Мікола Пракаповіч: розьніца паміж вэрсіямі

	Мікола Пракаповіч
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Мікалай Пракаповіч
Нарадзіўся	1 лістапада 1948; в. Пугачова, Берасьцейскі раён (у межах Берасьця), Берасьцейская вобласьць, БССР
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт, тэлежурналіст
Гады творчасьці	1966—
Кірунак	паэзія
Мова	беларуская
Дэбют	берасьцейская абласная газэта ««Заря»» (1966)
Прэміі	ляўрэат прэміі імя М. Багдановіча (1993), Літаратурнай прэміі імя Ўладзімера Калесьніка (2008)
Узнагароды	Ганаровая грамата Берасьцейскага аблвыканкаму (2008), званьне «Берасьцейская зорка»

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 00:28, 5 лютага 2017

Мікала́й Мікалаевіч Пракаповіч (1 лістапада 1948, в. Пугачова (сёньня ў межах Берасьця) — беларускі паэт, тэлежурналіст, краязнаўца, грамадзка-палітычны дзяяч, адзін з заснавальнікаў берасьцейскай грамадзка-культурнай сябрыны «Край». Адзін з стваральнікаў і лідараў беларускага адраджэнскага руху ў Берасьці і на Берасьцейшчыне ў канцы 1980-х — 1990-ыя. Сябра БНФ з 1989 году.

Біяграфія

Мікола Пракаповіч нарадзіўся ў сям’і рабочага ў вёсцы Пугачова, якая з 1979 году стала адным з мікрараёнаў Берасьця. Насамрэч ён нарадзіўся 21 кастрычніка 1948 году, хоць у пашпарце ў яго фактычна запісана 1 лістапада. Сталася так, што праз шматлікія клопаты бацькі ня здолелі адразу зарэгістраваць народжанае дзіця менавіта ў тым месяцы, калі яно нарадзілася. А за пратэрміноўку тады накладваўся даволі сур’ёзны штраф. У выніку яго зарэгістравалі ў найбліжэйшы да рэальнага дня нараджэньня дзень — 1 лістапада. ^[1]

Выхоўваўся ў колішнім прыгарадзе Берасьця за Мухаўцам, які раней быў вёскай Пугачова, дзе паводле ўласнага сьведчаньня, практычна пачуў і пабачыў тое, чым займаўся потым амаль усё сваё жыцьцё на тэлебачаньні: народныя традыцыі, песьні, сьвяты. Бегаў за калядоўшчыкамі, сам шчадраваў, бываў на вясковых вясельлях.

Мікола Пракаповіч скончыў сярэднюю школу № 4 г. Берасьця на Валынцы.

У 1970-ым скончыў беларускае аддзяленьне факультэту мовы і літаратуры Берасьцейскага пэдагагічнага інстытуту. Працаваў настаўнікам у Асабовіцкай васьмігадовай школе Пінскага раёну. У 1971—1972 гг. служыў у Савецкай Арміі.

З 1972 году — рэдактар Берасьцейскага абласнога радыё, затым загадчык рэдакцыі літаратурна-мастацкіх і музычных перадач Берасьцейскай студыі тэлебачаньня.

З 1975 года — старшы рэдактар, пазьней загадчык аддзелу мастацкіх праграмаў Берасьцейскага тэлерадыёаб’яднаньня. Стваральнік, аўтар і вядучы перадач «Творчыя сустрэчы», «Перазовы», «Далягляды», «Гэта было з намі», мастацка-публіцыстычных праграм «Берасьце», «Край».^[2] Дыплямант міжнародных тэлефэстываляў.

Больш за 40 гадоў аддаў Мікола Пракаповіч журналісцкай працы на тэлебачаньні — практычна ўсё свядомае жыцьцё. Яго аўтарская перадача «Край» — гэта праект, які ведаюць ня толькі ўсе творчыя людзі Берасьцейшчыны, якіх ён запрашаў на свае перадачы, але і ўсе, хто цікавіцца гісторыяй і культурай роднага краю ў рэгіёне. Хіба не засталося ніводнага цікавага кутка на Берасьцейшчыне, куды б не выязджаў са здымачнай групай журналіст-краязнавец Мікола Пракаповіч. Усяго ў этэр выйшла больш за 500 выпускаў гэтай перадачы.^[3]

У 1981 годзе прыняты ў Саюз пісьменьнікаў. У 1984—1990 гг. быў сакратаром Берасьцейскага абласнога аддзяленьня Саюзу пісьменьнікаў БССР.

