Аляксандар II: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Jarash (гутаркі | унёсак)
шаблён, дапаўненьне
Jarash (гутаркі | унёсак)
дапаўненьне
Радок 7: Радок 7:
|Сьцяг =
|Сьцяг =
|Герб = [[Файл:Lesser_Coat_of_Arms_of_Russian_Empire.svg|25px]]
|Герб = [[Файл:Lesser_Coat_of_Arms_of_Russian_Empire.svg|25px]]
|Пачатак тэрміну = 1855
|Пачатак тэрміну = 18.02 (02.03) 1855
|Канец тэрміну = {{Дата ў старым стылі|[[13 сакавіка]]|[[1881]]|1 сакавіка}}
|Канец тэрміну = {{Дата ў старым стылі|[[13 сакавіка]]|[[1881]]|1 сакавіка}}
|Каранацыя =
|Каранацыя =26.8.1856
|Рэгент =
|Рэгент =
|Сукіраўнік =
|Сукіраўнік =
Радок 18: Радок 18:
|Сьцяг2 =
|Сьцяг2 =
|Герб2 =
|Герб2 =
|Пачатак тэрміну2 = 1855
|Пачатак тэрміну2 = 18.02 (02.03) 1855
|Канец тэрміну2 = 13 (1) сакавіка 1881
|Канец тэрміну2 = 13 (1) сакавіка 1881
|Каранацыя2 =
|Каранацыя2 =
Радок 29: Радок 29:
|Сьцяг3 =
|Сьцяг3 =
|Герб4 =
|Герб4 =
|Пачатак тэрміну3 = 1855
|Пачатак тэрміну3 = 18.02 (02.03) 1855
|Канец тэрміну3 = 13 (1) сакавіка 1881
|Канец тэрміну3 = 13 (1) сакавіка 1881
|Каранацыя3 =
|Каранацыя3 =
Радок 53: Радок 53:
|Жонкі =
|Жонкі =
|Бацька = Мікалай I
|Бацька = Мікалай I
|Маці = Аляксандра Фёдараўна, жонка Мікалая I
|Маці = Аляксандра Фёдараўна, жонка Мікалая I (Шарлота Пруская)
|Узнагароды = {{Блёк узнагародаў|{{Ордэн Сьвятога апостала Андрэя Першазваннага}}|{{Ордэн Сьвятога Ўладзімера}}}}
|Узнагароды =
|Подпіс =
|Подпіс =
|Памер подпісу =
|Памер подпісу =
Радок 61: Радок 61:
'''Аляксандар II Мікалаевіч''' (29 (17) красавіка 1818, [[Масква]] — 13 (1) сакавіка 1881, [[Санкт-Пецярбург]]) — расейскі імпэратар (1855—1881), цар польскі, вялікі князь фінляндзкі з роду [[Раманавы]]х. 19 лютага 1861 году адмяніў [[прыгоннае права]]. Быў сьмяротна паранены ў выніку выбуху бомбы, якую кінуў [[Ігнат Грынявіцкі]].
'''Аляксандар II Мікалаевіч''' (29 (17) красавіка 1818, [[Масква]] — 13 (1) сакавіка 1881, [[Санкт-Пецярбург]]) — расейскі імпэратар (1855—1881), цар польскі, вялікі князь фінляндзкі з роду [[Раманавы]]х. 19 лютага 1861 году адмяніў [[прыгоннае права]]. Быў сьмяротна паранены ў выніку выбуху бомбы, якую кінуў [[Ігнат Грынявіцкі]].


Пасьля Крымскай вайны Аляксандар II вырашыў правесьці шырокія дзяржаўныя ды грамадзкія рэформы. Самай важнай была адмена прыгоннага права. Пасьля некалькіх год падрыхтоўкі ў 1861 годзе быў выдадзены Маніфэст, згодна якога паны больш не мелі права ўласнасьці на сялян, не маглі караць іх, а самі сяляне цяпер маглі набываць зямлю ва ўласнасьць. Практычна адмена прыгоонага права расьцягнулася на гады, дзяржаве ды панам яна была карысная, бо апошнія атрымлівалі грашовую кампэнсацыю. Сяляне павінны былі выкупіць зямлю, якую дзяржава прадавала ім у крэдыт пад вялікія працэнты.
У 1837 годзе пасьля пасьпяховай здачы іспытаў Аляксандар скончыў адукацыю. Каб на свае вочы паглядзець на становішча ў імпэрыі ён накіраваўся па 29 губэрнях ад Заходняй Сыбіры да Каўказу. Увесну наступнага году ён накіраваўся за мяжу, наведаў Швэцыю, Данію, Нідэрлянды, Ангельшчыну, Прусію, Сардзінію, Нэапаль ды іншыя краіны. За мяжой ён не толькі пазнаёміўся з іншаземнымі парадкамі, але і сустрэў сваю будучую жонку - Марыю Гесэн-Дармштацкую, зь якой абвянчаўся ўвесну 1841 году. Пасьля Крымскай вайны Аляксандар II вырашыў правесьці шырокія дзяржаўныя ды грамадзкія рэформы. Самай важнай была адмена прыгоннага права. Пасьля некалькіх год падрыхтоўкі ў 1861 годзе быў выдадзены Маніфэст, згодна якога паны больш не мелі права ўласнасьці на сялян, не маглі караць іх. Самі сяляне цяпер атрымлівалі асабістую свабоду, маглі набываць зямлю ва ўласнасьць. Практычна адмена прыгоонага права расьцягнулася на гады, дзяржаве ды панам яна была карысная, бо апошнія атрымлівалі грашовую кампэнсацыю. Сяляне павінны былі выкупіць зямлю, якую дзяржава прадавала ім у крэдыт пад вялікія працэнты.
Палітыка Аляксандра II у дачыненьні да губэрняў, якія раней уваходзілі ў Рэч Паспалітую, была больш лібэральнай, чым у ягонага папярэдніка Мікалая I. У 1856 годзе ён адмяніў тут ваеннае становішча, а ў траўні гэтага году аб’явіў амністыю эмігратам, якія ўдзельнічалі ў [[Паўстаньне 1830—1831 гадоў|паўстаньні 1830—1831 гадоў]], а ў верасьні памілаваў большую частку сасланых у Сыбір.
Палітыка Аляксандра II у дачыненьні да губэрняў, якія раней уваходзілі ў Рэч Паспалітую, была больш лібэральнай, чым у ягонага папярэдніка Мікалая I. У 1856 годзе ён адмяніў тут ваеннае становішча, а ў траўні гэтага году аб’явіў амністыю эмігратам, якія ўдзельнічалі ў [[Паўстаньне 1830—1831 гадоў|паўстаньні 1830—1831 гадоў]], а ў верасьні памілаваў большую частку сасланых у Сыбір.

== Літаратура ==
* Российская корона : князья, цари, императоры : [иллюстрированная энциклопедия / М. Анашкевич и др.]. – Москва : Ридерз Дайджест, 2009. — 319 с. 41500 экз. ISBN 978-5-89355-330-7.{{ref-ru}}

[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Маскве]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Маскве]]
[[Катэгорыя:Імпэратары Расеі]]
[[Катэгорыя:Імпэратары Расеі]]

Вэрсія ад 18:07, 28 сьнежня 2012

Аляксандар II
 12-ы імпэратар усерасейскі
18.02 (02.03) 1855 — 13 сакавіка [ст. ст. 1 сакавіка] 1881
Каранацыя 26.8.1856
Папярэднік Мікалай I
Наступнік Аляксандар III Раманаў
Кароль Польскі
18.02 (02.03) 1855 — 13 (1) сакавіка 1881
Папярэднік Мікалай I
Наступнік Аляксандар III Раманаў
Вялікі князь Фінляндыі
18.02 (02.03) 1855 — 13 (1) сакавіка 1881
Папярэднік Мікалай I
Наступнік Аляксандар III Раманаў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 29 красавіка 1818, Масква
Памёр 1 сакавіка (13 сакавіка) 1881, Санкт-Пецярбург
Дынастыя Раманавы
Жонка 1. Марыя Аляксандраўна
2.Кацярына Даўгарукая
Бацька Мікалай I
Маці Аляксандра Фёдараўна, жонка Мікалая I (Шарлота Пруская)
Узнагароды
Ордэн Сьвятога апостала Андрэя Першазваннага
Ордэн Сьвятога апостала Андрэя Першазваннага
Ордэн Сьвятога Ўладзімера
Ордэн Сьвятога Ўладзімера
Подпіс Выява аўтографу

Аляксандар II Мікалаевіч (29 (17) красавіка 1818, Масква — 13 (1) сакавіка 1881, Санкт-Пецярбург) — расейскі імпэратар (1855—1881), цар польскі, вялікі князь фінляндзкі з роду Раманавых. 19 лютага 1861 году адмяніў прыгоннае права. Быў сьмяротна паранены ў выніку выбуху бомбы, якую кінуў Ігнат Грынявіцкі.

У 1837 годзе пасьля пасьпяховай здачы іспытаў Аляксандар скончыў адукацыю. Каб на свае вочы паглядзець на становішча ў імпэрыі ён накіраваўся па 29 губэрнях ад Заходняй Сыбіры да Каўказу. Увесну наступнага году ён накіраваўся за мяжу, наведаў Швэцыю, Данію, Нідэрлянды, Ангельшчыну, Прусію, Сардзінію, Нэапаль ды іншыя краіны. За мяжой ён не толькі пазнаёміўся з іншаземнымі парадкамі, але і сустрэў сваю будучую жонку - Марыю Гесэн-Дармштацкую, зь якой абвянчаўся ўвесну 1841 году. Пасьля Крымскай вайны Аляксандар II вырашыў правесьці шырокія дзяржаўныя ды грамадзкія рэформы. Самай важнай была адмена прыгоннага права. Пасьля некалькіх год падрыхтоўкі ў 1861 годзе быў выдадзены Маніфэст, згодна якога паны больш не мелі права ўласнасьці на сялян, не маглі караць іх. Самі сяляне цяпер атрымлівалі асабістую свабоду, маглі набываць зямлю ва ўласнасьць. Практычна адмена прыгоонага права расьцягнулася на гады, дзяржаве ды панам яна была карысная, бо апошнія атрымлівалі грашовую кампэнсацыю. Сяляне павінны былі выкупіць зямлю, якую дзяржава прадавала ім у крэдыт пад вялікія працэнты. Палітыка Аляксандра II у дачыненьні да губэрняў, якія раней уваходзілі ў Рэч Паспалітую, была больш лібэральнай, чым у ягонага папярэдніка Мікалая I. У 1856 годзе ён адмяніў тут ваеннае становішча, а ў траўні гэтага году аб’явіў амністыю эмігратам, якія ўдзельнічалі ў паўстаньні 1830—1831 гадоў, а ў верасьні памілаваў большую частку сасланых у Сыбір.

Літаратура

  • Российская корона : князья, цари, императоры : [иллюстрированная энциклопедия / М. Анашкевич и др.]. – Москва : Ридерз Дайджест, 2009. — 319 с. 41500 экз. ISBN 978-5-89355-330-7(рас.)
  1. ^ а б Александр II (рас.) // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. АндреевскийСПб: Брокгауз — Ефрон, 1890. — Т. I. — С. 402—411.
  2. ^ а б в г д е Deutsche Nationalbibliothek Record #118501860 // Gemeinsame Normdatei (ням.) — 2012—2016.