Сынаптычныя Эвангельлі: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Lš-k. (гутаркі | унёсак)
д Typo fixing using AWB
Няма апісаньня зьменаў
Радок 1: Радок 1:
[[Файл:Relationship between synoptic gospels.png|міні|справа|200пкс|Дыяграма, якая паказвае сувязь паміж сынаптычнымі Эвангельлямі]]
[[Файл:Relationship between synoptic gospels.png|міні|справа|200пкс|Дыяграма, якая паказвае сувязь паміж сынаптычнымі Эвангельлямі]]
'''Сынапт́ычныя Эв́ангельлі''' ({{мова-el|συνοπτικός}}, літ. «той, хто назірае» от {{мова-el|σύν}}, «разам» и {{мова-el|όψις}}, «бачаньне, зрокавае ўспрыманьне») — называюць [[Эвангельле|Эвангельлі]] ад [[Эвангельле паводле Матфея|Матфея]], [[Эвангельле паводле Марка|Марка]] і [[Эвангельле паводле Лукі|Лукі]], таму што яны ўключаюць у сябе шматлікія аднолькавыя гісторыі, часта ў той жа пасьлядоўнасьці, і падобныя фармулёўкі. Гэтая ступень паралелізму ў зьмесьце, апавяданьні і разьмяшчэньні, мовы і структуры прапановы можа быць растлумачана за кошт літаратурнай узаемазалежнасьці. Шматлікія навукоўцы лічаць, што гэтыя Эвангельлі напісаны з аднаго пункту гледжаньня і выразна зьвязаныя паміж сабой.
'''Сынапт́ычныя Эв́ангельлі''' (ад{{мова-el|συνόψις}} ''syn-opsis, сын-опсыс'') — разам (сумесна) назіраць) — назва трох кананічных [[Эвангельле|Эвангельляў]]: ад [[Эвангельле паводле Мацьвея|Мацьвея]], [[Эвангельле паводле Марка|Марка]] і [[Эвангельле паводле Лукі|Лукі]]. Гэтыя Эвангельлі ўключаюць у сябе шматлікія аднолькавыя гісторыі, часта ў той жа пасьлядоўнасьці, падобныя фармулёўкі. Гэтая ступень паралелізму ў зьмесьце, разьмяшчэньні, мове і структуры апавяданьня можа быць растлумачана за кошт літаратурнай узаемазалежнасьці. Шматлікія навукоўцы лічаць, што гэтыя Эвангельлі напісаны з аднаго пункту гледжаньня і выразна зьвязаныя паміж сабой у адрозьнеьне ад чацьвёртага кананічнага [[Эвангельле паводле Яна|Эвангельля паводле Яна]].


На думку большасьці дасьледчыкаў, [[Марк, эвангеліст|Марк]] быў першым, хто напісаў сваё Эвангельле. [[Матфей, эвангеліст|Матфей]] і [[Лука, эвангеліст|Лука]] затым выкарыстоўваюць Эвангельле паводле Марка як крыніцу, а таксама прыводзяцца гіпатэтычныя выказваньні аб існаваньні Эвангельля вядомага як [[Крыніца Q]]. Эвангельлі паводле Матфея і Лукі таксама ўключаны ўнікальныя матэрыялы і крыніцы для гэтага матэрыялу вызначаны адпаведна як [[Крыніца M|M]] і [[Крыніца L|L]].
На думку большасьці дасьледчыкаў, [[Марк (эвангеліст)|Марк]] быў першым, хто напісаў сваё Эвангельле. [[Мацьвей (апостал)|Мацьвей]] і [[Лука (эвангеліст)|Лука]] затым выкарыстоўваюць Эвангельле паводле Марка як крыніцу, таксама прыводзяцца гіпатэтычныя выказваньні аб існаваньні Эвангельля вядомага як [[Крыніца Q]]. Ў Эвангельлі паводле Мацьвея і Лукі таксама ўключаны унікальныя матэрыялы і крыніцы для гэтага матэрыялу вызначаныя адпаведна як [[Крыніца M|M]] і [[Крыніца L|L]].


Сінаптычныя Эвангельлі зьяўляюцца асноўнай крыніцай гістарычных зьвестак пра [[Ісус Хрыстос|Ісуса]].
Сынаптычныя Эвангельлі зьяўляюцца асноўнай крыніцай гістарычных зьвестак пра [[Ісус Хрыстос|Ісуса]].


[[Апакрыфічныя Эвангельлі]], а таксама кананічнае [[Эвангельле паводле Яна]], моцна адрозьніваюцца ад сінаптычных Эвангельляў.
[[Апакрыфічныя Эвангельлі]], а таксама кананічнае [[Эвангельле паводле Яна]], маюць пэўныя адрозьненьні ад сынаптычных Эвангельляў.


Назва сінаптычныя Эвангельлі выкарыстоўваецца з [[XVIII стагодзьдзе|XVIII стагодзьдзя]], калі Іяган Якаў Грысбах выдаў тры Эвангельлі ў [[1776]] у выглядзе [[Сінопсіс]]а паралельнымі радкамі.
Назва сінаптычныя Эвангельлі выкарыстоўваецца з [[XVIII стагодзьдзе|XVIII стагодзьдзя]], калі Іяган Якаў Грысбах выдаў тры Эвангельлі ў [[1776]] у выглядзе [[Сінопсіс]]а паралельнымі радкамі.


== Літаратура ==
{{Накід}}
* P. Benoit, M-E. Boismard, ''Synopse des quatre évangiles en français avec parallèles des apocryphes et des Pères'', Tome I, Textes, Éditions du Cerf, Paris, 1965
* M-E. Boismard, P. Benoit, A. Lamouille et P. Sandevoir, ''Synopse des quatre évangiles en français'', vol. II, Commentaire, Éditions du Cerf, Paris, 1972.

[[Катэгорыя:Кнігі Новага Запавету]]
[[Катэгорыя:Кнігі Новага Запавету]]
[[Катэгорыя:Хрысьціянства]]
[[Катэгорыя:Хрысьціянства]]

Вэрсія ад 09:44, 19 ліпеня 2013

Дыяграма, якая паказвае сувязь паміж сынаптычнымі Эвангельлямі

Сынапт́ычныя Эв́ангельлі (адпа-грэцку: συνόψις syn-opsis, сын-опсыс) — разам (сумесна) назіраць) — назва трох кананічных Эвангельляў: ад Мацьвея, Марка і Лукі. Гэтыя Эвангельлі ўключаюць у сябе шматлікія аднолькавыя гісторыі, часта ў той жа пасьлядоўнасьці, падобныя фармулёўкі. Гэтая ступень паралелізму ў зьмесьце, разьмяшчэньні, мове і структуры апавяданьня можа быць растлумачана за кошт літаратурнай узаемазалежнасьці. Шматлікія навукоўцы лічаць, што гэтыя Эвангельлі напісаны з аднаго пункту гледжаньня і выразна зьвязаныя паміж сабой у адрозьнеьне ад чацьвёртага кананічнага Эвангельля паводле Яна.

На думку большасьці дасьледчыкаў, Марк быў першым, хто напісаў сваё Эвангельле. Мацьвей і Лука затым выкарыстоўваюць Эвангельле паводле Марка як крыніцу, таксама прыводзяцца гіпатэтычныя выказваньні аб існаваньні Эвангельля вядомага як Крыніца Q. Ў Эвангельлі паводле Мацьвея і Лукі таксама ўключаны унікальныя матэрыялы і крыніцы для гэтага матэрыялу вызначаныя адпаведна як M і L.

Сынаптычныя Эвангельлі зьяўляюцца асноўнай крыніцай гістарычных зьвестак пра Ісуса.

Апакрыфічныя Эвангельлі, а таксама кананічнае Эвангельле паводле Яна, маюць пэўныя адрозьненьні ад сынаптычных Эвангельляў.

Назва сінаптычныя Эвангельлі выкарыстоўваецца з XVIII стагодзьдзя, калі Іяган Якаў Грысбах выдаў тры Эвангельлі ў 1776 у выглядзе Сінопсіса паралельнымі радкамі.

Літаратура

  • P. Benoit, M-E. Boismard, Synopse des quatre évangiles en français avec parallèles des apocryphes et des Pères, Tome I, Textes, Éditions du Cerf, Paris, 1965
  • M-E. Boismard, P. Benoit, A. Lamouille et P. Sandevoir, Synopse des quatre évangiles en français, vol. II, Commentaire, Éditions du Cerf, Paris, 1972.