Валеры Шаблюк: розьніца паміж вэрсіямі

Валеры Шаблюк
	Валеры Шаблюк
Дата нараджэньня	3 жніўня 1953
Месца нараджэньня	Узда, Менская вобласьць, БССР, СССР;
Дата сьмерці	2 траўня 1997 (43 гады)
Месца сьмерці	Менск, Беларусь;
Месца вучобы	Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт
Занятак	навуковец
Навуковая сфэра	гісторык
Месца працы	Інстытут гісторыі НАН Беларусі;
Навуковая ступень	кандыдат гістарычных навук[d] (1991)

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Цяперашняя вэрсія на 12:07, 29 траўня 2018

Валеры Ўладзімеравіч Шаблюк (3 жніўня 1953, Узда — 2 траўня 1997) — беларускі гісторык. Кандыдат гістарычных навук (1991).

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1975 годзе скончыў гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту, пасьля чаго выкладаў гісторыю ў вучэльні і школе ў Менску. З 1980 году — навуковы супрацоўнік Інстытуту гісторыі Акадэміі навук Беларусі.

Дасьледаваньні прысьвечаны сярэднявечным паселішчам і мястэчкам, што зьявілася новым кірункам у археалёгіі Беларусі. У 1991 годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю на тэму: «Сельскія паселішчы Верхняга Панямоньня XIV—XVIII стст.», якая ў 1996 годзе была апублікавана як манаграфія выдавецтвам «Беларуская навука». У 1995 годзе ў выдавецтве «Полымя» выйшла ў сьвет ягоная кніга «Двор у Туганавічах», прысьвечаная дасьледаваньню месца вялікага каханьня Адама Міцкевіча і яго музы — Марылі Верашчакі. На Койданаўшчыне дасьледваў археалягічныя помнікі ў вёсках Вялікія Навасёлкі, Клыпаўшчына, Машчонае, Павусьсе^[1].

Аўтар шматлікіх публікацыяў па гісторыі і археалёгіі Беларусі. Аўтар каля сотні артыкулаў у Энцыкляпэдыі гісторыі Беларусі.

Зьяўляўся старшынём першачаснай арганізацыі Беларускага свабоднага прафсаюзу пэдагогаў Інстытуту гісторыі Акадэміі навук Рэспублікі Беларусь.

У 1994 годзе — генэральны сакратар Беларускай хрысьціянска-дэмакратычнай партыі. У 1995 годзе — кандыдат у дэпутаты Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь па Ўсходняй выбарчай акрузе №246 г. Менску.

Сьмерць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Трагічна загінуў 2 траўня 1997 году пад коламі службовай машыны генэральнага пракурора. У сям’і Валерыя засталіся дзьве дачкі — Вераніка і Анастасія.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Шаблюк Валерый Уладзіміравіч // Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Дзяржынскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2004. С. 43.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Дзяржынскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2004. — 704 с.: іл. ISBN 985-6302-64-1.

[1] Шаблюк Валерый Уладзіміравіч // Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Дзяржынскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2004. С. 43.

[1]

