Беларускае прадстаўніцтва: розьніца паміж вэрсіямі
д Bot: Migrating 2 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q3920469 (translate me) |
д артаграфія |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Беларускае прадстаўніцтва''' ({{Мова-de|Weißruthenische Vertrauensstelle}}) — беларускі [[Калябарацыя|калябаранцкі]] прадстаўнічы |
'''Беларускае прадстаўніцтва''' ({{Мова-de|Weißruthenische Vertrauensstelle}}) — беларускі [[Калябарацыя|калябаранцкі]] прадстаўнічы орган у [[Трэці райх|Трэцім райху]] падчас [[Другая сусьветная вайна|Другой сусьветнай вайны]]. |
||
Створанае |
Створанае ў канцы 1939 року ў Бэрліне з мэтаю аказаньня дапамогі былым вайскоўцам [[Войска польскае|Войска Другой Рэчы Паспалітай]] беларускага паходжаньня, вызваленых зь нямецкіх лягероў і перакваліфікаваных у працаўнікоў. |
||
Першым кіраўніком Прадстаўніцтва быў [[Фабіян Акінчыц]], пасьля яго хуткага звальненьня — [[Анатоль Шкуцька]]. Дзейнічала пры Міністэрстве ўнутраных справаў Райху. Колькасьць працаўнікоў бэрлінскага аддзелу ў пэўны момант дасягнула 10 асобаў. Паўсталі аддзелы таксама ў іншых местах (у т. л. у [[Гданьск]]у, [[Познань|Познані]], [[Лодзь|Лодзі]], [[Вена|Вене]], [[Мюнхэн]]е). Тым ня меней, дзейнасьць прадстаўніцтва не ахапіла ўсяго абшару [[генэрал-губэрнатарства]]. |
Першым кіраўніком Прадстаўніцтва быў [[Фабіян Акінчыц]], пасьля яго хуткага звальненьня — [[Анатоль Шкуцька]]. Дзейнічала пры Міністэрстве ўнутраных справаў Райху. Колькасьць працаўнікоў бэрлінскага аддзелу ў пэўны момант дасягнула 10 асобаў. Паўсталі аддзелы таксама ў іншых местах (у т. л. у [[Гданьск]]у, [[Познань|Познані]], [[Лодзь|Лодзі]], [[Вена|Вене]], [[Мюнхэн]]е). Тым ня меней, дзейнасьць прадстаўніцтва не ахапіла ўсяго абшару [[генэрал-губэрнатарства]]. |
||
Радок 7: | Радок 7: | ||
У [[1940]] пры Беларускім прадстаўніцтве ўтвораны [[Беларускі камітэт самапомачы]]. [[19 чэрвеня]] [[1941]] року ў Бэрліне на нарадзе прадстаўнікоў Беларускага камітэту самапомачы і Беларускага прадстаўніцтва ўтвораны [[Беларускі нацыянальны цэнтар]]. |
У [[1940]] пры Беларускім прадстаўніцтве ўтвораны [[Беларускі камітэт самапомачы]]. [[19 чэрвеня]] [[1941]] року ў Бэрліне на нарадзе прадстаўнікоў Беларускага камітэту самапомачы і Беларускага прадстаўніцтва ўтвораны [[Беларускі нацыянальны цэнтар]]. |
||
Прадстаўніцтва зьдзяйсьняла, акрамя ўсяго, рэгістрацыю беларускіх працаўнікоў — былых ваеннапалонных на тэрыторыі Райху — і выдавала ім рэгістрацыйныя карткі, якія выконвалі функцыю пашпартоў. Выходзіў друкаваны орган — газэта «[[Раніца (Бэрлін)|Раніца]]». Пазьней асноўная ўвага надавалася матэрыяльнай і юрыдычнай дапамозе беларусам, а |
Прадстаўніцтва зьдзяйсьняла, акрамя ўсяго, рэгістрацыю беларускіх працаўнікоў — былых ваеннапалонных на тэрыторыі Райху — і выдавала ім рэгістрацыйныя карткі, якія выконвалі функцыю пашпартоў. Выходзіў друкаваны орган — газэта «[[Раніца (Бэрлін)|Раніца]]». Пазьней асноўная ўвага надавалася матэрыяльнай і юрыдычнай дапамозе беларусам, а зь сярэдзіны [[1944]] року — уцекачам зь [[Беларусь|Беларусі]]. У [[1943]] року на чале прадстаўніцтва стаў А. Букатка, застаўшыся ягоным кіраўніком да сканчэньня вайны. |
||
== Глядзіце таксама == |
== Глядзіце таксама == |
||
* [[Беларускі камітэт самапомачы]] |
* [[Беларускі камітэт самапомачы]] |
||
* [[Беларускі нацыянальны цэнтар]] |
* [[Беларускі нацыянальны цэнтар]] |
Вэрсія ад 12:26, 19 сакавіка 2015
Беларускае прадстаўніцтва (па-нямецку: Weißruthenische Vertrauensstelle) — беларускі калябаранцкі прадстаўнічы орган у Трэцім райху падчас Другой сусьветнай вайны.
Створанае ў канцы 1939 року ў Бэрліне з мэтаю аказаньня дапамогі былым вайскоўцам Войска Другой Рэчы Паспалітай беларускага паходжаньня, вызваленых зь нямецкіх лягероў і перакваліфікаваных у працаўнікоў.
Першым кіраўніком Прадстаўніцтва быў Фабіян Акінчыц, пасьля яго хуткага звальненьня — Анатоль Шкуцька. Дзейнічала пры Міністэрстве ўнутраных справаў Райху. Колькасьць працаўнікоў бэрлінскага аддзелу ў пэўны момант дасягнула 10 асобаў. Паўсталі аддзелы таксама ў іншых местах (у т. л. у Гданьску, Познані, Лодзі, Вене, Мюнхэне). Тым ня меней, дзейнасьць прадстаўніцтва не ахапіла ўсяго абшару генэрал-губэрнатарства.
У 1940 пры Беларускім прадстаўніцтве ўтвораны Беларускі камітэт самапомачы. 19 чэрвеня 1941 року ў Бэрліне на нарадзе прадстаўнікоў Беларускага камітэту самапомачы і Беларускага прадстаўніцтва ўтвораны Беларускі нацыянальны цэнтар.
Прадстаўніцтва зьдзяйсьняла, акрамя ўсяго, рэгістрацыю беларускіх працаўнікоў — былых ваеннапалонных на тэрыторыі Райху — і выдавала ім рэгістрацыйныя карткі, якія выконвалі функцыю пашпартоў. Выходзіў друкаваны орган — газэта «Раніца». Пазьней асноўная ўвага надавалася матэрыяльнай і юрыдычнай дапамозе беларусам, а зь сярэдзіны 1944 року — уцекачам зь Беларусі. У 1943 року на чале прадстаўніцтва стаў А. Букатка, застаўшыся ягоным кіраўніком да сканчэньня вайны.