Далмабахчэ: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Вэрсія ад 12:46, 22 красавіка 2020

Славутасьць
Далмабахчэ

Краіна	Турэччына^[1]
Месцазнаходжаньне	Бэшыкташ
Архітэктурны стыль	барока, Ракако і клясыцыстычная архітэктура^[d]
Аўтар праекту	Карапэт Бальян^[d] і Нікогас Бальян^[d]
Дата заснаваньня	1823
Сайт	millisaraylar.gov.tr (тур.)
Далмабахчэ на Вікісховішчы

Далмабахчэ́ (па-турэцку: Dolmabahçe) — палац асманскіх султанаў на эўрапейскім баку Басфора ў Стамбуле на мяжы раёнаў Бэшыкташ і Кабаташ. У перакладзе з турэцкага азначае «насыпны сад».

Будаваўся ў 1842—1853 гады на загад султана Абдул-Мэджыда I, якога больш не задавольваў сярэднявечны палацавы комплекс Тапкапы і ён жадаў мець палац у стылі барока, здольны пасупернічаць у вытанчанасьці з эўрапейскімі рэзыдэнцыямі XVIII стагодзьдзя. У якасьці архітэктараў выступалі армяне зь сямейства Бальянаў. На ўпрыгожваньне Крыштальнай лесьвіцы і іншых інтэр’ераў было выкарыстана 14 тонаў золата, а агульны кошт будаўніцтва перавысіў пяць мільёнаў залатых фунтаў. Адной з асноўных славутасьцяў ёсьць падораная каралевай Вікторыяй жырандоля з багемскага шкла, вагай амаль у пяць тонаў, і збор карцінаў Івана Айвазоўскага, якія мастак выканаў на замову султану.

За некалькі дзесяцігодзьдзяў палацавы комплекс, першапачаткова сьціплы па памерах, пышырыўся да таго, што заняў 45 тысячаў м². У 1889 годзе Абдул-Хамід II перанёс сваю рэзыдэнцыю ў новы палац Ілдыз, аднак ягоныя пераемнікі вярнуліся ў Далмабахчэ. Пасьля падзеньня манархіі ў палацы пасяліўся Ататурк. Тут ён і памёр 10 лістапада 1938 году. Палац заставаўся музэем ажно да верасьня 2007 году, калі турэцкі парлямэнт ізноў вярнуў яму палітычную функцыю, зрабіўшы Далмабахчэ афіцыйнай рэзыдэнцыяй прэм’ер-міністра ў Стамбуле.

Галерэя

Від на палац з боку праліва
Гадзіньнікавая вежа
Крыштальная лесьвіца
Ложак, на якім сканаў Ататурк
Заля амбасадараў
Вялікі салён
Галоўная брама
Фантан унутры саду
Паўночная брама палацу

Крыніцы

^ ^а ^б archINFORM (ням.) — 1994.

Вонкавыя спасылкі

Афіцыйны сайт палацу.

[_97204512243d4100-1] а ^б archINFORM (ням.) — 1994.

[1]

@@ Радок 4: / Радок 4: @@
 Будаваўся ў 1842—1853 гады на загад султана [[Абдул-Мэджыд I|Абдул-Мэджыда I]], якога больш не задавольваў сярэднявечны палацавы комплекс [[Тапкапы]] і ён жадаў мець палац у стылі [[барока]], здольны пасупернічаць у вытанчанасьці з эўрапейскімі рэзыдэнцыямі XVIII стагодзьдзя. У якасьці архітэктараў выступалі [[армяне]] зь сямейства [[Бальян]]аў. На ўпрыгожваньне Крыштальнай лесьвіцы і іншых інтэр’ераў было выкарыстана 14 тонаў золата, а агульны кошт будаўніцтва перавысіў пяць мільёнаў залатых фунтаў. Адной з асноўных славутасьцяў ёсьць падораная каралевай [[Вікторыя (каралева Вялікабрытаніі)|Вікторыяй]] жырандоля з [[Багемскае шкло|багемскага шкла]], вагай амаль у пяць тонаў, і збор карцінаў [[Іван Айвазоўскі|Івана Айвазоўскага]], якія мастак выканаў на замову султану.
-За некалькі дзесяцігодзьдзяў палацавы комплекс, першапачаткова сьціплы па памерах, пышырыўся да таго, што заняў 45 тысяч м². У 1889 годзе [[Абдул-Хамід II]] перанёс сваю рэзыдэнцыю ў новы палац [[Ілдыз]], аднак ягоныя пераемнікі вярнуліся ў Далмабахчэ. Пасьля падзеньня манархіі ў палацы пасяліўся [[Мустафа Кемаль Ататурк|Ататурк]]. Тут ён і памёр 10 лістапада 1938 году. Палац заставаўся музэем ажно да верасьня 2007 году, калі турэцкі парлямэнт ізноў вярнуў яму палітычную функцыю, зрабіўшы Далмабахчэ афіцыйнай рэзыдэнцыяй прэм’ер-міністра ў Стамбуле.
+За некалькі дзесяцігодзьдзяў палацавы комплекс, першапачаткова сьціплы па памерах, пышырыўся да таго, што заняў 45 тысячаў м². У 1889 годзе [[Абдул-Хамід II]] перанёс сваю рэзыдэнцыю ў новы палац [[Ілдыз]], аднак ягоныя пераемнікі вярнуліся ў Далмабахчэ. Пасьля падзеньня манархіі ў палацы пасяліўся [[Мустафа Кемаль Ататурк|Ататурк]]. Тут ён і памёр 10 лістапада 1938 году. Палац заставаўся музэем ажно да верасьня 2007 году, калі турэцкі парлямэнт ізноў вярнуў яму палітычную функцыю, зрабіўшы Далмабахчэ афіцыйнай рэзыдэнцыяй прэм’ер-міністра ў Стамбуле.
 == Галерэя ==