Гедымінас Кіркілас: розьніца паміж вэрсіямі

	Гедымін Кіркілас
Прэм'ер-міністар Летувы
	6 ліпеня 2006 — 9 сьнежня 2008
Прэзыдэнт:	Валдас Адамкус
Папярэднік:	Зыгмантас Бальчыціс
Наступнік:	Андрус Кубілюс
Кіраўнік партыі Летувіская Сацыял-Дэмакратычная партыя
	19 траўня 2007 — цяперашні час
Міністар абароны Летувы
	14 сьнежня 2004 — 18 чэрвеня 2006
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	30 жніўня 1951; Вільня
Партыя:	Летувіская Сацыял-Дэмакратычная партыя
Сужэнец:	Людміла Кіркілене
Адукацыя:	Віленскі ўнівэрсытэт;
Узнагароды:
	Гедымін Кіркілас у Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 09:50, 6 студзеня 2020

Гедымінас Кіркілас (па-летувіску: Gediminas Kirkilas: нар. 30 жніўня 1951 году ў Вільні) — летувіску палітык, з 1992 году засядае ў Летувіскім Сойме, быў міністрам абароны Летувы з 2004 да 2006 г.г., прэм’ер-міністар Летувы з 2006 да 2008 г.г.

Адукацыя

З 1974 да 1978 году Кіркілас навучаўся на завочным факультэце Віленскага пэдагагічнага інстытуту. У 1978—1982 г.г. вывучаў паліталёгію ў Вышэйшай партыйнай школе ў Вільні. У 2004 годзе праслухаў курс у Міжнароднай школе Бізнэсу Віленскага ўнівэрсытэту.

Біяграфія

Кіркілас быў старэйшым сынам у шматдзетнай сям’і. Скончыў сярэднюю школу № 23 Вільні. У 1969—1972 г.г. Кіркілас праходзіў вайсковую службу ў Паўночным марскім флёце СССР. Пасьля службы працаваў рэстаўратарам у Трэсьце рэстаўрацыі помнікаў да 1978 году. Пад час працы рэстаўратарам ён удзельнічаў у рэстаўрацыі віленскіх касьцёлаў (акрамя іншых касьцёла Ўсіх Сьвятых, Св. Казіміра, Баніфатараў і інш.) і ансамблі Віленскага Ўнівэрсытэту.

Пасьля паліталягічных курсаў, у 1982 годзе пайшоў працаваць у апарат Камуністычнай партыі Летувы. У 1982—1985 г.г. быў інструктарам раённага камітэта партыі, а ў 1986—1990 г.г. інструктарам аддзелу культуры ЦК КПЛ. Акрамя гэтага, у 1988 — 1990 г.г. працаваў памочнікам І сакратара ЦК КПЛ Альгірдаса Бразаўскаса, а з 1990 да 1992 г.г. быў яго памочнікам як дэпутата Вышэйшай Рады Летувы.

У 1990 годзе, пасьля пераўтварэньня КПЛ у Летувіскую Дэмакратычную партыю Працы (ЛДПП), Кіркілас быў выбраны намесьнікам кіраўніка. Абавязкі намесьніка кіраўніка ЛДПП Кіркілас выконваў да 1996 году, а пасьля гэтага, у 1996 — 2001 г.г. стаў сябрам прэзыдыюму ЛДПП. У 2001 годзе, пасьля аб’яднаньня ЛДПП з Летувіскай Сацыял-дэмакратычнай партыяй (ЛСДП), стаў намесьнікам кіраўніка аб’яднанай партыі.

Чатыры разы (у 1992, 1996, 2000 і 2004 г.г.) Кіркілас выбіраўся ў Сойм, у якім выконваў функцыі кіраўніка парлямэнцкай фракцыі ЛСДП, кіраўніка камісіі па нацыянальнай бясьпецы і абароне, камісіі замежных справаў, быў дэлегатам Летувы ў парлямэнцкі сход НАТО і намесьніка кіраўніка камісіі па Эўрапейскім справам.

З 2002 году Кіркілас займаў пасаду спэцыяльнага прадстаўніка прэзыдэнта Летувы па сувязям з Калінінградскай вобласьцю. Займаў пасаду надзвычайнага і паўнамоцнага пасла Летувы ў Калінінградзе. 7 сьнежня 2004 году стаў міністрам абароны ва ўрадзе Альгірдаса Бразаўскаса.

29 чэрвеня 2006 году прэзыдэнт Летувы Валдас Адамкус прадставіў Сейму кандыдатуру Кіркіласа на пасаду прэм’ер-міністра. 4 ліпеня 2006 году Сойм зацьвердзіў кандыдатуру, а 6 ліпеня ён стаў прэм’ерам афіцыйна. 19 траўня 2007 году ён быў выбраны на пасаду кіраўніка Літоўскай Сацыял-дэмакратычнай партыі.

13 сакавіка 2008 году прадстаўнікі апазыцыйных партыяў прадставілі свае крытычныя заўвагі Кіркіласу пра палітыку яго ўраду. 18 сакавіка яны былі перададзены таксама і сьпікеру Сойма Віктарасу Мунцянасу. На працягу двух тыдняў з моманту прадстаўленьня заўвагаў сьпікеру Сойма, паводле Летувіскай канстытуцыі, прэм’ер павінен адказаць на пытаньні, у адваротным выпадку Сойм можа вынесьці вотум недаверу. 1 красавіка Кіркілас прадставіў адказы на пытаньні. 3 красавіка Сойм зь невялікай перавагай галасоў прыняў адказы як дастатковыя.

Пасьля выбараў у Сойм 26 кастрычніка 2008 году і стварэньня новага ўраду Гедымінас Кіркілас перадаў паўнамоцтвы прэм’ер-міністра Андрусу Кубілюсу.

Прыватнае жыцьцё

Кіркілас паліць трубку, любіць катацца на ровары. З 2000 году ён стаў кіраўніком Летувіскай фэдэрацыі шашак. Валодае ангельскай і расейскімі мовамі. Жанаты, жонка Людміла Кіркілене — кіраўнік сакратарыяту акцыянэрнага таварыства «Летувіская чыгунка». Сын Роландас працуе, дачка Дыяна вучыцца ў Віленскім унівэрсытэце.

Папярэднік Зыгмантас Бальчыціс	Прэм'ер-міністар Летувы 2006—2008	Наступнік Андрус Кубілюс

