зрабіў па ім помнік. Пасьля сьмерці Ларысы Геніюш на магілі паставілі новы, агульны. |
|||
== Вонкавыя спасылкі == |
== Вонкавыя спасылкі == |
Вэрсія ад 08:44, 25 ліпеня 2008
Янка Геніюш, Іван Пятровіч Геніюш (24 лютага 1902, Крынкі, Беласточчына - 19 лютага 1979, Зэльва) — беларускі грамадскі дзеяч, ахвяра палітычных рэпрэсый, муж паэткі Ларысы Геніюш.
Пасьля школы паехаў у Прагу. Паступіў у Карлаўскі Ўнівэрсытэт, пасьля яго заканчэньня атрымаў мэдыцынскую адукацыю докатара-вэнэроляга.
У 1935 ажаніўся з Ларысай Міклашэвіч (паэтка Ларыса Геніюш). У той самы год у іх нарадзіўся сын Юрка Геніюш.
Сябраваў з многімі беларускімі дзеячамі, што жылі ў Празе, у тым ліку і кіраўніцтвам БНР. Актыўны сябра Праскага камітэта Беларускай народнай самапомачы.
Пад час нямецкай акупацыі, на беларускім сходзе адмовіўся падпісаць тэлеграму да Адольфа Гітлера. Аднак Ермачэнка падрабіў пад капірку подпісы ўдзельнікаў сходу і даслаў тую тэлеграму. Пасьля яна трапіла ў Маскву і на падставе яе спадара Генюіш судзілі.
У 1943 годзе Янка Геніюш трапляе ў Беларусь у Слонім. Працуе тамака гебіткамісаратрцам (кіраўнік райздрава). Пасьля канфлікту са слонімскі гебіткамісарам Эрэнам (Сп. Янка запытаўся ў таго, хто на гэтай зямлі гаспадар), Геніюшу давялося пераехаць у Баранавічы. Ад большыхз наступстваў яго выратавала "слава" падпісанта тэлеграмы да Гітлера.
У 1948 годзе Янка геніюш разам з жонкай Ларысай, былі арыштаваныя і вывезены ў СССР. Тамака яны незаконна былі пазбаўлены чэхаславацкага грамадзянства і асуджаныя Вярхоўным судом БССР на 25 год. Частку тэрміну адбыў на Варкеце. Пасьля сьмерці Сталіна пераведзены ў Мардовію.
Сям'я Геніюшаў была датэрмінова вызвалена ў 1956 годзе. Аднак ім не дазволілі вярнуцца ў Чэхаславакію. Ларыса Геніюш не прыняла савецкага грамадзянства да канца жыцьця. Мела пашпарт СССР са штампам "неграмадзянін СССР". Геніюшы пасяліліся ў Зельве ў хаце бацькі Янкі па вуліцы Савецкай, 7а.
Сам Янка Геніюш ўладкаваўся працаваць ў мясцоцы шпіталь і паліклініку. У яго кабінэце вісеў партрэт Францішска Скарыны. Добра разьбіраўся ў нэўралёгіі, сэксалёгіі, вэнарычных хваробах. Працаваў хірургам і тэрапеўтам.
У госьці да Геніюшаў часта прыяджалі госьці, былыя палітзьняволеныя і літаратары. Мікола Канаш, Пятро Рашэтнік, Уладзімір Караткевіч, Алег Лойка, Данута Бічэль, Юрка Голуб, Алесь Траяноўскі і штат іншых.
На пахаваньне Янкі Геніюша з'ехалася шмат народу. Андрэй Вайтовіч са Слоніма зрабіў па ім помнік. Пасьля сьмерці Ларысы Геніюш на магілі паставілі новы, агульны.