Ян Міхал Салагуб: розьніца паміж вэрсіямі
д дапаўненьне |
дапаўненьне |
||
Радок 31: | Радок 31: | ||
'''Ян Міхал Салагуб''' (каля [[1697]] — {{Памёр|5|5|1748}}<ref>[[Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта|Вяроўкін-Шэлюта У.]] Салагубы // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 537.</ref>) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]]. [[Лоўчы вялікі літоўскі|Лоўчы]] ([[1724]]—[[1731]]) і [[падскарбі вялікі літоўскі]] ([[1731]]—[[1746]]), [[ваявода берасьцейскі]] (з [[1746]]). |
'''Ян Міхал Салагуб''' (каля [[1697]] — {{Памёр|5|5|1748}}<ref>[[Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта|Вяроўкін-Шэлюта У.]] Салагубы // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 537.</ref>) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]]. [[Лоўчы вялікі літоўскі|Лоўчы]] ([[1724]]—[[1731]]) і [[падскарбі вялікі літоўскі]] ([[1731]]—[[1746]]), [[ваявода берасьцейскі]] (з [[1746]]). |
||
Быў старостам [[Рэчыцкае староства|рэчыцкім]], [[Азярышчанскае староства|азярышчанскім]], [[Стралецкае староства|стралецкім]] і [[Саньніцкае староства|саньніцкім]]. Кавалер [[ордэн Белага Арла|ордэна Белага Арла]] ([[1732]])<ref>Męclewska М. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. — Warszawa: Zamek Królewski, 2008.</ref>. |
Быў старостам [[Рэчыцкае староства|рэчыцкім]], [[Азярышчанскае староства|азярышчанскім]], [[Стралецкае староства|стралецкім]] і [[Саньніцкае староства|саньніцкім]]. Кавалер [[ордэн Белага Арла|ордэна Белага Арла]] ([[1732]])<ref>Męclewska М. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. — Warszawa: Zamek Królewski, 2008.</ref>. |
||
Валодаў [[Горкі|Горы-Горкамі]], [[Чарэя]]й, [[Тураў|Туравам]], [[Івянец|Івянцом]]. |
Валодаў [[Горкі|Горы-Горкамі]], [[Чарэя]]й, [[Тураў|Туравам]], [[Івянец|Івянцом]]. |
||
Радок 40: | Радок 40: | ||
Прадстаўнік шляхецкага роду [[Салагубы|Салагубаў]] гербу «[[Праўдзіч]]», сын [[Геранім Салагуб|Гераніма]], чашніка ковенскага, і Кацярыны з Гротгусаў. |
Прадстаўнік шляхецкага роду [[Салагубы|Салагубаў]] гербу «[[Праўдзіч]]», сын [[Геранім Салагуб|Гераніма]], чашніка ковенскага, і Кацярыны з Гротгусаў. |
||
У [[1713]] атрымаў |
Зрабіў выдатную палітычную кар'еру. У [[1713]] атрымаў [[Урад (Вялікае Княства Літоўскае)|урад]] чашніка жамойцкага, у [[1722]] — падкаморыя гастынскага. З [[1724]] [[Лоўчы вялікі літоўскі|лоўчы вялікі літоўскі]], адначасна стаў брыгадзірам войска Вялікага Княства Літоўскага. Абіраўся маршалкам [[Галоўны Трыбунал Вялікага Княства Літоўскага|Галоўнага Трыбуналу]] ў [[1729]] і [[1747]]<ref>[[Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта|Вяроўкін-Шэлюта У.]] Салагубы // {{Літаратура/ЭГБ|6-1к}} С. 209.</ref>. У [[1731]] атрымаў урад [[падскарбі вялікі літоўскі|падскарбіся вялікага літоўскага]], у [[1746]] — [[ваявода берасьцейскі|ваяводы берасьцейскага]]. |
||
Тройчы быў жанатым. Першы раз ажаніўся ў [[1706]] з Аленай (да [[1685]] — [[1727]]), дачкой кашталяна гастынінскага Яна Шамоўскага. Другі раз — [[28 лютага]] [[1728]] з Крыстынай (пам. у [[1751]]), дачкой [[Ваяводы віцебскія|ваяводы віцебскага]] [[Андрэй Казімер Крышпін-Кіршэнштайн|Андрэя Казімера Крышпін-Кіршэнштайна]] і удавой [[Харунжы надворны літоўскі|харунжага надворнага літоўскага]] Казімера Пакаша. Трэці раз — у ліпені [[1739]] з Тэрэзай ([[1720]]—[[1773]]), дачкой [[Ваяводы віленскія|ваяводы віленскага]] [[Казімер Дамінік Агінскі|Казімера Дамініка Агінскага]]. Другі і трэці шлюбы былі бядзьдзетнымі. Дзеці ад першага шлюбу: |
|||
У шлюбе з Аленай Шамоўскай ([[1706]]) меў сыноў [[Юзэф Антоні Салагуб|Юзэфа Антонія]] і [[Антоні Юзэф Салагуб|Антонія Юзэфа]]; дачок Кацярыну і Ганну. Другі раз ажаніўся з Крыстынай Крышпін-Кіршэнштайн, трэці — з Тэрэзай Агінскай. Абодва гэтыя шлюбы былі бядзьдзетнымі. |
|||
* Кацярына ([[1708]]—[[1778]]), манашка |
|||
* [[Юзэф Антоні Салагуб|Юзэф Антоні]] ([[1709]]—[[1781]]), [[ваявода віцебскі]] |
|||
* [[Антоні Юзэф Салагуб|Антоні Юзэф]] (па [[1710]] — [[1759]]), генэрал літоўскай артылерыі |
|||
* Ганна (каля [[1710]] — [[1756]]), жонка падкаморага гастынінскага Тамаша Шчавінскага |
|||
== Крыніцы == |
== Крыніцы == |
Вэрсія ад 15:31, 21 кастрычніка 2014
Ян Міхал Салагуб, каля 1740 | |
Герб «Праўдзіч» | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Нарадзіўся | каля 1697 |
Памёр | 5 траўня 1748 |
Пахаваны | |
Род | Салагубы |
Бацькі | Геранім Салагуб Кацярына з Гротгусаў |
Жонка | Алена з Шамоўскіх Крыстына з Крышпін-Кіршэнштайнаў Тэрэза з Агінскіх |
Дзеці | ад 1-га шлюбу: Кацярына, Юзэф Антоні, Антоні Юзэф, Ганна |
Ян Міхал Салагуб (каля 1697 — 5 траўня 1748[1]) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Лоўчы (1724—1731) і падскарбі вялікі літоўскі (1731—1746), ваявода берасьцейскі (з 1746).
Быў старостам рэчыцкім, азярышчанскім, стралецкім і саньніцкім. Кавалер ордэна Белага Арла (1732)[2].
Валодаў Горы-Горкамі, Чарэяй, Туравам, Івянцом.
Біяграфія
Прадстаўнік шляхецкага роду Салагубаў гербу «Праўдзіч», сын Гераніма, чашніка ковенскага, і Кацярыны з Гротгусаў.
Зрабіў выдатную палітычную кар'еру. У 1713 атрымаў урад чашніка жамойцкага, у 1722 — падкаморыя гастынскага. З 1724 лоўчы вялікі літоўскі, адначасна стаў брыгадзірам войска Вялікага Княства Літоўскага. Абіраўся маршалкам Галоўнага Трыбуналу ў 1729 і 1747[3]. У 1731 атрымаў урад падскарбіся вялікага літоўскага, у 1746 — ваяводы берасьцейскага.
Тройчы быў жанатым. Першы раз ажаніўся ў 1706 з Аленай (да 1685 — 1727), дачкой кашталяна гастынінскага Яна Шамоўскага. Другі раз — 28 лютага 1728 з Крыстынай (пам. у 1751), дачкой ваяводы віцебскага Андрэя Казімера Крышпін-Кіршэнштайна і удавой харунжага надворнага літоўскага Казімера Пакаша. Трэці раз — у ліпені 1739 з Тэрэзай (1720—1773), дачкой ваяводы віленскага Казімера Дамініка Агінскага. Другі і трэці шлюбы былі бядзьдзетнымі. Дзеці ад першага шлюбу:
- Кацярына (1708—1778), манашка
- Юзэф Антоні (1709—1781), ваявода віцебскі
- Антоні Юзэф (па 1710 — 1759), генэрал літоўскай артылерыі
- Ганна (каля 1710 — 1756), жонка падкаморага гастынінскага Тамаша Шчавінскага
Крыніцы
- ^ Вяроўкін-Шэлюта У. Салагубы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 537.
- ^ Męclewska М. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. — Warszawa: Zamek Królewski, 2008.
- ^ Вяроўкін-Шэлюта У. Салагубы // ЭГБ. — Мн.: 2001 Т. 6. Кн. 1. С. 209.
Літаратура
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — 591 с. — ISBN 985-11-0214-8