Дванаццаць апосталаў: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма апісаньня зьменаў
Няма апісаньня зьменаў
Радок 1: Радок 1:
[[Файл:Synaxis of the Twelve Apostles 01.jpg|thumb|200пкс|Дванаццаць апосталаў, XIV ст., [[Масква]]]]
[[Файл:Synaxis of the Twelve Apostles 01.jpg|thumb|200пкс|Дванаццаць апосталаў, XIV ст., [[Масква]]]]
'''Дванаццаць апосталаў''' — дванаццаць бліжэйшых вучняў і пасьлядоўнікаў [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]], якія суправаджалі Хрыста падчас Яго зямной дзейнасьці і якія сталі пачынальнікамі [[Хрысьціянства|хрысьціянскай царквы]]. Згодна Эвангельлям Ісус абраў Дванаццаць апосталаў, якія дапамагалі Яму ў служэньні, а пасьля [[Уваскрэсеньне Ісуса Хрыста|свайго ўваскрасеньня]] паслаў адзінаццаць зь іх (за мінусам [[Юда Іскарыёт|Юды Іскарыёта]]) з [[Вялікае паручэньне|Вялікім Паручэньнем]] для распаўсюджваньня Свайго вучэньня ўсім народам. Паводле [[Праваслаўе|ўсходне-хрысьціянскай]] традыцыі згодна з [[Эвангельле паводле Лукі|Эвангельлем ад Лукі]] ў Хрыста было таксама [[сямідзесят апосталаў]].
'''Дванаццаць апосталаў''' — дванаццаць бліжэйшых вучняў і пасьлядоўнікаў [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]], якія суправаджалі Хрыста падчас Яго зямной дзейнасьці і якія сталі пачынальнікамі [[Хрысьціянства|хрысьціянскай царквы]]. Згодна Эвангельлям Ісус абраў Дванаццаць апосталаў, якія дапамагалі Яму ў служэньні, а пасьля [[Уваскрэсеньне Ісуса Хрыста|свайго ўваскрасеньня]] паслаў адзінаццаць зь іх (за мінусам [[Юда Іскарыёт|Юды Іскарыёта]]) з [[Вялікае паручэньне|Вялікім Паручэньнем]] для распаўсюджваньня Свайго вучэньня ўсім народам. Паводле [[Праваслаўе|ўсходне-хрысьціянскай]] традыцыі згодна з [[Эвангельле паводле Лукі|Эвангельлем ад Лукі]] ў Хрыста было таксама [[семдзесят апосталаў]].


[[Апосталы|Апостал]] [[Павал, апостал|Павал]] (ён жа ''Саул з Тарса''), ня быў з дванаццаці або семідзесяці, але пасьля звароту ў хрысьціянства стаў называцца «''апосталам язычнікаў''» (Рым. 11:13) і сьцьвярджаў, што атрымаў ад ўваскрослага Ісуса Вялікае Даручэньне, гэтак жа як і адзінаццаць. Павал не адносіў свой тытул апостала да дванаццаці, спасылаючыся на тое, што ён не варты гэтага тытулу, таму што гнаў царкву.
[[Апосталы|Апостал]] [[Павал, апостал|Павал]] (ён жа ''Саул з Тарса''), ня быў з дванаццаці або семідзесяці, але пасьля звароту ў хрысьціянства стаў называцца «''апосталам язычнікаў''» (Рым. 11:13) і сьцьвярджаў, што атрымаў ад ўваскрослага Ісуса Вялікае Даручэньне, гэтак жа як і адзінаццаць. Павал не адносіў свой тытул апостала да дванаццаці, спасылаючыся на тое, што ён не варты гэтага тытулу, таму што гнаў царкву.

Вэрсія ад 11:25, 24 чэрвеня 2013

Дванаццаць апосталаў, XIV ст., Масква

Дванаццаць апосталаў — дванаццаць бліжэйшых вучняў і пасьлядоўнікаў Ісуса Хрыста, якія суправаджалі Хрыста падчас Яго зямной дзейнасьці і якія сталі пачынальнікамі хрысьціянскай царквы. Згодна Эвангельлям Ісус абраў Дванаццаць апосталаў, якія дапамагалі Яму ў служэньні, а пасьля свайго ўваскрасеньня паслаў адзінаццаць зь іх (за мінусам Юды Іскарыёта) з Вялікім Паручэньнем для распаўсюджваньня Свайго вучэньня ўсім народам. Паводле ўсходне-хрысьціянскай традыцыі згодна з Эвангельлем ад Лукі ў Хрыста было таксама семдзесят апосталаў.

Апостал Павал (ён жа Саул з Тарса), ня быў з дванаццаці або семідзесяці, але пасьля звароту ў хрысьціянства стаў называцца «апосталам язычнікаў» (Рым. 11:13) і сьцьвярджаў, што атрымаў ад ўваскрослага Ісуса Вялікае Даручэньне, гэтак жа як і адзінаццаць. Павал не адносіў свой тытул апостала да дванаццаці, спасылаючыся на тое, што ён не варты гэтага тытулу, таму што гнаў царкву.

Раньні пэрыяд хрысьціянства ў жыцьці апосталаў называецца Апостальскім стагодзьдзем. Дванаццаць апосталаў часта называюць дванаццацьцю вучнямі.

Агульнае апісаньне

Джэймс Ціссо, Павучэньне апосталаў.

Апосталы паказаны ў Новым Запавеце як Галілейскія яўрэі, большасьць зь іх мела яўрэйскія імёны, але некаторыя зь іх мелі і грэчаскія.

У Марка 6:7-13 сьцьвярджаецца, што Ісус першапачаткова паслаў гэтых дванаццаць апосталаў па парах (таксама ў Мацьв. 10:5-42, Лк. 9:1-6) у гарады Галілеі. У тэксьце гаворыцца, што Ён загадаў ім вылечваць хворых і выганяць дэманаў, а ў Эвангельлі ад Мацьвея нават уваскрашаць мёртвых. Яны таксама даручыў «нічога не браць у шлях, апрача аднаго кія: ні хлеба, ні паперніка, ні грошай у іх кашальку, але абувацца ў просты абутак і не насіць дзьвюх вопратак», і што, калі ў якім горадзе іх не прымуць, яны павінны страхнуць пыл з сваіх ног, што будзе для таго горада абвінавачваньнем падчас Страшнага Суда.

Пазьней згодна Бібліі дванаццаці апосталаў было даручана прапаведаваць Эвангельле «ўсім народам». Апостал Павал падкрэсьліваў важную ролю дванаццаці апосталаў ў царкве, калі ён казаў, што Божая царква «уцьверджаныя на аснове апосталаў і прарокаў, маючы Самога Ісуса Хрыста краевугольным каменем». (Эф. 2:19-20)

Дванаццаць апосталаў у сінаптычных Эвангельлях

Кананічныя Эвангельля даюць розныя імёны дванаццаці апосталаў. Згодна зь сьпісамі ў кожным з трох сінаптычных Эвангельляў, дванаццаць, якіх выбраў Ісус, і «якіх ён назваў апосталамі», былі:

Мацьвея 10:1-4 Maрка 3:13-19 Лука 6:12-16
Сімон, якога завуць Пётар Сімон, якога імя Ён перамяніў на Пётар Сімон, якога назваў Пётар
Aндрэй, яго брат Aндрэй Aндрэй, яго брат
Якаў, сын Зэвядзееў Якаў Зэвядзееў Якаў
Ян, яго брат Ян брат Якава (і надаў ім імя Боаргенес) Ян
Філіп Філіп Філіп
Барталямэй Барталямэй Барталямэй
Фама Фама Фама
Мацьвей, мытнік Мацьвей Мацьвей
Якаў, сын Алфееў Якаў Алфееў Якаў Алфееў
Фадзьдзей Фадзьдзей Юда, сын Якава
Сімон Зілот Сімон Зілот Сімон, якога завуць Зілот
Юда Іскарыёт, які Яго выдаў Юда Іскарыёт, які Яго выдаў Юда Іскарыёт, які быў здраднік

У сінаптычных Эвангельлях падаецца, што Ісус браў з Сабою Пятра, Якава і Яна падчас Свайго Перамяненьня, а таксама падчас малітвы на Гефсіманіі. У Эвангельлі ад Марка падаецца, што нават дванаццаць не маглі разумець сэнс цудаў і прытчаў Ісуса.

Дванаццаць апосталаў у Эвангельлі ад Яна

У Эвангельлі адзначана толькі частка апосталаў:

  • Пётар
  • Андрэй (пазначаны як брат Пятра)
  • «Сыны Зэвядзея» (Ян ды Якаў)
  • Філіп
  • Нафанаіл
  • Фама (таксама званы Блізьнюк) (11:16), (20:24), (21:02)
  • Юда Іскарыёт
  • Юда (не Іскарыёт) (14:22) (верагодна, Фадзьдзей)

Зь іх толькі Нафанаіла няма ў сьпісах ў іншых Эвангельлях. Ён традыцыйна атаясамліваецца з Барталямэем, хоць гэтае атаясьненьне і некаторымі аспрэчваецца. Тры апосталы наогул не згадваецца ў Эвангельлі ад Яна, іх імёны: Якаў, сын Алфееў, Мацьвей і Сімона Кананіт (Зілот).

Сьмерці дванаццаці апосталаў

Згодна хрысьціянскай традыцыі ўсе апосталы, акрамя аднаго былі забіты, толькі Ян дажыў да пажылога ўзросту. Толькі сьмерць Якава, сына Зэвядзея, апісана ў Новым Запавеце, і дэталі іншых сьмерцяў зьяўляюцца прадметам легенд і паданьняў. У некаторых выпадках існуе амаль поўная аднадушнасьць у традыцыях, і ў іншых выпадках, існуюць самыя розныя і непасьлядоўныя апісаньні.

Юда Іскарыёт, першапачаткова адзін з дванаццаці, памёр пасьля суда над Ісусам. Мацьвея 27:5 кажа, што ён павесіўся, а Дзеі 1:18 удакладняюць, што цела Юды ўпала, расчыніліся, і яго «вантробы выпалі». Мацьвій быў абраны на яго месца, як адзін з дванаццаці.

Магілы апосталаў

З адзінаццаці апосталаў (без уліку Юды Іскарыёта) згодна з хрысьціянскай традыцыяй вызначаны пахаваньні толькі сямі: