Папская дзяржава: розьніца паміж вэрсіямі

	Папская вобласьць; лац. Status Ecclesiasticus; італ. Stato della Chiesa
Сьцяг	Герб
	Папская вобласьць пасьля Напалеонаўскіх войнаў у 1815 годзе
Афіцыйная мова	лацінская, італьянская
Сталіца	Рым
Форма кіраваньня	выбарчая манархія
Цяпер зьяўляецца часткай	Італія,; Ватыкан

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 15:57, 22 верасьня 2018

Папская вобласьць (па-лацінску: Status Ecclesiasticus; па-італьянску: Stato della Chiesa) — шэраг тэрыторыяў на Апэнінскім паўвостраве, якія былі пад прамым сувэрэнным панаваньнем папы рымскага з VIII стагодзьдзя да 1870 году. Першапачаткова дзяржава ўваходзіла ў склад Сьвятой Рымскай імпэрыі, але потым была фактычна незалежнай. У XIX стагодзьдзі тэрыторыя была далучана да каралеўства П’емонту-Сардыніі. Падчас найвялікшага пашырэньня Папская вобласьць ахоплівала большасьць сучасных італьянскіх рэгіёнаў Ляцыё, у тым ліку Рым, Марке, Умбрыю, Раманьню і часткова Эмілію. На гэтых тэрыторыях улада папы была ня толькі духоўнай, як ва ўсім каталіцкім сьвеце, але яшчэ і сьвецкая.

Да 1861 году большая частка тэрыторыі Папскай вобласьці была заваяваная Каралеўствам Італія. Толькі Ляцыё, уключаючы Рым, знаходзілася пад часовым кантролем папы. У 1870 годзе папа страціў Ляцыё і Рым, і, такім чынам, Папская вобласьць як дзяржаўнае ўтварэньне зьнікла, а папа застаўся ў базыліцы Сьвятога Пятра, папскай рэзыдэнцыі, аб’явіўшы сябе ватыканскім вязьнем. У 1929 годзе канфлікт паміж урадам Італіі, якім на той час кіраваў італьянскі фашысцкі лідэр Бэніта Мусаліні, і папам быў скончаны шляхам складаньня Лятэранскіх пагадненьняў, паводле якіх была створаная дзяржава Ватыкан у межах Рыму.

Вонкавыя спасылкі

Папская дзяржава — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Манэты Папскай вобласьці. World Coin Gallery.

@@ Радок 37: / Радок 37: @@
 {{Сьцягафікацыя|Ватыкан}}
 }}
-'''Папская вобласьць''' ({{мова-la|Status Ecclesiasticus}}; {{мова-it|Stato della Chiesa}}) — шэраг тэрыторыяў на [[Апэнінскі паўвостраў|Апэнінскім паўвостраве]], якія былі пад прамым сувэрэнным панаваньнем [[папа|папы рымскага]] з VIII стагодзьдзя да 1870 году. Першапачаткова дзяржава ўваходзіла ў склад [[Сьвятая Рымская імпэрыя|Сьвятой Рымскай імпэрыі]], але потым была фактычна незалежнай. У XIX стагодзьдзі тэрыторыя была далучана да [[Сардынскае каралеўства|каралеўства П’емонт-Сардынія]]. Падчас найвялікшага пашырэньня Папская вобласьць ахоплівала большасьць сучасных італьянскіх рэгіёнаў [[Ляцыё]], у тым ліку [[Рым]], [[Марке]], [[Умбрыя|Умбрыю]], [[Раманьня|Раманьню]] і часткова [[Эмілія (рэгіён)|Эмілію]]. На гэтых тэрыторыях улада папы была ня толькі духоўнай, як ва ўсім каталіцкім сьвеце, але яшчэ і сьвецкая.
+'''Папская вобласьць''' ({{мова-la|Status Ecclesiasticus}}; {{мова-it|Stato della Chiesa}}) — шэраг тэрыторыяў на [[Апэнінскі паўвостраў|Апэнінскім паўвостраве]], якія былі пад прамым сувэрэнным панаваньнем [[папа|папы рымскага]] з VIII стагодзьдзя да 1870 году. Першапачаткова дзяржава ўваходзіла ў склад [[Сьвятая Рымская імпэрыя|Сьвятой Рымскай імпэрыі]], але потым была фактычна незалежнай. У XIX стагодзьдзі тэрыторыя была далучана да [[Сардынскае каралеўства|каралеўства П’емонту-Сардыніі]]. Падчас найвялікшага пашырэньня Папская вобласьць ахоплівала большасьць сучасных італьянскіх рэгіёнаў [[Ляцыё]], у тым ліку [[Рым]], [[Марке]], [[Умбрыя|Умбрыю]], [[Раманьня|Раманьню]] і часткова [[Эмілія (рэгіён)|Эмілію]]. На гэтых тэрыторыях улада папы была ня толькі духоўнай, як ва ўсім каталіцкім сьвеце, але яшчэ і сьвецкая.
-Да 1861 году большая частка тэрыторыі Папскай вобласьці была заваяваная [[Каралеўства Італія (1861—1946)|Каралеўствам Італія]]. Толькі Ляцыё, уключаючы Рым, знаходзілася пад часовым кантролем папы. У 1870 годзе папа страціў Ляцыё і Рым, і, такім чынам, Папская вобласьць як дзяржаўнае ўтварэньне зьнікла, а папа застаўся ў [[базыліка Сьвятога Пятра|базыліке Сьвятога Пятра]], папскай рэзыдэнцыі, аб’явіўшы сябе ватыканскім вязьнем. У 1929 годзе канфлікт паміж урадам Італіі, якім на той час кіраваў італьянскі фашысцкі лідэр [[Бэніта Мусаліні]], і папам быў скончаны шляхам складаньня [[Лятэранскія пагадненьні|Лятэранскіх пагадненьняў]], паводле якім была створаная дзяржава [[Ватыкан]] у межах Рыму.
+Да 1861 году большая частка тэрыторыі Папскай вобласьці была заваяваная [[Каралеўства Італія (1861—1946)|Каралеўствам Італія]]. Толькі Ляцыё, уключаючы Рым, знаходзілася пад часовым кантролем папы. У 1870 годзе папа страціў Ляцыё і Рым, і, такім чынам, Папская вобласьць як дзяржаўнае ўтварэньне зьнікла, а папа застаўся ў [[базыліка Сьвятога Пятра|базыліцы Сьвятога Пятра]], папскай рэзыдэнцыі, аб’явіўшы сябе ватыканскім вязьнем. У 1929 годзе канфлікт паміж урадам Італіі, якім на той час кіраваў італьянскі фашысцкі лідэр [[Бэніта Мусаліні]], і папам быў скончаны шляхам складаньня [[Лятэранскія пагадненьні|Лятэранскіх пагадненьняў]], паводле якіх была створаная дзяржава [[Ватыкан]] у межах Рыму.
 == Вонкавыя спасылкі ==