Вонкавыя спасылкі

Гедымінас Кіркілас — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

@@ Радок 5: / Радок 5: @@
 | подпіс_пад_выявай  =
 | пасада             = Прэм'ер-міністар Летувы
-| пачатак_тэрміну    = [[6 ліпеня]] [[2006]]
+| пачатак_тэрміну    = 6 ліпеня 2006
-| канец_тэрміну      = [[9 сьнежня]] [[2008]]
+| канец_тэрміну      = 9 сьнежня 2008
 | віцэ-прэзыдэнт     =
 | прэзыдэнт          = [[Валдас Адамкус]]
@@ Радок 13: / Радок 13: @@
 | наступнік          = [[Андрус Кубілюс]]
 | пасада2            = Кіраўнік партыі Летувіская Сацыял-Дэмакратычная партыя
-| пачатак_тэрміну2   = [[19 траўня]] [[2007]]
+| пачатак_тэрміну2   = 19 траўня 2007
 | канец_тэрміну2     =
 | папярэднік2        =
@@ Радок 19: / Радок 19: @@
 | прэзыдэнт2         =
 | пасада3            = Міністар абароны Летувы
-| пачатак_тэрміну3   = [[14 сьнежня]] [[2004]]
+| пачатак_тэрміну3   = 14 сьнежня 2004
-| канец_тэрміну3     = [[18 чэрвеня]] [[2006]]
+| канец_тэрміну3     = 18 чэрвеня 2006
 | папярэднік3        =
 | наступнік3         =
 | прэзыдэнт3         =
-| дата_нараджэньня   = [[30 жніўня]] [[1951]]
+| дата_нараджэньня   = 30 жніўня 1951
 | месца_нараджэньня  = {{сьцяг СССР}} [[Вільня]]
 | дата_сьмерці       =
@@ Радок 38: / Радок 38: @@
 | камэнтар           =
 }}
-'''Гедымінас Кіркілас''' ({{Мова-lt|Gediminas Kirkilas}}: нар. [[30 жніўня]] [[1951]] году ў [[Вільня|Вільні]]) — летувіску палітык, з [[1992]] году засядае ў [[Сойм (Летува)|Летувіскім Сойме]], быў міністрам абароны Летувы з [[2004]] да [[2006]] г.г., прэм’ер-міністар Летувы з 2006 да [[2008]] г.г.
+'''Гедымінас Кіркілас''' ({{Мова-lt|Gediminas Kirkilas}}: нар. 30 жніўня 1951 году ў [[Вільня|Вільні]]) — летувіску палітык, з 1992 году засядае ў [[Сойм (Летува)|Летувіскім Сойме]], быў міністрам абароны Летувы з 2004 да 2006 г.г., прэм’ер-міністар Летувы з 2006 да 2008 г.г.
 == Адукацыя ==
-З 1974 да 1978 году Кіркілас вучыўся на завочным факультэце [[Віленскі пэдагагічны ўнівэрсытэт|Віленскага пэдагагічнага інстытуту]]. У 1978—1982 г.г. вывучаў паліталёгію ў ''Вышэйшай партыйнай школе'' ў Вільні. У 2004 годзе праслухаў курс у ''Міжнароднай школе Бізнэсу'' [[Віленскі ўнівэрсытэт|Віленскага ўнівэрсытэту]].
+З 1974 да 1978 году Кіркілас навучаўся на завочным факультэце [[Віленскі пэдагагічны ўнівэрсытэт|Віленскага пэдагагічнага інстытуту]]. У 1978—1982 г.г. вывучаў паліталёгію ў ''Вышэйшай партыйнай школе'' ў Вільні. У 2004 годзе праслухаў курс у ''Міжнароднай школе Бізнэсу'' [[Віленскі ўнівэрсытэт|Віленскага ўнівэрсытэту]].
 == Біяграфія ==
-Кіркілас быў старэйшым сынам у шматдзетнай сям’і. Скончыў сярэднюю школу № 23 Вільні. У [[1969]]—[[1972]] г.г. Кіркілас праходзіў вайсковую службу ў ''Паўночным марскім флёце'' [[СССР]]. Пасьля службы працаваў рэстаўратарам у Трэсьце рэстаўрацыі помнікаў да [[1978]] году. Пад час працы рэстаўратарам ён удзельнічаў у рэстаўрацыі віленскіх касьцёлаў (акрамя іншых касьцёла ''Ўсіх Сьвятых, Св. Казіміра, Баніфатараў'' і інш.) і ансамблі Віленскага Ўнівэрсытэту.
