Віктар Хурсік: розьніца паміж вэрсіямі
д Dymitr перанёс старонку Хурсік віктар уладзіміравіч у Віктар Хурсік: паводле пагадненьня па назвах Вікіпэдыі |
д вікіфікацыя |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
⚫ | '''Віктар Уладзімеравіч Хурсік''' (нар. [[9 траўня]] [[1953]] году, чыгуначная станцыя Уборак [[Асіповіцкі раён|Асіповіцкага р-ну]], [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]]) — беларускі журналіст, публіцыст, пісьменьнік, выдавец, сябра Рады Саюза беларускіх пісьменьнікаў, актыўны грамадзкі дзяяч. Нарадзіўся ў [[1953]] годзе ў сям’і начальніка станцыі. У [[1982]] г. скончыў [[Беларускі нацыянальны тэхнічны ўнівэрсытэт|Беларускі політэхнічны інстытут]], працаваў канструктарам. З [[1991]] і па [[2002]] гады працаваў у газеце «[[Звязда]]», рэгулярна друкаваўся ў рэспубліканскай прэсе і адначасова пачынаў уласную выдавецкую дзейнасьць. Самастойна дасьледуе гісторыю Асіповіцкага р-ну і на гэту тэму надрукаваў кнігі: «Род Офенбахаў у гісторыі Беларусі. Уладары фальварка Лочын маёнтка Жорнаўкі»(2002), «Зямля Радзівілаў на Асіповіччане» (2000), «Паўстанне Памяці. З гісторыі Асіповіччаны ад старажытных часоў да 1911 г.» (1999), «Белы Лебедзь у промнях славы. Магдалена Радзівіл» (2001). Аўтар дакумэнтальнага досьледу «Кроў і попел Дражні: гісторыя партызанскага злачынства» (2003), які меў шырокі рэзананс. Адзін з сучасных абаронцаў вольнага слова і друку<ref>Асабістая гутарка з В. У. Хурсікам//Беларускі гістарычны часопіс. 2002. № 6. С. 38</ref>. |
||
'''Хурсік''' Віктар Уладзіміравіч, беларускі журналіст, публіцыст, пісьменнік, выдаўца, сябра Рады Саюза беларускіх пісьменнікаў, актыўны грамадскі дзеяч. |
|||
⚫ | |||
== Крыніцы == |
|||
{{Крыніцы}} |
Вэрсія ад 19:12, 29 сакавіка 2015
Віктар Уладзімеравіч Хурсік (нар. 9 траўня 1953 году, чыгуначная станцыя Уборак Асіповіцкага р-ну, БССР) — беларускі журналіст, публіцыст, пісьменьнік, выдавец, сябра Рады Саюза беларускіх пісьменьнікаў, актыўны грамадзкі дзяяч. Нарадзіўся ў 1953 годзе ў сям’і начальніка станцыі. У 1982 г. скончыў Беларускі політэхнічны інстытут, працаваў канструктарам. З 1991 і па 2002 гады працаваў у газеце «Звязда», рэгулярна друкаваўся ў рэспубліканскай прэсе і адначасова пачынаў уласную выдавецкую дзейнасьць. Самастойна дасьледуе гісторыю Асіповіцкага р-ну і на гэту тэму надрукаваў кнігі: «Род Офенбахаў у гісторыі Беларусі. Уладары фальварка Лочын маёнтка Жорнаўкі»(2002), «Зямля Радзівілаў на Асіповіччане» (2000), «Паўстанне Памяці. З гісторыі Асіповіччаны ад старажытных часоў да 1911 г.» (1999), «Белы Лебедзь у промнях славы. Магдалена Радзівіл» (2001). Аўтар дакумэнтальнага досьледу «Кроў і попел Дражні: гісторыя партызанскага злачынства» (2003), які меў шырокі рэзананс. Адзін з сучасных абаронцаў вольнага слова і друку[1].
Крыніцы
- ^ Асабістая гутарка з В. У. Хурсікам//Беларускі гістарычны часопіс. 2002. № 6. С. 38