Ѵ: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д прастаўляйце інтэрвікі
літара, а ня "знак", гл. слоўнікі беларускае мовы + азбука перанакіроўвае на іншае значэньне, у БКП-2005 як асноўнае ужываецца альфабэт
Радок 3: Радок 3:
|ВыяваЛітары = Izhitsa.svg
|ВыяваЛітары = Izhitsa.svg
}}
}}
'''Ѵ''', '''ѵ''' (і{{Націск}}жыца) — знак стараславенскае азбукі, а таксама старабеларускай мовы. Паходзіць ад грэцкага знаку [[Іпсылён]] ('''υ'''). У старабеларускай мове выкарыстоўваўся для абазначэньня галоснага гуку [і] ў словах грэцкага паходжаньня (мѵро, сѵнодъ)<ref>Ижица // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907</ref>.
'''Ѵ''', '''ѵ''' (і{{Націск}}жыца) — [[літара]] стараславянскага [[альфабэт]]у, а таксама [[Старабеларуская мова|старабеларускай мовы]]. Паходзіць ад грэцкай літары [[Іпсылён]] ('''υ'''). У старабеларускай мове выкарыстоўвалася для абазначэньня галоснага гуку [і] ў словах грэцкага паходжаньня (мѵро, сѵнодъ)<ref>Ижица // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907</ref>.


== Лічбавае значэньне ==
== Лічбавае значэньне ==
У [[Стараславянская мова|стараславянскай]] і [[Царкоўнаславянская мова|царкоўнаславянскай]] мовах Ѵ мае значэньне лічбы — 400. У [[глаголіца|глаголіцы]] мела выгляд [[Файл:Glagolitic izhitsa.svg|10px]] (Ⱛ). Лічбавага значэньня ў глаголіцы ня мела.

У стараславенскай і царкоўнаславенскай мовах Ѵ мае значэньне лічбы — 400. У [[глаголіца|глаголіцы]] мела выгляд [[Файл:Glagolitic izhitsa.svg|10px]] (Ⱛ). Лічбавага значэньня ў глаголіцы ня мела.


== Крыніцы ==
== Крыніцы ==

{{Крыніцы}}
{{Крыніцы}}



Вэрсія ад 23:54, 21 верасьня 2021

Ѵ
Ѵ
Кірыліца
А Б В Г Ґ Д Ђ
Ѓ Е Ё Є Ж Ѕ З
И І Ї Й Ј К Л
Љ М Н Њ О П Р
С Т Ћ Ќ У Ў Ф
Х Ц Ч Џ Ш Щ Ъ
Ы Ь Э Ю Я Ә Ӏ
Архаічныя літары кірыліцы
Ҁ Ѻ
Ѹ Ѡ Ѽ Ѿ
Ѣ Ѥ Ѧ
Ѫ Ѩ Ѭ Ѯ
Ѱ Ѳ Ѵ Ѷ
П̓ П̀ П́ П̧ П̑ Ԗ
Шматграфы
Дз Дж

Ѵ, ѵ (і́жыца) — літара стараславянскага альфабэту, а таксама старабеларускай мовы. Паходзіць ад грэцкай літары Іпсылён (υ). У старабеларускай мове выкарыстоўвалася для абазначэньня галоснага гуку [і] ў словах грэцкага паходжаньня (мѵро, сѵнодъ)[1].

Лічбавае значэньне

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Ѵ мае значэньне лічбы — 400. У глаголіцы мела выгляд (Ⱛ). Лічбавага значэньня ў глаголіцы ня мела.

Крыніцы

  1. ^ Ижица // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907