Барусія Дортмунд: розьніца паміж вэрсіямі
д →Склад: абнаўленьне зьвестак |
Няма апісаньня зьменаў |
||
| Радок 76: | Радок 76: | ||
{{Гулец|28|{{Сьцяг Нямеччыны}}|ПА|[[Матыяс Гінтэр]]||1994}} |
{{Гулец|28|{{Сьцяг Нямеччыны}}|ПА|[[Матыяс Гінтэр]]||1994}} |
||
{{Гулец|29|{{Сьцяг Нямеччыны}}|Аб|[[Марсэль Шмэльцэр]]||1988}} |
{{Гулец|29|{{Сьцяг Нямеччыны}}|Аб|[[Марсэль Шмэльцэр]]||1988}} |
||
{{Гулец|30|{{Сьцяг Нямеччыны}}|Аб|[[Халед Нэры]]||1994}} |
|||
{{Гулец|35|{{Сьцяг Нямеччыны}}|Аб|[[Янік Бандоўскі]]||1994}} |
|||
{{Гулец|37|{{Сьцяг Нямеччыны}}|Аб|[[Эрык Дурм]]||1992}} |
{{Гулец|37|{{Сьцяг Нямеччыны}}|Аб|[[Эрык Дурм]]||1992}} |
||
|-bgcolor="#FFFF99" |
|-bgcolor="#FFFF99" |
||
| Радок 96: | Радок 98: | ||
{{Гулец|21|{{Сьцяг Нямеччыны}}|ПА|[[Олівэр Кірх]]||1982}} |
{{Гулец|21|{{Сьцяг Нямеччыны}}|ПА|[[Олівэр Кірх]]||1982}} |
||
{{Гулец|31|{{Сьцяг Японіі}}|ПА|[[Міцуру Маруока]]|{{Падказка|ар.|арэнда}} [[Сэрэса Осака|Сэрэса]]|1996}} |
{{Гулец|31|{{Сьцяг Японіі}}|ПА|[[Міцуру Маруока]]|{{Падказка|ар.|арэнда}} [[Сэрэса Осака|Сэрэса]]|1996}} |
||
{{Гулец|38|{{Сьцяг ЗША}}|ПА|[[Джозэф-Клёд Гуя]]||1992}} |
|||
{{Гулец|42|{{Сьцяг Аўстраліі}}|ПА|[[Мустафа Аміні]]||1993}} |
{{Гулец|42|{{Сьцяг Аўстраліі}}|ПА|[[Мустафа Аміні]]||1993}} |
||
|-bgcolor="#FFFF99" |
|-bgcolor="#FFFF99" |
||
Вэрсія ад 22:49, 21 верасьня 2014
| Барусія Дортмунд | |||||
 | |||||
| Поўная назва | Ballspiel-Verein Borussia 1909 e. V. Dortmund | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Заснаваны | 19 сьнежня 1909 | ||||
| Горад | Дортмунд, Нямеччына | ||||
| Стадыён |
Сыгнал Ідуна Парк Умяшчальнасьць: 80 720 | ||||
| Прэзыдэнт | Райнгард Раўбаль | ||||
| Кіраўнік | Райнгард Раўбаль[d] | ||||
| Галоўны трэнэр | Юрген Клёп | ||||
| Чэмпіянат | Бундэсьліга | ||||
| · 2013—2014 | 2 месца | ||||
| |||||
 Галерэя здымкаў у ВікісховішчыАфіцыйны сайт | |||||
«Барусія» (па-нямецку: Borussia) — нямецкі футбольны клюб з гораду Дортмунд. Клюб быў заснаваны ў 1909 годзе сямнаццацьцю футбалістамі з Дортмунду. 8-разовы чэмпіён Нямеччыны (у т. л. у сэзонах 2010–2011 і 2011–2012 гадоў) і трохразовы ўладальнік Кубка Нямеччыны. Уладальнік Кубка чэмпіёнаў (1997), уладальнік Кубка ўладальнікаў кубкаў (1966). «Барусія» зьяўляецца адным з самых пасьпяховых клюбаў у гісторыі нямецкага футболу[1][2].
З 1974 году, Дортмунд гуляў свае хатнія матчы на «Вэстфаленштадыёне». Стадыён зьяўляецца самым вялікім стадыёнам ў Нямеччыне. Чорны й жоўты зьяляюцца традыцыйнымі колерамі клюбу. Клюб мае даўняе суперніцтва з суседзямі па рурскім рэгіёне клюбам «Шальке 04». Матчы паміж гэтымі двума клюбамі маюць назоў рурскае дэрбі. «Барусія» таксама мае суперніцтва з «Баварыяй», вядомае як «Клясыка» (ням. Der Klassiker)[3][4]. З пункту гледжаньня фінансавых прыбыткаў, клюб з Дортмунду зьяўляецца другім па велічыні спартовым клюбам у Нямеччыне й адзінаццатым найбуйнейшым футбольным клюбам у сьвеце, зарабіўшы ў 2012 годзе 189,1 млн эўра. Дэвізам клюбу ёсьць «Сапраўднае каханьне» (ням. Echte Liebe).
Гісторыя
Раньнія гады
Клюб быў заснаваны 19 сьнежня 1909 году групай незадаволеных сэмінарыстаў у бары Zum Wildschütz (ням. «У стралка дзічыны»)[5]. Прычынай іхняй незадаволенасьці было тое, што іхны настаўнік, пастар Дэвальд ненавідзеў футбол і не жадаў уключаць яго ў праграму спартовага гуртка. Па іншай вэрсіі: сам пастар Дэвальд футбол не забараняў, больш за тое, заахвочваў гульню й нават купіў маладым вернікам мяч на царкоўныя грошы. Але Дэвальду не падабалася, што ягоныя падшэфныя пасьля футбольных матчаў дружнай кампаніяй накіроўваліся ў піўную. Пастар пашкадаваў, што далучыў маладых людзей да футболу, і стаў пераконваць іх вярнуцца ва ўлоньне Касьцёла. Частка юнакоў адраклася ад футболу, але 18 хлопцаў на чале з Францам Якабі добрай рады не прынялі. Імя «Барусія» паходзіць ад лацінскай назвы Прусіі й суседняй браварні. Спачатку каманда гуляла ў бела-блакітных паласатых кашулях з чырвонай паласой і чорных трусах. Сучасныя чорна-жоўтыя колеры зьявіліся ў годзе 1913 годзе. Першыя гады існаваньня каманда правяла ў акруговых лігах. У часы Першай сусьветнай вайны большасьць гульцоў «Барусіі» забралі ў жаўнеры. Вярнуліся не шматлікія й у 1920-я гады каманду прыйшлося ствараць ці ледзь не з нуля. З суседзямі па Вэстфаліі «Барусія» гуляла зь пераменным посьпехам, вось толькі з «Шальке-04» адносіны не складаліся. Клюб з Гэльзэнкірхэну стала абыгрываў дортмундцаў. Тым ня менш ўздыму «Барусіі» ў галоўную лігу Вэстфаліі ў 1936 годзе спрыяў адзін з найвялікшых гульцоў «Шальке» — Эрнст Куцора, які пачаў сваю трэнэрскую дзейнасьць у варожым лягеры.
Пасьля вайны
Пасьля вайны клюб, як і многія іншыя арганізацыі, так ці інакш, зьвязаныя з Трэцім Райхам, быў распушчаны. Таксама былі праведзены спробы аб’яднаць клюб з двума іншымі: Werksportgemeinschaft Hoesch і Freier Sportverein 98, як Sportgemeinschaft Borussia von 1898, але ў выніку было абрана імя Ballspiel-Verein Borussia (BVB). Першы сур’ёзны посьпех прыйшоў да клюбу ў 1947 годзе, калі «Барусія» атрымала перамогу ў чэмпіянаце Вэстфаліі, упершыню ва ўласнай гісторыі абыграўшы «Шальке-04». Адбылося гэтая падзея 18 траўня 1947 году. Матч скончыўся зь лікам 3:2. Тры галявыя перадачы ў гэтым матчы зрабіў капітан і лідэр «Барусіі» Аўгуст Ленц, які гуляў яшчэ ў даваеннай камандзе. У тым жа годзе «Барусія» выйшла ў фінал Брытанскай зоны акупацыі, але прайграла там «Гамбургу» зь лікам 0:1. А ў сэзоне 1947—1948 гадоў Барусія стала пераможцам толькі што створанай Заходняй Обэрлігі[6].
Упершыню чэмпіёнам дортмундзкі клюб мог стаць ў 1949 годзе, але ў фінале нацыянальнай лігі «Барусія» атрымала паразу ў дадатковы час футбольнаму клюбу «Мангайм» зь лікам 3:2. У 1956 і 1957 гадох дортмундзкі клюб упершыню стаў чэмпіёнам Нямеччыны. У 1956 годзе ў фінале зь лікам 4:2 быў перайграны «Карльсруэ», а ў 1957 годзе — «Гамбург» зь лікам 4:1. Характэрна, што абедзьве гэтыя гульні сталіся пераможныіт адным і тым жа складам. Пасьля гэтага «Барусія» ўпершыню прыняла ўдзел у Кубку ўладальнікаў кубкаў. Таксама, у 1957 годзе, клюб быў названы лепшым клюбам году. У апошнім чэмпіянаце Нямеччыны, які праходзіў у «старым стылі», у 1963 годзе перамогу таксама трываў клюб з Дортмунду. На эўрапейскай арэне «Барусія» дамагчыся вялікіх посьпехаў ня здолела, то бок спачатку ў Кубку чэмпіёнаў, «Барусія» на стадыі 1/8 фіналу атрымала паразу ад «Манчэстэр Юнайтэд», а ў наступным годзе была слабейшая за «Мілян», але ўжо на стадыі 1/4 фіналу.
Стадыён
- Асноўны артыкул: Вэстфаленштадыён
Стадыён «Барусіі», Вэстфаленштадыён, у цяперашні час мае назоў Сыгнал Ідуна Парк. Стадыён зьяўляецца найбуйнейшым стадыёнам у Нямеччыне й шостым паводле велічыні ў Эўропе. Вэстфаленштадыён замяніў стадыён Ротэ Эрдэ, які знаходзіцца па суседзтве[7], што было зьвязана з ростам папулярнасьці клюбу. Адбылася гэтая падзея ў 1974 годзе, асноўная доля грошай была дадзена клюбу з боку адміністрацыі гораду Дортмунд, бо новы стадыён павінен быў праводзіць матчы чэмпіянату сьвету па футболе 1974 году.
Вэстфаленштадыён зьведаў некалькі рэканструкцыяў на працягу сваёй гісторыі, каб павялічыць памеры стадыёна, у тым ліку пашырэньне стадыёна да чэмпіянату сьвету 2006 году. У 2008 годзе на стадыёне адчыніў дзьверы клюбны музэй. У 2011 годзе Барусія ўсталявала прыстасаваньні для атрыманьня сонечнай энэргіі на даху стадыёну дзякуючы камапніі Q-Cells[8].
Склад
Па стане на 18 жніўня 2014 году
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Рэзэрвовая каманда
Крыніцы
- ^ «Fußball Deutsche Meister seit 1903 Tabelle Liste Statistik Übersicht deutsche Fußballmeister Fussballmeister DFB». Sport-finden.de
- ^ «Alle Sieger des Landesmeister-Cups und der Champions League». Kicker.de.
- ^ «Spoils shared in der Klassiker». bundesliga.com
- ^ «Der Klassiker: Borussia Dortmund – FC Bayern München». FIFA
- ^ Барусія Дортмунд
- ^ «Черно-желтые» протестанты. Сайт расейскіх заўзятараў клюбу
- ^ «Umbau des Signal Iduna Parks». Westline.de
- ^ «Q-Cells and German football champion Borussia Dortmund enter into partnership». Q-cells.com
Вонкавыя спасылкі
Барусія Дортмунд — цяперашні склад
|
|---|
|
1 Кобэль · 2 Морэй · 4 Шлётэрбэк · 5 Бэнсэбаіні · 6 Эзджан · 8 Нмэча · 9 Алер · 10 Санча · 11 Ройс · 14 Фюлькруг · 15 Гумэльс · 16 Дзюранвіль · 17 Вольф · 18 Мукако · 19 Брант · 20 Забіцэр · 21 Мален · 22 Маатсэн · 23 Джан · 25 Зюле · 26 Руэрсан · 27 Адэемі · 30 Польман · 32 Камара · 33 Мэер · 35 Лётка · 43 Байна-Джытэнз · 47 Пападопуляс · Трэнэр: Тэрзіч |
| |||||||||||||||||