Сяргей Сахараў: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Glovacki (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
Glovacki (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
Радок 24: Радок 24:


{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Сахараў, Сяргей}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Сахараў, Сяргей}}

[[Катэгорыя:Нарадзіліся 29 верасьня]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1880 годзе]]
[[Катэгорыя:Беларускія этнографы]]
[[Катэгорыя:Беларускія этнографы]]
[[Катэгорыя:Беларускія фальклярысты]]
[[Катэгорыя:Беларускія фальклярысты]]
[[Катэгорыя:Беларускія пэдагогі]]
[[Катэгорыя:Беларускія пэдагогі]]
[[Катэгорыя:Памерлі 22 красавіка]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1954 годзе]]

Вэрсія ад 13:44, 5 ліпеня 2017

Сяргей Сахараў
Дата нараджэньня 29 верасьня 1880(1880-09-29)
Месца нараджэньня Полацак, Віцебская губэрня, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці 22 красавіка 1954(1954-04-22) (73 гады)
Месца сьмерці Рыга, Латвійская ССР
Месца пахаваньня
Месца вучобы Юр'еўскі ўнівэрсытэт
Занятак фальклярыст, этноляг, этнограф
Навуковая сфэра фальклярыстыка, этнаграфія, гісторыя
Месца працы


  • Віцебскі настаўніцкі інстытут
  • Дзьвінская дзяржаўная беларуская гімназія
Вядомы як дасьледнік народнай культуры беларусаў Латгаліі

Сяргей Пятровіч Сахараў (29 верасьня 1880, Полацак — 22 красавіка 1954, Рыга) — гісторык праваслаўнай царквы, беларускі фальклярыст, этнограф, пэдагог.

Біяграфія

У 1895 скончыў Віцебскую духоўную сэмінарыю, у 1911 — Юр'еўскі ўнівэрсытэт (Тарту). У 19111913 выкладаў у гімназіях і настаўніцкім інстытуце ў Віцебску, адначасова працаваў сакратаром Віцебскай навуковай архіўнай камісіі, потым інспэктарам народных школаў у Юр’еўскім павеце, дырэктарам-арганізатарам Люцынскай (цяпер места Лудза, Латвія) расейскай мескай гімназіі, загаднікам дашкольнага пададдзелу Люцынскага павятовага аддзелу народнай асьветы. 3 1921 да 1925 узначальваў Беларускі аддзел пры Міністэрстве асьветы Латвіі. У 19251932 дырэктар Дзьвінскай беларускай гімназіі, актыўны удзельнік культурна-грамадзкага жыцьця беларусаў у Латвіі.

Зьбіраць і публікаваць беларускую вусна-паэтычную творчасць пачаў у 1906. Апублікаваў шэраг гістарычна-этнаграфічных артыкулаў пра каменныя крыжы на Беларусі, пра старажытныя народныя музычныя інструмэнты, кнігадрукаваньне, вывучаў гістарычныя і культурныя сувязі беларусаў з прыбалтыйскімі народамі. Падрыхтаваў 4 выпускі «Народнай творчасьці латгальскіх і ілукстэнскіх беларусаў». Выступаў у друку з навукова-папулярнымі нарысамі, прысьвечанымі старажытнай Полаччыне, полацкаму князю Ўсяславу Брачыславічу, а таксама беларускім этнографам і фальклярыстам Паўлу Шэйну, Еўдакіму Раманаву, гісторыку Аляксею Сапунову. Рукапісы фальклёрна-этнаграфічных матэрыялаў і літаратурва-публіцыстычная спадчына Сяргея Сахарава зьберагаюцца ў бібліятэках НАН Беларусі, Латвіі і Летувы.

Літаратура

  • Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.