Беларускі навукова-дасьледчы інстытут дакумэнтазнаўства і архіўнай справы: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Alaksiej (гутаркі | унёсак)
д выпраўленьне спасылак
Alaksiej (гутаркі | унёсак)
д выпраўленьне спасылак
Радок 43: Радок 43:
| колішняя назва = Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства і рэтраінфармацыі (да студзеня [[1994]] г.), Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства, архіаграфіі і архіўнай справы (да студзеня [[1996]] г.)
| колішняя назва = Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства і рэтраінфармацыі (да студзеня [[1994]] г.), Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства, архіаграфіі і архіўнай справы (да студзеня [[1996]] г.)
}}
}}
'''Беларускі навукова-дасьледчы інстытут дакумэнтазнаўства і архіўнай справы''' — першая ў [[Беларусь|Рэспубліцы Беларусь]] навукова-дасьледчая ўстанова, якая ажыцьцяўляе навуковыя распрацоўкі ў галіне [[дакумэнтазнаўства]] і архівазнаўства. Інстытут быў заснаваны [[11 сьнежня]] [[1991]] року на базе інстытута гісторыка-палітычных дасьледаваньняў кампартыі Беларусі. У [[1994]] у сувязі з пашырэньнем навукова-дасьледчай дзейнасьці інстытут быў перайменаваны ў «Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства, [[Археаграфія|архіаграфіі]] і архіўнай справы», у [[1996]] атрымаў сучасную назву. З [[20 чэрвеня]] [[2000]] афіцыйнае найменьне «БелНДІДАС». Са сьнежня [[1999]] у інстытуце працуе [[асьпірантура]] па дзьвюм спэцыяльнасьцям: «Дакумэнталістыка, дакумэнтазнаўства, архівазнаўства» і «Гістарыяграфія, крыніцазнаўства і мэтады гістарычнага дасьледаваньня»<ref>[http://www.belniidad.by/institut/istspravka История института]</ref>.
'''Беларускі навукова-дасьледчы інстытут дакумэнтазнаўства і архіўнай справы''' — першая ў [[Беларусь|Рэспубліцы Беларусь]] навукова-дасьледчая ўстанова, якая ажыцьцяўляе навуковыя распрацоўкі ў галіне [[дакумэнтазнаўства]] і архівазнаўства. Інстытут быў заснаваны [[11 сьнежня]] [[1991]] року на базе інстытута гісторыка-палітычных дасьледаваньняў [[Камуністычная партыя Беларусі|кампартыі Беларусі]]. У [[1994]] у сувязі з пашырэньнем навукова-дасьледчай дзейнасьці інстытут быў перайменаваны ў «Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства, [[Археаграфія|архіаграфіі]] і архіўнай справы», у [[1996]] атрымаў сучасную назву. З [[20 чэрвеня]] [[2000]] афіцыйнае найменьне «БелНДІДАС». Са сьнежня [[1999]] у інстытуце працуе [[асьпірантура]] па дзьвюм спэцыяльнасьцям: «Дакумэнталістыка, дакумэнтазнаўства, архівазнаўства» і «Гістарыяграфія, крыніцазнаўства і мэтады гістарычнага дасьледаваньня»<ref>[http://www.belniidad.by/institut/istspravka История института]</ref>.


== Структура інстытуту ==
== Структура інстытуту ==

Вэрсія ад 16:40, 11 сьнежня 2015

Беларускі навукова-дасьледчы інстытут дакумэнтазнаўства і архіўнай справы
Абрэвіятура БелНДІДАС
Папярэднік Інстытут гісторыка-палітычных дасьледаваньняў Камуністычнай партыі Беларусі
Дата ўтварэньня 11 сьнежня 1991 (32 гады таму)
Тып Дасьледніцкая
Юрыдычны статус Дзяржаўная ўстанова
Мэта Разьвіцьцё крыніцазнаўства
Штаб-кватэра Менск, вул. Крапоткіна, д. 55
Каардынаты Каардынаты: 53°55′9″ пн. ш. 27°33′25″ у. д. / 53.91917° пн. ш. 27.55694° у. д. / 53.91917; 27.55694
Дзейнічае ў рэгіёнах Беларусь
Кіраўнік Андрэй Рыбакоў
Матчына кампанія Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь
Зьвязаныя кампаніі Нацыянальны архіў Рэспублікі Беларусь
Колькасьць супрацоўнікаў 45
Сайт belniidad.by
Колішняя назва Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства і рэтраінфармацыі (да студзеня 1994 г.), Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства, архіаграфіі і архіўнай справы (да студзеня 1996 г.)

Беларускі навукова-дасьледчы інстытут дакумэнтазнаўства і архіўнай справы — першая ў Рэспубліцы Беларусь навукова-дасьледчая ўстанова, якая ажыцьцяўляе навуковыя распрацоўкі ў галіне дакумэнтазнаўства і архівазнаўства. Інстытут быў заснаваны 11 сьнежня 1991 року на базе інстытута гісторыка-палітычных дасьледаваньняў кампартыі Беларусі. У 1994 у сувязі з пашырэньнем навукова-дасьледчай дзейнасьці інстытут быў перайменаваны ў «Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства, архіаграфіі і архіўнай справы», у 1996 атрымаў сучасную назву. З 20 чэрвеня 2000 афіцыйнае найменьне «БелНДІДАС». Са сьнежня 1999 у інстытуце працуе асьпірантура па дзьвюм спэцыяльнасьцям: «Дакумэнталістыка, дакумэнтазнаўства, архівазнаўства» і «Гістарыяграфія, крыніцазнаўства і мэтады гістарычнага дасьледаваньня»[1].

Структура інстытуту

БелНДІДАС у сваёй дзейнасьці падпарадкоўваецца рэспубліканскаму органу кіраваньня архіўнай галіной — Дэпартамэнту па архівах і справаводзтву Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь. Дырэктарам інстытуту зьяўляецца Рыбакоў Андрэй Яўгенавіч, ягоных намесьнік Жумар Сяргей Уладзіміравіч. Інстытут уключае ў сябе наступныя аддзелы:

  • Аддзел дакумэнтазнаўства;
  • Аддзел архівазнаўства;
  • Аддзел архіаграфіі;
  • Рэдакцыйна-выдавецкі аддзел;
  • Навуковая бібліятэка;
  • Адміністрацыйна-гаспадарчы аддзел[2].

Накірункі дзейнасьці

Накірункі дзейнасьці БелНДІДАС наступныя:

  • разьвіцьцё тэорыі дакумэнтазнаўства, архівазнаўства, археіграфіі і крыніцазнаўства;
  • комплексны аналіз дакумэнтацыі ў органах кіраваньня і іншых арганізацыях;
  • вызначэньне шляхоў скарачэньня патокаў справавых папераў, уключаючы стварэньне сыстэмы уніфікацыі дакумэнтаў;
  • распрацоўка навуковых прынцыпаў публікацыі дакумэнтаў і матэрыялаў Нацыянальнага архіўнага фонду Рэспублікі Беларусь;
  • дасьледаваньне праблем гісторыі Беларусі, яе дзяржаўнасьці і культуры;
  • аналіз эканомікі архіўнай справы;
  • арганізацыйнае забесьпячэньне дзейнасьці Архіаграфічнай камісыі Дэпартамэнту па архівах і справаводзтву Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь;
  • выданьне «Беларускага архіаграфічнага штогодніка»;
  • арганізацыйнае і навуковае забесьпячэньне падрыхтоўкі навуковых кадраў вышэйшай кваліфікацыі па спэцыяльнасьцях «Дакумэнталістыка, дакумэнтазнаўства, архівазнаўства» і «Гістарыяграфія, крыніцазнаўства і мэтады гістарычнага дасьледаваньня» праз асьпірантуру[3].

Кнігі БелНДІДАС

Выдаў кнігі «І верш і эпас тэлеграфным радком…» А. М. Міхальчанкі, «Рассакрэчаныя архівы» (абедзьве 1993), «Расстраляныя, замучаныя, павешаныя: Аб фашысцкім генацыдзе ў Брэсце» У. П. Самовіча, «Агнём і мячом: Хроніка польскага нацыяналістычнага падполля ў Беларусі (1939—1953)» В. І. Ермаловіча і С. У. Жумара (абедзьве 1994), «Нямецка-фашысцкі генацыд на Беларусі (1941—1944)», «Бібліяграфія акупацыйных перыядычных выданняў, якія выходзілі на тэрыторыі Беларусі ў 1941—1944» С. У. Жумара, «У фонд Перамогі: патрыятычны рух працоўных Беларусі ў гады ВАВ (1941—1945 гг.)» А. Ф. Макарэвіча, «Рабочы рух у Беларусі (чэрвень 1907 — люты 1917)» Э. М. Савіцкага, «Кастрычніцкая рэвалюцыя на Беларусі: асаблівасці і вынікі» І. М. Ігнаценкі, «Дакументы Нацыянальнага архіўнага фонду Рэспублікі Беларусь у Нацыянальнай бібліятэцы і музеях сістэмы Міністэрства культуры і друку Рэспублікі Беларусь: Даведнік»(усе 1995), «Архіўная справа на Беларусі ў дакументах і матэраялах (1921—1995)», «Альбом формаў арганізацыйна-распарадчых дакументаў» (абедзве 1996) і іншыя.

Крыніцы

Вонкавыя спасылкі