Віктар Жаўняровіч: розьніца паміж вэрсіямі
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) Няма апісаньня зьменаў |
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Мастак |
{{Мастак |
||
|Імя = Віктар Жаўняровіч |
|Імя = Віктар Жаўняровіч |
||
|Партрэт = |
|Партрэт = Віктар Жаўняровіч.jpg |
||
|Апісаньне = |
|Апісаньне = |
||
|Імя пры нараджэньні = |
|Імя пры нараджэньні = |
||
Радок 13: | Радок 13: | ||
|Працы = |
|Працы = |
||
}} |
}} |
||
'''Віктар Жаўняровіч''' ({{ДН|27|08|1913}}, [[Чыта]] |
'''Віктар Жаўняровіч''' ({{ДН|27|08|1913}}, [[Чыта]] — {{ДС|27|02|2005}}, [[Францыя]]) — беларускі мастак і сьпявак. |
||
== Жыцьцяпіс == |
== Жыцьцяпіс == |
||
Нарадзіўся ў Чыце у сям’і чыгуначнага служачага, выхадца з [[Друя|Друі]]. Бацька быў прызваны на [[Першая сусьветная вайна|Першую сусьветную вайну]], адкуль не вярнуўся<ref> |
Нарадзіўся ў Чыце у сям’і чыгуначнага служачага, выхадца з [[Друя|Друі]]. Бацька быў прызваны на [[Першая сусьветная вайна|Першую сусьветную вайну]], адкуль не вярнуўся<ref>Інтэр’ю з Віктарам Жаўняровічам «Беларус» 1976 № 226—227</ref>. У 1922 годзе з маці вярнуўся ў Беларусь. Вучыўся ў гімназіі імя Л. Сапегі ў Друі, пазьней у Кансэрваторыі імя М. Карловіча ў Вільні па клясе опэрнага вакалу. |
||
Адначасова займаўся маляваньнем, удзельнічаў у выставах Таварыства незалежных мастакоў. Быў знаёмы з [[Фэрдынанд Рушчыц|Фэрдынандам Рушчыцам]], [[Язэп Драздовіч|Язэпам Драздовічам]], [[Пётра Сергіевіч|Пётрам Сергіевічам]]. |
Адначасова займаўся маляваньнем, удзельнічаў у выставах Таварыства незалежных мастакоў. Быў знаёмы з [[Фэрдынанд Рушчыц|Фэрдынандам Рушчыцам]], [[Язэп Драздовіч|Язэпам Драздовічам]], [[Пётра Сергіевіч|Пётрам Сергіевічам]]. |
||
Другая сусьветная вайна перапыніла навучаньне. У 1945 годзе апынуўся ў Францыі, працаваў на складзе паліва звычайным рабочым. Паступіў у Парыскую кансэрваторыю, дзе вучыўся пад кіраўніцтвам прафэсара Бэрнаці, аднак немагчымасьць атрымаць стыпэндыю змусіла адмовіцца ад навучаньня. Сьпяваў і маляваў прыватна. З часам стаў удзельнікам найважнейшых мастацкіх выставаў, што ладзіліся ў Парыжы, атрымоўваў узнагароды. Меў пэрсанальную выставу, ладжаную [[БІНіМ]]ам у [[Нью-Ёрк]]у. Тэмы |
Другая сусьветная вайна перапыніла навучаньне. У 1945 годзе апынуўся ў Францыі, працаваў на складзе паліва звычайным рабочым. Паступіў у Парыскую кансэрваторыю, дзе вучыўся пад кіраўніцтвам прафэсара Бэрнаці, аднак немагчымасьць атрымаць стыпэндыю змусіла адмовіцца ад навучаньня. Сьпяваў і маляваў прыватна. З часам стаў удзельнікам найважнейшых мастацкіх выставаў, што ладзіліся ў Парыжы, атрымоўваў узнагароды. Меў пэрсанальную выставу, ладжаную [[БІНіМ]]ам у [[Нью-Ёрк]]у. Тэмы твораў у яго былі ў асноўным беларускія. |
||
== Крыніцы == |
== Крыніцы == |
Вэрсія ад 17:05, 27 лютага 2020
Віктар Жаўняровіч | |
Дата нараджэньня | 27 жніўня 1913 |
---|---|
Месца нараджэньня | Чыта |
Дата сьмерці | 27 лютага 2005 |
Месца сьмерці | Францыя |
Месца вучобы | |
Занятак | маляр, опэрны сьпявак |
Віктар Жаўняровіч (27 жніўня 1913, Чыта — 27 лютага 2005, Францыя) — беларускі мастак і сьпявак.
Жыцьцяпіс
Нарадзіўся ў Чыце у сям’і чыгуначнага служачага, выхадца з Друі. Бацька быў прызваны на Першую сусьветную вайну, адкуль не вярнуўся[1]. У 1922 годзе з маці вярнуўся ў Беларусь. Вучыўся ў гімназіі імя Л. Сапегі ў Друі, пазьней у Кансэрваторыі імя М. Карловіча ў Вільні па клясе опэрнага вакалу.
Адначасова займаўся маляваньнем, удзельнічаў у выставах Таварыства незалежных мастакоў. Быў знаёмы з Фэрдынандам Рушчыцам, Язэпам Драздовічам, Пётрам Сергіевічам.
Другая сусьветная вайна перапыніла навучаньне. У 1945 годзе апынуўся ў Францыі, працаваў на складзе паліва звычайным рабочым. Паступіў у Парыскую кансэрваторыю, дзе вучыўся пад кіраўніцтвам прафэсара Бэрнаці, аднак немагчымасьць атрымаць стыпэндыю змусіла адмовіцца ад навучаньня. Сьпяваў і маляваў прыватна. З часам стаў удзельнікам найважнейшых мастацкіх выставаў, што ладзіліся ў Парыжы, атрымоўваў узнагароды. Меў пэрсанальную выставу, ладжаную БІНіМам у Нью-Ёрку. Тэмы твораў у яго былі ў асноўным беларускія.
Крыніцы
- ^ Інтэр’ю з Віктарам Жаўняровічам «Беларус» 1976 № 226—227
Літаратура
- Барыс Сачанка «Беларуская эміграцыя», 1991