Віленскі вакзал (Менск): розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
року на год
Радок 51: Радок 51:
[[Файл:Miensk Vilenski. Менск Віленскі (1940).jpg|185px|значак|зьлева|Вакзал па перабудове, 1940]]
[[Файл:Miensk Vilenski. Менск Віленскі (1940).jpg|185px|значак|зьлева|Вакзал па перабудове, 1940]]


У 1871 року празь Менск прайшла лінія [[Маскоўска-Берасьцейская чыгунка|Маскоўска-Берасьцейскай]], а ў 1873 — Лібаўска-Роменскай чыгункі.
У 1871 годзе празь Менск прайшла лінія [[Маскоўска-Берасьцейская чыгунка|Маскоўска-Берасьцейскай]], а ў 1873 — Лібаўска-Роменскай чыгункі.


Першы драўляны менскі вакзал збудавалі ў 1871—1874 роках, а ў 1890 року на ягоным месцы ўзьвялі новы, з чырвонай цэглы<ref name="bel">{{Літаратура/Беларусы: У 8 т.|2к}} С. 343.</ref>. Над калеямі зрабілі жалезны пераходны мост, які праіснаваў да 1964 року<ref>{{Літаратура/Менск. Стары і новы|к}} С. 206.</ref>. На Прывакзальным пляцы з канцавым пунктам конкі разьбілі сквэр, а таксама істотна пашырылі вуліцы, што падыходзілі да вакзалу<ref>{{Літаратура/Памяць/Менск|2к}} С. 42.</ref>. Ад 1905 року зь Віленскага вакзалу пачаўся рух цягнікоў у маляўнічыя прадмесьці [[Курасоўшчына (мікрараён Менску)|Курасоўшчыну]] і [[Серабранка (мікрараён)|Серабранку]], дзе разьмяшчаліся лецішчы заможных менчукоў.
Першы драўляны менскі вакзал збудавалі ў 1871—1874 гадах, а ў 1890 годзе на ягоным месцы ўзьвялі новы, з чырвонай цэглы<ref name="bel">{{Літаратура/Беларусы: У 8 т.|2к}} С. 343.</ref>. Над калеямі зрабілі жалезны пераходны мост, які праіснаваў да 1964 года<ref>{{Літаратура/Менск. Стары і новы|к}} С. 206.</ref>. На Прывакзальным пляцы з канцавым пунктам конкі разьбілі сквэр, а таксама істотна пашырылі вуліцы, што падыходзілі да вакзалу<ref>{{Літаратура/Памяць/Менск|2к}} С. 42.</ref>. Ад 1905 року зь Віленскага вакзалу пачаўся рух цягнікоў у маляўнічыя прадмесьці [[Курасоўшчына (мікрараён Менску)|Курасоўшчыну]] і [[Серабранка (мікрараён)|Серабранку]], дзе разьмяшчаліся лецішчы заможных менчукоў.


У 1939—1940 роках праводзілася рэканструкцыя вакзальнага комплексу (архітэктар Б. Рубаненка), у 1940 року да цэнтральнага будынка дабудавалі другі паверх (архітэктар І. Рачанік).
У 1939—1940 гадах праводзілася рэканструкцыя вакзальнага комплексу (архітэктар Б. Рубаненка), у 1940 годзе да цэнтральнага будынка дабудавалі другі паверх (архітэктар І. Рачанік).


Адноўлены па вайне колішні Віленскі вакзал ушчэнт зьнішчылі ў 1991 року пры будаваньні галоўнага корпусу вакзалу Менск-Пасажырскі<ref>{{Літаратура/Менск: Старонкі жыцьця дарэвалюцыйнага гораду (1994)|к}} С. 100.</ref>. Да нашага часу ад старога вакзалу захаваўся толькі будынак чыгуначных касаў, узьведзены ў 1955 року (архітэктары С. Баткоўскі, Н. Шпігельман).
Адноўлены па вайне колішні Віленскі вакзал ушчэнт зьнішчылі ў 1991 годзе пры будаваньні галоўнага корпусу вакзалу Менск-Пасажырскі<ref>{{Літаратура/Менск: Старонкі жыцьця дарэвалюцыйнага гораду (1994)|к}} С. 100.</ref>. Да нашага часу ад старога вакзалу захаваўся толькі будынак чыгуначных касаў, узьведзены ў 1955 годзе (архітэктары С. Баткоўскі, Н. Шпігельман).


== Архітэктура ==
== Архітэктура ==

Вэрсія ад 18:21, 12 красавіка 2017

Помнік грамадзянскай архітэктуры
Віленскі вакзал
Віленскі вакзал
Віленскі вакзал
Краіна Беларусь
Места Менск
Каардынаты 53°53′27.05″ пн. ш. 27°33′2.31″ у. д. / 53.8908472° пн. ш. 27.5506417° у. д. / 53.8908472; 27.5506417Каардынаты: 53°53′27.05″ пн. ш. 27°33′2.31″ у. д. / 53.8908472° пн. ш. 27.5506417° у. д. / 53.8908472; 27.5506417
Архітэктурны стыль псэўдарускі стыль[d]
Дата заснаваньня XIX ст.
Стан не захаваўся
Віленскі вакзал на мапе Беларусі
Віленскі вакзал
Віленскі вакзал
Віленскі вакзал
Віленскі вакзал на Вікісховішчы

Віленскі вакзал[a] — помнік гісторыі 2-й паловы XIX ст. у Менску, назва сучаснага вакзалу Менск-Пасажырскі ў 1871—1928 роках. Твор архітэктуры мадэрну. Апроч Віленскага, у Менску існаваў яшчэ Берасьцейскі вакзал.

Гісторыя

Вакзал па перабудове, 1940

У 1871 годзе празь Менск прайшла лінія Маскоўска-Берасьцейскай, а ў 1873 — Лібаўска-Роменскай чыгункі.

Першы драўляны менскі вакзал збудавалі ў 1871—1874 гадах, а ў 1890 годзе на ягоным месцы ўзьвялі новы, з чырвонай цэглы[1]. Над калеямі зрабілі жалезны пераходны мост, які праіснаваў да 1964 года[2]. На Прывакзальным пляцы з канцавым пунктам конкі разьбілі сквэр, а таксама істотна пашырылі вуліцы, што падыходзілі да вакзалу[3]. Ад 1905 року зь Віленскага вакзалу пачаўся рух цягнікоў у маляўнічыя прадмесьці Курасоўшчыну і Серабранку, дзе разьмяшчаліся лецішчы заможных менчукоў.

У 1939—1940 гадах праводзілася рэканструкцыя вакзальнага комплексу (архітэктар Б. Рубаненка), у 1940 годзе да цэнтральнага будынка дабудавалі другі паверх (архітэктар І. Рачанік).

Адноўлены па вайне колішні Віленскі вакзал ушчэнт зьнішчылі ў 1991 годзе пры будаваньні галоўнага корпусу вакзалу Менск-Пасажырскі[4]. Да нашага часу ад старога вакзалу захаваўся толькі будынак чыгуначных касаў, узьведзены ў 1955 годзе (архітэктары С. Баткоўскі, Н. Шпігельман).

Архітэктура

Твор архітэктуры мадэрну. У цэнтры вакзальнага комплексу стаяў 1-павярховы корпус зальных памяшканьняў і дзьве 2-павярховыя вежы з высокімі шатрамі з шпілямі-франтонамі. На флянгах разьмяшчаліся яшчэ два крылы 2- і 1-павярховых карпусоў. Шматлікія ярусы аркавых парталаў, праёмаў, каскады карнізаў і профіляў, афарбаваных у белы колер, на фоне чырвонай цэглы надавалі архітэктуры будынка дэкаратыўнасьці ды стракатасьці[1].

Пасажырскі будынак станцыі меў даўжыню 22 сажні (46,86 м), шырыню 5,5 сажню (11,72 м)[5].

Галерэя

Цікавыя факты

Заўвагі

  1. ^ Таксама Лібаўска-Роменскі вакзал ад Лібаўска-Роменскай чыгункі

Крыніцы

  1. ^ а б Беларусы: У 13 т.  Т. 2. — Менск, 1997. С. 343.
  2. ^ Мінск. Стары і новы / У. Валажынскі. — Менск, 2007. С. 206.
  3. ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. Кн. 2. — Мн., 2002. С. 42.
  4. ^ Шыбека З. Мінск: Старонкі жыцця дарэв. горада. — Менск, 1994. С. 100.
  5. ^ а б Мінск. Стары і новы / У. Валажынскі. — Менск, 2007. С. 206.

Літаратура

Вонкавыя спасылкі

Віленскі вакзал (Менск)сховішча мультымэдыйных матэрыялаў