Нарвэская мова: розьніца паміж вэрсіямі
д афармленьне |
→Мінуўшчына: артаграфія |
||
| Радок 21: | Радок 21: | ||
== Мінуўшчына == |
== Мінуўшчына == |
||
Нарвэская мова панавала ў краіне да пэрсанальнай вуніі з Даніяй [[1536]] году. Той старажытны від мовы захаваўся сярод [[ |
Нарвэская мова панавала ў краіне да пэрсанальнай вуніі з Даніяй [[1536]] году. Той старажытны від мовы захаваўся сярод [[Ісьляндцы|ісьляндзкіх]] нашчадкаў [[Нарвэжцы|нарвэскіх]] перасяленцаў у выглядзе сучаснай ісляндзкай мовы. Зь пераходам да вуніі з Швэцыяй у [[1814]] годзе ў дзяржаўную мову ўводзяцца нарвэскія словы, якую мовазнавец [[Кнуд Кнудсэн]] ([[1812]]—[[1895]]) ад пачатку нарок дацка-нарвэскай. Пасьля абвяшчэньня незалежнасьці Нарвэгіі ў [[1905]] годзе яна стаецца [[Букмал|кніжнай мовай]] краіны. Пад канец ХІХ стагодзьдзя парлямэнт дазволіў школам весьці навучаньне на нарвэскай краёвай мове, якую вярнуў у літаратуру мовазнавец [[Івар Осэн]] ([[1813]]—[[1896]]) сваім дасьледаваньнем заходніх гаворак. Пасьля атрыманьня Нарвэгіяй незалежнасьці яе называюць [[Нованарвэская мова|новай нарвэскай]]. У далейшым кніжная мова прыпадабняецца да яе цягам 6 [[правапіс]]на-граматычных рэформаў [[1907]], [[1917]], [[1938]], [[1952]], [[1959]] і [[1981]] гадоў<ref>{{Навіна|аўтар=[[Ян Максімюк]]|загаловак=Мова «старэйшага брата»|спасылка=http://www.svaboda.by/articleprintview/24611572.html|выдавец=[[Свабода (радыё)|Радыё «Свабода»]]|дата публікацыі=12 чэрвеня 2012|дата доступу=7 сьнежня 2013}}</ref>. |
||
== Крыніцы == |
== Крыніцы == |
||
Вэрсія ад 13:43, 16 студзеня 2016
| Нарвэская мова | |
| Norsk | |
.jpg) | |
 | |
| Ужываецца ў | Нарвэгіі |
|---|---|
| Рэгіён | Скандынавія |
| Колькасьць карыстальнікаў | прыкладна 4 600 000 чал. |
| Клясыфікацыя | Індаэўрапейская сям’я |
| Афіцыйны статус | |
| Афіцыйная мова ў | Нарвэгіі
|
| Дапаможная мова ў | — |
| Рэгулюецца | Нарвэйскай моўнай радай і нарвэскай акадэміяй |
| Статус: | 1 дзяржаўная[d][1] |
| Пісьмо | лацінскае пісьмо |
| Коды мовы | |
| ISO 639-1 | no, nb (букмал), nn (нюнарск) |
| ISO 639-2(Б) | nor, nob (букмал), nno (нюнарск) |
| ISO 639-2(Т) | nor, nob (букмал), nno (нюнарск) |
| ISO 639-3 | nor |
| SIL | nor, nob (букмал), nno (нюнарск) |
Нарвэ́ская мова (па-нарвэску: norsk nɔʂːk) — мова германскае ґрупы індаэўрапейскае моўнае сям’і, на якой размаўляюць у Нарвэгіі. Гістарычная нарвэская мова найбольш блізкая да фарэрскай і ісьляндзкай моваў. Аднак дзякуючы значнаму ўплыву дацкай мовы і некатораму ўплыву швэдзкай, нарвэская ў агульным разуменьні блізкая і да гэтых моваў. Больш сучасная клясыфікацыя ставіць нарвэскую разам з дацкай і швэдзкай у ґрупу мацерыковых скандынаўскіх моваў, у адрозьненьне ад астраўных скандынаўскіх моваў.
Мінуўшчына
Нарвэская мова панавала ў краіне да пэрсанальнай вуніі з Даніяй 1536 году. Той старажытны від мовы захаваўся сярод ісьляндзкіх нашчадкаў нарвэскіх перасяленцаў у выглядзе сучаснай ісляндзкай мовы. Зь пераходам да вуніі з Швэцыяй у 1814 годзе ў дзяржаўную мову ўводзяцца нарвэскія словы, якую мовазнавец Кнуд Кнудсэн (1812—1895) ад пачатку нарок дацка-нарвэскай. Пасьля абвяшчэньня незалежнасьці Нарвэгіі ў 1905 годзе яна стаецца кніжнай мовай краіны. Пад канец ХІХ стагодзьдзя парлямэнт дазволіў школам весьці навучаньне на нарвэскай краёвай мове, якую вярнуў у літаратуру мовазнавец Івар Осэн (1813—1896) сваім дасьледаваньнем заходніх гаворак. Пасьля атрыманьня Нарвэгіяй незалежнасьці яе называюць новай нарвэскай. У далейшым кніжная мова прыпадабняецца да яе цягам 6 правапісна-граматычных рэформаў 1907, 1917, 1938, 1952, 1959 і 1981 гадоў[2].
Крыніцы
- ^ Ethnologue (анг.) — 25, 19 — Dallas, Texas: SIL International, 1951. — ISSN 1946-9675
- ^ Ян Максімюк. Мова «старэйшага брата» // Радыё «Свабода», 12 чэрвеня 2012 г. Праверана 7 сьнежня 2013 г.
Вонкавыя спасылкі
Нарвэская мова — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў