Бясконцасьць: розьніца паміж вэрсіямі
крыніца — https://ru.wikipedia.org/wiki/Бесконечность?oldid=65358375 |
д →Вонкавыя спасылкі: артаграфія |
||
Радок 15: | Радок 15: | ||
{{Commons}} |
{{Commons}} |
||
* [http://www.bbc.co.uk/programmes/p0054927 Бясконцасьць]. BBC |
* [http://www.bbc.co.uk/programmes/p0054927 Бясконцасьць]. BBC |
||
* [http://www.ega-math.narod.ru/Singh/Cantor.htm Георг |
* [http://www.ega-math.narod.ru/Singh/Cantor.htm Георг Кантар і стварэньне тэорыі трансфінітных мностваў] |
||
{{Накід:Матэматыка}} |
{{Накід:Матэматыка}} |
Вэрсія ад 17:14, 22 верасьня 2014
Бяско́нцасьць (у выглядзе сымбалю — ∞) — паняцьце ў матэматыцы і філязофіі, якое зьвяртаецца да нейкай велічыні, якая ня мае межаў або канца. У матэматыцы бясконцасьць уводзіцца ў кантэксьце тэорыі мностваў. Уяўленьне пра бясконца малыя і бясконца вялікія зьменныя велічыні — адно з галоўных у матэматычным аналізе[1]. У сыстэме лікаў зваротная бясконцасьць ёсьць бясконцай колькасьцю, то бок лікам, які перавышае любы рэчаісны лік. Георг Кантар фармалізаваў многія ідэі, зьвязаныя з бясконцасьцю і бясконцымі мноствамі ў канцы XIX і пачатку XX стагодзьдзяў. Ён сьцьвярджаў, што існуе бясконцае мноства розных памераў[2]. Напрыклад, мноства цэлых лікаў ёсьць вылічальна бясконцымі, а мноства рэчаісных лікаў ёсьць невылічальнай бясконцасьцю.
Гістарычна першымі праблемамі бясконцасьці ёсьць пытаньні аб скончанасьці прасторы і часу, колькасьці рэчаў у сьвеце, больш складаныя праблемы — магчымасьць бясконцага дзяленьня кантынуўму, магчымасьць апэраваньня зь бясконцымі аб’ектамі, прырода і паводзіны бясконца малых велічыняў, наяўнасьць розных тыпаў бясконцасьці і суадносіны паміж імі[3]. Найбольш глыбокае дасьледаваньне бясконцасьці прадпрынята ў матэматычнай тэорыі мностваў, у якой пабудавана некалькі сыстэмаў вымярэньняў розных відаў бясконцых аб’ектаў, аднак без дадатковых штучных абмежаваньняў такія пабудовы выклікаюць шматлікія парадоксы, шляхі іхнага пераадоленьня, статус тэарэтыка-множных пабудоваў, іхных абагульненьняў і альтэрнатываў зьяўляюцца асноўным кірункам дасьледаваньняў бясконцасьці ў філёзафаў сучаснасьці.
Сымбалі
У 1655 годзе ангельскі матэматык Ўолісам выдаў вялікі трактат «Аб канічных перасеках»[4], дзе сустракаецца сымбаль бясконцасьці: , які быў вынайшаны самім навукоўцам. Лічыцца, што гэты сымбаль мае больш старажытнае паходжаньне, ён зьвязаны з урабарасам — зьмяёй, якая кусае свой хвост[5]; падобныя сымбалі былі знойдзеныя сярод тыбэцкіх наскальных гравюраў. У Юнікодзе бясконцасьць пазначаная сымбалем ∞ (U+221E).
Сымбалі бясконцасьці, якія выкарыстоўваюцца для кардынальных лікаў — — заснаваныя на першай літары габрэйскага альфабэту алеф зь ніжнім індэксам. Іх увёў ва ўжытак нямецкі матэматык Кантар у 1893 годзе, лічачы, што ўсе грэцкія і лацінскія сымбалі ўжо занятыя, а габрэйскі алеф яшчэ і зьяўляецца сымбалем колькасьці 1. Пры гэтым габрэйскі альфабэт быў даступны ў наборы ў многіх друкарнях Нямеччыны таго часу[6]. У Юнікодзе алеф выведзены пад сымбаль א (U+05D0).
Крыніцы
- ^ Матэматычная энцыклапедыя. — Менск: Тэхналогія, 2001. ISBN 985-458-059-8
- ^ Gowers, Timothy; Barrow-Green, June; Leader, Imre (2008). «The Princeton Companion to Mathematics». Princeton University Press. p. 616. ISBN 0-691-11880-9.
- ^ Бесконечное. Новая философская энциклопедия. Институт философии Российской Академии Наук.
- ^ De sectionibus conicis. Праца Ўоліса
- ^ Robertson, Robin; Combs, Allan. The Uroboros // Indra’s Net: Alchemy and Chaos Theory as Models for Transformation. — Quest Books, 2009. — ISBN 978-0-8356-0862-6
- ^ Георг Кантор и рождение теории трансфинитных множеств. Scientific American
Вонкавыя спасылкі
Бясконцасьць — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
Гэта — накід артыкула па матэматыцы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |
Гэта — накід артыкула пра філязофію. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |