Канцэнтрацыйны лягер

Вязьні Бухэнвальда. У другім шэрагу, сёмы зьлева — Элі Візэль.

Канцэнтрацы́йны ля́гер, скарочана канцлягер (ад анг. concentration — «засяроджаньне, збор») — тэрмін, які вызначае адмыслова створаны цэнтар масавага прымусовага зьняволеньня і ўтрыманьня наступных катэгорыяў грамадзян розных краін:

• ваеннапалонных і інтэрнаваных у час вайны;
• палітычных вязьняў за некаторымі дыктатарскімі рэжымамі, у пазасудовым парадку;
• асобаў, зьняволенных паводле нацыянальнай ці іншай прыкметы;
• закладнікаў, зазвычай у час грамадзянскіх войнаў ці акупацыі;
• прызначаных да ліквідацыі ў лягерох сьмерці (у нацыскай Нямеччыне.

Тэрмін «канцэнтрацыйны лягер» быў упершыню ўжыты ў час ангельска-бурскай вайны і быў скарыстаны ангельскай арміяй для ўтрыманьня бурскіх сялянаў, якія канцэнтравалася ў лягерох для прадухіленьня падтрымкі партызанаў. Тэрмін, які першапачаткова ўжываўся звычайна да месцаў зьняволеньня ваеннапалонных і інтэрнаваных асобаў, у наш час ён асацыюецца ў першую чаргу з канцэнтрацыйнымі лягерамі Трэцяга Райху, таму цяпер успрымаецца як месца масавага зьняволеньня з надзвычай жорсткімі ўмовамі ўтрыманьня.

Тэрмін у былыя часы таксама выкарыстоўваўся зь іншым сэнсам. Гэтак, у 1904—1914, калі паток імігрантаў у Новы сьвет перавышаў 5000 чалавек на дзень, «канцэнтрацыйнымі лягерамі» ў ЗША называліся лягеры для часовага разьмеркаваньня імігрантаў.

Вонкавыя спасылкі

Канцэнтрацыйны лягер — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў