Лявон Баразна: розьніца паміж вэрсіямі

Лявон Баразна
	Лявон Баразна
Дата нараджэньня	4 сьнежня 1928
Месца нараджэньня	в. Новае Сяло, Талачынскі раён, Віцебская вобласьць
Дата сьмерці	15 жніўня 1972
Месца сьмерці	Менск
Адукацыя	Менская мастацкая вучэльня (1952), Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1957)
Месца вучобы	Менскі дзяржаўны мастацкі каледж імя Аляксея Глебава (1952); Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1968);
Занятак	станковы жывапіс, станковая графіка

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 13:26, 15 жніўня 2017

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Баразна.

Ляво́н Баразна́ (4 лютага 1929, в. Новае Сяло, Талачынскі раён — 15 жніўня 1972, Менск) — беларускі мастак дэкаратыўна-ўжытковага мастацтва і дасьледнік культуры, актывіст захаваньня гісторыка-культурнай спадчыны; забіты ў 1972 пры нявысьветленых абставінах.

Моцна сябраваў з Уладзімерам Караткевічам^[1].

У 1969 разам зь Зянонам Пазьняком выступаў у абарону вуліцы Няміга. Іх сумесны артыкул надрукавала газэта «Правда», дзякуючы чаму Машэраў на 3 гады прыпыніў зьнішчэньне Нямігі^[2].

У 1972 Баразна рыхтаваў публічную акцыю пратэсту супраць разбурэньня Нямігі. 15 жніўня 1972 у старым горадзе ён кінуўся на вуліцы ратаваць жанчыну, на якую напалі бандыты. Кабета імгненна зьнікла, а Лявон атрымаў сьмяротны ўдар^[3].

Сьледчыя органы трактавалі гэтае забойства як звычайны крымінал, але пэўныя акалічнасьці даюць падставы падазраваць у зьдзяйсьненьні злачынства савецкія спэцслужбы^[4].

Разьвітаньне адбывалася ў невялікай зале Саюза мастакоў. Пахаваны на талачынскіх могілках.

Забойцы былі схоплены. Суд над імі ператварыўся ў бясконцы фарс і зьдзек з сымуляцыяй вар’яцтва адным з забойцаў, з адмовай і заменай паказаньняў сьведак. Забойцы атрымалі мізэрныя тэрміны, неўзабаве скасаваныя амністыяй^[5].

У 1975 яго сябры зладзілі ў Менску ягоную пэрсанальную выставу, якая мела вялікі грамадзкі рэзананс. У лютым 2010 году ў Нацыянальным мастацкім музэі ўрачыста адкрылася выстава «Лявон Баразна. Спадчына»^[6].

Творчасьць

Гравюры Францыска Скарыны, альбом, 1972

Крыніцы

Вонкавыя спасылкі

Слоўнік.орг
Урокі Лявона Баразны Сайт Міколы Купавы
Пра Лявона-рыцара ды Лаўрэнція-аглабельніка Уладзімер Конан Народная Воля 2.12.2008 №183-184

Гэта — накід артыкула пра біяграфію асобы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.

[1] Рыгор Барадулін пра Лявона Баразну. Успаміны // Наша Ніва

[2] Менск пад акупацыяй і вайной // Зянон Пазьняк, Радыё Свабода

[3] Імёны Свабоды: Лявон Баразна

[4] Менск пад акупацыяй і вайной // Зянон Пазьняк, Радыё Свабода

[5] Успаміны пра Лявона Баразну // Мікола Купава, Новы Час, 09-02-2009

[6] Спадчына Баразны // Наша Ніва, 12 лютага 2010

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Радок 24: / Радок 24: @@
 У [[1972]] Баразна рыхтаваў публічную акцыю пратэсту супраць разбурэньня Нямігі. [[15 жніўня]] [[1972]] у старым горадзе ён кінуўся на вуліцы ратаваць жанчыну, на якую напалі бандыты. Кабета імгненна зьнікла, а Лявон атрымаў сьмяротны ўдар<ref>[http://www.svaboda.org/content/transcript/766448.html%20Імёны Імёны Свабоды: Лявон Баразна]</ref>.
-Сьледчыя органы трактавалі гэтае забойства як звычайны крымінал, але пэўныя акалічнасьці даюць падставы падазраваць ў зьдзяйсьненьні злачынства савецкія спэцслужбы<ref>[http://www.svaboda.org/content/article/2191677.html Менск пад акупацыяй і вайной] // [[Зянон Пазьняк]], [[Радыё Свабода]]</ref>.
+Сьледчыя органы трактавалі гэтае забойства як звычайны крымінал, але пэўныя акалічнасьці даюць падставы падазраваць у зьдзяйсьненьні злачынства савецкія спэцслужбы<ref>[http://www.svaboda.org/content/article/2191677.html Менск пад акупацыяй і вайной] // [[Зянон Пазьняк]], [[Радыё Свабода]]</ref>.
 Разьвітаньне адбывалася ў невялікай зале Саюза мастакоў. Пахаваны на [[талачын]]скіх могілках.