Аналягавае тэлебачаньне: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Alaksiej (гутаркі | унёсак)
 
Alaksiej (гутаркі | унёсак)
Радок 3: Радок 3:


== Спыненьне аналягавага вяшчаньня ==
== Спыненьне аналягавага вяшчаньня ==
Сёньня адбываецца пераход з аналягавага на лічбавае тэлебачаньне. Шматлікія краіны ў сувязі з пабудовай паўнавартасных лічбавых сетак ўжо спынілі або плянуюць у найбліжэйшай будучыні скончыць тэлевяшчаньне ў аналягавых стандартах. Галоўныя складанасьці гэтага пераходу:
* Працаёмкасьць, вялікія кошты і нерэнтабельнасьць пакрыцьця трансляцыйнымі сыстэмамі маланаселеных тэрыторый;
* Блытаніна з выбарам стандарту лічбавага вяшчаньня, дэзарыентуе як пастаўшчыкоў, так і пакупнікоў новых лічбавых тэлевізараў<ref>[http://www.kommersant.ru/doc/1901126 Цифровое телевидение началось с помех]</ref>;
* Нізкая рэклямная даходнасьць лічбавага тэлевяшчаньня на пераходным этапе<ref>[http://www.televesti.ru/tvmir/15726-otklyuchat-analogovoe-tv-v-strane-nuzhno-s-2012.html Отключать аналоговое ТВ в стране нужно с 2012 на 2013 год]</ref>;
* Інэртнасьць насельніцтва, не жадаючага расставацца са старымі працаздольнымі тэлевізарамі і за свой кошт купляць лічбавыя прыстаўкі<ref name=":1">[http://lenta.ru/articles/2009/06/16/dtv/ США попрощались с аналоговым телевещанием]</ref>. Прымусова пазбавіць тэлебачаньня вялікія масы грамадзян нельга, паколькі яно зьяўляецца органам апавяшчэньня ў надзвычайных сытуацыях і гэта можа выклікаць сацыяльны пратэст.


{| class="wikitable"
|-
! Дата припинення мовлення!! Країна
|-
| 1 вересня 2006 || [[Люксэмбург]]
|-
| 11 грудня 2006 || [[Нідэрлянды]]
|-
| 1 вересня 2007 || [[Фінляндыя]]
|-
| 25 вересня 2007 || [[Андора]]
|-
| 29 жовтня 2007 || [[Швэцыя]]
|-
| 27 травня 2008 || [[Швайцарыя]]
|-
| 12 червня 2009 || [[ЗША]]
|-
| 30 червня 2009 || [[ФРН]]
|-
| 31 жовтня 2009 || [[Данія]]
|-
| 30 листопада 2009 || [[Нарвэгія]]
|-
| 3 квітня 2010 || [[Гішпанія]]
|-
| 31 грудня 2010 || [[Славенія]]
|-
| 7 червня 2011 || [[Аўстралія]]
|-
| 31 липня 2011 || [[Японія]]
|-
| 31 серпня 2011 || [[Канада]]
|-
| 30 листопада 2011 || [[Бэльгія]], [[Францыя]]
|-
| 30 червня 2012 || [[Чэхія]]
|-
| 24 жовтня 2012 || [[Ірляндыя]], [[Вялікабрытанія]]
|-
| 31 грудня 2012 || [[Баўгарыя]], [[Італія]], [[Паўднёвая Карэя]]
|-
| 23 липня 2013 || [[Польшча]]<ref>[http://mediabusiness.com.ua/content/view/32545/48/lang,ru В Польше отключают аналоговое ТВ]</ref>
|-
| 15 травня 2015 || [[Беларусь]]<ref>[http://www.interfax.by/article/93255 Аналоговое телевидение будут отключать по графику]</ref>
|-
| 31 грудня 2015 || [[Філіпіны]]
|-
| 29 червня 2016 || [[Бразылія]]
|-
| 31 грудня 2016 || [[Украіна]]
|-
| 2014 &nbsp;— 2017 || [[Расея]]
|-
| 2015 &nbsp;— 2020 || [[Кітай]]<ref>[http://www.era-tv.ru/eraline/getnews.asp?SID=12108 Отключение аналоговых ТВ-сервисов осуществится в Китае к 2015г.]</ref>
|-
| 2022 || [[Мэксыка]]<ref name=":1"/>
|}


== Крыніцы ==
== Крыніцы ==

Вэрсія ад 17:01, 15 студзеня 2016

Файл:KVN 49.jpg
Адзін зь першых чорна-белых тэлевізараў

Аналягавае тэлебачаньне — тэлевізійная сыстэма, якая выкарыстоўвае для прыйманьня, вываду і перадачы выяваў і гуку аналягавы электрычны сыгнал. Усе прыймальна-перадавальныя прылады далічбавай эпохі, уключаючы мэханічнае тэлебачаньне, выкарыстоўвалі аналягавыя сыгналы, якія можна перадаваць як па кабелю, так і па радыё. Аналягаве тэлебачаньне да сёньняшняга часу зьяўляецца дамінуючым на этэрных наземных каналах у шматлікіх краінах сьвету.

Спыненьне аналягавага вяшчаньня

Сёньня адбываецца пераход з аналягавага на лічбавае тэлебачаньне. Шматлікія краіны ў сувязі з пабудовай паўнавартасных лічбавых сетак ўжо спынілі або плянуюць у найбліжэйшай будучыні скончыць тэлевяшчаньне ў аналягавых стандартах. Галоўныя складанасьці гэтага пераходу:

  • Працаёмкасьць, вялікія кошты і нерэнтабельнасьць пакрыцьця трансляцыйнымі сыстэмамі маланаселеных тэрыторый;
  • Блытаніна з выбарам стандарту лічбавага вяшчаньня, дэзарыентуе як пастаўшчыкоў, так і пакупнікоў новых лічбавых тэлевізараў[1];
  • Нізкая рэклямная даходнасьць лічбавага тэлевяшчаньня на пераходным этапе[2];
  • Інэртнасьць насельніцтва, не жадаючага расставацца са старымі працаздольнымі тэлевізарамі і за свой кошт купляць лічбавыя прыстаўкі[3]. Прымусова пазбавіць тэлебачаньня вялікія масы грамадзян нельга, паколькі яно зьяўляецца органам апавяшчэньня ў надзвычайных сытуацыях і гэта можа выклікаць сацыяльны пратэст.
Дата припинення мовлення Країна
1 вересня 2006 Люксэмбург
11 грудня 2006 Нідэрлянды
1 вересня 2007 Фінляндыя
25 вересня 2007 Андора
29 жовтня 2007 Швэцыя
27 травня 2008 Швайцарыя
12 червня 2009 ЗША
30 червня 2009 ФРН
31 жовтня 2009 Данія
30 листопада 2009 Нарвэгія
3 квітня 2010 Гішпанія
31 грудня 2010 Славенія
7 червня 2011 Аўстралія
31 липня 2011 Японія
31 серпня 2011 Канада
30 листопада 2011 Бэльгія, Францыя
30 червня 2012 Чэхія
24 жовтня 2012 Ірляндыя, Вялікабрытанія
31 грудня 2012 Баўгарыя, Італія, Паўднёвая Карэя
23 липня 2013 Польшча[4]
15 травня 2015 Беларусь[5]
31 грудня 2015 Філіпіны
29 червня 2016 Бразылія
31 грудня 2016 Украіна
2014  — 2017 Расея
2015  — 2020 Кітай[6]
2022 Мэксыка[3]

Крыніцы