@@ Радок 3: / Радок 3: @@
 |Альма-матэр          = [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт]]
 }}
+'''Валеры Ўладзімеравіч Шаблюк''' (3 жніўня 1953, [[Узда]] — 2 траўня 1997) — беларускі гісторык. Кандыдат гістарычных навук (1991).
-[[Файл:Валерый Шаблюк.jpg|значак]]
-'''Валеры Ўладзімеравіч Шаблюк''' ([[3 жніўня]] [[1953]], [[Пасёлак гарадзкога тыпу|мястэчка]] [[Узда]] [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]] — [[2 траўня]] [[1997]]) — беларускі гісторык. Кандыдат гістарычных навук ([[1991]]).
 == Біяграфія ==
-У [[1975]] годзе скончыў гістарычны факультэт [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту]], пасьля чаго выкладаў гісторыю ў вучэльні і школе ў [[Менск]]у. З [[1980]] году — навуковы супрацоўнік Інстытуту гісторыі [[Акадэмія Навук Беларусі|Акадэміі Навук Беларусі]].
+У 1975 годзе скончыў гістарычны факультэт [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту]], пасьля чаго выкладаў гісторыю ў вучэльні і школе ў [[Менск]]у. З 1980 году — навуковы супрацоўнік Інстытуту гісторыі [[Акадэмія Навук Беларусі|Акадэміі навук Беларусі]].
-Дасьледаваньні прысьвечаны сярэднявечным паселішчам і мястэчкам, што зьявілася новым кірункам у археалёгіі Беларусі. У [[1991]] годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю на тэму: «Сельскія паселішчы Верхняга Панямоньня XIV—XVIII стст.», якая ў [[1996]] годзе была апублікавана як манаграфія выдавецтвам «Беларуская Навука». У [[1995]] годзе ў выдавецтве «Полымя» выйшла ў сьвет ягоная кніга «Двор у Туганавічах», прысьвечаная дасьледаваньню месца вялікага каханьня [[Адам Міцкевіч|Адама Міцкевіча]] і яго музы — Марылі Верашчакі. На Койданаўшчыне дасьледваў археалягічныя помнікі ў вёсках [[Вялікія Навасёлкі]], [[Клыпаўшчына]], [[Машчонае]], [[Павусьсе]]<ref>Шаблюк Валерый Уладзіміравіч // {{Літаратура/Памяць/Койданаўскі раён|к}} С. 43.</ref>.
+Дасьледаваньні прысьвечаны сярэднявечным паселішчам і мястэчкам, што зьявілася новым кірункам у археалёгіі Беларусі. У 1991 годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю на тэму: «Сельскія паселішчы Верхняга Панямоньня XIV—XVIII стст.», якая ў 1996 годзе была апублікавана як манаграфія выдавецтвам «Беларуская навука». У 1995 годзе ў выдавецтве «Полымя» выйшла ў сьвет ягоная кніга «Двор у Туганавічах», прысьвечаная дасьледаваньню месца вялікага каханьня [[Адам Міцкевіч|Адама Міцкевіча]] і яго музы — Марылі Верашчакі. На Койданаўшчыне дасьледваў археалягічныя помнікі ў вёсках [[Вялікія Навасёлкі]], [[Клыпаўшчына]], [[Машчонае]], [[Павусьсе]]<ref>Шаблюк Валерый Уладзіміравіч // {{Літаратура/Памяць/Койданаўскі раён|к}} С. 43.</ref>.
 Аўтар шматлікіх публікацыяў па гісторыі і археалёгіі Беларусі. Аўтар каля сотні артыкулаў у [[Энцыкляпэдыя гісторыі Беларусі|Энцыкляпэдыі гісторыі Беларусі]].
-Зьяўляўся старшынём першачаснай арганізацыі Беларускага Свабоднага прафсаюзу пэдагогаў Інстытуту гісторыі Акадэміі Навук Рэспублікі Беларусь.
+Зьяўляўся старшынём першачаснай арганізацыі Беларускага свабоднага прафсаюзу пэдагогаў Інстытуту гісторыі Акадэміі навук Рэспублікі Беларусь.
-У [[1994]] годзе — генэральны сакратар Беларускай Хрысьціянска-Дэмакратычнай Партыі. У [[1995]] годзе — кандыдат у дэпутаты [[Вярхоўны Савет Рэспублікі Беларусь|Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь]] па Ўсходняй выбарчай акрузе №246 г. Менску.
+У 1994 годзе — генэральны сакратар Беларускай хрысьціянска-дэмакратычнай партыі. У 1995 годзе — кандыдат у дэпутаты [[Вярхоўны Савет Рэспублікі Беларусь|Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь]] па Ўсходняй выбарчай акрузе №246 г. Менску.
 == Сьмерць ==
-Трагічна загінуў [[2 траўня]] [[1997]] году пад коламі службовай машыны генэральнага пракурора. У сям’і Валерыя засталіся дзьве дачкі — Вераніка і Анастасія.
+Трагічна загінуў 2 траўня 1997 году пад коламі службовай машыны генэральнага пракурора. У сям’і Валерыя засталіся дзьве дачкі — Вераніка і Анастасія.
 == Крыніцы ==
-{{Зноскі}}
+{{Крыніцы}}
 == Літаратура ==