Арганізацыя ўкраінскіх нацыяналістаў: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленьне
W (гутаркі | унёсак)
д +спасылка
Радок 38: Радок 38:


== Станаўленьне ==
== Станаўленьне ==
Галоўнай мэтай АУН было ўсталяваньне незалежнай саборнай нацыянальнай дзяржавы на ўсёй ўкраінскай этнічнай тэрыторыі. Гэтая мэта павінна дасягацца праз нацыянальную [[рэвалюцыя|рэвалюцыю]] і ўсталяваньне [[дыктатура|дыктатуры]]. Эканоміка дзяржавы планавалася як спалучэньне прыватнай, нацыяналізаванай і кааператыўнай формаў уласнасці. АУН адпрэчвала любы партыйны альбо класавае дзяленьне і ўяўляла сябе як дамінуючую сілу ўкраінскага грамадзкага жыцьця як дома, так і за мяжой. Вінавацячы сацыялістычны і лібэральны лягеры ў паразе [[Украінская Народная Рэспубліка|Ўкраінскай Народнай Рэспублікі (1917—1920)]], АУН адзначала важнасьць фармаваньня моцнай палітычнай эліты, нацыянальнай салідарнасьці і апоры на «свае сілы».
Галоўнай мэтай АУН было ўсталяваньне незалежнай саборнай нацыянальнай дзяржавы на ўсёй ўкраінскай этнічнай тэрыторыі.


== Другая сусьветная вайна ==
Гэтая мэта павінна дасягацца праз нацыянальную [[рэвалюцыя|рэвалюцыю]] і ўсталяваньне [[дыктатура|дыктатуры]].
У [[1940]] годзе АУН падзялілася на дзьве часткі: старэйшыя, больш памяркоўныя члены падтрымалі [[Андрэй Мельнік|Андрэя Мельніка]] (АУН-М), тады як маладыя і радыкальныя члены — [[Сьцяпан Бандэра|Сьцяпана Бандэру]] (АУН-б). Апошняя група атрымала кантроль над нацыяналістычным рухам на Заходняй Украіне, у тым ліку над ваенным крылом АУН — [[Украінская паўстанчая армія|Украінскай паўстанчай арміі (УПА)]], якая была найбуйнейшым украінскім узброеным рухам супраціву. [[30 чэрвеня]] [[1941]] г., праз 8 дзён пасьля [[Вялікая Айчынная вайна|нямецкага ўварваньня ў СССР]], АУН Бандэры абвясьціла ў занятым [[Вэрмахт|нямецкім войскам]] [[Львоў|Львове]] аб {{Артыкул у іншым разьдзеле|Акт аднаўленьня Ўкраінскай дзяржавы|аднове ўкраінскай дзяржавы|uk|Акт відновлення Української Держави}}. Тады на асабісты загад [[Адольф Гітлер|Адольфа Гітлера]] немцы забілі 720 сябраў АУН Бандэры<ref>{{Артыкул|аўтар=[[Павал Берасьнеў]].|загаловак=Неажыцьцёўлены праект (частка 4)|спасылка=http://old.zviazda.by/ru/archive/article.php?id=71813|выданьне=[[Зьвязда]]|тып=[[газэта]]|год=4 студзеня 2011|нумар=[http://old.zviazda.by/ru/archive/?idate=2011-01-04 1 (26865)]|старонкі=[http://old.zviazda.by/a2ttachments/71850/4stu-13.indd.pdf 13]|issn=1990-763x}}</ref> (80% кіраўніцтва). У адказ {{Артыкул у іншым разьдзеле|Рэвалюцыйная арганізацыя ўкраінскіх нацыяналістаў|Рэвалюцыйная АУН|uk|Організація українських націоналістів революційна}} (Бандэры) пачала падпольнае ўзброенае змаганьне супраць [[Рабунак|рабунку]] і [[забойства]] насельніцтва нямецкімі акупантамі.


