Папская дзяржава

Папская вобласьць лац. Status Ecclesiasticus італ. Stato della Chiesa
← 754—1870 →   →
Сьцяг Герб
Папская вобласьць пасьля Напалеонаўскіх войнаў у 1815 годзе
Афіцыйная мова	лацінская, італьянская
Сталіца	Рым
Форма кіраваньня	выбарчая манархія
Цяпер зьяўляецца часткай	Італія,  Ватыкан

Папская вобласьць (па-лацінску: Status Ecclesiasticus; па-італьянску: Stato della Chiesa) — шэраг тэрыторыяў на Апэнінскім паўвостраве, які быў пад прамым сувэрэнным панаваньнем папа рымскага з VIII стагодзьдзя па 1870 год. Першапачаткова дзяржава ўваходзіла ў склад Сьвятой Рымскай імпэрыі, але потым была фактычна незалежнай. У XIX стагодзьдзі тэрыторыя была далучана да каралеўства П’емонт-Сардынія. Падчас найвялікшага пашырэньня Папская вобласьць ахоплівала большасьць сучасных італьянскіх рэгіёнаў Ляцыё, у тым ліку Рым, Марке, Умбрыю, Раманьню і часткова Эмілію. На гэтых тэрыторях улада папы была ня толькі духоўнай, як ва ўсім каталіцкім сьвеце, але яшчэ і сьвецкая.

Да 1861 году большая частка тэрыторыі Папскай вобласьці была заваяваная Каралеўствам Італія. Толькі Ляцыё, уключаючы Рым, знаходзілася пад часовым кантролем папы. У 1870 годзе папа страціў Ляцыё і Рым і такім чынам Папская вобласьць як дзяржаўнае ўтварэньне зьнікла, а папа застаўся ў базыліке Сьвятога Пятра, папскай рэзыдэнцыі, аб’явіўшы сябе ватыканскім вязьнем. У 1929 годзе канфлікт паміж урадам Італіі, якім на той час кіраваў італьянскі фашысцкі лідэр Бэніта Мусаліні, і папам быў скончына шляхам складаньня Лятэранскіх пагадненьняў, паводле якім была створаная дзяржава Ватыкан у межах Рыму.

Вонкавыя спасылкі

Папская дзяржава — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Манэты Папскай вобласьці. World Coin Gallery.