Сьцяпан Шутаў: розьніца паміж вэрсіямі

Сьцяпан Шутаў
	Сьцяпан Шутаў
Род дзейнасьці	вайсковы дзеяч, палкоўнік
Дата нараджэньня	30 студзеня 1902
Месца нараджэньня	Глуша, Бабруйскі павет
Дата сьмерці	17 красавіка 1963 (61 год)
Месца сьмерці	Кіеў, УССР
Месца пахаваньня	Байкавыя могілкі;
Месца вучобы	Вайскова-палітычная акадэмія імя Леніна[d];
Занятак	афіцэр
Узнагароды	;

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 08:02, 12 студзеня 2022

Сьцяпан Фёдаравіч Шутаў (30 студзеня, паводле старога стылю 17 студзеня, 1902, Глуша, Бабруйскі павет, цяпер Бабруйскі раён, Магілёўская вобласьць — 17 красавіка 1963, Кіеў, Украіна) — удзельнік грамадзянскай і нямецка-савецкай войнаў, камандзір 20-е гвардзейскае танкавае брыгады (5-й гвардзейскі танкавы корпус), палкоўнік, двойчы Герой Савецкага Саюзу 1944.

Біяграфія

Зь беларускае сялянскае батрацкае сям’і. У складзе чырвонагвардзейскіх і партызанскіх аддзелаў удзельнічаў у баех супраць нямецкіх і польскіх войскаў у Беларусі. З 1924 сябар ВКП (б), па партмабілізацыі накіраваны ў шэрагі Чырвонае Арміі.

У 1927 скончыў Аб’яднаную ваенную школу імя УЦВК, у 1930 — Ваенна-палітычныя курсы, у 1932 — Ленінградзкія бранетанкавыя курсы ўдасканаленьня, у 1937 — акадэмічныя курсы ўдасканаленьня пры Ваеннай акадэміі мэханізаваньня і матарызацыі і ў 1943 — акадэмічныя курсы ўдасканаленьня каманднага складу. Да вайны камандаваў танкавай ротай, батальёнам.

Нямецка-савецкую вайну пачаў камандзірам танкавага батальёну, ваяваў на Заходнім, Волхаўскім, Варонескім, 1-м і 2-м Украінскіх франтох у пасадах камандзіра батальёна, танкавага палка, брыгады, намесьніка камандзіра 9-го гвардзейскага мэханізаванага корпуса. Удзельнічаў у бітве пад Масквой, на Курскай Дузе, фарсіраваў Дняпро, вызваляў Кіеў. За фарсіраваньне Дняпра і вызваленьне Кіева, за ўмелае кіраўніцтва брыгадай і выяўленыя пры гэтым гераічнасьць і мужнасьць 10 студзеня 1944 ганараваны званьнем Героя Савецкага Саюза з уручэньнем ордэна Леніна і мэдалём «Залатая Зорка» (№ 2158^[1]). Другой «Залатой Зоркай» быў узнагароджаны за ўзорнае выкананьне заданьняў камандаваньня падчас Яска-Кішынёўскай апэрацыі 13 верасьня 1944. У адным з баёў быў цяжка паранены ў руку і пасьля яе ампутацыі ў верасьні 1944 выйшаў у адстаўку. Быў узнагароджаны таксама яшчэ адным Ордэнам Леніна, двума ордэнамі Чырвонага Сьцяга і мэдалямі.

Жыў у Кіеве, дзе і сканаў пасьля цяжкай хваробы. Пахаваны тамсама на Байкавых могілках.

Памяць

Бронзавы бюст Шутава ўсталяваны на яго радзіме ў пасёлку Глуша Бабруйскага раёну, ягоным імем названая вуліца Вуліца Сьцяпана Шутава ў Маскве й Кіеве.

Літаратура

Навечно в сердце народном, 2-е изд. — Минск: Главн. ред. Белорус. Сов. энциклопедии, 1977
Шутов Степан Фёдорович 30. 1. 1902 — 17. 4. 1963 Дважды Герой Советского Союза

^ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 10 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 19 января (№ 3 (263)). — С. 1

[1] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 10 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 19 января (№ 3 (263)). — С. 1

[1]

@@ Радок 17: / Радок 17: @@
 У 1927 скончыў Аб’яднаную ваенную школу імя УЦВК, у 1930 — Ваенна-палітычныя курсы, у 1932 — [[Ленінград]]зкія бранетанкавыя курсы ўдасканаленьня, у 1937 — акадэмічныя курсы ўдасканаленьня пры Ваеннай акадэміі мэханізаваньня і матарызацыі і ў 1943 — акадэмічныя курсы ўдасканаленьня каманднага складу. Да вайны камандаваў танкавай ротай, батальёнам.
-Нямецка-савецкую вайну пачаў камандзірам танкавага батальёну, ваяваў на Заходнім, Волхаўскім, Варонескім, 1-м і 2-м Украінскіх франтох у пасадах камандзіра батальёна, танкавага палка, брыгады, намесьніка камандзіра 9-го гвардзейскага мэханізаванага корпуса. Удзельнічаў у [[Маскоўская бітва 1941—1942 гадоў|бітве пад Масквой]], на [[Курская бітва|Курскай Дузе]], [[фарсіраваньне Дняпра|фарсіраваў Дняпро]], вызваляў Кіеў. За фарсіраваньне Дняпра і вызваленьне Кіева, за ўмелае кіраўніцтва брыгадай і выяўленыя пры гэтым гераічнасьць і мужнасьць 10 студзеня 1944 ганараваны званьнем Героя Савецкага Саюза з уручэньнем [[ордэн Леніна|ордэна Леніна]] і мэдалём «Залатая Зорка» (№ 2158). Другой «Залатой Зоркай» быў узнагароджаны за ўзорнае выкананьне заданьняў камандаваньня падчас [[Яска-Кішынёўская апэрацыя|Яска-Кішынёўскай апэрацыі]] 13 верасьня 1944. У адным з баёў быў цяжка паранены ў руку і пасьля яе ампутацыі ў верасьні 1944 выйшаў у адстаўку. Быў узнагароджаны таксама яшчэ адным Ордэнам Леніна, двума ордэнамі Чырвонага Сьцяга і мэдалямі.
+Нямецка-савецкую вайну пачаў камандзірам танкавага батальёну, ваяваў на Заходнім, Волхаўскім, Варонескім, 1-м і 2-м Украінскіх франтох у пасадах камандзіра батальёна, танкавага палка, брыгады, намесьніка камандзіра 9-го гвардзейскага мэханізаванага корпуса. Удзельнічаў у [[Маскоўская бітва 1941—1942 гадоў|бітве пад Масквой]], на [[Курская бітва|Курскай Дузе]], [[фарсіраваньне Дняпра|фарсіраваў Дняпро]], вызваляў Кіеў. За фарсіраваньне Дняпра і вызваленьне Кіева, за ўмелае кіраўніцтва брыгадай і выяўленыя пры гэтым гераічнасьць і мужнасьць 10 студзеня 1944 ганараваны званьнем Героя Савецкага Саюза з уручэньнем [[ордэн Леніна|ордэна Леніна]] і мэдалём «Залатая Зорка» (№ 2158<ref>[https://sun.tsu.ru/mminfo/2020/000462771/1944/1944_003.pdf Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 10 января 1944 года] // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 19 января (№ 3 (263)). — С. 1</ref>). Другой «Залатой Зоркай» быў узнагароджаны за ўзорнае выкананьне заданьняў камандаваньня падчас [[Яска-Кішынёўская апэрацыя|Яска-Кішынёўскай апэрацыі]] 13 верасьня 1944. У адным з баёў быў цяжка паранены ў руку і пасьля яе ампутацыі ў верасьні 1944 выйшаў у адстаўку. Быў узнагароджаны таксама яшчэ адным Ордэнам Леніна, двума ордэнамі Чырвонага Сьцяга і мэдалямі.
 Жыў у Кіеве, дзе і сканаў пасьля цяжкай хваробы. Пахаваны тамсама на Байкавых могілках.