21-[[25 жніўня]] [[1943]] г. у [[Сяло|сяле]] {{Артыкул у іншым разьдзеле|Залатая Слабада||uk|Золота Слобода}} ([[Казаўскі раён]], [[Тэрнопальская вобласьць]], [[Украіна]]) {{Артыкул у іншым разьдзеле|ІІІ надзвычайны Вялікі збор Рэвалюцыйнай АУН||uk|ІІІ-й Надзвичайний Великий Збір ОУНР}} ухваліў праграму, у якой цьвердзіў: «АУН змагаецца за тое, каб кожная [[нацыя]] жыла свабодна ў сваёй уласнай самастойнай дзяржаве; супраць імпэрыялістаў і [[імпэрыя]]ў, супраць [[СССР]], бо ў іх адзін паноўны [[народ]] эканамічна і культурна прыгнятае другі; супраць [[Інтэрнацыяналізм|інтэрнацыяналістычных]] і [[Фашызм|фашысцка]]-[[Нацыянал-сацыялізм|нацыянал-сацыялістычных]] праграмаў, супраць расейскага камуна-[[бальшавізм]]у, бо яны — зброя заваёўніцкай палітыкі; супраць таго, каб адзін народ "вызваляў", "браў пад ахову" іншыя народы». 21-[[22 лістапада]] пад [[Жытомір]]ам Рэвалюцыйная АУН правяла канфэрэнцыю 18 [[Паняволеныя нацыі|паняволеных бальшавікамі народаў]] з удзелам 38 прадстаўнікоў, зь якіх 2 былі зь Беларусі ад [[Беларуская незалежніцкая партыя|Беларускай незалежніцкай партыі]]<ref>{{Артыкул|аўтар=Павал Берасьнеў.|загаловак=Барацьба за нацыянальную самасьвядомасьць беларусаў (частка 3)|спасылка=http://old.zviazda.by/ru/archive/article.php?id=76459|выданьне=Зьвязда|тып=газэта|год=25 сакавіка 2011|нумар=[http://old.zviazda.by/ru/archive/?idate=2011-03-25 55 (26919)]|старонкі=[http://old.zviazda.by/a2ttachments/76449/25sak-11.indd.pdf 11]|issn=1990-763x}}</ref>.
Эканоміка дзяржавы планавалася як спалучэньне прыватнай, нацыяналізаванай і кааператыўнай формаў уласнасці. АУН адпрэчвала любы партыйны альбо класавае дзяленьне і ўяўляла сябе як дамінуючую сілу ўкраінскага грамадзкага жыцьця як дома, так і за мяжой.

Вінавацячы сацыялістычны і лібэральны лягеры ў паразе [[Украінская Народная Рэспубліка|Ўкраінскай Народнай Рэспублікі (1917—1920)]], АУН адзначала важнасьць фармаваньня моцнай палітычнай эліты, нацыянальнай салідарнасьці і апоры на «свае сілы».

== Другая сусьветная вайна ==
У [[1940]] годзе АУН падзялілася на дзьве часткі: старэйшыя, больш памяркоўныя члены падтрымалі [[Андрэй Мельнік|Андрэя Мельніка]] (АУН-М), тады як маладыя і радыкальныя члены — [[Сьцяпан Бандэра|Сьцяпана Бандэру]] (АУН-б). Апошняя група атрымала кантроль над нацыяналістычным рухам на Заходняй Украіне, у тым ліку над ваенным крылом АУН — [[Украінская паўстанчая армія|Украінскай паўстанчай арміі (УПА)]], якая была найбуйнейшым украінскім узброеным рухам супраціву. [[30 чэрвеня]] [[1941]] г., праз 8 дзён пасьля [[Вялікая Айчынная вайна|нямецкага ўварваньня ў СССР]], АУН Бандэры абвясьціла ў занятым [[Вэрмахт|нямецкім войскам]] [[Львоў|Львове]] аб {{Артыкул у іншым разьдзеле|Акт аднаўленьня Ўкраінскай дзяржавы|аднове ўкраінскай дзяржавы|uk|Акт відновлення Української Держави}}. Тады на асабісты загад [[Адольф Гітлер|Адольфа Гітлера]] немцы забілі 720 сябраў АУН Бандэры<ref>{{Артыкул|аўтар=[[Павал Берасьнеў]].|загаловак=Неажыцьцёўлены праект (частка 4)|спасылка=http://old.zviazda.by/ru/archive/article.php?id=71813|выданьне=[[Зьвязда]]|тып=[[газэта]]|год=4 студзеня 2011|нумар=[http://old.zviazda.by/ru/archive/?idate=2011-01-04 1 (26865)]|старонкі=[http://old.zviazda.by/a2ttachments/71850/4stu-13.indd.pdf 13]|issn=1990-763x}}</ref>.


== Глядзіце таксама ==
== Глядзіце таксама ==

Вэрсія ад 21:35, 30 верасьня 2014

Арганізацыя ўкраінскіх нацыяналістаў
укр. Організація українських націоналістів
Лідэр партыі Багдан Чэрвак(uk)
Заснавальнік Украінская вайсковая арганізацыя, Група ўкраінскай нацыянальнай моладзі(uk), Ліга ўкраінскіх нацыяналістаў(uk), Саюз украінскай нацыяналістычнай моладзі(uk)
Дата заснаваньня 3 лютага 1929 (95 гадоў таму)
Штаб-кватэра Кіеў, вул. Івана Мазэпы(uk), д. 6
Саюзьнікі і блёкі Украінская паўстанчая армія, Антыбальшавіцкі блёк народаў, Кангрэс украінскіх нацыяналістаў, Украінская нацыянальная асамблея, Усеўкраінскае аб’яднаньне «Свабода»
Ідэалёгія Нацыяналізм
Моладзевая арганізацыя Аб’яднаньне студэнцкай моладзі «Зарыва»(uk)
Орган партыйнага друку Часопіс «Украінскае слова»(uk)
Гімн Марш украінскіх нацыяналістаў(uk)
Дэвіз За нацыянальную і сацыяльную справядлівасьць
Афіцыйны сайт www.kmoun.info

Арганізацыя ўкраінскіх нацыяналістаў (АУН) — украінскі грамадзка-палітычны рух, што ставіць сваёй мэтай усталяваньне Ўкраінскай саборнай самастойнай дзяржавы, яе захаваньне і развіцьцё. Вызначыўшы сябе як рух, а не як партыя, АУН асуджала усе легальныя ўкраінскія партыі Галіцыі як калабарацыйныя. Заснавана 3 лютага 1929, легалізаваная ва Украіне ў 1993 годзе[1].

АУН узьнікла ў выніку аб'яднаньня Ўкраінскай вайсковай арганізацыі (УВА) і студэнцкіх нацыяналістычных саюзаў:

  • Група Ўкраінскай Нацыянальнай Моладзі;
  • Лэгія ўкраінскіх нацыяналістаў;
  • Саюз Ўкраінскай Нацыяналістычнай Моладзі;

Станаўленьне

Галоўнай мэтай АУН было ўсталяваньне незалежнай саборнай нацыянальнай дзяржавы на ўсёй ўкраінскай этнічнай тэрыторыі. Гэтая мэта павінна дасягацца праз нацыянальную рэвалюцыю і ўсталяваньне дыктатуры. Эканоміка дзяржавы планавалася як спалучэньне прыватнай, нацыяналізаванай і кааператыўнай формаў уласнасці. АУН адпрэчвала любы партыйны альбо класавае дзяленьне і ўяўляла сябе як дамінуючую сілу ўкраінскага грамадзкага жыцьця як дома, так і за мяжой. Вінавацячы сацыялістычны і лібэральны лягеры ў паразе Ўкраінскай Народнай Рэспублікі (1917—1920), АУН адзначала важнасьць фармаваньня моцнай палітычнай эліты, нацыянальнай салідарнасьці і апоры на «свае сілы».

Другая сусьветная вайна

У 1940 годзе АУН падзялілася на дзьве часткі: старэйшыя, больш памяркоўныя члены падтрымалі Андрэя Мельніка (АУН-М), тады як маладыя і радыкальныя члены — Сьцяпана Бандэру (АУН-б). Апошняя група атрымала кантроль над нацыяналістычным рухам на Заходняй Украіне, у тым ліку над ваенным крылом АУН — Украінскай паўстанчай арміі (УПА), якая была найбуйнейшым украінскім узброеным рухам супраціву. 30 чэрвеня 1941 г., праз 8 дзён пасьля нямецкага ўварваньня ў СССР, АУН Бандэры абвясьціла ў занятым нямецкім войскам Львове аб аднове ўкраінскай дзяржавы(uk). Тады на асабісты загад Адольфа Гітлера немцы забілі 720 сябраў АУН Бандэры[2] (80% кіраўніцтва). У адказ Рэвалюцыйная АУН(uk) (Бандэры) пачала падпольнае ўзброенае змаганьне супраць рабунку і забойства насельніцтва нямецкімі акупантамі.

21-25 жніўня 1943 г. у сяле Залатая Слабада(uk) (Казаўскі раён, Тэрнопальская вобласьць, Украіна) ІІІ надзвычайны Вялікі збор Рэвалюцыйнай АУН(uk) ухваліў праграму, у якой цьвердзіў: «АУН змагаецца за тое, каб кожная нацыя жыла свабодна ў сваёй уласнай самастойнай дзяржаве; супраць імпэрыялістаў і імпэрыяў, супраць СССР, бо ў іх адзін паноўны народ эканамічна і культурна прыгнятае другі; супраць інтэрнацыяналістычных і фашысцка-нацыянал-сацыялістычных праграмаў, супраць расейскага камуна-бальшавізму, бо яны — зброя заваёўніцкай палітыкі; супраць таго, каб адзін народ "вызваляў", "браў пад ахову" іншыя народы». 21-22 лістапада пад Жытомірам Рэвалюцыйная АУН правяла канфэрэнцыю 18 паняволеных бальшавікамі народаў з удзелам 38 прадстаўнікоў, зь якіх 2 былі зь Беларусі ад Беларускай незалежніцкай партыі[3].

Глядзіце таксама

Крыніцы

  1. ^ рэгістрацыйнае пасведчаньне № 499 ад 24 верасьня 1993 года, выдадзенае Міністэрствам юстыцыі Украіны
  2. ^ Павал Берасьнеў. Неажыцьцёўлены праект (частка 4) // Зьвязда : газэта. — 4 студзеня 2011. — № 1 (26865). — С. 13. — ISSN 1990-763x.
  3. ^ Павал Берасьнеў. Барацьба за нацыянальную самасьвядомасьць беларусаў (частка 3) // Зьвязда : газэта. — 25 сакавіка 2011. — № 55 (26919). — С. 11. — ISSN 1990-763x.

Вонкавыя спасылкі

Арганізацыя ўкраінскіх нацыяналістаўсховішча мультымэдыйных матэрыялаў