Ісая Казінец: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Вэрсія ад 13:10, 9 студзеня 2017

Ісая Паўлавіч (Пінхусовіч) Казінец (9 красавіка 1910 — 7 траўня 1942) — адзін з кіраўнікоў менскага падпольля ў час Другой сусьветнай вайны.

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся 9 красавіка 1910 году ў г. Генічаск (Украіна) у габрэйскай сям’і. Ягоны бацька ў часе Грамадзянскай вайны ўзначальваў групу бальшавікоў, за што быў забіты казакамі ў 1918 годзе. З 1922 году жыў у Батумі. У 1931—1936 гадах вучыўся ў Кіеўскім нафтавым інстытуце. З 1936 па 1937 году служыў у войску. У 1940 годзе накіраваны працаваць у Менск, а пасьля ў Беласток галоўным інжынэрам «Нафтазбыт». У 1941 годзе пасьля нападу немцаў на Беласток, узараваў усе запасы нафты і пешкі накіраваўся ў Менск. У Менску Казінец пачаў зьбіраць людзей для арганізацыі падпольля. Ужо ў лістападзе 1941 году ён быў выбраны сакратаром Менскага падпольнага гаркому партыі. Да вясны 1942 году сетка падпольля, створаная Казінцом, зьдзейсьніла каля 100 дывэрсійных апэрацыяў у горадзе. Дзякуючы наладжаным сувязям зь менскім гета, былі створаныя рамонтныя майстэрні. У сакавіку 1942 годзе СД арыштавала некалькіх кіраўнікоў падпольля. Нехта зь іх выдаў Казінца. 26 сакавіка 1942 году Казінец быў арыштаваны СД. 7 траўня 1942 году Казінец разам з 28 удзельнікамі падпольля быў павешаны ў гарадзкім сквэры (Аляксандраўскім).

Памяць

Заслугі Казінца былі прызнаныя толькі праз 20 гадоў. У 1965 годзе яму пасьмяротна прысвоілі званьне Героя Савецкага Саюзу. У Менску ёсць плошча, вуліца і завулак, названыя ў гонар Казінца. Яго дзейнасьць стала асновай для напісаньня раманаў «Руіны страляюць ва ўпор» (аўтар — І. Новікаў) і «Прароцтва Казінца» (аўтра — Л. Зубараў), а таксама сюжэту 6-сэрыйнага фільму «Руіны страляюць…».

Дадатковыя зьвесткі

Паплечніцай па падпольлі і блізкай сяброўкай Казінца была Леля Равенская — дачка кампазытара Міколы Равенскага. Была расстраляная летам 1942 году.

