Лужыцкія мовы: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д r2.6.8) (робат зьмяніў it:Lingue lusaziane на it:Lingue sorabe
д r2.7.2) (робат дадаў: fa:زبان‌های سوربی
Радок 57: Радок 57:
[[es:Lenguas sorbias]]
[[es:Lenguas sorbias]]
[[eo:Soraba lingvo]]
[[eo:Soraba lingvo]]
[[fa:زبان‌های سوربی]]
[[fr:Sorabe]]
[[fr:Sorabe]]
[[fy:Sorbysk]]
[[fy:Sorbysk]]

Вэрсія ад 10:00, 23 сьнежня 2012

Лужыцкія
Serbska
Ужываецца ў Нямеччына
Рэгіён Лужыца
Колькасьць карыстальнікаў 60 000
Клясыфікацыя Індаэўрапейская

 Славянская
  Заходнеславянскія
   Лужыцкія мовы

Афіцыйны статус
Пісьмо лацінскае пісьмо
Коды мовы
ISO 639-2(Б) hsb, dsb
ISO 639-2(Т) hsb, dsb

Лужыцкія мовы (па-верхнелужыцку: serbska rěč, па-дольнасорбску: serbska rěc) — мовы сорбаў, аднае з нацыянальных меншасьцяў у Нямеччыне.

Адносяцца да славянскай групы моваў. Агульны лік носьбітаў — каля 60 000 чалавек, зь іх каля 40 000 жыве ў Саксоніі і каля 20 000 у Брандэнбургу. У рэгіёне распаўсюджаньня лужыцкіх моваў табліцы з назовамі гарадоў і вуліц часта двухмоўныя.

Адрозьніваюць дзьве пісьмовыя мовы, якія ў сваю чаргу складаюцца зь некалькіх дыялектаў:

Лік ужывальнікаў лужыцкіх моваў у штодзённым жыцьці значна ніжэйшы за вышэйпрыведзеныя лічбы. У адрозьненьні ад досыць стабільнае верхнелужыцкае мовы ніжнелужыцкая мова знаходзіцца на мяжы выміраньня.

На лужыцкай мове таксама размаўляюць у штаце Сэрбін у штаце Тэксас (ЗША). Мясцовы варыянт мовы знаходзіцца пад значным уплывам нямецкае й ангельскае моваў. Да нядаўняга часу на ім выдаваліся газэты. Старанямецкі назоў «вэнды» тут лічыцца зьняважлівым.

Распаўсюд лужыцкіх моваў