Спэцыяльны атрад хуткага рэагаваньня: розьніца паміж вэрсіямі

	Спэцыяльны атрад хуткага рэагаваньня
	наркам. Спецыяльны атрад хуткага рэагавання
Гады існаваньня	Ад 29 чэрвеня 1999 (24 гады таму)
Краіна	Беларусь
Падпарадкаваньне	Унутраныя войскі МУС Беларусі
Уваходзіць у	3-я брыгада спэцпрызначэньня
Тып	сілы спэцыяльнага прызначэньня
Функцыя	барацьба з арганізаванай злачыннасьцю
Колькасьць	больш за 300 чал.
Дысьлякацыя	Менск
Мянушка	САХР
Дэвіз	Абавязак, гонар, Айчына
Узбраеньне	стралковая зброя
Дзейны камандзір	Аляксандар Быкаў
Вядомыя камандзіры	Дзьмітры Паўлічэнка

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 13:51, 18 кастрычніка 2021

Спэцыя́льны атра́д ху́ткага рэагава́ньня (САХР) — падразьдзяленьне ўнутраных войскаў МУС Беларусі, створанае ў чэрвені 1999 року.

Месьціцца ў менскім мікрараёне Ўручча (Першамайскі раён). Вайсковая частка 3032 (зь 2016 году). Першы камандзір Дзьмітры Паўлічэнка.

Дзейнасьць

Падразьдзяленьне ахоўвае грамадзкі парадак, змагаецца з арганізаванай злачыннасьцю, ладзіць прафіляктычныя мерапрыемствы ў папраўчых установах, мясьцінах з складанай апэратыўнай абстаноўкай, ахоўвае стратэгічныя аб’екты^[2].

Колькасьць асабовага складу невядомая, ацэньваецца прыкладна ў 100 чалавек^[3]. Камплектуецца толькі афіцэрамі і прапаршчыкамі. У распараджэньні вайскоўцы маюць аўтаматы Калашнікава, снайпэрскія вінтоўкі Драгунова, пісталеты ПМ і ПС, помпавыя стрэльбы для стральбы картэчаю^[4].

Мінуўшчына

Спэцыяльны атрад хуткага рэагаваньня створаны 29 чэрвеня 1999 року на базе вайсковай часткі №3214 — брыгады спэцыяльнага прызначэньня Ўнутраных войскаў МУС. Першую спэцапэрацыю вайскоўцы САХРу правялі ў кастрычніку 1999 року ў Воршы, дзе затрымалі арганізаваную злачынную групоўку^[5].

16 сакавіка 2016 году міністар унутраных справаў Беларусі Ігар Шуневіч пераўтварыў Спэцыяльны атрад хуткага рэагаваньня (САХР) у вайсковую частку 3032 у складзе 3-й асобнай брыгады спэцыяльнага прызначэньня. Рашэньне зацьвердзілі на прапанову камандзіра САХРа Юрыя Назаранкі, бо ў атрада зьявіліся ўласныя службы^[6].

16 сьнежня 2019 году Deutsche Welle опубликовала интервью с Юрием Гаравским, бывшим бойцом специального отряда быстрого реагирования (СОБР) внутренних войск МВД Беларуси. Он утверждает, что в 1999 году по приказу основателя СОБРа подполковника Дмитрия Павличенко участвовал в похищениях и убийствах противников Лукашенко: министра внутренних дел Юрия Захаренко, главы Центризбиркома Виктора Гончара и предпринимателя Анатолия Красовского, поддерживавшего Шаблён:Нп3. Павличенко, заявил Гаравский, лично застрелил похищенных^[7].

Камандзіры

Глядзіце таксама

Швадроны сьмерці

Крыніцы

^ Аляксандар Сьмірноў, тэлеканал «Беларусь 1». Спэцыяльны атрад хуткага рэагаваньня адзначае 22-і дзень нараджэньня // Белтэлерадыёкампанія, 29 чэрвеня 2021 г. Праверана 15 жніўня 2021 г.
^ Григорьев, Святослав (13 красавіка 2012) Минский СОБР: универсальные солдаты (рас.) Ohrana.ru Праверана 20 сакавіка 2020 г.
^ Грузьдзіловіч, Алег (19 сьнежня 2019) 8 фактаў пра «СОБР», якім камандаваў палкоўнік Паўлічэнка Палітыка. Радыё «Свабода». Праверана 20 сакавіка 2020 г.
^ Козлович, Николай (18 сакавіка 2013) СОБР: территория напряжения (рас.). Советская Белоруссия. Праверана 20 сакавіка 2020 г.
^ Мартынюк, Эдуард (18 сакавіка 2016) Спецназ в спецназе: столичный СОБР реорганизован в отдельную воинскую часть ВВ МВД (рас.). Минск-новости. Праверана 20 сакавіка 2020 г.
^ Асобную вайсковую частку стварылі на базе спэцыяльнага атрада хуткага рэагаваньня ўнутраных войскаў // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 16 сакавіка 2016 г. Праверана 15 жніўня 2021 г.
^ Признания экс-бойца СОБРа Гаравского: реакция в Беларуси и Германии (рас.). Deutsche Welle. Праверана 2020-06-29 г. Архіўная копія ад 2021-05-24 г.