Вонкавыя спасылкі

Герои страны

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-'''Ісая Паўлавіч (Пінхусовіч) Казінец''' ([[9 красавіка]] [[1910]] — [[7 траўня]] [[1942]]) — адзін з кіраўнікоў менскага падпольля ў час Другой Сусветнай вайны.
+'''Ісая Паўлавіч (Пінхусовіч) Казінец''' ([[9 красавіка]] [[1910]] — [[7 траўня]] [[1942]]) — адзін з кіраўнікоў менскага падпольля ў час Другой сусьветнай вайны.
 == Жыцьцяпіс ==
+Нарадзіўся 9 красавіка 1910 году ў г. [[Генічаск]] ([[Украіна]]) у габрэйскай сям’і. Ягоны бацька ў часе Грамадзянскай вайны ўзначальваў групу бальшавікоў, за што быў забіты казакамі ў 1918 годзе. З 1922 году жыў у [[Батумі]]. У 1931—1936 гадах вучыўся ў Кіеўскім нафтавым інстытуце. З 1936 па 1937 году служыў у войску. У 1940 годзе накіраваны працаваць у [[Менск]], а пасьля ў Беласток галоўным інжынэрам «Нафтазбыт». У 1941 годзе пасьля нападу немцаў на Беласток, узараваў усе запасы нафты і пешкі накіраваўся ў Менск. У Менску Казінец пачаў зьбіраць людзей для арганізацыі падпольля. Ужо ў лістападзе 1941 году ён быў выбраны сакратаром Менскага падпольнага гаркому партыі. Да вясны 1942 году сетка падпольля, створаная Казінцом, зьдзейсьніла каля 100 дывэрсійных апэрацыяў у горадзе. Дзякуючы наладжаным сувязям зь менскім гета, былі створаныя рамонтныя майстэрні. У сакавіку 1942 годзе СД арыштавала некалькіх кіраўнікоў падпольля. Нехта зь іх выдаў Казінца. 26 сакавіка 1942 году Казінец быў арыштаваны СД. 7 траўня 1942 году Казінец разам з 28 удзельнікамі падпольля быў павешаны ў гарадзкім сквэры (Аляксандраўскім).
-[[9 красавіка]] [[1910]] г. — нарадзіўся ў г. [[Генічаск]] ([[Украіна]]) у габрэйскай сямьі. Ягоны бацька ў часе Грамадзянскай вайны ўзначальваў групу бальшавікоў, за што быў забіты казакамі ў [[1918]] г.
-З [[1922]] г. жыў у [[Батумі]].
-У [[1931]]—[[1936]] гг. вучыўся ў Кіеўскім нафтавым інстытуце.
-З [[1936]] па [[1937]] г. служыў у войску.
-У [[1940]] г. накіраваны працаваць у [[Менск]], а пасля ў Беласток галоўным інжынерам «НАФТАЗБЫТ».
-[[1941]] г. пасля нападу немцаў на Беласток, узараваў усе запасы нафты і пешкі накіраваўся ў Менск.<br />
-У Менску Казінец пачаў збіраць людзей для арганізацыі падполля. Ужо ў лістападзе [[1941]] г. ён быў выбраны сакратаром Менска падпольнага гаркома партыі.<br />
-Да вясны [[1942]] г. сетка падпольля, створаная Казінцом, зьдзейсніла каля 100 дыверсійных аперацый у горадзе. Дзякуючы наладжаным сувязям з менскім гета, былі створаныя рамонтыня майстэрні. <br />
-У сакавіку [[1942]] г. СД арыштавала некалькіх кіраўнікоў падполля. Нехта з іх выдаў Казінца.<br />
-[[26 сакавіка]] [[1942]] г. Казінец быў арыштаваны СД.<br />
-[[7 траўня]] [[1942]] г. Казінец разам з 28 удзельнікамі падполья быў павешаны ў гарадзкім скверы (Аляксандраўскім).
 == Памяць ==
-Заслугі Казінца былі прызнаныя толькі праз 20 год. У [[1965]] г. яму пасмяротна прысвоілі званьне Героя Савецкага Саюза. У Менску ёсць плошча, вуліца і завулак, названыя ў гонар Казінца.
+Заслугі Казінца былі прызнаныя толькі праз 20 гадоў. У 1965 годзе яму пасьмяротна прысвоілі званьне Героя Савецкага Саюзу. У Менску ёсць плошча, вуліца і завулак, названыя ў гонар Казінца. Яго дзейнасьць стала асновай для напісаньня раманаў «Руіны страляюць ва ўпор» (аўтар — І. Новікаў) і «Прароцтва Казінца» (аўтра — Л. Зубараў), а таксама сюжэту 6-сэрыйнага фільму «Руіны страляюць…».
-Яго дзейнасць стала асновай для напісаньня раманаў «Руіны страляюць ва ўпор» (аўтар — І. Новікаў) і «Прароцтва Казінца» (аўтра — Л. Зубараў), а таксама сюжэту 6-серыйнага фільма «Руіны страляюць ...».
+== Дадатковыя зьвесткі ==
-== Цікавы факт ==
-Паплечніцай па падпольлі і блізкай сяброўкай Казінца была Леля Равенская — дачка знакамітага кампазітара [[Мікола Равенскі|Міколы Равенскага]]. Была расстраляная летам 1942 г.
+Паплечніцай па падпольлі і блізкай сяброўкай Казінца была Леля Равенская — дачка кампазытара [[Мікола Равенскі|Міколы Равенскага]]. Была расстраляная летам 1942 году.
 == Вонкавыя спасылкі ==
@@ Радок 30: / Радок 14: @@
 {{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Казінец, Ісая}}
 [[Катэгорыя:Нарадзіліся 9 красавіка]]
 [[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1910 годзе]]
@@ Радок 38: / Радок 21: @@
 [[Катэгорыя:Памерлі ў Менску]]
 [[Катэгорыя:Павешаныя]]
-{{ізаляваны артыкул}}