Казачына: розьніца паміж вэрсіямі
Створана старонка са зьместам '{{Населены пункт/Летува |Назва = Казачына |Статус...' |
→Вялікае Княства Літоўскае: пунктуацыя |
||
| Радок 50: | Радок 50: | ||
== Гісторыя == |
== Гісторыя == |
||
=== Вялікае Княства Літоўскае === |
=== Вялікае Княства Літоўскае === |
||
Упершыню Казачына ўпамінаецца ў XVII ст. як двор у [[Браслаўскі павет|Браслаўскім павеце]] [[Віленскае ваяводзтва|Віленскага ваяводзтва]]. |
Упершыню Казачына ўпамінаецца ў XVII ст. як [[Дворышча (тып паселішча)|двор]] у [[Браслаўскі павет|Браслаўскім павеце]] [[Віленскае ваяводзтва|Віленскага ваяводзтва]]. |
||
У XVIII ст. Казачына перайшла да Бутлераў, якія ў 1745 годзе заснавалі тут манастыр базылянаў з царквой Раства Багародзіцы. |
У XVIII ст. Казачына перайшла да Бутлераў, якія ў 1745 годзе заснавалі тут манастыр базылянаў з царквой Раства Багародзіцы. |
||
Вэрсія ад 21:13, 14 траўня 2020
| Казачына | |
| лет. Kazitiškis | |
.jpg) Касьцёл | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Уцянскі |
| Раён: | Ігналінскі |
| Насельніцтва: | 343 чал. (2011) |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°26′30″ пн. ш. 26°8′40″ у. д. / 55.44167° пн. ш. 26.14444° у. д.Каардынаты: 55°26′30″ пн. ш. 26°8′40″ у. д. / 55.44167° пн. ш. 26.14444° у. д. |
Казачына на мапе Летувы   Казачына | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Казачына[a][1] (лет. Kazitiškis) — вёска ў Летуве, на рацэ Швагіне і Гілуцкім возеры. Цэнтар староства Ігналінскага раёну Ўцянскі павету. Насельніцтва на 2011 год — 343 чалавекі. Знаходзіцца за 11 км на поўнач ад Ігналіны.
Казачына — даўняе мястэчка гістарычнай Браслаўшчыны, на беларускай этнічнай тэрыторыі. Сярод мясцовых славутасьцяў вылучаліся комплекс базылянскага манастыра з царквой Раства Багародзіцы, помнік архітэктуры XVIII ст.
Гісторыя
Вялікае Княства Літоўскае
Упершыню Казачына ўпамінаецца ў XVII ст. як двор у Браслаўскім павеце Віленскага ваяводзтва.
У XVIII ст. Казачына перайшла да Бутлераў, якія ў 1745 годзе заснавалі тут манастыр базылянаў з царквой Раства Багародзіцы.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Казачына апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Новааляксандраўскім павеце Ковенскай губэрні. У XIX ст. мястэчка знаходзілася ў валоданьні Беліковічаў.
На 1893 год у Казачыне было 3 двары.
Найноўшы час
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Казачына абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Беларускай ССР[2]. У 1920 годзе Казачына апынулася ў складзе Сярэдняй Літвы, у 1922 годзе — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі.
З пачаткам Другой сусьветнай вайны ў верасьні 1939 году ўлады СССР перадалі Казачыну Летуве.
Насельніцтва
Дэмаграфія
- XIX стагодзьдзе: ~1893 год — 31 чал.[3]
- XXI стагодзьдзе: 2011 год — 343 чал.
Турыстычная інфармацыя
Славутасьці
- Касьцёл Сьвятога Станіслава (1908)
Страчаная спадчына
- Царква Раства Багародзіцы і манастыр базылянаў (1745)
Заўвагі
Крыніцы
- ^ Вялікі гістарычны атлас Беларусі. У 4 т. Т. 2. — Мінск, 2013. С. 74.
- ^ 150 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. Іван Саверчанка, Зьміцер Санько. — Вільня: Наша Будучыня, 2002. — 238 с. ISBN 9986-9229-6-1.
- ^ Słownik geograficzny... T. IV. — Warszawa, 1893. S. 535.
Вонкавыя спасылкі
Казачына — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
| ||||||||