Майкл Кейн

Майкл Кэйн
Michael Caine
Імя пры нараджэньні	Морыс Джозэф Майклўайт
Дата нараджэньня	14 сакавіка 1933
Месца нараджэньня	Лёндан, Вялікабрытанія
Грамадзянства	Вялікабрытанія
Месца вучобы	Гокні Даўнз[d]
Занятак	актор, прадусар
Гады дзейнасьці	1956—цяпер
Узнагароды	прэмія «Даностыя»[d] (2000) прэмія BAFTA Fellowship[d] (2000) прэмія BAFTA за найлепшую мужчынскую ролю[d] (1983) прэмія «Залаты Глёбус» за найлепшую мужчынскую ролю — камэдыя альбо м’юзыкал[d] (1983) прэмія «Залаты Глёбус» за найлепшую мужчынскую ролю — мінісэрыял альбо тэлефільм[d] (1989) прэмія «Залаты Глёбус» за найлепшую мужчынскую ролю — камэдыя альбо м’юзыкал[d] (1999) прэмія «Брытанія»[d] (1990) прэмія Эўрапейскай кінаакадэміі найлепшаму актору[d] (2015) ганаровая прэмія Эўрапейскай кінаакадэміі[d] (2015) прэмія Гільдыі кінаактораў ЗША[d]
IMDb	ID nm0000323
Сайт	michaelcaine.com
Майкл Кэйн у Вікісховішчы

Майкл Кэйн (па-ангельску: Michael Caine) — артыстычны псэўданім сэра Морыса Джозэфа Майклўайта (па-ангельску: Sir Maurice Joseph Micklewhite), аднаго з самых запатрабаваных брытанскіх актораў 1960-х і 1970-х гадоў. Гэта адзіны актор (акрамя Джэка Нікалсана), які высоўваўся на саісканьне прэміі «Оскар» у 1960-х, 1970-х, 1980-х, 1990-х і 2000-х гадах.

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў лёнданскіх трушчобах 14 сакавіка 1933 г. У школе вучыўся дрэнна, доўгі час бедаваў і падумваў аб тым, каб кінуць акторскі шлях. У веку 30 гадоў нарэшце дасягнуў міжнароднага прызнаньня, згуляўшы лейтэнанта-арыстакрата ў фільме «Зулусы» 1964 г. Па рэкамэндацыі Шона Конэры быў узяты ў фільм «Дасье „Іпкрэс“» на галоўную ролю Гары Палмэра, эксцэнтрычнага шпіёна-лавэласа ў акулярах, пасьля сталага культавым персанажам і прататыпам Осьціна Паўэрса. За ролю Альфі ў аднайменным фільме 1966 г. намінаваны на прэмію «Оскар».

Калі асноўнай рысай выкананых Кэйнам у 1960-я гады роляў была ўнутраная высакароднасьць, то на мяжы 1970-х ён зьняўся ў дзьвюх вельмі пасьпяховых камэдыях: «Скрыня Пандоры» і «Рабаваньне па-італьянску». У 1972 г. згуляў разам з Лоўрэнсам Аліўе ў трагікамэдыі «Гульня на вылет» і ізноў быў намінаваны на «Оскар».

Пачынаючы з другой паловы 1970-х, Кэйна часта папракалі ў неразборлівасьці пры выбары роляў. Шматлікія фільмы зь яго ўдзелам з трэскам праваліліся, але былі і асобныя мастацкія посьпехі: ролі прафэсара-алькаголіка ў «Выхаваньні Рыты» (1983) і прафэсійнага лавэласа ў «Адпетых ашуканцах» (1988) выйгралі па «Залатому глёбусу», а роля фінансіста Эліота ў фільме Ўудзі Алена «Ханна і яе сёстры» (1986) прынесла яму доўгачаканы «Оскар», праўда, за ролю другога пляну.

У 1990-я гады кар’ера Кэйна ізноў пайшла ў гару. Ён быў удастоены трэцяга «Залатога глёбуса» за фільм «Галасок» (1998), другога «Оскара» за ролю ў фільме «Правілы вінаробаў» (1999), і ізноў намінаваны на гэтую прэмію за галоўную ролю ў драме «Ціхі амэрыканец» (2002). У 2000 г. быў прысьвечаны каралевай Лізаветай II у рыцары. Сярод апошніх кінапрацаў Кэйна — бацька Осьціна Паўэрса ў трэцім фільме пра пацешнага шпіёна, адстаўны карыкатурыст у фантастычным фільме «Дзіцё чалавечае», прыслужнік Бэтмэна ў блокбастары «Бэтмэн: Пачатак» і пажылы інжынэр ілюзіяў у іншым фільме Крыстафэра Нолана, «Прэстыж».

Цікавыя факты

• Па-за межамі здымачнай пляцоўкі актор выкарыстоўвае сваё сапраўднае імя. У адной з сваіх кніг Кэйн піша, што псэўданім быў абраны ім цалкам выпадкова. Ад яго запатрабавалі назваць псэўданім падчас гутаркі з агэнтам у тэлефоннай будцы. Абараціўшыся, ён убачыў афішу фільма «Мяцеж Кэйна» і машынальна назваў гэтае імя.
• Па прызнаньні самога Кэйна, яго ўласная любая роля ў кіно — дзядзечка Скрудж у вольнай экранізацыі аповяду Чарлза Дыкенза «Калядная песьня» (1992).

Вонкавыя спасылкі

Майкл Кейн — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Афіцыйная старонка  (анг.)

1. перанакіраваньне Шаблён:Прэмія «Залаты глёбус» за найлепшую мужчынскую ролю — камэдыя альбо м’юзыкал (1981—2000)