Мітрафан Доўнар-Запольскі: розьніца паміж вэрсіямі

Мітрафан Доўнар-Запольскі
	; герб Побуг
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	2 (14) чэрвеня 1867; Рэчыца, Менская губэрня, Расейская імпэрыя;
Памёр	30 верасьня 1934 (67 гадоў); Масква, СССР;
Пахаваны	Данскія могілкі[d];
Род	Доўнар-Запольскія
Дзеці	Усевалад Доўнар-Запольскі[d]
Рэлігія	рыма-каталік
Дзейнасьць	гісторык, этнограф
Подпіс

Мітрафан Доўнар-Запольскі
	Мітрафан Доўнар-Запольскі
Род дзейнасьці	беларускі гісторык, этнограф, фальклярыст і літаратуразнавец
Дата нараджэньня	14 чэрвеня 1867
Месца нараджэньня	Рэчыца, Рэчыцкі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	30 верасьня 1934
Месца сьмерці	Масква, СССР
Месца пахаваньня	Данскія могілкі[d];
Месца вучобы	гісторыка-філялягічны факультэт Кіеўскага ўнівэрсытэту[d] (1893); Імпэратарскі ўнівэрсытэт сьвятога Ўладзімера[d]; Мазырская мужчынская гімназія[d];
Занятак	гісторык, этнограф
Навуковая сфэра	этнаграфія, фальклёр, літаратуразнаўства і эканамічная гісторыя[d]
Месца працы	Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт[d]; Кіеўскі нацыянальны ўнівэрсытэт імя Тараса Шаўчэнкі; Кіеўскі нацыянальны эканамічны ўнівэрсытэт імя Вадзіма Гецьмана[d]; Харкаўскі інстытут народнай гаспадаркі[d]; Харкаўскі нацыянальны ўнівэрсытэт[d]; Бакінскі дзяржаўны ўнівэрсытэт[d]; Азэрбайджанскі тэхнічны ўнівэрсытэт[d]; БДУ; Інстытут беларускай культуры; Маскоўская сельскагаспадарчая акадэмія імя Ціміразева[d];
Дзеці	Усевалад Доўнар-Запольскі[d]
Узнагароды
Подпіс
	Мітрафан Доўнар-Запольскі ў Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 21:04, 5 красавіка 2019

Мітрафа́н Ві́ктаравіч До́ўнар-Запо́льскі (14 чэрвеня 1867, места Рэчыца — 30 верасьня 1934, Масква) — беларускі гісторык, этнограф, фальклярыст і літаратуразнавец, адзін з заснавальнікаў нацыянальнай гістарыяграфіі. Доктар гістарычных навук (1905), прафэсар (1902). Правадзейны чалец Інбелкульту.

Жыцьцяпіс

У 1894 скончыў Кіеўскі ўнівэрсытэт. Служыў у Маскоўскім архіве Міністэрства юстыцыі. Працаваў у Маскоўскім і Кіеўскім унівэрсытэтах. Супрацоўнічаў у газэтах «Белорусское слово», «Белорусское эхо», «Вольная Беларусь», быў чальцом камісіі БНР па арганізацыі Беларускага ўнівэрсытэту. Выкладаў у ВНУ Харкава і Баку. 3 1 кастрычніка 1925 і да 1 верасьня 1926 працаваў загаднікам катэдры гісторыі Беларусі ў Беларускім дзяржаўным унівэрсытэце. 3 восені 1926 у Маскве.

Не пазьбег завуаляванай формы рэпрэсіяў: выбраньне акадэміка АН СССР было заблякаванае, рукапіс кнігі «Гісторыя Беларусі» асуджаны як ідэйна-заганны, было паскоранае выйсьце на пэнсію. Перад сьмерцю працаваў у Навукова-дасьледчым інстытуце пушніна-футравай гаспадаркі Наркамату зьнешняга гандлю СССР.

Напісаў грунтоўныя працы па гісторыі Беларусі: «Беларускае мінулае» (1888), «Нарысы па гісторыі Беларусі (ад пачатку сьмерці Уладзімера Манамаха)», навукова-публіцыстычны нарыс «Асновы дзяржаўнасьці Беларусі». У 1926 завяршыў абагульненую працу «Гісторыя Беларусі», выдадзеную толькі ў 1994. На працягу 1880—1890 зрабіў вялікі ўнёсак у разьвіцьцё беларускай этнаграфічна-фальклярыстычнай навукі: зьбіраў і выдаваў фальклёр, вывучаў і апісваў сямейны побыт, сямейнае звычаёвае права, вясельныя абрады, распрацоўваў праграмы этнаграфічнага вывучэньня Беларусі. Аўтар манаграфічных дасьледаваньняў «В. М. Цяпінскі, перакладнік Эвангельля на беларускую мову». Выдаў Баркулабаўскі летапіс. Пісаў пра старажытныя беларускія архівы па-за межамі Беларусі.^[1]

Крыніцы

^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. Кн. 1. — Мн., 2001. С. 490—491

Літаратура

Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.
Doŭnar-Zapolski, Mitrafan // Zaprudnik J. Historical dictionary of Belarus. — Lamham. — London: Scarecrow Press, 1998. — 338 p. ISBN 0-8108-3449-9.

Вонкавыя спасылкі

Мітрафан Доўнар-Запольскі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Мітрафан Доўнар-Запольскі / Гісторыя пад знакам Пагоні на YouTube

[1] Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. Кн. 1. — Мн., 2001. С. 490—491

[1]

@@ Радок 27: / Радок 27: @@
 }}
-'''Мітрафа́н Ві́ктаравіч До́ўнар-Запо́льскі''' ({{Нарадзіўся|14|06|1867|2}}, [[места]] [[Рэчыца]] — [[30 верасьня]] [[1934]], [[Масква]]) — беларускі гісторык, этнограф, фальклярыст і літаратуразнавец, адзін з заснавальнікаў нацыянальнай гістарыяграфіі. Доктар гістарычных навук ([[1905]]), прафэсар ([[1902]]). Правадзейны чалец [[Інбелкульт]]у.
+'''Мітрафа́н Ві́ктаравіч До́ўнар-Запо́льскі''' ({{Нарадзіўся|14|06|1867|2}}, [[места]] [[Рэчыца]] — [[30 верасьня]] [[1934]], [[Масква]]) — беларускі гісторык, этнограф, фальклярыст і літаратуразнавец, адзін з заснавальнікаў нацыянальнай гістарыяграфіі. Доктар гістарычных навук (1905), прафэсар (1902). Правадзейны чалец [[Інбелкульт]]у.
+== Жыцьцяпіс ==
-У [[1894]] скончыў [[Кіеўскі нацыянальны ўнівэрсытэт імя Тараса Шаўчэнкі|Кіеўскі ўнівэрсытэт]]. Служыў у Маскоўскім архіве Міністэрства юстыцыі. Працаваў у Маскоўскім і Кіеўскім унівэрсытэтах. Супрацоўнічаў у газэтах «Белорусское слово», «Белорусское эхо», «Вольная Беларусь», быў чальцом камісіі [[БНР]] па арганізацыі Беларускага ўнівэрсытэту. Выкладаў у ВНУ [[Харкаў|Харкава]] і [[Баку]]. 3 [[1 кастрычніка]] [[1925]] і да [[1 верасьня]] [[1926]] працаваў загаднікам катэдры гісторыі Беларусі ў [[БДУ|Беларускім дзяржаўным унівэрсытэце]]. 3 восені [[1926]] у Маскве.
+У 1894 скончыў [[Кіеўскі нацыянальны ўнівэрсытэт імя Тараса Шаўчэнкі|Кіеўскі ўнівэрсытэт]]. Служыў у Маскоўскім архіве Міністэрства юстыцыі. Працаваў у Маскоўскім і Кіеўскім унівэрсытэтах. Супрацоўнічаў у газэтах «Белорусское слово», «Белорусское эхо», «Вольная Беларусь», быў чальцом камісіі [[БНР]] па арганізацыі Беларускага ўнівэрсытэту. Выкладаў у ВНУ [[Харкаў|Харкава]] і [[Баку]]. 3 [[1 кастрычніка]] [[1925]] і да [[1 верасьня]] [[1926]] працаваў загаднікам катэдры гісторыі Беларусі ў [[БДУ|Беларускім дзяржаўным унівэрсытэце]]. 3 восені [[1926]] у Маскве.
 Не пазьбег завуаляванай формы рэпрэсіяў: выбраньне акадэміка АН СССР было заблякаванае, рукапіс кнігі «Гісторыя Беларусі» асуджаны як ідэйна-заганны, было паскоранае выйсьце на пэнсію. Перад сьмерцю працаваў у Навукова-дасьледчым інстытуце пушніна-футравай гаспадаркі Наркамату зьнешняга гандлю [[СССР]].
-Напісаў грунтоўныя працы па гісторыі [[Беларусь|Беларусі]]: «Беларускае мінулае» ([[1888]]), «Нарысы па гісторыі Беларусі (ад пачатку сьмерці Уладзімера Манамаха)», навукова-публіцыстычны нарыс «Асновы дзяржаўнасьці Беларусі». У [[1926]] завяршыў абагульненую працу «Гісторыя Беларусі», выдадзеную толькі ў [[1994]]. На працягу [[1880]] — [[1890]] зрабіў вялікі ўнёсак у разьвіцьцё беларускай этнаграфічна-фальклярыстычнай навукі: зьбіраў і выдаваў фальклёр, вывучаў і апісваў сямейны побыт, сямейнае звычаёвае права, вясельныя абрады, распрацоўваў праграмы этнаграфічнага вывучэньня Беларусі. Аўтар манаграфічных дасьледаваньняў «В. М. Цяпінскі, перакладнік Эвангельля на беларускую мову». Выдаў [[Баркулабаўскі летапіс]]. Пісаў пра старажытныя беларускія архівы па-за межамі Беларусі.<ref>{{Літаратура/Памяць/Менск|1к}} С. 490—491</ref>
+Напісаў грунтоўныя працы па гісторыі [[Беларусь|Беларусі]]: «Беларускае мінулае» ([[1888]]), «Нарысы па гісторыі Беларусі (ад пачатку сьмерці Уладзімера Манамаха)», навукова-публіцыстычны нарыс «Асновы дзяржаўнасьці Беларусі». У [[1926]] завяршыў абагульненую працу «Гісторыя Беларусі», выдадзеную толькі ў [[1994]]. На працягу [[1880]]—[[1890]] зрабіў вялікі ўнёсак у разьвіцьцё беларускай этнаграфічна-фальклярыстычнай навукі: зьбіраў і выдаваў фальклёр, вывучаў і апісваў сямейны побыт, сямейнае звычаёвае права, вясельныя абрады, распрацоўваў праграмы этнаграфічнага вывучэньня Беларусі. Аўтар манаграфічных дасьледаваньняў «В. М. Цяпінскі, перакладнік Эвангельля на беларускую мову». Выдаў [[Баркулабаўскі летапіс]]. Пісаў пра старажытныя беларускія архівы па-за межамі Беларусі.<ref>{{Літаратура/Памяць/Менск|1к}} С. 490—491</ref>
 == Крыніцы ==