Вонкавыя спасылкі

Асацыяцыя вэтэранаў спэцпрызу (рас.)

[1] Аляксандар Сьмірноў, тэлеканал «Беларусь 1». Спэцыяльны атрад хуткага рэагаваньня адзначае 22-і дзень нараджэньня // Белтэлерадыёкампанія, 29 чэрвеня 2021 г. Праверана 15 жніўня 2021 г.

[2] Григорьев, Святослав (13 красавіка 2012) Минский СОБР: универсальные солдаты (рас.) Ohrana.ru Праверана 20 сакавіка 2020 г.

[3] Грузьдзіловіч, Алег (19 сьнежня 2019) 8 фактаў пра «СОБР», якім камандаваў палкоўнік Паўлічэнка Палітыка. Радыё «Свабода». Праверана 20 сакавіка 2020 г.

[4] Козлович, Николай (18 сакавіка 2013) СОБР: территория напряжения (рас.). Советская Белоруссия. Праверана 20 сакавіка 2020 г.

[5] Мартынюк, Эдуард (18 сакавіка 2016) Спецназ в спецназе: столичный СОБР реорганизован в отдельную воинскую часть ВВ МВД (рас.). Минск-новости. Праверана 20 сакавіка 2020 г.

[6] Асобную вайсковую частку стварылі на базе спэцыяльнага атрада хуткага рэагаваньня ўнутраных войскаў // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 16 сакавіка 2016 г. Праверана 15 жніўня 2021 г.

[7] Признания экс-бойца СОБРа Гаравского: реакция в Беларуси и Германии (рас.). Deutsche Welle. Праверана 2020-06-29 г. Архіўная копія ад 2021-05-24 г.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

@@ Радок 39: / Радок 39: @@
 сакавіка 2016 году міністар унутраных справаў Беларусі [[Ігар Шуневіч]] пераўтварыў Спэцыяльны атрад хуткага рэагаваньня (САХР) у вайсковую частку 3032 у складзе [[3-я брыгада спэцпрызначэньня|3-й асобнай брыгады спэцыяльнага прызначэньня]]. Рашэньне зацьвердзілі на прапанову камандзіра САХРа [[Юры Назаранка|Юрыя Назаранкі]], бо ў атрада зьявіліся ўласныя службы<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Асобную вайсковую частку стварылі на базе спэцыяльнага атрада хуткага рэагаваньня ўнутраных войскаў|спасылка=https://blr.belta.by/society/view/asobnuju-voinskuju-chasts-stvaryli-na-baze-spetsyjalnaga-atrada-hutkaga-reagavannja-unutranyh-vojskau-44680-2016/|выдавец=[[Беларускае тэлеграфнае агенцтва]]|дата публікацыі=16 сакавіка 2016|дата доступу=15 жніўня 2021}}</ref>.
+сьнежня 2019 году ''[[Deutsche Welle]]'' опубликовала интервью с Юрием Гаравским, бывшим бойцом специального отряда быстрого реагирования (СОБР) внутренних войск МВД Беларуси. Он утверждает, что в 1999 году по приказу основателя СОБРа подполковника Дмитрия Павличенко участвовал в [[Исчезновения людей в Белоруссии|похищениях и убийствах противников Лукашенко]]: министра внутренних дел [[Захаренко, Юрий Николаевич|Юрия Захаренко]], главы [[Центральная избирательная комиссия Республики Беларусь|Центризбиркома]] [[Гончар, Виктор Иосифович|Виктора Гончара]] и предпринимателя [[Красовский, Анатолий Степанович|Анатолия Красовского]], поддерживавшего {{нп3|Белорусская демократическая оппозиция|белорусскую демократическую оппозицию|be|Беларуская дэмакратычная апазіцыя}}. Павличенко, заявил Гаравский, лично застрелил похищенных<ref>{{Cite web|language=ru|url=https://www.dw.com/ru/%D0%BF%D1%80%D0%B8%D0%B7%D0%BD%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D1%8F-%D1%8D%D0%BA%D1%81-%D0%B1%D0%BE%D0%B9%D1%86%D0%B0-%D1%81%D0%BE%D0%B1%D1%80%D0%B0-%D0%B3%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE-%D1%80%D0%B5%D0%B0%D0%BA%D1%86%D0%B8%D1%8F-%D0%B2-%D0%B1%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D0%B8-%D0%B8-%D0%B3%D0%B5%D1%80%D0%BC%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D0%B8/a-51711906|title=Признания экс-бойца СОБРа Гаравского: реакция в Беларуси и Германии|publisher=[[Deutsche Welle]]|date=2019-12-17|accessdate=2020-06-29|archiveurl=https://web.archive.org/web/20210524182154/https://www.dw.com/ru/признания-экс-бойца-собра-гаравского-реакция-в-беларуси-и-германии/a-51711906|archivedate=2021-05-24|first=Кристиан|last=Триппе|first2=Наталья|last2=Макушина}}</ref>.
 == Камандзіры ==