Калевіпаэг: розьніца паміж вэрсіямі
д артаграфія |
афармленьне |
||
Радок 25: | Радок 25: | ||
|ВікіКрыніца-тэкст = :s:et:Kalevipoeg |
|ВікіКрыніца-тэкст = :s:et:Kalevipoeg |
||
}} |
}} |
||
''' |
«'''Ка́левіпаэг'''» ({{мова-et|Kalevipoeg}} — сын Калева) — [[Эстонія|эстонскі]] гераічны [[эпас]] (1857—1861), складзены эстонскім пісьменьнікам і лекарам [[Фрыдрых Кройцвальд|Фрыдрыхах Кройцвальдам]] на аснове народных паданьняў і песьняў. Аўтарам ідэі эпасу быў [[Фрыдрых Робэрт Фэльман]], правобразам паслужыў персанаж [[Эстонская міталёгія|эстонскай міталёгіі]] Калевіпаэг, сын асілка [[Калеў|Калева]]. У эпасе, як і ў цэлым у [[Эстонская літаратура|эстонскай літаратуры]], прасочваецца значны ўплыў фінскага гераічнага эпасу «[[Калевала]]». |
||
== Мінуўшчына == |
== Мінуўшчына == |
||
Радок 37: | Радок 37: | ||
У вусных паданьнях эстонцаў Калевіпаэг здаўна вядомы зь легендаў пра стварэньне сьвету як малодшы сын зласьлівага асілка Калева (таксама Калевінэ, Калевіпаіс) і [[Лінда (эстонская міталёгія)|Лінды]], народжаны па сьмерці свайго бацькі. |
У вусных паданьнях эстонцаў Калевіпаэг здаўна вядомы зь легендаў пра стварэньне сьвету як малодшы сын зласьлівага асілка Калева (таксама Калевінэ, Калевіпаіс) і [[Лінда (эстонская міталёгія)|Лінды]], народжаны па сьмерці свайго бацькі. |
||
Празь ягоныя дзеяньні звычайна тлумачацца асаблівасьці геаграфічнага рэльефу: скопішчы [[валун]]оў, накіданых Калевіпаэгам; [[Раўніна|роўні]] — мясьціны, дзе Калевіпаэг скасіў [[лес]], грады [[Холм|халмоў]] — сьляды ягонага ворыва, [[Возера|азёры]] — ягоныя студні, старажытныя [[ |
Празь ягоныя дзеяньні звычайна тлумачацца асаблівасьці геаграфічнага рэльефу: скопішчы [[валун]]оў, накіданых Калевіпаэгам; [[Раўніна|роўні]] — мясьціны, дзе Калевіпаэг скасіў [[лес]], грады [[Холм|халмоў]] — сьляды ягонага ворыва, [[Возера|азёры]] — ягоныя студні, старажытныя [[гарадзішча (археалягічны аб’ект)|гарадзішчы]] — ложы Калевіпаэга і да т. п. Калевіпаэг выкарыстоўвае валуны, каб кідацца імі ў ворагаў; скарыстаўшыся парадай [[вожык]]а, ужывае ў якасьці зброі вострыя краі дошак. У выніку ён памірае, адрубіўшы сабе ногі ўласным мечам, спрабуючы карыстацца ўласнымі інструкцыямі. |
||
== Вонкавыя спасылкі == |
== Вонкавыя спасылкі == |
Вэрсія ад 15:40, 2 студзеня 2013
Калевіпаэг | |
Kalevipoeg | |
Паштовая марка СССР (1990) | |
Жанр: | эпас |
---|---|
Аўтар: | Фрыдрых Кройцвальд |
Мова арыгіналу: | эстонская |
Год напісаньня: | 1857—1861 |
Публікацыя: | 1857 |
Вікікрыніцы зьмяшчаюць поўны тэкст гэтага твору |
«Ка́левіпаэг» (па-эстонску: Kalevipoeg — сын Калева) — эстонскі гераічны эпас (1857—1861), складзены эстонскім пісьменьнікам і лекарам Фрыдрыхах Кройцвальдам на аснове народных паданьняў і песьняў. Аўтарам ідэі эпасу быў Фрыдрых Робэрт Фэльман, правобразам паслужыў персанаж эстонскай міталёгіі Калевіпаэг, сын асілка Калева. У эпасе, як і ў цэлым у эстонскай літаратуры, прасочваецца значны ўплыў фінскага гераічнага эпасу «Калевала».
Мінуўшчына
У 1839 року Фрыдрых Робэрт Фэльман прачытаў у газэце Навуковага эстонскага таварыства артыкул пра легенды пра Калевіпаэга і накідаў сюжэт рамантычнай эпічнай паэмы. Па сьмерці Фэльмана ў 1850 року Фрыдрых Кройцвальд пачаў яе стварэньне, зьбіраючы вусныя паданьні і кампануючы іх у адзінае цэлае.
«Калевіпаэг» складаецца з 20 песьняў. Арыгінальны верш «Калевіпаэга» — так званы рунічны верш, які характэрны для старадаўніх эстонскіх народных песьняў; мова эпасу старасьвецкая.
На падставе эпасу створана мноства мастацкіх і музычных твораў.
Паходжаньне
У вусных паданьнях эстонцаў Калевіпаэг здаўна вядомы зь легендаў пра стварэньне сьвету як малодшы сын зласьлівага асілка Калева (таксама Калевінэ, Калевіпаіс) і Лінды, народжаны па сьмерці свайго бацькі.
Празь ягоныя дзеяньні звычайна тлумачацца асаблівасьці геаграфічнага рэльефу: скопішчы валуноў, накіданых Калевіпаэгам; роўні — мясьціны, дзе Калевіпаэг скасіў лес, грады халмоў — сьляды ягонага ворыва, азёры — ягоныя студні, старажытныя гарадзішчы — ложы Калевіпаэга і да т. п. Калевіпаэг выкарыстоўвае валуны, каб кідацца імі ў ворагаў; скарыстаўшыся парадай вожыка, ужывае ў якасьці зброі вострыя краі дошак. У выніку ён памірае, адрубіўшы сабе ногі ўласным мечам, спрабуючы карыстацца ўласнымі інструкцыямі.
Вонкавыя спасылкі
Калевіпаэг — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
Эстонская Вікікрыніца зьмяшчае арыгінальныя матэрыялы, датычныя тэмы гэтага артыкула: |