Паўстаньне Ракацы: розьніца паміж вэрсіямі
дНяма апісаньня зьменаў |
|||
Радок 49: | Радок 49: | ||
{{Link FA|hu}} |
{{Link FA|hu}} |
||
[[Катэгорыя: |
[[Катэгорыя:Антыгабсбурскія паўстаньні ў Вугоршчыне|Ракоці]] |
||
[[Катэгорыя:Войны за незалежнасьць]] |
[[Катэгорыя:Войны за незалежнасьць]] |
||
[[Катэгорыя:Войны Вугоршчыны]] |
[[Катэгорыя:Войны Вугоршчыны]] |
Вэрсія ад 11:34, 25 чэрвеня 2013
Паўстаньне Ракоці
| |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Сустрэча Фэрэнца II Ракоці з Томашам Эсэм | |||||||||
| |||||||||
Супернікі | |||||||||
Каралеўства Вугоршчына | Габсбургі | ||||||||
Камандуючыя | |||||||||
Фэрэнц II Ракоці | Леапольд I Габсбург | ||||||||
Колькасьць | |||||||||
~70 000 | ~60 000 | ||||||||
|
Паўста́ньне Рако́ці, Нацыяна́льна-вызво́льная вайна́ вуго́рскага наро́ду — паўстаньне ў Вугоршчыне на чале зь сяміградзкім князем Фэрэнцам II Ракоці, якое адбывалася ў 1703—1711 роках падчас змаганьня вугорцаў з дамінаваньнем Габсбургаў. У вугорскай і славацкай літаратуры часта апісваецца як апошняе паўстаньне куруцаў.
Хада паўстаньня
У чэрвені 1703 Фэрэнц II Ракоці вярнуўся ў Вугоршчыну з эміграцыі ў Рэчы Паспалітай і падняў антыгабсбурскае паўстаньне. Да 1705 паўстанцы занялі амаль усю тэрыторыю Вугоршчыны і Сяміградзьдзя. На той час сілы Ракоці налічвалі 31 полк пяхоты і 52 кавалерыйскія палкі. Сабраны ў 1707 року сойм абвясьціў незалежнасьць Вугоршчыны. У тым самым року аўстрыйцы сьцягнулі на вугорскі фронт значныя сілы ў колькасьці 45 пяхотных і 42 кавалерыйскіх палкоў.
3 жніўня 1708 адбылася бітва пад Трэнчынам, у якой вугорцы панесьлі паразу, а ў кастрычніку страцілі цьвердзі Сольнак і Шарошпатак. Паўстаньне было здушанае, войска распусьцілася, а Ракоці 23 студзеня 1711 вярнуўся ў Рэч Паспалітую.
Глядзіце таксама
Літаратура
- Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata, Wyd. Almapress. Warszawa 2004.