Структуралізм: розьніца паміж вэрсіямі
д афармленьне |
Rescuing 2 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8 |
||
Радок 13: | Радок 13: | ||
== Структуралізм у сацыялёгіі == |
== Структуралізм у сацыялёгіі == |
||
Адным з асноўных тэзісаў структуралізму зьяўляецца сьцьверджаньне пра тое, што сацыяльныя і культурныя зьявы не валодаюць самастойнай субстанцыяльнай прыродай, а вызначаюцца сваёй нутранай структурай (то бок сыстэмай адносінаў паміж нутранымі структурнымі элемэнтамі), і сыстэмай адносінаў зь іншымі зьявамі ў адпаведных сацыяльных і культурных сыстэмах. Гэтыя сыстэмы адносінаў разглядаюцца як знакавыя сыстэмы, і, такім чынам, трактуюцца як аб'екты, надзеленыя значэньнем<ref>Лобанов А. В. [http://archvuz.ru/numbers/2008_3/ta2 Структурная методология в архиектуре постмодернизма]</ref>. |
Адным з асноўных тэзісаў структуралізму зьяўляецца сьцьверджаньне пра тое, што сацыяльныя і культурныя зьявы не валодаюць самастойнай субстанцыяльнай прыродай, а вызначаюцца сваёй нутранай структурай (то бок сыстэмай адносінаў паміж нутранымі структурнымі элемэнтамі), і сыстэмай адносінаў зь іншымі зьявамі ў адпаведных сацыяльных і культурных сыстэмах. Гэтыя сыстэмы адносінаў разглядаюцца як знакавыя сыстэмы, і, такім чынам, трактуюцца як аб'екты, надзеленыя значэньнем<ref>Лобанов А. В. [https://web.archive.org/web/20110923203654/http://archvuz.ru/numbers/2008_3/ta2 Структурная методология в архиектуре постмодернизма]</ref>. |
||
Структуралізм ставіць сваёй мэтай растлумачыць, як дадзеныя сацыяльныя інстытуты, якія могуць быць выяўленыя ў рамках структурнага аналізу, робяць магчымым чалавечы досьвед<ref>[http://socpolicy.ru/wp-content/uploads/2010/09/SaratovAnthropology2004.pdf Ярская-Смирнова Е. Р., Романов П. В. Социальная антропология: Учеб. пособие. — 388 с.]</ref>. |
Структуралізм ставіць сваёй мэтай растлумачыць, як дадзеныя сацыяльныя інстытуты, якія могуць быць выяўленыя ў рамках структурнага аналізу, робяць магчымым чалавечы досьвед<ref>[https://web.archive.org/web/20111118002628/http://socpolicy.ru/wp-content/uploads/2010/09/SaratovAnthropology2004.pdf Ярская-Смирнова Е. Р., Романов П. В. Социальная антропология: Учеб. пособие. — 388 с.]</ref>. |
||
== Крыніцы == |
== Крыніцы == |
Вэрсія ад 20:41, 23 студзеня 2021
Структуралізм — кірунак і інтэлектуальны рух у сучаснай (у асноўным кантынэнтальнай) філязофскай думкі. Найбольш уплывовым структуралізм быў у Францыі ў 1960-х гадах. Аказаў уплыў на разьвіцьцё сэміётыкі.
Структуралізм вынікае з структурнай лінгвістыцы, асновы якой заклаў Фэрдынанд эд Сасюр.
Асноўныя прадстаўнікі
- Клёд Леві-Строс (антрапалёгія)
- Раман Якабсон (лінгвістыка)
- Ралян Барт
- Мішэль Фуко
- Жак Лякан (псыхааналіз)
- Жан Піажэ (псыхалёгія)
- Нікаля Бурбакі (матэматыка)
Структуралізм у сацыялёгіі
Адным з асноўных тэзісаў структуралізму зьяўляецца сьцьверджаньне пра тое, што сацыяльныя і культурныя зьявы не валодаюць самастойнай субстанцыяльнай прыродай, а вызначаюцца сваёй нутранай структурай (то бок сыстэмай адносінаў паміж нутранымі структурнымі элемэнтамі), і сыстэмай адносінаў зь іншымі зьявамі ў адпаведных сацыяльных і культурных сыстэмах. Гэтыя сыстэмы адносінаў разглядаюцца як знакавыя сыстэмы, і, такім чынам, трактуюцца як аб'екты, надзеленыя значэньнем[1].
Структуралізм ставіць сваёй мэтай растлумачыць, як дадзеныя сацыяльныя інстытуты, якія могуць быць выяўленыя ў рамках структурнага аналізу, робяць магчымым чалавечы досьвед[2].
Крыніцы
Вонкавыя спасылкі
Структуралізм — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў