Язэп Юхо: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Glovacki (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
д афармленьне
Радок 1: Радок 1:
{{Навуковец
{{Навуковец
| Навуковая сфэра = [[правазнаўства]]
|Навуковая сфэра = [[правазнаўства]]
| Месца працы = [[Юрыдычны факультэт БДУ]]
|Месца працы = [[Юрыдычны факультэт БДУ]]
| Альма-матэр = [[Менскі юрыдычны інстытут]]
|Альма-матэр = [[Менскі юрыдычны інстытут]]
| Навуковы кіраўнік =
|Навуковы кіраўнік =
| Знакамітыя вучні =
|Знакамітыя вучні =
| Вядомы як =
|Вядомы як =
| Узнагароды і прэміі =
|Узнагароды і прэміі =
| Сайт =
|Сайт =
}}
}}
'''Язэ́п Алякса́ндравіч Юхо́''' ({{Нарадзіўся|19|3|1921}} — {{Памёр|29|7|2004}}) — выбітны беларускі навукоўца, гісторык права. Доктар юрыдычных навук ([[1982]]), прафэсар катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэту [[БДУ]] ([[1983]]).
'''Язэ́п Алякса́ндравіч Юхо́''' ({{Нарадзіўся|19|3|1921}} — {{Памёр|29|7|2004}}) — беларускі навукоўца, гісторык права. Доктар юрыдычных навук (1982), прафэсар катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэту [[БДУ]] (1983).


Язэп Юхо — заснавальнік першай навуковай школы дзяржавы і права [[Беларусь|Беларусі]], сябра Вялікай Рады міжнароднага грамадзкага аб’яднаньня «[[ЗБС Бацькаўшчына]]».
Язэп Юхо — заснавальнік першай навуковай школы дзяржавы і права [[Беларусь|Беларусі]], сябра Вялікай Рады міжнароднага грамадзкага аб’яднаньня «[[ЗБС Бацькаўшчына]]».


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў [[Пінск|Пінску]]<ref name="evkl">Юхо Ёсіф (Язэп) // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 773.</ref> [[19 сакавіка]] [[1921]] году. Скончыў школу ([[1938]]) і паступіў у [[Беларускі палітэхнічны інстытут]]. У [[1939]] забраны ў войска, пачаў служыць у Горкаўскай вучэльні зэнітнай артылерыі.
Нарадзіўся ў [[Пінск]]у<ref name="evkl">Юхо Ёсіф (Язэп) // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 773.</ref> 19 сакавіка 1921 году. Скончыў школу (1938) і паступіў у [[Беларускі політэхнічны інстытут]]. У 1939 годзе забраны ў войска, пачаў служыць у Горкаўскай вучэльні зэнітнай артылерыі.


[[Вялікая Айчынная вайна|Вайну]] 20-гадовы Язэп Юхо пачаў пад [[Масква|Масквой]] камандзірам агнявога ўзводу. Потым — [[Паўднёвы фронт|Паўднёвы]] і [[Заходні фронт|Заходні]] франты, дзе ён быў намесьнікам камандзіра зэнітнай гаргары і начальнікам артылерыі стралковага палку. Атрымаў 2 цяжкіх параненьня. [[Заходні фронт]] быў пераўтвораны ў [[3-ці Беларускі фронт]]. Зь ім Язэп Аляксандравіч вызваляў [[Віцебск]], [[Полацак]], дайшоў да Усходняй [[Прусія|Прусіі]]. Скончыў вайну ў званьні маёра.
[[Вялікая Айчынная вайна|Вайну]] 20-гадовы Язэп Юхо пачаў пад [[Масква|Масквой]] камандзірам агнявога ўзводу. Потым — [[Паўднёвы фронт|Паўднёвы]] і [[Заходні фронт (Вялікая Айчынная вайна)|Заходні]] франты, дзе ён быў намесьнікам камандзіра зэнітнай гаргары і начальнікам артылерыі стралковага палку. Атрымаў 2 цяжкія параненьні. [[Заходні фронт (Вялікая Айчынная вайна)|Заходні фронт]] быў пераўтвораны ў [[3-ці Беларускі фронт]]. Зь ім Язэп Аляксандравіч вызваляў [[Віцебск]], [[Полацак]], дайшоў да Ўсходняй [[Прусія|Прусіі]]. Скончыў вайну ў званьні маёра.
Узнагароджаны ардэнамі «[[ордэн Чырвонай зоркі|Чырвонай Зоркі]]», «[[ордэн Айчыннай вайны|Айчыннай вайны]]» 1-й ступені, мэдалямі.
Узнагароджаны ардэнамі «[[ордэн Чырвонай зоркі|Чырвонай Зоркі]]», «[[ордэн Айчыннай вайны|Айчыннай вайны]]» 1-й ступені, мэдалямі.


У [[1946]] годзе звольніўся з арміі. Скончыў [[Менскі юрыдычны інстытут]] ([[1949]]), а ў [[1954]] годзе — асьпірантуру ў Інстытуце філязофіі і права [[АН Беларусі]].
У 1946 годзе звольніўся з арміі. Скончыў [[Менскі юрыдычны інстытут]] (1949), а ў 1954 годзе — асьпірантуру ў Інстытуце філязофіі і права [[АН Беларусі]].


=== Працоўная дзейнасьць ===
=== Працоўная дзейнасьць ===
* Народны судзьдзя Варашылаўскага раёну г. [[Менск]]у (1949—1951)

* Навуковы супрацоўнік Інстытута філязофіі і права [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|АН БССР]] (1952—1956)
* Народны судзьдзя Варашылаўскага раёну [[Менск|г. Менску]] ([[1949]]—[[1951]]);
* Дацэнт катэдры грамадзянскага і грамадзянска-працэсуальнага права юрыдычнага факультэту [[БДУ]] (1956—1960)
* Навуковы супрацоўнік Інстытута філязофіі і права [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|АН БССР]] ([[1952]]—[[1956]]);
* Намесьнік старшыні юрыдычнай камісіі пры Савеце Міністраў [[БССР]] (1960—1964)
* Дацэнт катэдры грамадзянскага і грамадзянска-працэсуальнага права юрыдычнага факультэту [[БДУ]] ([[1956]]—[[1960]]);
* Загаднік катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права [[БДУ]], намесьнік дэкана юрыдычнага факультэту [[БДУ]]
* Намесьнік старшыні юрыдычнай камісіі пры Савеце Міністраў [[БССР]] ([[1960]]—[[1964]]);
* Загаднік катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права [[БДУ]], намесьнік дэкана юрыдычнага факультэту [[БДУ]];
* Прафэсар катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэту [[БДУ]]
* Прафэсар катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэту [[БДУ]].


== Навуковая дзейнасьць ==
== Навуковая дзейнасьць ==

Язэп Юхо — аўтар больш як 200 навуковых працаў.
Язэп Юхо — аўтар больш як 200 навуковых працаў.


* [[1954]] — абарона ў Інстытуце дзяржавы і права АН [[СССР]] кандыдацкай дысэртацыі на тэму: «Устанаўленьне Савецкай улады ў [[Заходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]] ў [[1939]] г.»
* 1954 — абарона ў Інстытуце дзяржавы і права АН [[СССР]] кандыдацкай дысэртацыі на тэму: «Устанаўленьне Савецкай улады ў [[Заходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]] ў 1939 г.»
* [[1980]] — абарона ў Кіеўскім дзяржаўным унівэрсытэце імя [[Тарас Шаўчэнка|Т. Шаўчэнкі]] доктарскай дысэртацыі на тэму: «Грамадзка-палітычны лад і права Беларусі ў XVI ст.»
* 1980 — абарона ў Кіеўскім дзяржаўным унівэрсытэце імя [[Тарас Шаўчэнка|Т. Шаўчэнкі]] доктарскай дысэртацыі на тэму: «Грамадзка-палітычны лад і права Беларусі ў XVI ст.»


Браў удзел у падрыхтоўцы праекту [[Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь|Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь]] [[1994]] года. Быў адным з ініцыятараў і аўтараў перавыданьня, перакладу, напісаньня камэнтараў і даведніка да [[Статут ВКЛ 1588 году|Статута ВКЛ 1588]].
Браў удзел у падрыхтоўцы праекту [[Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь|Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь]] 1994 году. Быў адным з ініцыятараў і аўтараў перавыданьня, перакладу, напісаньня камэнтараў і даведніка да [[Статут ВКЛ 1588 году|Статуту ВКЛ 1588]].


Абгрунтаваў, што Статуты ВКЛ былі першымі ў Эўропе дасканалымі зводамі законаў. Распачаў распрацоўку дзяржаўна-прававыз поглядаў Ф. Скарыны і прапанаваў ідэю пра ягоны ўдзел у складаньні і рэдагаваньні [[Статут ВКЛ 1529 году|Статуту ВКЛ 1529 году]]. Выказаў палажэньне пра канфэдэрацыйны падзел Рэчы Паспалітай, якая складалася з 2 самастойных і сувэрэнных дзяржаваў — Вялікага Княства Літоўскага і Кароны Польскай. Пачаў вывучэньне ў Беларусі жыцьця і дзейнасьці [[Тадэвуш Касьцюшка|Т. Касьцюшкі]]. Дасьледаваў паходжаньне імёнаў, якія надаваліся Беларусі ў розныя часы<ref name="evkl"/>.
Абгрунтаваў, што Статуты ВКЛ былі першымі ў Эўропе дасканалымі зводамі законаў. Распачаў распрацоўку дзяржаўна-прававых поглядаў Ф. Скарыны і прапанаваў ідэю пра ягоны ўдзел у складаньні і рэдагаваньні [[Статут ВКЛ 1529 году|Статуту ВКЛ 1529 году]]. Выказаў палажэньне пра канфэдэрацыйны падзел Рэчы Паспалітай, якая складалася з 2 самастойных і сувэрэнных дзяржаваў — Вялікага Княства Літоўскага і Кароны Польскай. Пачаў вывучэньне ў Беларусі жыцьця і дзейнасьці [[Тадэвуш Касьцюшка|Т. Касьцюшкі]]. Дасьледаваў паходжаньне імёнаў, якія надаваліся Беларусі ў розныя часы<ref name="evkl"/>.


Суаўтар першага «Юрыдычнага энцыкляпэдычнага даведніка» на [[беларуская мова|беларускай мове]]. Аўтар вядомых дапаможнікаў «Гісторыя дзяржавы і права Беларусі» і «Кароткі нарыс па гісторыі дзяржавы і права Беларусі».
Суаўтар першага «Юрыдычнага энцыкляпэдычнага даведніка» на [[беларуская мова|беларускай мове]]. Аўтар вядомых дапаможнікаў «Гісторыя дзяржавы і права Беларусі» і «Кароткі нарыс па гісторыі дзяржавы і права Беларусі».


== Крыніцы ==
== Крыніцы ==
{{Зноскі}}
{{Крыніцы}}


== Літаратура ==
== Літаратура ==
Радок 51: Радок 49:


== Вонкавыя спасылкі ==
== Вонкавыя спасылкі ==
* {{Спасылка | аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | дата публікацыі = | url = http://www.law.bsu.by/news/?350 | загаловак = Они прожили достойную жизнь | фармат = | назва праекту = | выдавец = [[Юрыдычны факультэт БДУ|Юрыдычны факультэт]] [[БДУ]] | дата = 19 сакавіка 2011 | мова = | камэнтар = }}
* {{Спасылка|аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | дата публікацыі = | url = http://www.law.bsu.by/news/?350 | загаловак = Они прожили достойную жизнь | фармат = | назва праекту = | выдавец = [[Юрыдычны факультэт БДУ|Юрыдычны факультэт]] [[БДУ]] | дата = 19 сакавіка 2011 | мова = | камэнтар = }}


{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Юхо, Язэп}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Юхо, Язэп}}

Вэрсія ад 12:25, 5 ліпеня 2017

Язэп Юхо
Дата нараджэньня 19 сакавіка 1921(1921-03-19)
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 29 ліпеня 2004(2004-07-29) (83 гады)
Месца сьмерці
Месца вучобы Менскі юрыдычны інстытут
Занятак гісторык
Навуковая сфэра правазнаўства
Месца працы Юрыдычны факультэт БДУ
Навуковая ступень доктар юрыдычных навук[d]
Вучні Таісія Доўнар[d]
Узнагароды

Язэ́п Алякса́ндравіч Юхо́ (19 сакавіка 1921 — 29 ліпеня 2004) — беларускі навукоўца, гісторык права. Доктар юрыдычных навук (1982), прафэсар катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэту БДУ (1983).

Язэп Юхо — заснавальнік першай навуковай школы дзяржавы і права Беларусі, сябра Вялікай Рады міжнароднага грамадзкага аб’яднаньня «ЗБС Бацькаўшчына».

Біяграфія

Нарадзіўся ў Пінску[1] 19 сакавіка 1921 году. Скончыў школу (1938) і паступіў у Беларускі політэхнічны інстытут. У 1939 годзе забраны ў войска, пачаў служыць у Горкаўскай вучэльні зэнітнай артылерыі.

Вайну 20-гадовы Язэп Юхо пачаў пад Масквой камандзірам агнявога ўзводу. Потым — Паўднёвы і Заходні франты, дзе ён быў намесьнікам камандзіра зэнітнай гаргары і начальнікам артылерыі стралковага палку. Атрымаў 2 цяжкія параненьні. Заходні фронт быў пераўтвораны ў 3-ці Беларускі фронт. Зь ім Язэп Аляксандравіч вызваляў Віцебск, Полацак, дайшоў да Ўсходняй Прусіі. Скончыў вайну ў званьні маёра.

Узнагароджаны ардэнамі «Чырвонай Зоркі», «Айчыннай вайны» 1-й ступені, мэдалямі.

У 1946 годзе звольніўся з арміі. Скончыў Менскі юрыдычны інстытут (1949), а ў 1954 годзе — асьпірантуру ў Інстытуце філязофіі і права АН Беларусі.

Працоўная дзейнасьць

  • Народны судзьдзя Варашылаўскага раёну г. Менску (1949—1951)
  • Навуковы супрацоўнік Інстытута філязофіі і права АН БССР (1952—1956)
  • Дацэнт катэдры грамадзянскага і грамадзянска-працэсуальнага права юрыдычнага факультэту БДУ (1956—1960)
  • Намесьнік старшыні юрыдычнай камісіі пры Савеце Міністраў БССР (1960—1964)
  • Загаднік катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права БДУ, намесьнік дэкана юрыдычнага факультэту БДУ
  • Прафэсар катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэту БДУ

Навуковая дзейнасьць

Язэп Юхо — аўтар больш як 200 навуковых працаў.

  • 1954 — абарона ў Інстытуце дзяржавы і права АН СССР кандыдацкай дысэртацыі на тэму: «Устанаўленьне Савецкай улады ў Заходняй Беларусі ў 1939 г.»
  • 1980 — абарона ў Кіеўскім дзяржаўным унівэрсытэце імя Т. Шаўчэнкі доктарскай дысэртацыі на тэму: «Грамадзка-палітычны лад і права Беларусі ў XVI ст.»

Браў удзел у падрыхтоўцы праекту Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь 1994 году. Быў адным з ініцыятараў і аўтараў перавыданьня, перакладу, напісаньня камэнтараў і даведніка да Статуту ВКЛ 1588.

Абгрунтаваў, што Статуты ВКЛ былі першымі ў Эўропе дасканалымі зводамі законаў. Распачаў распрацоўку дзяржаўна-прававых поглядаў Ф. Скарыны і прапанаваў ідэю пра ягоны ўдзел у складаньні і рэдагаваньні Статуту ВКЛ 1529 году. Выказаў палажэньне пра канфэдэрацыйны падзел Рэчы Паспалітай, якая складалася з 2 самастойных і сувэрэнных дзяржаваў — Вялікага Княства Літоўскага і Кароны Польскай. Пачаў вывучэньне ў Беларусі жыцьця і дзейнасьці Т. Касьцюшкі. Дасьледаваў паходжаньне імёнаў, якія надаваліся Беларусі ў розныя часы[1].

Суаўтар першага «Юрыдычнага энцыкляпэдычнага даведніка» на беларускай мове. Аўтар вядомых дапаможнікаў «Гісторыя дзяржавы і права Беларусі» і «Кароткі нарыс па гісторыі дзяржавы і права Беларусі».

Крыніцы

  1. ^ а б Юхо Ёсіф (Язэп) // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 773.

Літаратура

Вонкавыя спасылкі