+Кіркілас быў старэйшым сынам у шматдзетнай сям’і. Скончыў сярэднюю школу № 23 Вільні. У 1969—1972 г.г. Кіркілас праходзіў вайсковую службу ў ''Паўночным марскім флёце'' [[СССР]]. Пасьля службы працаваў рэстаўратарам у Трэсьце рэстаўрацыі помнікаў да 1978 году. Пад час працы рэстаўратарам ён удзельнічаў у рэстаўрацыі віленскіх касьцёлаў (акрамя іншых касьцёла ''Ўсіх Сьвятых, Св. Казіміра, Баніфатараў'' і інш.) і ансамблі Віленскага Ўнівэрсытэту.
-Пасьля паліталягічных курсаў, у [[1982]] годзе пайшоў працаваць у апарат [[Камуністычная партыя Летувы|Камуністычнай партыі Летувы]]. У [[1982]]—[[1985]] г.г. быў інструктарам раённага камітэта партыі, а ў [[1986]]—[[1990]] г.г. інструктарам аддзелу культуры ЦК КПЛ. Акрамя гэтага, у [[1988]] — 1990 г.г. працаваў памочнікам І сакратара ЦК КПЛ [[Альгірдас Бразаўскас|Альгірдаса Бразаўскаса]], а з 1990 да 1992 г.г. быў яго памочнікам як дэпутата Вышэйшай Рады Летувы.
+Пасьля паліталягічных курсаў, у 1982 годзе пайшоў працаваць у апарат [[Камуністычная партыя Летувы|Камуністычнай партыі Летувы]]. У 1982—1985 г.г. быў інструктарам раённага камітэта партыі, а ў 1986—1990 г.г. інструктарам аддзелу культуры ЦК КПЛ. Акрамя гэтага, у 1988 — 1990 г.г. працаваў памочнікам І сакратара ЦК КПЛ [[Альгірдас Бразаўскас|Альгірдаса Бразаўскаса]], а з 1990 да 1992 г.г. быў яго памочнікам як дэпутата Вышэйшай Рады Летувы.
-У [[1990]] годзе, пасьля пераўтварэньня КПЛ у ''Летувіскую Дэмакратычную партыю Працы'' (ЛДПП), Кіркілас быў выбраны намесьнікам кіраўніка. Абавязкі намесьніка кіраўніка ЛДПП Кіркілас выконваў да [[1996]] году, а пасьля гэтага, у 1996 — [[2001]] г.г. стаў сябрам прэзыдыюму ЛДПП. У [[2001]] годзе, пасьля аб’яднаньня ЛДПП з [[Летувіская Сацыял-Дэмакратычная партыя|Летувіскай Сацыял-дэмакратычнай партыяй]] (ЛСДП), стаў намесьнікам кіраўніка аб’яднанай партыі.
+У 1990 годзе, пасьля пераўтварэньня КПЛ у ''Летувіскую Дэмакратычную партыю Працы'' (ЛДПП), Кіркілас быў выбраны намесьнікам кіраўніка. Абавязкі намесьніка кіраўніка ЛДПП Кіркілас выконваў да 1996 году, а пасьля гэтага, у 1996 — 2001 г.г. стаў сябрам прэзыдыюму ЛДПП. У 2001 годзе, пасьля аб’яднаньня ЛДПП з [[Летувіская Сацыял-Дэмакратычная партыя|Летувіскай Сацыял-дэмакратычнай партыяй]] (ЛСДП), стаў намесьнікам кіраўніка аб’яднанай партыі.
-Чатыры разы (у [[1992]], [[1996]], [[2000]] і [[2004]] г.г.) Кіркілас выбіраўся ў Сойм, у якім выконваў функцыі кіраўніка парлямэнцкай фракцыі ЛСДП, кіраўніка камісіі па нацыянальнай бясьпецы і абароне, камісіі замежных справаў, быў дэлегатам Летувы ў парлямэнцкі сход [[НАТО]] і намесьніка кіраўніка камісіі па Эўрапейскім справам.
+Чатыры разы (у 1992, 1996, 2000 і 2004 г.г.) Кіркілас выбіраўся ў Сойм, у якім выконваў функцыі кіраўніка парлямэнцкай фракцыі ЛСДП, кіраўніка камісіі па нацыянальнай бясьпецы і абароне, камісіі замежных справаў, быў дэлегатам Летувы ў парлямэнцкі сход [[НАТО]] і намесьніка кіраўніка камісіі па Эўрапейскім справам.
-З [[2002]] году Кіркілас займаў пасаду спэцыяльнага прадстаўніка прэзыдэнта Летувы па сувязям з [[Калінінградзкая вобласьць|Калінінградскай вобласьцю]]. Займаў пасаду надзвычайнага і паўнамоцнага пасла Летувы ў [[Калінінград]]зе. [[7 сьнежня]] [[2004]] году стаў міністрам абароны ва ўрадзе Альгірдаса Бразаўскаса.
+З 2002 году Кіркілас займаў пасаду спэцыяльнага прадстаўніка прэзыдэнта Летувы па сувязям з [[Калінінградзкая вобласьць|Калінінградскай вобласьцю]]. Займаў пасаду надзвычайнага і паўнамоцнага пасла Летувы ў [[Калінінград]]зе. 7 сьнежня 2004 году стаў міністрам абароны ва ўрадзе Альгірдаса Бразаўскаса.
-[[29 чэрвеня]] [[2006]] году прэзыдэнт Летувы Валдас Адамкус прадставіў Сейму кандыдатуру Кіркіласа на пасаду [[Прэм'ер-міністра|прэм’ер-міністра]]. [[4 ліпеня]] 2006 году Сойм зацьвердзіў кандыдатуру, а [[6 ліпеня]] ён стаў прэм’ерам афіцыйна. [[19 траўня]] 2007 году ён быў выбраны на пасаду кіраўніка Літоўскай Сацыял-дэмакратычнай партыі.
+чэрвеня 2006 году прэзыдэнт Летувы Валдас Адамкус прадставіў Сейму кандыдатуру Кіркіласа на пасаду [[Прэм'ер-міністра|прэм’ер-міністра]]. 4 ліпеня 2006 году Сойм зацьвердзіў кандыдатуру, а 6 ліпеня ён стаў прэм’ерам афіцыйна. 19 траўня 2007 году ён быў выбраны на пасаду кіраўніка Літоўскай Сацыял-дэмакратычнай партыі.
-[[13 сакавіка]] [[2008]] году прадстаўнікі апазыцыйных партыяў прадставілі свае крытычныя заўвагі Кіркіласу пра палітыку яго ўраду. 18 сакавіка яны былі перададзены таксама і сьпікеру Сойма [[Віктарас Мунцянас|Віктарасу Мунцянасу]]. На працягу двух тыдняў з моманту прадстаўленьня заўвагаў сьпікеру Сойма, паводле Летувіскай канстытуцыі, прэм’ер павінен адказаць на пытаньні, у адваротным выпадку Сойм можа вынесьці [[вотум недаверу]]. 1 красавіка Кіркілас прадставіў адказы на пытаньні. 3 красавіка Сойм зь невялікай перавагай галасоў прыняў адказы як дастатковыя.
+сакавіка 2008 году прадстаўнікі апазыцыйных партыяў прадставілі свае крытычныя заўвагі Кіркіласу пра палітыку яго ўраду. 18 сакавіка яны былі перададзены таксама і сьпікеру Сойма [[Віктарас Мунцянас|Віктарасу Мунцянасу]]. На працягу двух тыдняў з моманту прадстаўленьня заўвагаў сьпікеру Сойма, паводле Летувіскай канстытуцыі, прэм’ер павінен адказаць на пытаньні, у адваротным выпадку Сойм можа вынесьці [[вотум недаверу]]. 1 красавіка Кіркілас прадставіў адказы на пытаньні. 3 красавіка Сойм зь невялікай перавагай галасоў прыняў адказы як дастатковыя.
 Пасьля выбараў у Сойм 26 кастрычніка 2008 году і стварэньня новага ўраду Гедымінас Кіркілас перадаў паўнамоцтвы прэм’ер-міністра [[Андрус Кубілюс|Андрусу Кубілюсу]].
@@ Радок 67: / Радок 67: @@
 |папярэднік = [[Зыгмантас Бальчыціс]]
 |назва      = [[Прэм'ер-міністар Летувы]]
-|гады       = [[2006]]—[[2008]]
+|гады       = 2006—2008
 |наступнік  = [[Андрус Кубілюс]]
 }}