Мікалай Лапіцкі: розьніца паміж вэрсіямі
д дробнае рэдагаваньне |
|||
Радок 39: | Радок 39: | ||
* [http://www.svaboda.org/content/transcript/776677.html Імёны Свабоды: Мікалай Лапіцкі] |
* [http://www.svaboda.org/content/transcript/776677.html Імёны Свабоды: Мікалай Лапіцкі] |
||
* [http://zbsb.org/lib/index.php?option=com_alblib&view=article&id=420 ПРАДМОВА (А. МІКАЛАЙ ЛАПІЦКІ)], Юры Гарбінскі |
* [http://zbsb.org/lib/index.php?option=com_alblib&view=article&id=420 ПРАДМОВА (А. МІКАЛАЙ ЛАПІЦКІ)], Юры Гарбінскі |
||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Лапіцкі, Мікалай}} |
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Лапіцкі, Мікалай}} |
Вэрсія ад 19:29, 8 лютага 2014
Мікалай Лапіцкі | |
Род дзейнасьці | сьвятар, рэлігійны і грамадзкі дзеяч |
---|---|
Дата нараджэньня | 30 лістапада 1907 |
Месца нараджэньня | в. Грэлікі, Вілейскі павет |
Дата сьмерці | 8 жніўня 1976 |
Месца сьмерці | Беларускі адпачынкавы цэнтар «Бэлэр-Менск», штат Нью-Ёрк, ЗША |
Месца пахаваньня | |
Месца вучобы | |
Месца працы | |
Бацька | Сцяпан Грышкевіч[d] |
Мікалай Лапіцкі (30 лістапада 1907, в. Грэлікі, Вілейскі павет — 8 жніўня 1976, Беларускі адпачынкавы цэнтар «Бэлэр-Менск», штат Нью-Ёрк, ЗША) — беларускі царкоўны дзеяч.
Пад час першай сусьветнай вайны — з бацькамі ў бежанстве. Па вяртаньні ў 1918 годзе распачаў вучобу ў расейскай прыватнай гімназіі ў Вялейцы. Пасьля двух гадоў навукі перайшоў у пятую клясу Віленскай духоўнай праваслаўнай сэмінарыі. У часе вучобы ў сэмінарыі захапіўся творчасьцю Зьмітрака Бядулі, асобныя творы якога, як напрыклад, апавяданьне «Малітва малога Габрусіка», ведаў на памяць[1].
У травені 1930 году скончыў Віленскую духоўную сэмінарыю. Далейшую навуку прадоўжыў на факультэце праваслаўнага багаслоўя Варшаўскага ўнівэрсытэту. У ліпені 1934-га, атрымаўшы дыплём, ён быў рукапакладзены ў сьвятарскі сан і прызначаны на прыход у павятовыя Ашмяны. Бліскуча абараніў магістарскую працу на тэму «Праваслаўе ў Вялікім Княстве Літоўскім з часоў панаваньня Ўладыслава Ягайлы»[2].
12 ліпеня 1932 году ажаніўся з Валянцінай Трафімюк, дачкой багатага землеўладальніка зь Беласточчыны.
За беларускую мову і патрыятычныя казаньні быў пераведзены ў глухую вёску Сьцяфанпольле на Дзісеншчыне.
У гады Другой сусьветнай вайны займаецца пошукам і вызваленьнем з канцлягераў ваеннапалонных беларусаў, сам трапляе ў рукі нямецкай Службы Бясьпекі, а вярнуўшыся на волю, пераязджае ў Менск.
Удзельнік усебеларускага царкоўнага сабору ў 1942 годзе на якім было абвешчана стварэньне Беларускай Аўтакефальнай Царквы. Прызначаны настаяцелем менскай Чыгуначнай царквы.
З 1944 г. у эміграцыі. У 1946-м разам зь Беларускім царкоўным камітэтам склікаў у Рэгенсбургу зьезд духавенства і вернікаў з заходніх акупацыйных зонаў Нямеччыны. Зьезд катэгарычна выступіў супроць уваходу беларускіх япіскапаў у склад Расейскай зарубежнай царквы.
Пасьля пераезду ў ЗША — настаяцель прыходу сьв. Еўфрасіньні Полацкай у Саўт-Рывэры, штат Нью-Джэрзі. Стварае пры царкве школу беларусазнаўства, выдае часопіс «Царкоўны Сьветач»..
Цягам некалькіх гадоў у дзень абвяшчэньня незалежнасьці БНР чытаў у Кангрэсе ЗША прысьвечаную гэтай падзеі малітву.
Раптоўна памёр 8 жніўня 1976 году ў Беларускім адпачынкавым цэнтры «Бэлэр-Менск» каля мясцовасьці Глен Спэй у штаце Нью-Ёрк. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры (Нью-Джэрзі).
Крыніцы
- ^ ПРАДМОВА (А. МІКАЛАЙ ЛАПІЦКІ), Юры Гарбінскі
- ^ Імёны Свабоды: Мікалай Лапіцкі
Вонкавыя спасылкі
- Нарадзіліся 30 лістапада
- Нарадзіліся ў 1907 годзе
- Памерлі 8 жніўня
- Памерлі ў 1976 годзе
- Пахаваныя на Беларускіх могілках у Саўт-Рывэры
- Выпускнікі Віленскай духоўнай сэмінарыі
- Беларускія праваслаўныя сьвятары
- Выпускнікі Варшаўскага ўнівэрсытэту
- Беларускія рэлігійныя дзеячы
- Беларусы ў Нямеччыне
- Беларусы ў ЗША
- Памерлі ў ЗША