Раманскі стыль: розьніца паміж вэрсіямі
д Bot: Migrating 38 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q46261 (translate me) |
д кірылічная «р» |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[ |
[[Файл:BambergDom.jpg|thumb|170px|Бамберскі сабор]] |
||
'''Раманскі стыль''' — стыль [[сярэднявечча|сярэдневяковага]] эўрапейскага мастацтва 10—13 ст. |
'''Раманскі стыль''' — стыль [[сярэднявечча|сярэдневяковага]] эўрапейскага мастацтва 10—13 ст. Раманскі стыль склаўся пад уплывам фэадальна-рэлігійнай ідэалёгіі, увабраў у сябе элемэнты старажытна-рымскага і бізантыйскага мастацтваў; тэрмін узнік у 1820-я г. Вызначальная роля належала суровай, крэпаснога характару архітэктуры ([[замак|замкі]], манастырскія комплексы, цэрквы, гарадзкія дамы), якой уласьцівы сукупнасьць набліжаных адзін да аднаго аб’ёмаў рознай вышыні, канструкцыйна аб’яднаных узаемазвязанасьцю апор і перакрыцьцяў і ўраўнаважаных вежай-ліхтаром ці купалам над сяродкрыжжам. У раньні пэрыяд у будынках рабілі плоскія драўляныя перакрыцьці, пазьней цыліндрычныя і, нарэшце, крыжовыя. Найбольш закончаны тып збудаваньняў раманскага стылю — манастырская царква ([[базыліка]], крыжападобная ў плане ў [[Заходняя Эўропа|Заходняй Эўропе]], круглая ў пляне ратонда ў [[Цэнтральная Эўропа|Цэнтральнай Эўропе]]). Збудаваньні вызначаліся манумэнтальнасьцю, масіўнасьцю канструкцый, аздабляліся абстрактна-геамэтрычным арнамэнтам і скульптурай на тымпанах парталаў, капітэлях апор. У скульптуры і фрэсках пераважалі дагматычнасьць, скаваны арнамэнтальна-плоскасны характар кампазыцыі, умоўная трактоўка фігураў у спалучэньні з павышанай экспрэсіяй. Яскравыя ўзоры архітэктуры раманскага стылю створаны ў [[Нямеччына|Нямеччыне]] (сабор у [[Вормс]]е, 12—13 стагодзьдзі), [[Францыя|Францыі]] (царква Нотр-Дам у [[Пуацье]], 12 ст.), [[Італія|Італіі]] (царква Сан-Мікеле ў [[Павія|Павіі]], 12 ст.) і інш. |
||
== Вонкавыя спасылкі == |
== Вонкавыя спасылкі == |
Вэрсія ад 00:16, 26 красавіка 2014
Раманскі стыль — стыль сярэдневяковага эўрапейскага мастацтва 10—13 ст. Раманскі стыль склаўся пад уплывам фэадальна-рэлігійнай ідэалёгіі, увабраў у сябе элемэнты старажытна-рымскага і бізантыйскага мастацтваў; тэрмін узнік у 1820-я г. Вызначальная роля належала суровай, крэпаснога характару архітэктуры (замкі, манастырскія комплексы, цэрквы, гарадзкія дамы), якой уласьцівы сукупнасьць набліжаных адзін да аднаго аб’ёмаў рознай вышыні, канструкцыйна аб’яднаных узаемазвязанасьцю апор і перакрыцьцяў і ўраўнаважаных вежай-ліхтаром ці купалам над сяродкрыжжам. У раньні пэрыяд у будынках рабілі плоскія драўляныя перакрыцьці, пазьней цыліндрычныя і, нарэшце, крыжовыя. Найбольш закончаны тып збудаваньняў раманскага стылю — манастырская царква (базыліка, крыжападобная ў плане ў Заходняй Эўропе, круглая ў пляне ратонда ў Цэнтральнай Эўропе). Збудаваньні вызначаліся манумэнтальнасьцю, масіўнасьцю канструкцый, аздабляліся абстрактна-геамэтрычным арнамэнтам і скульптурай на тымпанах парталаў, капітэлях апор. У скульптуры і фрэсках пераважалі дагматычнасьць, скаваны арнамэнтальна-плоскасны характар кампазыцыі, умоўная трактоўка фігураў у спалучэньні з павышанай экспрэсіяй. Яскравыя ўзоры архітэктуры раманскага стылю створаны ў Нямеччыне (сабор у Вормсе, 12—13 стагодзьдзі), Францыі (царква Нотр-Дам у Пуацье, 12 ст.), Італіі (царква Сан-Мікеле ў Павіі, 12 ст.) і інш.
Вонкавыя спасылкі
Раманскі стыль — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў