Тыматэвуш Павал Гажэнскі: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 10: Радок 10:
|месца сьмерці = [[Познань]], [[Польшча]]
|месца сьмерці = [[Познань]], [[Польшча]]
}}
}}
'''Тыматэвуш Павал Ґажэнскі''' ({{мова-pl|Tymoteusz Paweł Gorzeński}}; [[20 сакавіка]] [[1743]], [[Дабжыца]], цяпер [[Плешаўскі павет]], [[Вялікапольскае ваяводзтва]], [[Польшча]] — [[20 сьнежня]] [[1825]], [[Познань]], цяпер [[Польшча]]) — рымска-каталіцкі дзяяч, арцыбіскуп познанска-гнезьненскі.
'''Тыматэвуш Павал Ґажэнскі''' ({{мова-pl|Tymoteusz Paweł Gorzeński}}; 20 сакавіка 1743, [[Дабжыца]], цяпер [[Плешаўскі павет]], [[Вялікапольскае ваяводзтва]], [[Польшча]] — 20 сьнежня 1825, [[Познань]], цяпер [[Польшча]]) — рымска-каталіцкі дзяяч, арцыбіскуп познанска-гнезьненскі.


Сын уладара дабжыцкае воласьці Францішка Гажэнскага гербу [[Наленч (герб)|Наленч]] і Ганны з Дарангоўскіх. У [[1765]] годзе распачаў навучаньне ў сэмінарыі ксяндзоў місіянэраў у [[Кракаў|Кракаве]]. Ад [[1763]] году канонік пры познанскай катэдры, ад [[1776]] году канонік пры кракаўскай катэдры. Ад таго самага году рэктар госьпісу сьвятога Станіслава ў Кракаве. Верагодна, ягонай працай на заканчэньне навучаньня ў кракаўскай сэмінарыі была ''Conclusiones theologicae pro disputtionibus publicis''. У [[1775]] годзе выехаў у [[Рым]], дзе вывучаў права. У Польшчы зьявіўся толькі ў [[1777]] годзе. У [[1780]] годзе пераехаў у [[Варшава|Варшаву]] як дэлегат кракаўскае курыі да [[Каронны Трыбунал|Кароннага Трыбуналу]]. У [[1781]] годзе атрымаў [[Ордэн Сьвятога Станіслава]] і пасаду [[рэфэрэндар]]а вялікага кароннага. Ад [[1788]] году апошні канцлер [[Северскае княства|северскага княства]].
Сын уладара дабжыцкае воласьці Францішка Гажэнскага гербу [[Наленч (герб)|Наленч]] і Ганны з Дарангоўскіх. У 1765 годзе распачаў навучаньне ў сэмінарыі ксяндзоў місіянэраў у [[Кракаў|Кракаве]]. Ад 1763 году канонік пры познанскай катэдры, ад 1776 году канонік пры кракаўскай катэдры. Ад таго самага году рэктар госьпісу сьвятога Станіслава ў Кракаве. Верагодна, ягонай працай на заканчэньне навучаньня ў кракаўскай сэмінарыі была ''Conclusiones theologicae pro disputtionibus publicis''. У 1775 годзе выехаў у [[Рым]], дзе вывучаў права. У Польшчы зьявіўся толькі ў 1777 годзе. У 1780 годзе пераехаў у [[Варшава|Варшаву]] як дэлегат кракаўскае курыі да [[Каронны Трыбунал|Кароннага Трыбуналу]]. У 1781 годзе атрымаў [[Ордэн Сьвятога Станіслава]] і пасаду [[рэфэрэндар]]а вялікага кароннага. Ад 1788 году апошні канцлер [[Северскае княства|северскага княства]].


У [[1790]] годзе прызначаны [[Смаленская дыяцэзія|смаленскім біскупам]]. Падчас [[Чатырохгадовы Сойм|Вялікага Сойму]] разам із сваяком [[Аўгустын Ґажэнскі|Аўгустынам Ґажэнскім]] дзейнічаў у падтрымку [[Канстытуцыя 3 траўня 1791 году|Канстытуцыі 3 траўня]], прыняў прысягу ад караля [[3 траўня]]. Пасьля [[Трэці падзел Рэчы Паспалітай|Трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай]] пераехаў у Кракаў. Часьцяком бываў у сваім [[Галічына|галічынскім]] маёнтку ў [[Жарновец|Жарноўцы]]. Пэўны час жыў у [[Вена|Вене]], а ў 1804 годзе пераехаў у Познань. У [[1806]] годзе [[прусія|прускі]] кароль [[Фрыдрых Вільгельм III]] прызначыў яго [[Познанская дыяцэзія|познанскім біскупам]], але ж [[напалеонаўскія войны]] перашкодзілі інтранізацыі. У [[1808]] годзе ўлады [[Варшаўскае княства|Варшаўскага княства]] пацьвердзілі намінацыю, у [[1809]] годзе яна была зацьверджаная папам. У [[1810]] годзе скончыў распачатую біскупам [[Ігнацы Рачынскі|Ігнацыем Рачынскім]] генэральную рэарганізацыю познанскае капітулы, стварыўшы ўстой, які амаль бязьменна захаваўся да сёньня.
У 1790 годзе прызначаны [[Смаленская дыяцэзія|смаленскім біскупам]]. Падчас [[Чатырохгадовы Сойм|Вялікага Сойму]] разам із сваяком [[Аўгустын Ґажэнскі|Аўгустынам Ґажэнскім]] дзейнічаў у падтрымку [[Канстытуцыя 3 траўня 1791 году|Канстытуцыі 3 траўня]], прыняў прысягу ад караля 3 траўня. Пасьля [[Трэці падзел Рэчы Паспалітай|Трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай]] пераехаў у Кракаў. Часьцяком бываў у сваім [[Галічына|галічынскім]] маёнтку ў [[Жарновец|Жарноўцы]]. Пэўны час жыў у [[Вена|Вене]], а ў 1804 годзе пераехаў у Познань. У 1806 годзе [[прусія|прускі]] кароль [[Фрыдрых Вільгельм III]] прызначыў яго [[Познанская дыяцэзія|познанскім біскупам]], але ж [[напалеонаўскія войны]] перашкодзілі інтранізацыі. У 1808 годзе ўлады [[Варшаўскае княства|Варшаўскага княства]] пацьвердзілі намінацыю, у 1809 годзе яна была зацьверджаная папам. У 1810 годзе скончыў распачатую біскупам [[Ігнацы Рачынскі|Ігнацыем Рачынскім]] генэральную рэарганізацыю познанскае капітулы, стварыўшы ўстой, які амаль бязьменна захаваўся да сёньня.


У [[1821]] годзе папа [[Піюс VII]] узьвялічыў познанскае біскупства да рангу мэтраполіі й злучыў яго [[пэрсанальная унія|пэрсанальнай уніяй]] з [[Гнезьненская дыяцэзія|Гнезьненскай мэтраполіяй]] зь сялібай у Познані. Са згоды прускіх уладаў пасаду ўзначаліў Тыматэвуш Гажэнскі. У [[1822]] годзе Фрыдрых Вільгельм ІІІ забараніў яму ўжываць тытул [[прымас]]а Польшчы. Арцыбіскуп гэтаму не запярэчыў, але пастанову не выконваў. Як арцыбіскуп у скарбніцу познанскае катэдры ўнёс шматлікія літургічныя шаты, начыньне, мэблю і іншыя каштоўнасьці. Фундаваў касьцёл сьвятога Тыматэвуша ў [[Бялэжын]]е. Пасьля сьмерці быў пахаваны ў познанскай катэдры ў капліцы Шолдрскіх. Сёньня пахаваны ў крыпце разам зь іншымі познанскімі арцыбіскупамі.
У 1821 годзе папа [[Піюс VII]] узьвялічыў познанскае біскупства да рангу мэтраполіі й злучыў яго [[пэрсанальная унія|пэрсанальнай уніяй]] з [[Гнезьненская дыяцэзія|Гнезьненскай мэтраполіяй]] зь сялібай у Познані. Са згоды прускіх уладаў пасаду ўзначаліў Тыматэвуш Гажэнскі. У 1822 годзе Фрыдрых Вільгельм ІІІ забараніў яму ўжываць тытул [[прымас]]а Польшчы. Арцыбіскуп гэтаму не запярэчыў, але пастанову не выконваў. Як арцыбіскуп у скарбніцу познанскае катэдры ўнёс шматлікія літургічныя шаты, начыньне, мэблю і іншыя каштоўнасьці. Фундаваў касьцёл сьвятога Тыматэвуша ў [[Бялэжын]]е. Пасьля сьмерці быў пахаваны ў познанскай катэдры ў капліцы Шолдрскіх. Сёньня пахаваны ў крыпце разам зь іншымі познанскімі арцыбіскупамі.


{{Пачатак блёку}}
{{Пачатак блёку}}
Радок 22: Радок 22:
|папярэднік = [[Адам Станіслаў Нарушэвіч]]
|папярэднік = [[Адам Станіслаў Нарушэвіч]]
|назва = [[Смаленскія біскупы]]
|назва = [[Смаленскія біскупы]]
|гады = [[1790]]—[[1809]]
|гады = 1790—1809
|наступнік = —
|наступнік = —
}}
}}
Радок 28: Радок 28:
|папярэднік = [[Ігнацы Рачынскі]]
|папярэднік = [[Ігнацы Рачынскі]]
|назва = [[Познанскія біскупы|Арцыбіскуп познанскі]]
|назва = [[Познанскія біскупы|Арцыбіскуп познанскі]]
|гады = [[1809]]—[[1825]]
|гады = 1809—1825
|наступнік = [[Тэафіль Валіцкі]]
|наступнік = [[Тэафіль Валіцкі]]
}}
}}
Радок 34: Радок 34:
|папярэднік = [[Ігнацы Рачынскі]]
|папярэднік = [[Ігнацы Рачынскі]]
|назва = [[Гнезьненскія біскупы|Арцыбіскуп гнезьненскі]]
|назва = [[Гнезьненскія біскупы|Арцыбіскуп гнезьненскі]]
|гады = [[1821]]—[[1825]]
|гады = 1821—1825
|наступнік = [[Тэафіль Валіцкі]]
|наступнік = [[Тэафіль Валіцкі]]
}}
}}
Радок 40: Радок 40:
|папярэднік = —
|папярэднік = —
|назва = [[Прымасы Польшчы|Прымас Польшчы й Літвы]]
|назва = [[Прымасы Польшчы|Прымас Польшчы й Літвы]]
|гады = [[1821]]—[[1825]]
|гады = 1821—1825
|наступнік = [[Тэафіль Валіцкі]]
|наступнік = [[Тэафіль Валіцкі]]
}}
}}

Вэрсія ад 21:42, 26 студзеня 2018

Тыматэвуш Павал Ґажэнскі
Tymoteusz Paweł Gorzeński
Род дзейнасьці арцыбіскуп познанска-гнезьненскі
Дата нараджэньня 20 сакавіка 1743
Месца нараджэньня Дабжыца, Плешаўскі павет, Вялікапольскае ваяводзтва, Польшча
Дата сьмерці 20 сьнежня 1825
Месца сьмерці Познань, Польшча
Месца пахаваньня
Занятак каталіцкі сьвятар, каталіцкі дыякан, каталіцкі біскуп
Узнагароды
ордэн Белага арла

Тыматэвуш Павал Ґажэнскі (па-польску: Tymoteusz Paweł Gorzeński; 20 сакавіка 1743, Дабжыца, цяпер Плешаўскі павет, Вялікапольскае ваяводзтва, Польшча — 20 сьнежня 1825, Познань, цяпер Польшча) — рымска-каталіцкі дзяяч, арцыбіскуп познанска-гнезьненскі.

Сын уладара дабжыцкае воласьці Францішка Гажэнскага гербу Наленч і Ганны з Дарангоўскіх. У 1765 годзе распачаў навучаньне ў сэмінарыі ксяндзоў місіянэраў у Кракаве. Ад 1763 году канонік пры познанскай катэдры, ад 1776 году канонік пры кракаўскай катэдры. Ад таго самага году рэктар госьпісу сьвятога Станіслава ў Кракаве. Верагодна, ягонай працай на заканчэньне навучаньня ў кракаўскай сэмінарыі была Conclusiones theologicae pro disputtionibus publicis. У 1775 годзе выехаў у Рым, дзе вывучаў права. У Польшчы зьявіўся толькі ў 1777 годзе. У 1780 годзе пераехаў у Варшаву як дэлегат кракаўскае курыі да Кароннага Трыбуналу. У 1781 годзе атрымаў Ордэн Сьвятога Станіслава і пасаду рэфэрэндара вялікага кароннага. Ад 1788 году апошні канцлер северскага княства.

У 1790 годзе прызначаны смаленскім біскупам. Падчас Вялікага Сойму разам із сваяком Аўгустынам Ґажэнскім дзейнічаў у падтрымку Канстытуцыі 3 траўня, прыняў прысягу ад караля 3 траўня. Пасьля Трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай пераехаў у Кракаў. Часьцяком бываў у сваім галічынскім маёнтку ў Жарноўцы. Пэўны час жыў у Вене, а ў 1804 годзе пераехаў у Познань. У 1806 годзе прускі кароль Фрыдрых Вільгельм III прызначыў яго познанскім біскупам, але ж напалеонаўскія войны перашкодзілі інтранізацыі. У 1808 годзе ўлады Варшаўскага княства пацьвердзілі намінацыю, у 1809 годзе яна была зацьверджаная папам. У 1810 годзе скончыў распачатую біскупам Ігнацыем Рачынскім генэральную рэарганізацыю познанскае капітулы, стварыўшы ўстой, які амаль бязьменна захаваўся да сёньня.

У 1821 годзе папа Піюс VII узьвялічыў познанскае біскупства да рангу мэтраполіі й злучыў яго пэрсанальнай уніяй з Гнезьненскай мэтраполіяй зь сялібай у Познані. Са згоды прускіх уладаў пасаду ўзначаліў Тыматэвуш Гажэнскі. У 1822 годзе Фрыдрых Вільгельм ІІІ забараніў яму ўжываць тытул прымаса Польшчы. Арцыбіскуп гэтаму не запярэчыў, але пастанову не выконваў. Як арцыбіскуп у скарбніцу познанскае катэдры ўнёс шматлікія літургічныя шаты, начыньне, мэблю і іншыя каштоўнасьці. Фундаваў касьцёл сьвятога Тыматэвуша ў Бялэжыне. Пасьля сьмерці быў пахаваны ў познанскай катэдры ў капліцы Шолдрскіх. Сёньня пахаваны ў крыпце разам зь іншымі познанскімі арцыбіскупамі.

Папярэднік
Адам Станіслаў Нарушэвіч
Смаленскія біскупы
1790—1809
Наступнік
Папярэднік
Ігнацы Рачынскі
Арцыбіскуп познанскі
1809—1825
Наступнік
Тэафіль Валіцкі
Папярэднік
Ігнацы Рачынскі
Арцыбіскуп гнезьненскі
1821—1825
Наступнік
Тэафіль Валіцкі
Папярэднік
Прымас Польшчы й Літвы
1821—1825
Наступнік
Тэафіль Валіцкі

Тыматэвуш Павал Гажэнскісховішча мультымэдыйных матэрыялаў