На працягу 10 гадоў паэт Мікола Пракаповіч кіраваў літаратурнай студыі «Спадчына» у Берасьцейскім абласным цэнтры моладзевай творчасьці, якая яднала маладых паэтаў гораду.^[4]

У 1990-ыя не аднойчы вылучаўся кандыдатам у дэпутаты ў беларускі парлямант і мясцовыя органы ўлады рознага ўзроўню ад БНФ «Адраджэньне».

Творчасьць

У сямейных каранях Пракаповічаў была свая творчая жылка. Ягоны дзед Ілья (Гальляш) з Слонімшчыны лічыўся майстрам ня толькі пілы і сякеры, з якімі хадзіў у заробкі, але і скрыпкі. Не адзін верш прысьвяціў яму потым унук-паэт Мікола Пракаповіч. Менавіта такім вершам адкрываецца першы самастойны зборнік Міколы Пракаповіча «Неад’емнае» (1982).

Першы свой верш (па-расейску) ён апублікаваў у 1966 г. у берасьцейскай абласной газэце «Заря» яшчэ будучы шкаляром. Заахвоціў пісаць вершы яго сусед Дзьмітры Васільеў, родам з Масквы, былы танкіст. Ён ваяваў, меў ордэн Славы, працаваў правадніком на чыгунцы і пісаў вершы ды песьні на іх. Ягоны прыклад і захапіў юнага Міколу Пракаповіча. Сусед падправіў яго верш і аддаў абласную газэту «Заря», дзе ён быў надрукаваны.^[5] Юнак стаўся героем школы. Пачаў пісаць вершы — і па-расейску, і па-беларуску. Аднойчы, ужо ў старэйшых класах, настаўніца беларускай літаратуры сказала «пачынаючаму паэту»: «Мікола, выбірай, на якой мове ты пішаш». Ён выбраў – беларускую.

Пазьней Дзьмітры Васільеў прывёў Міколу Пракаповіча на пасяджэньне літаратурнага аб’яднаньня пры газэце «Заря», пазнаёміў з Міхасём Рудкоўскім, які гэтае літаб’яднаньне ў Берасьці тады ўзначальваў.

Калі паступіў вучыцца на філялягічны факультэт Берасьцейскага пэдагагічнага інстытуту яму, як і многім, хто цягнуўся да прыгожага пісьменства, да літаратуры, вельмі пашанцавала — у той час на там працаваў пісьменьнік і літартурны крытык Уладзімер Калесьнік. Ён і стаў сапраўдным літаратурным настаўнікам для Міколы Пракаповіча.

Першая кніга паэта «Белая вежа» была надрукавана ў калектыўным зборніку «Нашчадкі» (1979). Далей былі ўласныя зборнікі «Неад’емнае» (1982) і «На кругі свае» (1986) і іншыя.

Вершы Міколы Пракаповіча перакладаліся на расейскую і ўкраінскую мовы. Плённа супрацоўнічае паэт з мясцовымі кампазытарамі, супрацоўнічае з мастакамі, з калектывам абласнога тэатра лялек.

Творы Міколы Пракаповіча:

Мікола Пракаповіч. Нашчадкі (вершы) // Белая вежа. Зборнік паэзіі. Мінск, Мастацкая літаратура, 1979. С. 207–228. (Першая кніга паэта).
Неад’емнае (вершы і паэма). Менск, Мастацкая літаратура, 1982. 54 с.
На кругi свае (вершы і паэма). Менск, Мастацкая літаратура, 1986. 86 с.
Мяжа надзеі (вершы і паэма). Менск, Мастацкая літаратура, 1993. 142 с.
Мікола Пракаповіч. Літары на літоўцы (вершы) // М. Рудкоўскі, М. Пракаповіч, А. Каско. Трохперсце (вершы). Мінск, Літаратура і мастацтва, 2008. С. 55–104.
Микола Прокопович. На Миколу (стихи) // Белой вежи свет. Зборник поэзии Брестчины в переводах Валерия Гришковца. Мінск: Лiтаратура i Мастацтва, 2010. С. 61–64.

Адзнакі і ўзнагароды

За зборнік вершаў «Мяжа надзеі» выдавецтва «Мастацкая літаратура» адзначыла Міколу Пракаповіча прэміяй імя М. Багдановіча (1993). Паэт і тэлежурналіст Мікола Пракаповіч зьяўляецца ляўрэатам Літаратурнай прэміі Берасьцейскага аблвыканкаму імя Ўладзімера Калесьніка (2008). Узнагароджаны Ганаровай граматай Берасьцейскага аблвыканкаму (2008). Таксама атрымаў званьне «Берасьцейская зорка» (1999) у намінацыі «Журналістыка».

Неаднойчы Мікола Пракаповіч станавіўся пераможцам абласнога спаборніцтва сярод рэдакцыяў абласных, раённых і гарадзкіх газэт, тэлебачаньня і радыё, прафэсійных журналістаў у намінацыі «Захаванне гісторыка-культурнай спадчыны».

Гэта — накід артыкула пра пісьменьніка альбо пісьменьніцу. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.

Крыніцы

^ Вячаслаў Бурдыка (18 лістапада 2016) Родны край Міколы Пракаповіча Портал «СМИ Беларуси». Народная трыбуна. Праверана 22.11.2016 г.
^ Алена Гармель (14.09.2013) Край… і рай з Міколам Пракаповічам Рэй
^ Вячаслаў Бурдыка (18 лістапада 2016) Родны край Міколы Пракаповіча Портал «СМИ Беларуси». Народная трыбуна. Праверана 22.11.2016 г.
^ Алена Гармель (14.09.2013) Край… і рай з Міколам Пракаповічам Рэй
^ Вячаслаў Бурдыка (18 лістапада 2016) Родны край Міколы Пракаповіча Портал «СМИ Беларуси». Народная трыбуна. Праверана 22.11.2016 г.

[1] Вячаслаў Бурдыка (18 лістапада 2016) Родны край Міколы Пракаповіча Портал «СМИ Беларуси». Народная трыбуна. Праверана 22.11.2016 г.

[2] Алена Гармель (14.09.2013) Край… і рай з Міколам Пракаповічам Рэй

[3] Вячаслаў Бурдыка (18 лістапада 2016) Родны край Міколы Пракаповіча Портал «СМИ Беларуси». Народная трыбуна. Праверана 22.11.2016 г.

[4] Алена Гармель (14.09.2013) Край… і рай з Міколам Пракаповічам Рэй

[5] Вячаслаў Бурдыка (18 лістапада 2016) Родны край Міколы Пракаповіча Портал «СМИ Беларуси». Народная трыбуна. Праверана 22.11.2016 г.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Радок 18: / Радок 18: @@
 |Дэбют               = берасьцейская абласная газэта «[[«Заря»]]» (1966)
 |Значныя творы       =
+|Прэміі              = ляўрэат прэміі імя М. Багдановіча (1993), Літаратурнай прэміі імя Ўладзімера Калесьніка (2008)
-|Прэміі              =
+|Узнагароды          = Ганаровая грамата Берасьцейскага аблвыканкаму (2008), званьне «Берасьцейская зорка»
-|Узнагароды          =
 |Подпіс              =
 |Апісаньне подпісу   =
@@ Радок 30: / Радок 30: @@
 }}
-'''Мікала́й Мікалаевіч Пракаповіч''' (1 лістапада 1948, в. [[Пугачова]] (сёньня ў межах [[Берасьце|Берасьця]]) — беларускі паэт, тэлежурналіст, краязнаўца, грамадзка-палітычны дзяяч, адзін з заснавальнікаў берасьцейскай грамадзка-культурнай сябрыны «Край». Адзін з стваральнікаў і лідараў беларускага адраджэнскага руху ў Берасьці і на Берасьцейшчыне ў канцы 1980-х — 1990-ыя. Сябра [[БНФ]] з [[1989]] году.
+'''Мікала́й Мікалаевіч Пракаповіч''' ([[1 лістапада]] [[1948]], в. [[Пугачова]] (сёньня ў межах [[Берасьце|Берасьця]]) — беларускі паэт, тэлежурналіст, краязнаўца, грамадзка-палітычны дзяяч, адзін з заснавальнікаў берасьцейскай грамадзка-культурнай [[Сябрына «Край»|сябрыны «Край»]]. Адзін з стваральнікаў і лідараў беларускага адраджэнскага руху ў Берасьці і на Берасьцейшчыне ў канцы 1980-х — 1990-ыя. Сябра [[БНФ]] з [[1989]] году.
 == Біяграфія ==
-Мікола Пракаповіч нарадзіўся ў сям’і рабочага [[1 лістапада]] [[1948]] году у вёсцы [[Пугачова]], якая з 1979 году стала адным з мікрараёнаў [[Берасьце|Берасьця]]. Скончыў сярэднюю школу № 4 г. Берасьця на [[Валынка|Валынцы]].
+Мікола Пракаповіч нарадзіўся ў сям’і рабочага ў вёсцы [[Пугачова]], якая з 1979 году стала адным з мікрараёнаў [[Берасьце|Берасьця]]. Насамрэч ён нарадзіўся [[21 кастрычніка]] [[1948]] году, хоць у пашпарце ў яго фактычна запісана [[1 лістапада]]. Сталася так, што праз шматлікія клопаты бацькі ня здолелі адразу зарэгістраваць народжанае дзіця менавіта ў тым месяцы, калі яно нарадзілася. А за пратэрміноўку тады накладваўся даволі сур’ёзны штраф. У выніку яго зарэгістравалі ў найбліжэйшы да рэальнага дня нараджэньня дзень — [[1 лістапада]].
+<ref>{{Спасылка|аўтар = Вячаслаў Бурдыка|прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 18 лістапада 2016|url = http://belsmi.by/archive/article/66462 |загаловак = Родны край Міколы Пракаповіча|фармат = |назва праекту = Портал «СМИ Беларуси»|выдавец = Народная трыбуна |дата = 22.11.2016|мова = |камэнтар = }}</ref>
+Выхоўваўся ў колішнім прыгарадзе Берасьця за Мухаўцам, які раней быў вёскай Пугачова, дзе паводле ўласнага сьведчаньня, практычна пачуў і пабачыў тое, чым займаўся потым амаль усё сваё жыцьцё на тэлебачаньні: народныя традыцыі, песьні, сьвяты. Бегаў за калядоўшчыкамі, сам шчадраваў, бываў на вясковых вясельлях.
-У [[1970]]-ым скончыў беларускае аддзяленьне факультэту мовы і літаратуры Берасьцейскага пэдагагічнага інстытуту. Працаваў настаўнікам у Асабовіцкай васьмігадовай школе Пінскага раёну. У 1971—1972 гг. служыў у Савецкай Арміі.
+Мікола Пракаповіч скончыў сярэднюю школу № 4 г. Берасьця на [[Валынка|Валынцы]].
+У [[1970]]-ым скончыў беларускае аддзяленьне факультэту мовы і літаратуры [[Берасьцейскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя А. С. Пушкіна|Берасьцейскага пэдагагічнага інстытуту]]. Працаваў настаўнікам у [[Асабовічы|Асабовіцкай]] васьмігадовай школе [[Пінскі раён|Пінскага раёну]]. У 1971—1972 гг. служыў у Савецкай Арміі.
 З [[1972]] году — рэдактар Берасьцейскага абласнога радыё, затым загадчык рэдакцыі літаратурна-мастацкіх і музычных перадач Берасьцейскай студыі тэлебачаньня.
-З [[1975]] года — старшы рэдактар, пазьней загадчык аддзелу мастацкіх праграмаў Берасьцейскага тэлерадыёаб’яднаньня. Стваральнік, аўтар і вядучы перадач «Творчыя сустрэчы», «Перазовы», «Далягляды», «Гэта было з намі», мастацка-публіцыстычных праграм «Берасьце», «Край». Дыплямант міжнародных тэлефэстываляў.
+З [[1975]] года — старшы рэдактар, пазьней загадчык аддзелу мастацкіх праграмаў Берасьцейскага тэлерадыёаб’яднаньня. Стваральнік, аўтар і вядучы перадач «Творчыя сустрэчы», «Перазовы», «Далягляды», «Гэта было з намі», мастацка-публіцыстычных праграм «Берасьце», «Край».<ref>{{Спасылка|аўтар = Алена Гармель|прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 14.09.2013|url = http://ray.ng-press.by/?p=157 |загаловак = Край… і рай з Міколам Пракаповічам|фармат = |назва праекту = Рэй|выдавец = |дата = |мова = |камэнтар = }}</ref> Дыплямант міжнародных тэлефэстываляў.
+Больш за 40 гадоў аддаў Мікола Пракаповіч журналісцкай працы на тэлебачаньні — практычна ўсё свядомае жыцьцё. Яго аўтарская перадача «Край» — гэта праект, які ведаюць ня толькі ўсе творчыя людзі Берасьцейшчыны, якіх ён запрашаў на свае перадачы, але і ўсе, хто цікавіцца гісторыяй і культурай роднага краю ў рэгіёне. Хіба не засталося ніводнага цікавага кутка на Берасьцейшчыне, куды б не выязджаў са здымачнай групай журналіст-краязнавец Мікола Пракаповіч. Усяго ў этэр выйшла больш за 500 выпускаў гэтай перадачы.<ref>{{Спасылка|аўтар = Вячаслаў Бурдыка|прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 18 лістапада 2016|url = http://belsmi.by/archive/article/66462 |загаловак = Родны край Міколы Пракаповіча|фармат = |назва праекту = Портал «СМИ Беларуси»|выдавец = Народная трыбуна |дата = 22.11.2016|мова = |камэнтар = }}</ref>
-У [[1981]] годзе прыняты ў Саюз пісьменьнікаў. У [[1984]]—[[1990]] гг. быў сакратаром Берасьцейскага абласнога аддзяленьня СП БССР.
+У [[1981]] годзе прыняты ў Саюз пісьменьнікаў. У [[1984]]—[[1990]] гг. быў сакратаром Берасьцейскага абласнога аддзяленьня Саюзу пісьменьнікаў БССР.
+На працягу 10 гадоў паэт Мікола Пракаповіч кіраваў літаратурнай студыі «Спадчына» у Берасьцейскім абласным цэнтры моладзевай творчасьці, якая яднала маладых паэтаў гораду.<ref>{{Спасылка|аўтар = Алена Гармель|прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 14.09.2013|url = http://ray.ng-press.by/?p=157 |загаловак = Край… і рай з Міколам Пракаповічам|фармат = |назва праекту = Рэй|выдавец = |дата = |мова = |камэнтар = }}</ref>
+У 1990-ыя не аднойчы вылучаўся кандыдатам у дэпутаты ў беларускі парлямант і мясцовыя органы ўлады рознага ўзроўню ад БНФ «Адраджэньне».
 == Творчасьць ==
+У сямейных каранях Пракаповічаў была свая творчая жылка. Ягоны дзед Ілья (Гальляш) з Слонімшчыны лічыўся майстрам ня толькі пілы і сякеры, з якімі хадзіў у заробкі, але і скрыпкі. Не адзін верш прысьвяціў яму потым унук-паэт Мікола Пракаповіч. Менавіта такім вершам адкрываецца першы самастойны зборнік Міколы Пракаповіча «Неад’емнае» (1982).
-Першы свой верш апублікаваў у 1966 г. у берасьцейская абласная газета «Заря».
+Першы свой верш (па-расейску) ён апублікаваў у [[1966]] г. у берасьцейскай абласной [[Заря|газэце «Заря»]] яшчэ будучы шкаляром. Заахвоціў пісаць вершы яго сусед Дзьмітры Васільеў, родам з Масквы, былы танкіст. Ён ваяваў, меў ордэн Славы, працаваў правадніком на чыгунцы і пісаў вершы ды песьні на іх. Ягоны прыклад і захапіў юнага Міколу Пракаповіча. Сусед падправіў яго верш і аддаў абласную газэту «Заря», дзе ён быў надрукаваны.<ref>{{Спасылка|аўтар = Вячаслаў Бурдыка|прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |дата публікацыі = 18 лістапада 2016|url = http://belsmi.by/archive/article/66462 |загаловак = Родны край Міколы Пракаповіча|фармат = |назва праекту = Портал «СМИ Беларуси»|выдавец = Народная трыбуна |дата = 22.11.2016|мова = |камэнтар = }}</ref> Юнак стаўся героем школы. Пачаў пісаць вершы — і па-расейску, і па-беларуску. Аднойчы, ужо ў старэйшых класах, настаўніца беларускай літаратуры сказала «пачынаючаму паэту»: «Мікола, выбірай, на якой мове ты пішаш». Ён выбраў – беларускую.
-Першая кніга паэта «Белая вежа» была надрукавана ў калектыўным зборніку «Нашчадкі» (1979). Далей былі зборнікі «Неад’емнае» (1982) і «На кругі свае» (1986).
+Пазьней Дзьмітры Васільеў прывёў Міколу Пракаповіча на пасяджэньне літаратурнага аб’яднаньня пры газэце «[[Заря]]», пазнаёміў з [[Міхась Рудкоўскі|Міхасём Рудкоўскім]], які гэтае літаб’яднаньне ў Берасьці тады ўзначальваў.
+Калі паступіў вучыцца на філялягічны факультэт [[Берасьцейскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя А. С. Пушкіна|Берасьцейскага пэдагагічнага інстытуту]] яму, як і многім, хто цягнуўся да прыгожага пісьменства, да літаратуры, вельмі пашанцавала — у той час на там працаваў пісьменьнік і літартурны крытык [[Уладзімер Калесьнік]]. Ён і стаў сапраўдным літаратурным настаўнікам для Міколы Пракаповіча.
+Першая кніга паэта «Белая вежа» была надрукавана ў калектыўным зборніку «Нашчадкі» (1979). Далей былі ўласныя зборнікі «Неад’емнае» (1982) і «На кругі свае» (1986) і іншыя.
+Вершы Міколы Пракаповіча перакладаліся на расейскую і ўкраінскую мовы. Плённа супрацоўнічае паэт з мясцовымі кампазытарамі, супрацоўнічае з мастакамі, з калектывам абласнога тэатра лялек.
+Творы Міколы Пракаповіча:
+* Мікола Пракаповіч. Нашчадкі (вершы) // Белая вежа. Зборнік паэзіі. Мінск, Мастацкая літаратура, 1979. С. 207–228. (Першая кніга паэта).
+* Неад’емнае (вершы і паэма). Менск, Мастацкая літаратура, 1982. 54 с.
+* На кругi свае (вершы і паэма). Менск, Мастацкая літаратура, 1986. 86 с.
+* Мяжа надзеі (вершы і паэма). Менск, Мастацкая літаратура, 1993. 142 с.
+* Мікола Пракаповіч. Літары на літоўцы (вершы) // М. Рудкоўскі, М. Пракаповіч, А. Каско. Трохперсце (вершы). Мінск, Літаратура і мастацтва, 2008. С. 55–104.
+* Микола Прокопович. На Миколу (стихи) // Белой вежи свет. Зборник поэзии Брестчины в переводах Валерия Гришковца. Мінск: Лiтаратура i Мастацтва, 2010. С. 61–64.
 == Адзнакі і ўзнагароды ==
-За зборнік вершаў «Мяжа надзеі» выдавецтва «Мастацкая літаратура» адзначыла Міколу Пракаповіча прэміяй імя М. Багдановіча (1993). Паэт і тэлежурналіст Мікола Пракаповіч зьяўляецца ляўрэатам Літаратурнай прэміі Берасьцейскага аблвыканкаму імя Ўладзімера Калесніка (2008). Узнагароджаны Ганаровай граматай Берасьцейскага аблвыканкаму (2008). Таксама атрымаў званьне «Берасьцейская зорка».
+За зборнік вершаў «Мяжа надзеі» выдавецтва «Мастацкая літаратура» адзначыла Міколу Пракаповіча прэміяй імя М. Багдановіча (1993). Паэт і тэлежурналіст Мікола Пракаповіч зьяўляецца ляўрэатам Літаратурнай прэміі Берасьцейскага аблвыканкаму імя Ўладзімера Калесьніка (2008). Узнагароджаны Ганаровай граматай Берасьцейскага аблвыканкаму (2008). Таксама атрымаў званьне «Берасьцейская зорка» (1999) у намінацыі «Журналістыка».
+Неаднойчы Мікола Пракаповіч станавіўся пераможцам абласнога спаборніцтва сярод рэдакцыяў абласных, раённых і гарадзкіх газэт, тэлебачаньня і радыё, прафэсійных журналістаў у намінацыі «Захаванне гісторыка-культурнай спадчыны».
 {{Накід:Пісьменьнік}}
 {{Бібліяінфармацыя}}
+== Крыніцы ==
+{{Крыніцы}}
 {{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Пракаповіч, Мікола}}