Насельніцтва Беларусі: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Вэрсія ад 17:33, 23 студзеня 2014

Беларусь — монанацыянальная дзяржава (паводле вызначэньня ААН). У ёй акрамя беларусаў пражываюць расейцы, габрэі, украінцы, палякі, летувісы, армяне, азэрбайджанцы і іншыя народы. На працягу беларускай гісторыі склалася так, што асноўным насельніцтвам гарадоў былі габрэі, а сельскай мясцовасьці — ліцьвіны (беларусы). У цяперашні час у гарадах і сёлах пярэсты этнічны склад, хоць большасьць насельніцтва (каля 80%) належыць да тытульнай нацыі.

Колькасьць

Паводле перапісу 14—24 кастрычніка 2009 году, Беларусь мела 9504 тысячы жыхароў. За 10 гадоў ад перапісу 1999 г. колькасьць насельніцтва паменшылася на 541 тысячу (–5,4%). Пры гэтым доля сельскага насельніцтва скарацілася на 644 тысячы (–21%)^[1]. Колькасьць насельніцтва на 1 жніўня 2012 году склала 9457,1 тыс. чалавек і ў параўнаньні з пачаткам году скарацілася на 8,1 тыс. чалавек^[2].

Народнасьці

У часе перапісу 2009 г. 84% (+3% зь перапісу 1999 г.) жыхароў краіны аднесьлі сябе да карэннага народу — беларусаў, 8% — да расейцаў (менш на траціну), 3% — да палякаў, каля 2% — да ўкраінцаў (менш на траціну), 0,1% — да габрэяў (менш у 2,2 разы)^[3]. Паводле перапісу насельніцтва ў лютым 1999 году ў Беларусі пражывалі прадстаўнікі больш за 130 нацыяў і нацыянальнасьцяў. Сярод іх найболей прадстаўленымі этнічнымі групамі зьяўляліся беларусы (8158,9 тыс.), расейцы (1141,7 тыс.), палякі (395,7 тыс.), украінцы (237 тыс.), габрэі (27,8 тыс.), армяне (10,2 тыс.), азэрбайджанцы (10,1 тыс.), у меншай ступені — летувісы (6,4 тыс.) і грузіны (3 тыс.).

Рэгіёны

Па зьвестках за студзень — верасень 2008 году ў Менску колькасьць насельніцтва павялічылася з 1 млн 803,9 тыс. да 1 млн 819,5 тыс. У астатніх рэгіёнах краіны колькасьць жыхароў паменшылася. У Гомельскай вобласьці на 1 кастрычніка налічалася 1 млн 465,7 тыс. чалавек, у Менскай — 1 млн 458,5 тыс., Берасьцейскай — 1 млн 435 тыс., Віцебскай — 1 млн 267,3 тыс., Магілёўскай — 1 млн 125,1 тыс., Гарадзенскай — 1 млн 104,5 тыс. жыхароў^[4].

За 2008 год у Менску колькасьць насельніцтва павялічылася з 1 млн 814,8 тыс. да 1 млн 828,9 тыс. У астатніх рэгіёнах краіны колькасьць жыхароў паменшылася. У Гомельскай вобласьці на 1 студзеня 2009 году налічалася 1 млн 464,5 тыс. чалавек, у Менскай — 1 млн 453,9 тыс., Берасьцейскай — 1 млн 433 тыс., Віцебскай — 1 млн 265,2 тыс., Магілёўскай — 1 млн 123,1 тыс., Гарадзенскай — 1 млн 102,8 тыс.

На 1 траўня 2009 году ў параўнаньні з адпаведнай датай мінулага году колькасьць насельніцтва павялічылася толькі ў Менску — з 1 млн 817,5 тыс. чалавек да 1 млн 840,1 тыс. У астатніх рэгіёнах рэспублікі колькасьць жыхароў паменшылася. У выніку на 1 траўня ў Гомельскай вобласьці налічвалася 1 млн 462,6 тыс. чалавек, у Менскай — 1 млн 448,4 тыс., у Берасьцейскай — 1 млн 430,8 тыс., у Віцебскай — 1 млн 262,1 тыс., у Магілёўскай — 1 млн 120,4 тыс., у Гарадзенскай — 1 млн 100,1 тыс.

Нарадзілася/Памерла

У 2006 годзе ў краіне нарадзілася 95 743 чалавекі (106 % да 2005), каэфіцыент нараджальнасьці 9,8 чалавека на 1000 насельніцтва (у 2005 — 9,2). Памерла ў 2006 годзе 138 944 чалавекі (98 % да 2005), каэфіцыент сьмяротнасьці склаў 14,3 на 1000 (у 2005 — 14,5).^[5] За 2008 год нарадзілася 107 910 дзяцей, што на 4485 больш у параўнаньні з 2007 годам; памерлі 134 394 чалавекі (на 1539 чалавек больш).

Самагубства

Узровень самагубстваў — гэта колькасьць суіцыдаў на 100 000 насельніцтва, згодна з статыстыкай Сусьветнай арганізацыі здароўя за 2007 год, па ўсіх краінах, дзе гэтыя зьвесткі былі даступныя, Беларусь заняла першае месца^[6]. Навукоўцы тлумачаць гэты ўзьлёт ростам спажываньня алькаголю, суб’ектыўным адчуваньнем адсутнасьці жыцьцёвых пэрспэктываў, дэпрэсіўным асяродзьдзем, нізкімі выдаткамі на культуру, а таксама тыпам культурнай традыцыі. Сацыёлягі з Інстытуту Гэлапа (Gallup Polls) у сваёй нядаўняй публікацыі паказалі сувязь колькасьці самагубстваў з рэлігійнасьцю грамадзтва. Сусьветныя сацыялягічныя дасьледаваньні Інстытуту з 2005 да 2006 году выявілі, што рэлігійныя краіны маюць ніжэйшыя паказьнікі самагубстваў.^[7] Вядома, адной рэлігійнасьцю справа не тлумачыцца. Так, узровень самагубстваў у Беларусі вышэйшы, чым у менш рэлігійных і больш заможных суседніх Эстоніі, Латвіі, Чэхіі ці нават Расеі. Хоць мусіла б быць наадварот. Тут першасную ролю адыгрывае суб’ектыўнае адчуваньне жыцьцёвае беспэрспэктыўнасьці, сама сутнасьць сыстэмы кантролю над чалавекам, збудаванай у краіне.^[8]

**Першая пяцёрка краін**
Краіна	Узровень самагубстваў	Рэлігійнасьць
Беларусь	36,80	35
Расея	36,15	28
Казахстан	29,95	43
Вугоршчына	28,45	36
Славенія	25,90	41

У 2008 годзе было зафіксавана 2800 самазабойстваў па краіне^[9]. Што прыкладна на 700 менш, чым у папярэднім годзе. Паводле зьвестак Усясьветнай арганізацыі аховы здароўя, на адно самазабойства прыпадае 8—9 спробаў суіцыду. І такіх спробаў у Беларусі, як паведамляюць спэцыялісты Рэспубліканскага навукова-практычнага цэнтру псыхічнага здароўя, у 2008 годзе было зарэгістравана 6729, што на 50,6% больш, чым у 2007 годзе^[10].

Шлюбнасьць

У 1950 годзе на 1000 чалавек налічвалася 9,6 шлюбу і толькі 0,2 разводу. У 1970 — 9,3 і 1,9. У 1980 — 10,1 і 3,2. У 1990 — 9,7 і 3,4. У 2000 — 6,2 і 4,3. У 2008 — 8 і 3,8. У 2008 годзе ў параўнаньні з 2007-м колькасьць зарэгістраваных шлюбаў скарацілася на 14,6% да 77.201, колькасьць разводаў павялічылася на 1,5% да 36.679.

Паводле перапісу 2009 г. абсалютная большасьць мужчынаў і жанчынаў ва ўзросьце ад 15 гадоў знаходзілася ў шлюбе. Пры гэтым за 10 гадоў між перапісамі 1999 і 2009 гадоў дзелі мужчынаў і жанчынаў у шлюбе зьнізіліся з 66% да 62% і з 56% да 52% адпаведна. Дзель улічаных шлюбаў зьменшылася з 95% да 92%. На 2009 г. каля 10% жанчынаў (436 тыс) знаходзіліся ў разводзе^[11], праз рост сьмяротнасьці мужоў у працаздольным узросьце да 18% (звыш 810 тыс) узрасла дзель удоваў^[1].

Міграцыя

У краіну ў 2008 годзе прыбыла 17 413 чалавек, зьехала — 9268. Міграцыйны прырост склаў 8145 чалавек. У студзені — красавіку 2009 году міграцыйны прырост склаў 6385 чалавек, выехалі 2250. Міграцыйны прырост за чатыры месяцы склаў 4135 чалавек.

У 2012 годзе ў краіну прыбылі 18 040 чалавек (у 2011-м — 17 510) і выбылі 8712 чалавек (у 2011-м — 7610). Прыток перасяленцаў у 2012 годзе ў параўнанні з 2011-м зьнізіўся на 5,8% да 9328 чалавек. Колькасьць жыхароў, якія выехалі з краіны на заробкі, павялічылася з 5522 чалавек у 2011 годзе да 6534 чалавек у 2012 годзе (на 15,5%). Большасьць выехала ў Расею (5369), таксама ў ЗША (452), Польшчу (341), Нямеччыну (225). Выдача дазволаў на пастаяннае пражываньне ў краіне зьнізілася з 13 537 у 2011 годзе да 12 066 у 2012 годзе (на 10%). Большасьць дазволаў на пастаяннае пражываньне атрымалі грамадзяне Расеі (7670) і Ўкраіны (1641). Выдача дазволаў на часовае пражываньне вырасла з 40 722 у 2011 годзе да 46 787 у 2012 годзе. Колькасьць працоўных перасяленцаў, якія прыехалі ў Беларусь на аснове падпісаных дамоваў у 2012 годзе, склала 8781 чалавек (у 2011-м — 8434). Большасьць зь іх — рабочыя (4594) і кваліфікаваныя работнікі, спэцыялісты (2425). Асноўныя краіны паходжаньня працоўных перасяленцаў у Беларусь у 2012 годзе — Украіна (2854), Кітай (1257), Летува (904), Узбэкістан (646), Турцыя (544), Малдова (491)^[12].

Узрост

Паводле перапісу 2009 г. у Беларусі налічвалася 5853 тыс. жыхароў працаздольнага веку, што амаль на 2% больш (+ звыш 100 тыс) параўнальна зь перапісам 1999 году. Іх дзель узрасла з 57,3% да 61,6%. За 10 год між перапісамі 1999 і 2009 гадоў дзель насельніцтва ва ўзросьце да 16 гадоў зьнізілася з 21,2% да 15,9%. Лік дзяцей праз падзеньне нараджальнасьці зьменшыўся на 620 тысячаў (амаль на 30%). Дзель жыхароў ва ўзросьце звыш працаздольнага (мужчыны — 60, жанчыны — 55) ўзрасла з 21,5% да 22,5%^[3].

У Беларусі, па зьвестках на 1 красавіка 2009 году, 100-гадовую ўзроставую мяжу перасягнулі 648 жыхароў. Сярод рэгіёнаў рэспублікі больш за ўсё даўгавечнікаў налічвалася ў Гарадзенскай вобласьці (150 чалавек ва ўзросьце старэй 100 гадоў), на другім месцы — Менская вобласьць (114), на трэцім — Берасьцейская (102). Пры гэтым сярод беларускіх даўгавечнікаў жанчыны амаль у 7 разоў больш, чым мужчын. А ва ўзроставай групе старэй за 110 гадоў няма ніводнага прадстаўніка дужага полу.^[13]

Гарады

Паводле перапісу 2009 году, у гарадах пражывала 7 млн 65 тыс. чалавек, што на 103 тыс. чалавек больш, чым у перапіс 1999 году. Доля гараджанаў у агульнай колькасьці насельніцтва ўзрасла з 69% да 74%. У 2009 годзе ў Беларусі было 112 гарадоў. Амаль 2/3 зь іх — з колькасьцю насельніцтва меншай за 20 тыс. чалавек. У 12 гарадах налічвалася звыш 100 тыс. жыхароў. За 10 гадоў зь іх ліку выбылі Ліда (Гарадзенская вобласьць) і Наваполацак (Полацкі раён, Віцебская вобласьць).

З 1999-га па 2009 год больш як на 10% колькасьць насельніцтва павялічылася ў гарадах Фаніпаль (Койданаўскі раён, Менская вобласьць), Нароўля (Гомельская вобласьць) і Лагойск (Менская вобл.). Рост насельніцтва звыш 5% склаў у гарадах Менск (9%; +156 тыс., зь іх 2/3 жанчыны), Заслаўе (Менскі раён), Горадня, Берасьце (8%), Чачэрск (Гомельская вобл.), Смалявічы (Менская вобл.), Жлобін (Гомельская вобл.) і Койданаў. Рост колькасьці насельніцтва назіраўся ва ўсіх абласных цэнтрах, у 2009 годзе на іх прыпадала 52% гарадзкога насельніцтва^[14].

Мова

Паводле перапісу 2009 году, беларуская мова зьяўлялася роднай для абсалютнай большасьці жыхароў краіны (5058,4 тыс. чалавек; 53,2%). Пры гэтым беларуская была мовай зносінаў толькі 23% насельніцтва (2227,2 тыс. чалавек), расейская — 70% (6673 тыс. чалавек)^[15]. За 10 год між перапісамі 1999 і 2009 гадоў праз правядзеньне русыфікацыі дзяржаўных электронных СМІ ўрадам Аляксандра Лукашэнкі болей чым на 20 адсоткавых пунктаў (з 73% да 53%) зьнізілася доля жыхароў, чыя родная мова была беларускай, на 14 адсоткавых пунктаў (з 37% да 23%) стала менш беларускамоўных^[16]. Праз такія перамены ў 2009 годзе Арганізацыя Аб’яднаных Нацыяў па пытаньнях адукацыі, навукі і культуры залічыла беларускую мову да ліку загрожаных^[17].

Плоці

Паводле перапісу ў кастрычніку 2009 г. у краіне пражывала 4420 тыс. мужчынаў і 5068 тыс. жанчынаў. За 10 гадоў між перапісамі 1999 і 2009 гадоў праз рост сьмяротнасьці мужчынаў у працаздольным узросьце іх лік зьменшыўся на 6,3%, а дзель у суадносінах да жанчынаў скарацілася з 1:1,129 да 1:1,15. Лік жанчынаў таксама скараціўся (на 4,6%). На 2009 г. празь перасяленьне вясковых маладухаў у горад там мужчыны колькасна пераважалі ва ўзросьце да 27 гадоў, у вёсцы — да 56 гадоў^[11].

Дынаміка

У 1994 годзе колькасьць насельніцтва краіны складала 10 млн 243,5 тыс. За 19 гадоў кіраваньня цяперашняга кіраўніка краіны яна паменшылася на 786,4 тыс. Гэта раўнасільна таму, што Беларусь страціла два абласныя цэнтры краіны — Гомеля і Берасьця, і вярнулася ў 1978 год.

За апошнія 30 гадоў адбылося даволі інтэнсіўнае пераразьмеркаваньне вясковага і гарадзкога насельніцтва, амаль па адсотку штогод на карысьць гораду. Імавернасьць застацца на месцы свайго нараджэньня для 20—24-гадовых беларускіх гараджан пад канец 1960-х складала 0,88, для вяскоўцаў — толькі 0,26. Пад канец 1990-х розьніца павялічылася адпаведна да 0,92 і 0,22. З кожным годам пагаршаецца здароўе людзей, асабліва немаўлят. Так, колькасьць упершыню захварэлых на сардэчна-сасудзістыя захворваньні штогод павялічваецца на 3—4 адсоткі (зьвесткі на 2004 год), такая ж карціна з злаякаснымі захворваньнямі^[18].

**Колькасьць насельніцтва на Беларусі па гадах**
Час падліку	Колькасьць насельніцтва, тыс.	Прырост/Зьмяншэньне, тыс.	Гарадзкое (%)
14 стагодзьдзе	≈1 000^[19]	—	—
1650	2900^[20]	—	—
1667	≈1400^[20]^[21]	—	—
1700	2200^[20]^[22]	—	—
1717	1500^[20]^[23]	—	—
1772	2900^[20]	—	—
1811	3800^[19]^[24]	—	—
1863	4200^[19]^[24]	—	—
1897	6673^[25]	—	13,5
1913	6899,1^[25]	—	14,3
1914	7500^[19]^[26]	—	—
1917	6900^[19]^[26]	—	—
1921	6700^[19]^[26]	—	—
1926	4986,0^[25]^[27]	—	17,0
1939	8912,2^[25]^[26]/≈11 000^[28]^[29]	—	20,8/—
1940	9046,1^[25]^[30]	+133,9	21,3
1 студзеня 1941	10 454,9^[25]^[31]	—	—
1941	9092,0^[25]	+45,9	21,7
22 чэрвеня 1941	9200^[25]^[26]/10 528^[25]^[31]	—	—
1945	≈7700^[32]	—	22,2
1950	7709,0^[25]	—	21,0
1951	7781,1^[25]	+72,1	22,2
1952	7748,7^[25]	+32,4	23,6
1953	7693,4^[25]	+55,3	24,7
1954	7685,6^[25]	-7,8	25,9
1955	7757,2^[25]	+71,6	26,6
1956	7850,2^[25]	+93	27,0
1957	7910,0^[25]	+59,8	27,8
1958	7961,6^[25]	+51,6	29,0
1959	8055,7^[25]	+94,1	30,8
1960	8147,4^[25]	+91,7	32,0
1961	8233,3^[25]	+85,9	33,3
1962	8335,2^[25]	+101,9	34,4
1963	8435,4^[25]	+100,2	35,4
1964	8479,8^[25]	+44,4	36,5
1965	8557,9^[25]	+78,1	37,5
1966	8655,7^[25]	+97,8	38,5
1967	8761,8^[25]	+106,1	39,6
1968	8838,7^[25]	+76,9	40,8
1969	8915,0^[25]	+76,3	42,1
1970	8992,2^[25]	+77,2	43,3
1971	9048,7^[25]	+56,5	44,4
1972	9118,1^[25]	+69,4	45,7
1973	9182,4^[25]	+64,3	47,1
1974	9251,4^[25]	+69	48,5
1975	9317,2^[25]	+65,8	49,9
1976	9360,5^[25]	+43,3	51,2^[33]
1977	9406,2^[25]	+45,7	52,4
1978	9463,5^[25]	+57,3	53,6
1979	9532,5^[25]	+69	54,9
1980	9591,8^[25]	+59,3	55,9
1981	9662,9^[25]	+71,1	57,0
1982	9736,1^[25]	+73,2	58,0
1983	9800,6^[25]	+64,5	59,1
1984	9869,4^[25]	+68,8	60,2
1985	9929,0^[25]	+59,6	61,2
1986	9986,4^[25]	+57,4	62,2
1987	10 042,8^[25]^[34]	+56,4	63,2
1988	10 089,7^[25]	+46,9	64,3
1989	10 151,8^[25]	+62,1	65,4
1990	10 188,9^[25]	+37,1	66,1
1991	10 189,8^[25]	+0,9	66,8
1992	10 198,3^[25]	+8,5	67,2
1993	10 234,6^[25]	+36,3	67,4
1994	10 243,5^[25]^[35]	+8,9	67,6
1995	10 177,3^[36]	-66,2	68,1
1996	10 141,9	-35,4	68,4
1997	10 093,0	-48,9	68,8
1998	10 045,2	-47,8	69,3
1999	10 019,5	-25,7	69,7
2000	9956,7^[36]	-62,8	70,2
2001	9900,4^[36]	-56,3	70,7
2002	9830,7^[36]	-69,7	71,1
2003	9762,8^[36]	-67,9	71,5
2004	9697,5^[36]	-65,3	72,0
2005	9630,4^[36]	-67,1	72,4
2006	9579,5^[36]	-50,9	—
2007	9542,4^[36]	-37,1	—
2008	9513,6^[36]	-28,8	73,9
2009	9500,0^[36]	-13,6	—
2010	9481,2^[36]	-18,8	—
2011	9465,4^[36]	-15,8	—

Цікавая інфармацыя

Колькасьць местаў у Беларусі — станам на 1 красавіка 2012 году — 113; на 1 студзеня 2010 году — 112^[37]; на 1 студзеня 2004 году — 109, зь іх 20 местаў абласнога падпарадкаваньня^[38]; на 1 студзеня 2003 году — 110^[39]; на 1 студзеня 1999 году — 109^[40].
Колькасьць мястэчак у Беларусі — станам на 1 красавіка 2012 году — 91; на 1 студзеня 2012 году — 92^[41], зь іх 9 працоўных і 1 курортны пасёлак; на 1 студзеня 2010 году — 94^[42], зь іх 10 працоўных і 1 курортны пасёлак; на 1 студзеня 2004 году — 101^[43]; на 1 студзеня 2003 году — 101^[44].
Колькасьць сельскіх населеных пунктаў у Беларусі — станам на 1 студзеня 2004 году — 24 022^[45]; станам на 1 студзеня 2003 году — 24 049^[46]; станам на 1999 год — 23 459^[47]; станам на 1970 год — 27 911^[47]; станам на 1959 год — 34 442^[47].
Штогод Беларусь страчвае ў сярэднім 274 вёскі^[47].
Найбуйнейшы сельскі населены пункт Берасьцейскай вобласьці — вёска Альшаны.
Найбуйнейшы сельскі населены пункт Гарадзенскай вобласьці — вёска Верцялішкі.
Найбуйнейшы сельскі населены пункт Гомельскай вобласьці — вёска Яроміна.
Самая распаўсюджаная назва населенага пункта Беларусі — Навасёлкі (больш за 120)
Самыя доўгія назвы населеных пунктаў Беларусі — вёскі Новааляксандраўка і Скарабагатаўшчына (17 літараў), Калесьнікоўшчына (16 літараў) і Кашталянаўшчына (15 літараў), падвойныя назвы — вёскі Вулька-Гарадзішчанская, Вялікая Мухамораўшчына і Падбельскія Агароднікі (21 літара) і вёска Рудня-Барталамееўская (20 літараў).
Самыя кароткія назвы населеных пунктаў Беларусі — хутар Ор, вёскі Шо і Яя.

Крыніцы й зноскі

^ ^а ^б Іна Студзінская. Беларусаў — 84%, але беларуская мова родная толькі для 53% // Радыё «Свабода», 8 верасьня 2010 г. Праверана 9 лістапада 2013 г.
^ Алена Прус. Колькасьць насельніцтва Беларусі на 1 жніўня склала 9 млн 457,1 тыс. чалавек // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 27 жніўня 2012 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.
^ ^а ^б Беларускую мову назвалі роднай 60 працэнтаў жыхароў рэспублікі // Зьвязда : газэта. — 9 верасьня 2010. — № 176 (26784). — С. 1-2. — ISSN 1990-763x.
^ Марына Носава. За студзень—верасень колькасьць насельніцтва Беларусі паменшылася на 20,1 тыс. чалавек // БелаПАН, 29 кастрычніка 2008 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.
^ http://naviny.by/rubrics/society/2007/01/18/ic_news_116_265761/
^ Мікола Бугай, Раман Маладзяшын. Беларусь выйшла ў сусьветныя лідэры па самагубствах // Наша Ніва, 17 ліпеня 2008 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.
^ Gallup, In More Religious Countries, Lower Suicide Rates (анг.)
^ TUT.BY, Беларусь выйшла ў сусьветныя лідэры па самагубствах — камэнтары жыхароў сталіцы
^ Зьміцер Панкавец. 2800 самазабойстваў за мінулы год // Наша Ніва, 21 студзеня 2009 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.
^ Міхал Карневіч, Анатоль Кругавец. Зачараваныя сьмерцю // Радыё «Свабода», 4 чэрвеня 2009 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.
^ ^а ^б Сяргей Грыб. Мужчыны ў дэфіцыце // Зьвязда : газэта. — 8 верасьня 2010. — № 175 (26783). — С. 1. — ISSN 1990-763x.
^ Алена Прус. У Беларусі ў 2013 годзе будуць рэалізоўвацца пляны па рассяленьню іншаземцаў працаздольнага ўзросту // БелТА, 3 красавіка 2013 г. Праверана 4 красавіка 2013 г.
^ Найстарэйшая жыхарка Беларусі сьвяткуе 120-годзьдзе (рас.) // БЕЛТА, 4 ліпеня 2009 г.
^ Алена Прус. Сярод гарадоў Беларусі хутка растуць Фаніпаль, Нароўля і Лагойск // БелТА, 27 верасьня 2011 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.
^ Вынікі перапісу насельніцтва: для 53% насельніцтва беларуская мова – родная // Радыё «Свабода», 8 верасьня 2010 г. Праверана 10 красавіка 2013 г.
^ Юры Дракахруст. Беларуская нацыя ў люстэрку моўна-этнічных вынікаў перапісу // Радыё «Свабода», 13 верасьня 2010 г. Праверана 10 красавіка 2013 г.
^ Газэта «Салідарнасьць». Экспэрты ЮНЭСКА лічаць, што беларуская мова знаходзіцца ў небясьпецы // Белазар, 23 лютага 2009 г. Праверана 10 красавіка 2013 г.
^ Аляксей Мікуліч Беларусы ў генетычнай прасторы: Антрапалёгія этнасу. — Мн.: Тэхналогія, 2005. — 138 с. — ISBN 985-458-122-5
^ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4 С. 90
^ ^а ^б ^в ^г ^д Атлас: Гісторыя Беларусі, XVI—XVIII стст. [Карты]. — Мн.: Выд. цэнтр БДУ, 2005. — 28 с. ISBN 985-476-309-9 С. 19
^ Насельніцтва ВКЛ. У вайну 1654—1667 гадоў загінуў кожны другі жыхар Літвы: 1,5 млн з 2,9 млн, што жылі ў 1650 годзе. Насельніцтва Літвы дасягнула сваёй даваеннай колькасьці толькі ў 1772 годзе, праз 105 гадоў.
^ Насельніцтва ВКЛ на пачатку Вялікай Паўночнай вайны (1700—1721).
^ Страты ВКЛ у Вялікай Паўночнай вайне (1700—1721) склалі 700 тысяч чалавек.
^ ^а ^б У сучасных межах. Паводле рэвізіяў Расейскай імпэрыі.
^ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о ^п ^р ^с ^т ^у ^ф ^х ^ц ^ч ^ш ^э ^ю ^я ^аа ^аб ^ав ^аг ^ад ^ае ^аё ^аж ^аз ^аі ^ак ^ал ^ам ^ан ^ао ^ап ^ар ^ас ^ат ^ау ^аф ^ах ^ац ^ач ^аш ^аэ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4 С. 92
^ ^а ^б ^в ^г ^д У сучасных межах.
^ У межах да 17 верасьня 1939 году
^ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4 С. 91
^ У межах 1939 году.
^ У 1940 годзе, упершыню за ўсю гісторыю Беларусі, колькасьць насельніцтва перавысіла 9 мільёнаў чалавек.
^ ^а ^б У межах 1941 году.
^ Агульныя страты насельніцтва БССР за гады вайны — каля 1,3 млн чалавек (каля 800 тысяч габрэяў і 500 тысяч беларусаў). Дадзеныя дэмаграфіі выразна паказваюць, што ў вайну загінуў кожны шосты жыхар рэспублікі, і дзьве траціны загінулых — габрэі. Пасьля 1945 году даваеннай колькасьці насельніцтва БССР змагла дасягнуць толькі праз 25 гадоў, у 1970 годзе.
^ У 1976 годзе, упершыню за ўсю гісторыю Беларусі, колькасьць гарадзкога насельніцтва склала больш за 50%.
^ У 1987 годзе, упершыню за ўсю гісторыю Беларусі, колькасьць насельніцтва перавысіла 10 мільёнаў чалавек.
^ У сучасных межах. Самая вялікая колькасьць насельніцтва Беларусі за ўсю гісторыю.
^ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м Колькасьць насельніцтва па абласьцях і г. Менску
^ Административно-территориальное деление Республики Беларусь на 1 января 2010 года // Статистический ежегодник Республики Беларусь 2010 / Зинковский В.И. и др.. — Мн.: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2009. — С. 26. — ISBN 978-985-6858-58-4
^ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4 Старонка 724
^ Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С.В. Марцэлеў; рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2004. — 632 с.: іл. ISBN 985-11-0303-9.
^ Рэспубліка Беларусь. Аглядна-тапаграфічная карта. Маштаб 1:500 000. Дзяржаўны камітэт па зямельных рэсурсах, геадэзіі і картаграфіі Рэспублікі Беларусь. Рэспубліканскае ўнітарнае прадпрыемства «Белгеадэзія». — Мн., 2003.
^ Статыстычны бюлетэнь «Колькасьць насельніцтва на 1 студзеня 2012 году і сярэднегадовая колькасьць насельніцтва за 2011 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласьцей, раёнаў, гарадоў, мястэчак» (Аб'ём бюлетэня 17 старонак) (рас.)
^ http://belstat.gov.by/homep/ru/publications/population/2011/bul_population.rar
^ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4
^ Рэспубліка Беларусь: Вобласці і раёны: Энцыкл. давед. / Аўт.-склад. Л. В. Календа. — Мн.: БелЭн, 2004. — 568 с.: іл. ISBN 985-11-0301-2
^ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4
^ Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С.В. Марцэлеў; рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2004. — 632 с.: іл. ISBN 985-11-0303-9.
^ ^а ^б ^в ^г Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4 Старонка 94

Вонкавыя спасылкі

[свабода-1] а ^б Іна Студзінская. Беларусаў — 84%, але беларуская мова родная толькі для 53% // Радыё «Свабода», 8 верасьня 2010 г. Праверана 9 лістапада 2013 г.

[Белта306911-2] Алена Прус. Колькасьць насельніцтва Беларусі на 1 жніўня склала 9 млн 457,1 тыс. чалавек // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 27 жніўня 2012 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.

[зьвязда-3] а ^б Беларускую мову назвалі роднай 60 працэнтаў жыхароў рэспублікі // Зьвязда : газэта. — 9 верасьня 2010. — № 176 (26784). — С. 1-2. — ISSN 1990-763x.

[БелаПАН_1-4] Марына Носава. За студзень—верасень колькасьць насельніцтва Беларусі паменшылася на 20,1 тыс. чалавек // БелаПАН, 29 кастрычніка 2008 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.

[5] ttp://naviny.by/rubrics/society/2007/01/18/ic_news_116_265761/

[6] Мікола Бугай, Раман Маладзяшын. Беларусь выйшла ў сусьветныя лідэры па самагубствах // Наша Ніва, 17 ліпеня 2008 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.

[7] Gallup, In More Religious Countries, Lower Suicide Rates (анг.)

[8] TUT.BY, Беларусь выйшла ў сусьветныя лідэры па самагубствах — камэнтары жыхароў сталіцы

[9] Зьміцер Панкавец. 2800 самазабойстваў за мінулы год // Наша Ніва, 21 студзеня 2009 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.

[10] Міхал Карневіч, Анатоль Кругавец. Зачараваныя сьмерцю // Радыё «Свабода», 4 чэрвеня 2009 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.

[zviazda-11] а ^б Сяргей Грыб. Мужчыны ў дэфіцыце // Зьвязда : газэта. — 8 верасьня 2010. — № 175 (26783). — С. 1. — ISSN 1990-763x.

[12] Алена Прус. У Беларусі ў 2013 годзе будуць рэалізоўвацца пляны па рассяленьню іншаземцаў працаздольнага ўзросту // БелТА, 3 красавіка 2013 г. Праверана 4 красавіка 2013 г.

[13] Найстарэйшая жыхарка Беларусі сьвяткуе 120-годзьдзе (рас.) // БЕЛТА, 4 ліпеня 2009 г.

[14] Алена Прус. Сярод гарадоў Беларусі хутка растуць Фаніпаль, Нароўля і Лагойск // БелТА, 27 верасьня 2011 г. Праверана 8 красавіка 2013 г.

[15] Вынікі перапісу насельніцтва: для 53% насельніцтва беларуская мова – родная // Радыё «Свабода», 8 верасьня 2010 г. Праверана 10 красавіка 2013 г.

[16] Юры Дракахруст. Беларуская нацыя ў люстэрку моўна-этнічных вынікаў перапісу // Радыё «Свабода», 13 верасьня 2010 г. Праверана 10 красавіка 2013 г.

[17] Газэта «Салідарнасьць». Экспэрты ЮНЭСКА лічаць, што беларуская мова знаходзіцца ў небясьпецы // Белазар, 23 лютага 2009 г. Праверана 10 красавіка 2013 г.

[mikulich-18] Аляксей Мікуліч Беларусы ў генетычнай прасторы: Антрапалёгія этнасу. — Мн.: Тэхналогія, 2005. — 138 с. — ISBN 985-458-122-5

[18-2,_90-19] а ^б ^в ^г ^д ^е Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4 С. 90

[АГБ-20] а ^б ^в ^г ^д Атлас: Гісторыя Беларусі, XVI—XVIII стст. [Карты]. — Мн.: Выд. цэнтр БДУ, 2005. — 28 с. ISBN 985-476-309-9 С. 19

[21] Насельніцтва ВКЛ. У вайну 1654—1667 гадоў загінуў кожны другі жыхар Літвы: 1,5 млн з 2,9 млн, што жылі ў 1650 годзе. Насельніцтва Літвы дасягнула сваёй даваеннай колькасьці толькі ў 1772 годзе, праз 105 гадоў.

[22] Насельніцтва ВКЛ на пачатку Вялікай Паўночнай вайны (1700—1721).

[23] Страты ВКЛ у Вялікай Паўночнай вайне (1700—1721) склалі 700 тысяч чалавек.

[мяжа_р-24] а ^б У сучасных межах. Паводле рэвізіяў Расейскай імпэрыі.

[18-2,_92-25] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о ^п ^р ^с ^т ^у ^ф ^х ^ц ^ч ^ш ^э ^ю ^я ^аа ^аб ^ав ^аг ^ад ^ае ^аё ^аж ^аз ^аі ^ак ^ал ^ам ^ан ^ао ^ап ^ар ^ас ^ат ^ау ^аф ^ах ^ац ^ач ^аш ^аэ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4 С. 92

[мяжа-26] а ^б ^в ^г ^д У сучасных межах.

[27] У межах да 17 верасьня 1939 году

[18-2,_91-28] Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4 С. 91

[29] У межах 1939 году.

[30] У 1940 годзе, упершыню за ўсю гісторыю Беларусі, колькасьць насельніцтва перавысіла 9 мільёнаў чалавек.

[мяжа_в-31] а ^б У межах 1941 году.

[32] Агульныя страты насельніцтва БССР за гады вайны — каля 1,3 млн чалавек (каля 800 тысяч габрэяў і 500 тысяч беларусаў). Дадзеныя дэмаграфіі выразна паказваюць, што ў вайну загінуў кожны шосты жыхар рэспублікі, і дзьве траціны загінулых — габрэі. Пасьля 1945 году даваеннай колькасьці насельніцтва БССР змагла дасягнуць толькі праз 25 гадоў, у 1970 годзе.

[33] У 1976 годзе, упершыню за ўсю гісторыю Беларусі, колькасьць гарадзкога насельніцтва склала больш за 50%.

[34] У 1987 годзе, упершыню за ўсю гісторыю Беларусі, колькасьць насельніцтва перавысіла 10 мільёнаў чалавек.

[35] У сучасных межах. Самая вялікая колькасьць насельніцтва Беларусі за ўсю гісторыю.

[belstat1-36] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м Колькасьць насельніцтва па абласьцях і г. Менску

[37] Административно-территориальное деление Республики Беларусь на 1 января 2010 года // Статистический ежегодник Республики Беларусь 2010 / Зинковский В.И. и др.. — Мн.: Национальный статистический комитет Республики Беларусь, 2009. — С. 26. — ISBN 978-985-6858-58-4

[38] Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4 Старонка 724

[39] Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С.В. Марцэлеў; рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2004. — 632 с.: іл. ISBN 985-11-0303-9.

[40] Рэспубліка Беларусь. Аглядна-тапаграфічная карта. Маштаб 1:500 000. Дзяржаўны камітэт па зямельных рэсурсах, геадэзіі і картаграфіі Рэспублікі Беларусь. Рэспубліканскае ўнітарнае прадпрыемства «Белгеадэзія». — Мн., 2003.

[41] Статыстычны бюлетэнь «Колькасьць насельніцтва на 1 студзеня 2012 году і сярэднегадовая колькасьць насельніцтва за 2011 год па Рэспубліцы Беларусь у разрэзе абласьцей, раёнаў, гарадоў, мястэчак» (Аб'ём бюлетэня 17 старонак) (рас.)

[42] ttp://belstat.gov.by/homep/ru/publications/population/2011/bul_population.rar

[43] Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4

[44] Рэспубліка Беларусь: Вобласці і раёны: Энцыкл. давед. / Аўт.-склад. Л. В. Календа. — Мн.: БелЭн, 2004. — 568 с.: іл. ISBN 985-11-0301-2

[45] Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4

[46] Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С.В. Марцэлеў; рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2004. — 632 с.: іл. ISBN 985-11-0303-9.

[18-2,_94-47] а ^б ^в ^г Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 2: Рэспубліка Беларусь. — 760 с. — ISBN 985-11-0295-4 Старонка 94

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

п а р Краіны Эўропы: Насельніцтва
Азэрбайджан¹ Альбанія Андора Армэнія¹ Аўстрыя Баўгарыя Беларусь Босьнія і Герцагавіна Бэльгія Ватыкан Вугоршчына Вялікабрытанія Гішпанія Грузія¹ Грэцыя Данія Ірляндыя Ісьляндыя Італія Казахстан¹ Кіпр Латвія Летува Ліхтэнштайн Люксэмбург Малдова Мальта Манака Нарвэгія Нідэрлянды Нямеччына Партугалія Паўночная Македонія Польшча Расея¹ Румынія Сан-Марына Славаччына Славенія Сэрбія Турэччына¹ Украіна Фінляндыя Францыя Харватыя Чарнагорыя Чэхія Швайцарыя Швэцыя Эстонія
Залежныя тэрыторыі	Аляндзкія астравы Гернсі Гібральтар Джэрзі Востраў Мэн Фарэрскія астравы Шпіцбэрген Ян-Маен
Непрызнаныя дзяржавы	Абхазія¹ Арцах¹ Косава і Мэтохія Паўднёвая Асэтыя¹ Паўночны Кіпр Прыднястроўе
¹ У асноўным у Азіі