Сынаптычныя Эвангельлі: розьніца паміж вэрсіямі
Выдалены ўвесь зьмест старонкі |
|||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Файл:Relationship between synoptic gospels.png|thumb|right|200px|Дыяграма, якая паказвае сувязь паміж сынаптычнымі Эвангельлямі]] |
|||
'''Сынаптычныя Евангельлі''' ({{lang-el|συνοπτικός}}, букв. «са-назіраючы» от {{lang-el|σύν}}, «разам» и {{lang-el|όψις}}, «бачаньне, глядзельнае ўяўленьне») — называюць [[Евангелле|Евангельлі]] ад [[Евангелле паводле Матфея|Матфея]], [[Евангелле паводле Марка|Марка]] і [[Евангелле паводле Лукі|Лукі]], таму што яны ўключаюць у сябе шматлікія аднолькавыя гісторыі, часта ў той жа пасьлядоўнасьці, і падобныя фармулёўкі. Гэтая ступень паралелізму ў зьмесьце, апавяданьні і разьмяшчэньні, мовы і структуры прапановы можа быць растлумачана за кошт літаратурнай ўзаемазалежнасьці. Шматлікія навукоўцы лічаць, што гэтыя Евангельлі напісаны з аднаго пункту гледжаньня і выразна зьвязаныя паміж сабой. |
|||
На думку большасьці дасьледчыкаў, [[Марк, евангеліст|Марк]] быў першым, хто напісаў сваё Евангельле. [[Матфей, евангеліст|Матфей]] і [[Лука, евангеліст|Лука]] затым выкарыстоўваюць Евангельле паводле Марка як крыніцу, а таксама прыводзяцца гіпатэтычныя выказваньні аб існаваньні Евангельля вядомага як [[Крыніца Q]]. Евангельлі паводле Матфея і Лукі таксама ўключаны унікальныя матэрыялы і крыніцы для гэтага матэрыялу вызначаны адпаведна як [[Крыніца M|M]] і [[Крыніца L|L]]. |
|||
Сінаптычныя Евангельлі зьяўляюцца асноўнай крыніцай гістарычных зьвестак пра [[Ісус Хрыстос|Ісуса]]. |
|||
[[Апакрыфічныя Евангеллі]], а таксама кананічнае [[Евангелле паводле Яна]], моцна адрозьніваюцца ад сінаптычных Евангельляў. |
|||
Назва сінаптычныя Евангельлі выкарыстоўваецца з [[XVIII стагоддзе|XVIII стагодзьдзя]], калі Іяган Якаў Грысбах выдаў тры Евангельлі ў [[1776]] у выглядзе [[Сінопсіс]]а паралельнымі радкамі. |
|||
{{Накід}} |
|||
[[Катэгорыя:Кнігі Новага Запавету]] |
|||
[[Катэгорыя:Хрысьціянства]] |
|||
Вэрсія ад 21:02, 18 ліпеня 2013
Сынаптычныя Евангельлі (па-грэцку: συνοπτικός, букв. «са-назіраючы» от па-грэцку: σύν, «разам» и па-грэцку: όψις, «бачаньне, глядзельнае ўяўленьне») — называюць Евангельлі ад Матфея, Марка і Лукі, таму што яны ўключаюць у сябе шматлікія аднолькавыя гісторыі, часта ў той жа пасьлядоўнасьці, і падобныя фармулёўкі. Гэтая ступень паралелізму ў зьмесьце, апавяданьні і разьмяшчэньні, мовы і структуры прапановы можа быць растлумачана за кошт літаратурнай ўзаемазалежнасьці. Шматлікія навукоўцы лічаць, што гэтыя Евангельлі напісаны з аднаго пункту гледжаньня і выразна зьвязаныя паміж сабой.
На думку большасьці дасьледчыкаў, Марк быў першым, хто напісаў сваё Евангельле. Матфей і Лука затым выкарыстоўваюць Евангельле паводле Марка як крыніцу, а таксама прыводзяцца гіпатэтычныя выказваньні аб існаваньні Евангельля вядомага як Крыніца Q. Евангельлі паводле Матфея і Лукі таксама ўключаны унікальныя матэрыялы і крыніцы для гэтага матэрыялу вызначаны адпаведна як M і L.
Сінаптычныя Евангельлі зьяўляюцца асноўнай крыніцай гістарычных зьвестак пра Ісуса.
Апакрыфічныя Евангеллі, а таксама кананічнае Евангелле паводле Яна, моцна адрозьніваюцца ад сінаптычных Евангельляў.
Назва сінаптычныя Евангельлі выкарыстоўваецца з XVIII стагодзьдзя, калі Іяган Якаў Грысбах выдаў тры Евангельлі ў 1776 у выглядзе Сінопсіса паралельнымі радкамі.
| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |