Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі (Дарава): розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
← Папярэдняя зьменаНаступная зьмена →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
афармленьне
Радок 1: Радок 1:
[[Файл:Darava_kascel_2009.JPG|міні|300пкс|Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі]]
[[Файл:Darava_kascel_2009.JPG|міні|300пкс|Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі]]
'''Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі''' у '''[[Дарава]]''' — каталіцкі храм на ўзвышшы па-над [[Шчара]]ю.
'''Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі''' у '''[[Дарава|Дараве]]''' — каталіцкі храм на ўзвышшы па-над [[Шчара]]ю.


== Гісторыя ==
== Гісторыя ==
Вядома, што навагарадзкі намесьнік [[Петраш Манцігірдавіч]], які займаў гэтую пасаду з [[1430]] па [[1434]] даў грошы на пабудову першага драўлянага касьцёлу ў [[Дарава]]. Храм збудавалі ў [[1440]] на высокім беразе па-над [[Шчара]]й, дзе знаходзіцца сучасны касьцёл.
Вядома, што навагарадзкі намесьнік [[Петраш Манцігірдавіч]], які займаў гэтую пасаду з 1430 па 1434 год даў грошы на пабудову першага драўлянага касьцёлу ў [[Дарава|Дараве]]. Храм збудавалі ў 1440 годзе на высокім беразе па-над [[Шчара]]й, дзе знаходзіцца сучасны касьцёл.


[[9 сакавіка]] [[1618]] году рашэньнем віленскага біскупскага капітула «''…дадзена капу хвоек з маёнтка Лук на касцёл, што будуецца ў Дараве''».
9 сакавіка 1618 году рашэньнем віленскага біскупскага капітула «''…дадзена капу хвоек з маёнтка Лук на касцёл, што будуецца ў Дараве''».


За часамі [[Вайна Расеі з Рэччу Паспалітай 1654—1667 гадоў|Трынаццацігадовай вайны]] 1654—1667 храм быў зьнішчаны. Нешта здарылася і са сьвятаром, бо туды быў накіраваны «камендар».
За часамі [[Вайна Расеі з Рэччу Паспалітай 1654—1667 гадоў|Трынаццацігадовай вайны]] 1654—1667 храм быў зьнішчаны. Нешта здарылася і са сьвятаром, бо туды быў накіраваны «камендар».
Радок 11: Радок 11:
Вядома, што новы касьцёл ''Узнясеньня Найсьвяцейшай Панны Марыі'' быў адбудаваны ў 1841.
Вядома, што новы касьцёл ''Узнясеньня Найсьвяцейшай Панны Марыі'' быў адбудаваны ў 1841.


Напярэдадні [[Першая Сусьветная вайна|Першай Сусьветнай вайны]], сталага пробашча ня было. Абавязкі выконвалі розныя ксядзы зь іншых парафій, сярод якіх і беларускі каталіцкі сьвятар [[Фабіян Абрантовіч]].
Напярэдадні [[Першая сусьветная вайна|Першай сусьветнай вайны]], сталага пробашча не было. Абавязкі выконвалі розныя ксядзы зь іншых парафіяў, сярод якіх і беларускі каталіцкі сьвятар [[Фабіян Абрантовіч]].


Напярэдані набліжэньня фронту ў 1915 парафіяне начале з кс. Казімірам Ёдка зьнялі званы зь вежаў касьцёла і ўтапілі іх у Шчары. Пад час баявых дзеяньняў вёска разам з касьцёлам была зьнішчана.
Напярэдані набліжэньня фронту ў 1915 парафіяне начале з кс. Казімерам Ёдкам зьнялі званы зь вежаў касьцёла і ўтапілі іх у Шчары. Пад час баявых дзеяньняў вёска разам з касьцёлам была зьнішчана.


У 1926 годзе а. Казімір Ваньковіч здолеў збудаваць капліцу дзе адпраўляў набажэнствы.
У 1926 годзе а. Казімер Ваньковіч здолеў збудаваць капліцу дзе адпраўляў набажэнствы.


У 1931 у Дараве новы пробашч [[Станіслаў Шаплевіч]]. Ён актыўна далучаецца да будовы новага касьцёлу. Праект храму распрацаваў інжынэр з [[Баранавічы|Баранавіч]] Браніслаў Іванчык. З бэтонных нямецкіх бліндажоў мясцовымі жыхарамі высякаюцца блёкі на муры касьцёлу.
У 1931 у Дараве новы пробашч [[Станіслаў Шаплевіч]]. Ён актыўна далучаецца да будовы новага касьцёлу. Праект храму распрацаваў інжынэр з [[Баранавічы|Баранавічаў]] Браніслаў Іванчык. З бэтонных нямецкіх бліндажоў мясцовымі жыхарамі высякаюцца блёкі на муры касьцёлу.


У 1936 годзе згарэла дараўская каплічка. Гэта надало імпэту парафіянам і 15 жніўня 1938 году біскуп Пінскі [[Казімір Букраба]] асьвяціў храм.
У 1936 годзе згарэла дараўская каплічка. Гэта надало імпэту парафіянам і 15 жніўня 1938 году біскуп пінскі [[Казімер Букраба]] асьвяціў храм.


Пасьля далучэньня Заходняй Беларусі да БССР у [[1939]] кс. Шаплевіч вымушаны быў хавацца. Яго перахоўвалі мясцовыя парафіяне з розных вёсак і хутароў. З прыходам немцаў да [[1942]] году Шаплевіч аднавіў набажэнствы ў касьцёле, але пасьляізноў вымушаны быў хавацца, бо немцы мелі падазрэньні на яго ў сувязях з [[Армія Краёва|Арміяй Краёвай]].
Пасьля далучэньня Заходняй Беларусі да БССР у 1939 годзе кс. Шаплевіч вымушаны быў хавацца. Яго перахоўвалі мясцовыя парафіяне з розных вёсак і хутароў. З прыходам немцаў да 1942 году Шаплевіч аднавіў набажэнствы ў касьцёле, але пасьля ізноў вымушаны быў хавацца, бо немцы мелі падазрэньні на яго ў сувязях з [[Армія Краёва|Арміяй Краёвай]].


Пад час баёў 1944 году савецкія войскі абстралялі касьцёл з гарматаў. Сьцены з бліндажоў вытрымалі. (Пад час рэстаўрацыі ў 90-я ў адным з муроў знайшлі неразарваны снарад).
Падчас баёў 1944 году савецкія войскі абстралялі касьцёл з гарматаў. Сьцены з бліндажоў вытрымалі (падчас рэстаўрацыі ў 1990-я ў адным з муроў знайшлі неразарваны снарад).


Ксянза Шаплевіча з прыходам савецкіх войскай мясцовыя жыхары працягвалі хаваць. [[НКВД]] затрымала яго толькі [[1 траўня]] [[1947]] годзе ў в. [[Літва (Баранавіцкі раён)|Літва]]. Ксёндз быў асуджаны як амэрыканскі шпіён да 25 гадоў вязьніцы і высланы ў [[Інта|Інту]].
Ксянза Шаплевіча з прыходам савецкіх войскаў мясцовыя жыхары працягвалі хаваць. [[НКВД]] затрымала яго толькі 1 траўня 1947 году ў в. [[Літва (Баранавіцкі раён)|Літва]]. Ксёндз быў асуджаны як амэрыканскі шпіён да 25 гадоў вязьніцы і высланы ў [[Інта|Інту]].


У [[1956]] годзе Шаплевіч вызваліўшыся ня зьехаў у Польшчу, а вярнуўся ў родную парафію. Аднак харам з [[1949]] году выкарыстоўваўся як склад. Шаплевіч праводзіў набажэнствы ў прыватных дамах і ў капліцы в.[[Макееўшчына]] (да [[1960]]). Пасьля сьмерці ксядза ў 1975 годзе людзі працягвалі патрабаваць вяртаньня касьцёлу. Таму савецкія ўлады пспрабавалі храм зьнішчыць. 3 жніўня 1986 быў зьдзейсьнены падпал, але згарэў толькі дах. Пасьля ўлады спрабавалі разбурыць сьцены, але муры зь нямецкіх бліндажоў не паддаліся.
У 1956 годзе Шаплевіч вызваліўшыся ня зьехаў у Польшчу, а вярнуўся ў родную парафію. Аднак харам з 1949 году выкарыстоўваўся як склад. Шаплевіч праводзіў набажэнствы ў прыватных дамах і ў капліцы в. [[Макееўшчына]] (да 1960 году). Пасьля сьмерці ксядза ў 1975 годзе людзі працягвалі патрабаваць вяртаньня касьцёлу. Таму савецкія ўлады пспрабавалі храм зьнішчыць. 3 жніўня 1986 быў зьдзейсьнены падпал, але згарэў толькі дах. Пасьля ўлады спрабавалі разбурыць сьцены, але муры зь нямецкіх бліндажоў не паддаліся.


У 1990 касьцёл вярнулі вернікам. Урачыстая рэкансекрацыя храму адбылася 15 жніўня 1992 пры ўдзеле [[Казімер Сьвёнтак|Казіміра Сьвентака]].
У 1990 касьцёл вярнулі вернікам. Урачыстая рэкансекрацыя храму адбылася 15 жніўня 1992 пры ўдзеле [[Казімер Сьвёнтак|Казіміра Сьвентака]].
Радок 35: Радок 35:
== Пробашчы парафіі ==
== Пробашчы парафіі ==
* Адам Піянтроўскі (1871—1872)
* Адам Піянтроўскі (1871—1872)
* Стэфан Вайноўскі (?—1904)
* Стэфан Вайноўскі (? — 1904)
* Казімір Ваньковіча (1906—1908)
* Казімер Ваньковіча (1906—1908)
* Казімір Ёдка (1911—1915)
* Казімер Ёдка (1911—1915)
* Казімір Ваньковіча (пасьля 1920-?)
* Казімер Ваньковіча (пасьля 1920 — ?)
* [[Станіслаў Шаплевіч]] (1931—верасень 1939, чэрвень 1941—1942, далей падпольна да 1947 і паўпадпольна 1956—1975)
* [[Станіслаў Шаплевіч]] (1931 — верасень 1939, чэрвень 1941—1942, далей падпольна да 1947 і паўпадпольна 1956—1975)
* [[Ежы Мазур]] (15 жніўня 1992—1996)
* [[Ежы Мазур]] (15 жніўня 1992 — 1996)
* [[Ян Глінка]] (26 чэрвеня 1996—дасюль)
* [[Ян Глінка]] (26 чэрвеня 1996 — дасюль)


== Вонкавыя спасылкі ==
== Вонкавыя спасылкі ==
* {{Commons|Category:Darava}}
{{Commons}}
* [http://www.radzima.org/pub/pomnik.php?lang=by&ksc=1&nazva_id=brlidara02 Радзіма.орг]
* [https://radzima.org/be/object/770.html Радзіма.орг]
* [http://svd.catholic.by/daravachronicle.htm Гісторыя Дараўскага прыходу]
* [http://svd.catholic.by/daravachronicle.htm Гісторыя Дараўскага прыходу]
* [http://svd.catholic.by/baranovichidarava.htm Дыялог [[Зьдзіслаў Сіцька]] — Касьцёл па-над Шчараю]
* [http://svd.catholic.by/baranovichidarava.htm Дыялог [[Зьдзіслаў Сіцька]] — Касьцёл па-над Шчараю]
* [http://www.nn.by/2002/10/16.htm [[Руслан Равяка]]. Крыж заслугі. [[Наша Ніва]]]
* [[Руслан Равяка]]. [http://www.nn.by/2002/10/16.htm Крыж заслугі]. [[Наша Ніва]]


[[Катэгорыя:Касьцёлы Менска-Магілёўскай архідыяцэзіі|Дарава]]
[[Катэгорыя:Касьцёлы Менска-Магілёўскай архідыяцэзіі|Дарава]]

Вэрсія ад 13:02, 27 лютага 2018

Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі

Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі у Дараве — каталіцкі храм на ўзвышшы па-над Шчараю.

Гісторыя

Вядома, што навагарадзкі намесьнік Петраш Манцігірдавіч, які займаў гэтую пасаду з 1430 па 1434 год даў грошы на пабудову першага драўлянага касьцёлу ў Дараве. Храм збудавалі ў 1440 годзе на высокім беразе па-над Шчарай, дзе знаходзіцца сучасны касьцёл.

9 сакавіка 1618 году рашэньнем віленскага біскупскага капітула «…дадзена капу хвоек з маёнтка Лук на касцёл, што будуецца ў Дараве».

За часамі Трынаццацігадовай вайны 1654—1667 храм быў зьнішчаны. Нешта здарылася і са сьвятаром, бо туды быў накіраваны «камендар».

Вядома, што новы касьцёл Узнясеньня Найсьвяцейшай Панны Марыі быў адбудаваны ў 1841.

Напярэдадні Першай сусьветнай вайны, сталага пробашча не было. Абавязкі выконвалі розныя ксядзы зь іншых парафіяў, сярод якіх і беларускі каталіцкі сьвятар Фабіян Абрантовіч.

Напярэдані набліжэньня фронту ў 1915 парафіяне начале з кс. Казімерам Ёдкам зьнялі званы зь вежаў касьцёла і ўтапілі іх у Шчары. Пад час баявых дзеяньняў вёска разам з касьцёлам была зьнішчана.

У 1926 годзе а. Казімер Ваньковіч здолеў збудаваць капліцу дзе адпраўляў набажэнствы.

У 1931 у Дараве новы пробашч Станіслаў Шаплевіч. Ён актыўна далучаецца да будовы новага касьцёлу. Праект храму распрацаваў інжынэр з Баранавічаў Браніслаў Іванчык. З бэтонных нямецкіх бліндажоў мясцовымі жыхарамі высякаюцца блёкі на муры касьцёлу.

У 1936 годзе згарэла дараўская каплічка. Гэта надало імпэту парафіянам і 15 жніўня 1938 году біскуп пінскі Казімер Букраба асьвяціў храм.

Пасьля далучэньня Заходняй Беларусі да БССР у 1939 годзе кс. Шаплевіч вымушаны быў хавацца. Яго перахоўвалі мясцовыя парафіяне з розных вёсак і хутароў. З прыходам немцаў да 1942 году Шаплевіч аднавіў набажэнствы ў касьцёле, але пасьля ізноў вымушаны быў хавацца, бо немцы мелі падазрэньні на яго ў сувязях з Арміяй Краёвай.

Падчас баёў 1944 году савецкія войскі абстралялі касьцёл з гарматаў. Сьцены з бліндажоў вытрымалі (падчас рэстаўрацыі ў 1990-я ў адным з муроў знайшлі неразарваны снарад).

Ксянза Шаплевіча з прыходам савецкіх войскаў мясцовыя жыхары працягвалі хаваць. НКВД затрымала яго толькі 1 траўня 1947 году ў в. Літва. Ксёндз быў асуджаны як амэрыканскі шпіён да 25 гадоў вязьніцы і высланы ў Інту.

У 1956 годзе Шаплевіч вызваліўшыся ня зьехаў у Польшчу, а вярнуўся ў родную парафію. Аднак харам з 1949 году выкарыстоўваўся як склад. Шаплевіч праводзіў набажэнствы ў прыватных дамах і ў капліцы в. Макееўшчына (да 1960 году). Пасьля сьмерці ксядза ў 1975 годзе людзі працягвалі патрабаваць вяртаньня касьцёлу. Таму савецкія ўлады пспрабавалі храм зьнішчыць. 3 жніўня 1986 быў зьдзейсьнены падпал, але згарэў толькі дах. Пасьля ўлады спрабавалі разбурыць сьцены, але муры зь нямецкіх бліндажоў не паддаліся.

У 1990 касьцёл вярнулі вернікам. Урачыстая рэкансекрацыя храму адбылася 15 жніўня 1992 пры ўдзеле Казіміра Сьвентака.

Каля храму ўсталяваны бюст а. Шаплевіча.

Пробашчы парафіі

  • Адам Піянтроўскі (1871—1872)
  • Стэфан Вайноўскі (? — 1904)
  • Казімер Ваньковіча (1906—1908)
  • Казімер Ёдка (1911—1915)
  • Казімер Ваньковіча (пасьля 1920 — ?)
  • Станіслаў Шаплевіч (1931 — верасень 1939, чэрвень 1941—1942, далей падпольна да 1947 і паўпадпольна 1956—1975)
  • Ежы Мазур (15 жніўня 1992 — 1996)
  • Ян Глінка (26 чэрвеня 1996 — дасюль)

Вонкавыя спасылкі

Касьцёл Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі (Дарава) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Касьцёл_Унебаўзяцьця_Найсьвяцейшай_Панны_Марыі_(Дарава)&oldid=1958965»