Іван Офэнбэрг: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Вэрсія ад 01:52, 17 красавіка 2016

Іван Пятровіч Офэнбэрґ (1791-18 лютага 1870) — расейскі вайсковы й дзяржаўны дзеяч, генэрал ад кавалерыі, чалец Вайсковае Рады, інспэктар кавалерыі. З баронскага роду Офэнбэрґаў.

Вайсковую службу пачаў у 1807 юнкерам у пскоўскім драгунскім палку й праз тры гады прызначаны прапаршчыкам, пасьля чаго быў пераведзены ў Сыбірскі грэнадэрскі полк, у якім і прыняў удзел у вайне 1812. За адвагу й распарадчасьць, выказаныя ў бітвах 5 і 6 жніўня пад Смаленскам, быў узнагароджаны ордэнам сьв. Ганны 4-й ступені. 26 жніўня пад Барадзіном — ордэнам сьв. Уладзімера 4-й ступені з бантам, за справы пад Мажайскам і Таруцінам — прызначаны штаб-ротмістрам, за Вязьму — ротмістрам. Удзельнік паходу расейскіх войскаў за мяжу, за бітву пад Ляйпцыгам у 1813 быў узнагароджаны ордэнам сьв. Ганны 2-й ступені, а ў наступным годзе атрымаў залатую шаблю, з надпісам "за адвагу".

Па вяртаньні расейскіх войскаў з-за мяжы пераведзены 1 сакавіка 1815 у ляйб-гвардыі Конна-егерскі полк, а праз год быў прызначаны ад’ютантам да генэрала-маёра Бэнкендорфа й пераведзены ў лейб-гвардыі Гусарскі полк. Прызначаны 24 красавіка 1819 палкоўнікам, ад 29 студзеня 1823 камандзір Ямбурскага ўланскага яго каралеўскай высокасьці прынца Фрыдрыха Вюртэмбэрскага палку. Ад 25 сакавіка 1828 генэрал-маёр, пераведзены ў 1-ю ўланскую дывізію. Прызначаны 2 жніўня 1830 камандзірам 2-й брыгады гэтай жа дывізіі, у 1831 прыняў зь ёй удзел у задушэньні паўстання 1830-1831 і за адрозьненьне пры штурме Варшавы быў узнагароджаны залатой шабляй з алмазнымі ўпрыгожваньнямі і з надпісам «за адвагу».

Прызначаны 20 сакавіка 1832 камандзірам лейб-гвардыі Конна-егерскага палка, неўзабаве прызначаны камандзірам 1-й брыгады 2-й лёгкай кавалерыйскай дывізіі, з пакіданьнем камандзірам палка. 18 красавіка 1837 узвышаны ў генэрал-маёры, быў зацьверджаны начальнікам дывізіі, якой камандаваў больш за 15 гадоў. Прыняўшы ўдзел у Вугорскім паходзе 1849, асабліва адрозьніўся ў бітвах 3 ліпеня пры в. Дука і 5 ліпеня пад Вайценам ля в. Рэтшагу, за што і быў узнагароджаны ордэнам Аляксандра Неўскага.

Неўзабаве пасьля вяртаньня з Вугорскага паходу прызначаны камандуючым 2-м рэзэрвовым кавалерыйскім корпусам, а 6 сьнежня 1851 — генэралам ад кавалерыі і зацьверджаны корпусным камандзірам, а 31 сьнежня быў прызначаны сябрам Вайсковай Рады. Прызначаны 8 лістапада 1856 камандзірам асобнага рэзэрвовага кавалерыйскага корпусу, камандаваў ім да самога яго скасаваньня, прычым 26 верасьня 1859 быў узнагароджаны ордэнам сьв. Уладзімера 1-й ступені зь мячамі. 17 жніўня 1861 прызначаны шэфам Літоўскага Ўланскага эрцгерцага аўстрыйскага Альбэрта палка, а 13 лістапада — другім шэфам Марыюпальскага гусарскага яго высокасьці прынца Фрыдрыха Гесэн-Касэльскага палку. Па скасаваньні зводнага кавалерыйскага корпусу, прызначаны 12 сьнежня 1862 інспэктарам кавалерыі з пакіданьнем чальцом Вайсковае Рады.

Апошнія гады свайго жыцьця знаходзіўся пры асобе імпэратара.

Вонкавыя спасылкі

Оффенберг барон Иван Петрович

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-'''Іван Пятровіч Офэнбэрґ''' ([[1791]]-[[18 лютага]] [[1870]]) - [[расея|расейскі]] вайсковы й дзяржаўны дзеяч, генэрал ад кавалерыі, чалец Вайсковае Рады, інспэктар кавалерыі. З баронскага роду [[Офэнбэрґі|Офэнбэрґаў]].
+'''Іван Пятровіч Офэнбэрґ''' ([[1791]]-[[18 лютага]] [[1870]]) — [[расея|расейскі]] вайсковы й дзяржаўны дзеяч, генэрал ад кавалерыі, чалец Вайсковае Рады, інспэктар кавалерыі. З баронскага роду [[Офэнбэрґі|Офэнбэрґаў]].
-Вайсковую службу пачаў у [[1807]] юнкерам у [[пскоў]]скім драгунскім палку й праз тры гады прызначаны прапаршчыкам, пасьля чаго быў пераведзены ў [[Сыбірскі грэнадэрскі полк]], у якім і прыняў удзел у [[Вайна 1812 году|вайне 1812]]. За адвагу й распарадчасьць, выказаныя ў бітвах [[5 жніўня|5]] і [[6 жніўня]] пад [[Смаленск]]ам, быў узнагароджаны ордэнам сьв. Ганны 4-й ступені. [[26 жніўня]] пад [[Барадзінская бітва|Барадзіном]] - ордэнам сьв. Уладзімера 4-й ступені з бантам, за справы пад [[Мажайск]]ам і [[Таруціна]]м - прызначаны штаб-ротмістрам, за [[Вязьма|Вязьму]] - ротмістрам. Удзельнік паходу расейскіх войскаў за мяжу, за [[Бітва пад Ляйпцыгам 1813 году|бітву пад Ляйпцыгам у 1813]] быў узнагароджаны ордэнам сьв. Ганны 2-й ступені, а ў наступным годзе атрымаў залатую шаблю, з надпісам "за адвагу".
+Вайсковую службу пачаў у [[1807]] юнкерам у [[пскоў]]скім драгунскім палку й праз тры гады прызначаны прапаршчыкам, пасьля чаго быў пераведзены ў [[Сыбірскі грэнадэрскі полк]], у якім і прыняў удзел у [[Вайна 1812 году|вайне 1812]]. За адвагу й распарадчасьць, выказаныя ў бітвах [[5 жніўня|5]] і [[6 жніўня]] пад [[Смаленск]]ам, быў узнагароджаны ордэнам сьв. Ганны 4-й ступені. [[26 жніўня]] пад [[Барадзінская бітва|Барадзіном]] — ордэнам сьв. Уладзімера 4-й ступені з бантам, за справы пад [[Мажайск]]ам і [[Таруціна]]м — прызначаны штаб-ротмістрам, за [[Вязьма|Вязьму]] — ротмістрам. Удзельнік паходу расейскіх войскаў за мяжу, за [[Бітва пад Ляйпцыгам 1813 году|бітву пад Ляйпцыгам у 1813]] быў узнагароджаны ордэнам сьв. Ганны 2-й ступені, а ў наступным годзе атрымаў залатую шаблю, з надпісам "за адвагу".
-Па вяртаньні расейскіх войскаў з-за мяжы пераведзены [[1 сакавіка]] [[1815]] ў лейб-гвардыі Конна-егерскі полк, а праз год быў прызначаны ад'ютантам да генэрала-маёра Бэнкендорфа й пераведзены ў лейб-гвардыі Гусарскі полк. Прызначаны [[24 красавіка]] [[1819]] палкоўнікам, ад [[29 студзеня]] [[1823]] камандзір Ямбурскага ўланскага яго каралеўскай высокасьці прынца Фрыдрыха Вюртэмбэрскага палку. Ад [[25 сакавіка]] [[1828]] генэрал-маёр, пераведзены ў 1-ю ўланскаую дывізію. Прызначаны [[2 жніўня]] [[1830]] камандзірам 2-й брыгады гэтай жа дывізіі, у [[1831]] прыняў зь ёй удзел у задушэньні [[Паўстаньне 1830-1831 гадоў|паўстання 1830-1831]] і за адрозьненьне пры штурме [[Варшава|Варшавы]] быў узнагароджаны залатой шабляй з алмазнымі ўпрыгожваньнямі і з надпісам "за адвагу".
+Па вяртаньні расейскіх войскаў з-за мяжы пераведзены 1 сакавіка 1815 у ляйб-гвардыі Конна-егерскі полк, а праз год быў прызначаны ад’ютантам да генэрала-маёра Бэнкендорфа й пераведзены ў лейб-гвардыі Гусарскі полк. Прызначаны 24 красавіка 1819 палкоўнікам, ад 29 студзеня 1823 камандзір Ямбурскага ўланскага яго каралеўскай высокасьці прынца Фрыдрыха Вюртэмбэрскага палку. Ад 25 сакавіка 1828 генэрал-маёр, пераведзены ў 1-ю ўланскую дывізію. Прызначаны 2 жніўня 1830 камандзірам 2-й брыгады гэтай жа дывізіі, у 1831 прыняў зь ёй удзел у задушэньні [[Паўстаньне 1830-1831 гадоў|паўстання 1830-1831]] і за адрозьненьне пры штурме [[Варшава|Варшавы]] быў узнагароджаны залатой шабляй з алмазнымі ўпрыгожваньнямі і з надпісам «за адвагу».
-Прызначаны [[20 сакавіка]] [[1832]] камандзірам лейб-гвардыі Конна-егерскага палка, неўзабаве прызначаны камандзірам 1-й брыгады 2-й лёгкай кавалерыйскай дывізіі, з пакіданьнем камандзірам палка. [[18 красавіка]] [[1837]] узвышаны ў генэрал-маёры, быў зацьверджаны начальнікам дывізіі, якой камандаваў больш за 15 гадоў. Прыняўшы ўдзел у Вугорскім паходзе [[1849]], асабліва адрозьніўся ў бітвах [[3 ліпеня]] пры в. Дука і [[5 ліпеня]] пад Вайценам ля в. Рэтшагу, за шта і быў узнагароджаны ордэнам Аляксандра Неўскага.
+Прызначаны 20 сакавіка 1832 камандзірам лейб-гвардыі Конна-егерскага палка, неўзабаве прызначаны камандзірам 1-й брыгады 2-й лёгкай кавалерыйскай дывізіі, з пакіданьнем камандзірам палка. 18 красавіка 1837 узвышаны ў генэрал-маёры, быў зацьверджаны начальнікам дывізіі, якой камандаваў больш за 15 гадоў. Прыняўшы ўдзел у Вугорскім паходзе 1849, асабліва адрозьніўся ў бітвах 3 ліпеня пры в. Дука і 5 ліпеня пад Вайценам ля в. Рэтшагу, за што і быў узнагароджаны ордэнам Аляксандра Неўскага.
-Неўзабаве пасьля вяртання з Вугорскага паходу прызначаны камандуючым 2-м рэзэрвовым кавалерыйскім корпусам, а [[6 сьнежня]] [[1851]] - генэралам ад кавалерыі і зацьверджаны корпусным камандзірам, а [[31 сьнежня]] быў прызначаны сябрам Вайсковай Рады. Прызначаны [[8 лістапада]] [[1856]]  камандзірам асобнага рэзэрвовага кавалерыйскага корпусу, камандаваў ім да самога яго скасаваньня, прычым [[26 верасьня]] [[1859]] быў узнагароджаны ордэнам сьв. Уладзімера 1-й ступені зь мячамі. 17 жніўня 1861 прызначаны  шэфам Літоўскага Ўланскага эрцгерцага аўстрыйскага Альберта палка, а [[13 лістапада]] - другім шэфам [[Марыюпаль]]скага гусарскага яго высокасьці прынца Фрыдрыха Гесэн-Касэльскага палку. Па скасаваньні зводнага кавалерыйскага корпусу, прызначаны [[12 сьнежня]] [[1862]] інспэктарам кавалерыі з пакіданьнем чальцом Вайсковае Рады.
+Неўзабаве пасьля вяртаньня з Вугорскага паходу прызначаны камандуючым 2-м рэзэрвовым кавалерыйскім корпусам, а 6 сьнежня 1851 — генэралам ад кавалерыі і зацьверджаны корпусным камандзірам, а [[31 сьнежня]] быў прызначаны сябрам Вайсковай Рады. Прызначаны [[8 лістапада]] [[1856]]  камандзірам асобнага рэзэрвовага кавалерыйскага корпусу, камандаваў ім да самога яго скасаваньня, прычым [[26 верасьня]] [[1859]] быў узнагароджаны ордэнам сьв. Уладзімера 1-й ступені зь мячамі. 17 жніўня 1861 прызначаны  шэфам Літоўскага Ўланскага эрцгерцага аўстрыйскага Альбэрта палка, а [[13 лістапада]] — другім шэфам [[Марыюпаль]]скага гусарскага яго высокасьці прынца Фрыдрыха Гесэн-Касэльскага палку. Па скасаваньні зводнага кавалерыйскага корпусу, прызначаны [[12 сьнежня]] [[1862]] інспэктарам кавалерыі з пакіданьнем чальцом Вайсковае Рады.
 Апошнія гады свайго жыцьця знаходзіўся пры асобе імпэратара.
@@ Радок 14: / Радок 14: @@
 *[http://www.inform-t.ru/show_bio.aspx_id_102412.php Оффенберг барон Иван Петрович]
-{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Офэнбэрг, Іван}}
+{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Офэнбэрг, Іван}}
 [[Катэгорыя:Офэнбэргі|Іван]]
 [[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1791 годзе]]